“Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς..…”

Την Ξάνθη που ξέρατε να την ξεχάσετε…..

 Οι  χρυσές εποχές της ανάπτυξης και της εκβιομηχάνισης του νομού πέρασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας…..

 Για να δούμε να στήνεται ένα νέο εργοστάσιο θα πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια και όχι ένα και δύο…..

 Ακόμη και οι Fust truck επενδύσεις φαντάζουν όνειρο θερινής νυχτός….

 Την επένδυση του Δευκαλίωνα, τη μονάδα παραγωγής συσκευών παραγωγής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου-νικελίου, που τη θεωρούσαμε σίγουρη, τα αρμόδια υπουργικά γραφεία δηλώνουν άγνοια….

 Και όσο για την

Την Ξάνθη που ξέρατε να την ξεχάσετε…..

 Οι  χρυσές εποχές της ανάπτυξης και της εκβιομηχάνισης του νομού πέρασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας…..

 Για να δούμε να στήνεται ένα νέο εργοστάσιο θα πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια και όχι ένα και δύο…..

 Ακόμη και οι Fust truck επενδύσεις φαντάζουν όνειρο θερινής νυχτός….

 Την επένδυση του Δευκαλίωνα, τη μονάδα παραγωγής συσκευών παραγωγής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου-νικελίου, που τη θεωρούσαμε σίγουρη, τα αρμόδια υπουργικά γραφεία δηλώνουν άγνοια….

 Και όσο για την περιβόητη πράσινη ανάπτυξη και την αξιοποίηση της γεωθερμίας της περιοχής, ακόμη βρισκόμαστε στα σχέδια-χρόνια τώρα βέβαια-….

 

 

Βγαίνεις μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην περιφέρεια της Ξάνθης, παρατηρείς τις ομορφιές της και ταυτόχρονα το μαρασμό της……

 Εργοστάσια ερείπια, εργοστάσια υπό την απειλή του κλεισίματος, χωριά ερημωμένα από νέους, αγρότες στα καφενεία, απελπισμένοι από τα χρέη, αλλά και από την κατρακύλα των τιμών των αγροτικών προϊόντων….

 Αγροτικοί σύλλογοι και συνεταιρισμοί σε αποσύνθεση και πυξίδα καμία για το νέο αγρότη για το πώς θα κινηθεί και σε ποια νέα εναλλακτική καλλιέργεια να επενδύσει….

 Από λόγια και θεωρίες  βαρυστομάχιασε ο λαός…..

 Ακόμη και από την 76η ΔΕΘ ο ΓΑΠ επανέλαβε τα ίδια για τους αγρότες, να επενδύσουν σε μια νέα ποιοτική γεωργία…..

 Αλλά πώς και με τι, δε διευκρίνισε….

 Ένα ρεαλιστικό και εφικτό στην πράξη για παράδειγμα σχεδιασμό….

 Το μόνο που συναντάς στο δρόμο σου είναι βενζινάδικα στη σειρά και υπεραγορές να προσπαθούν να κερδίσουν το μονοπώλιο των Ξανθιωτών καταναλωτών….

 

 Αποφασίζεις να κάνεις έναν περίπατο μέσα στην πόλη για να ξεφύγεις από τις μαύρες σκέψεις και αντί να χαλαρώσεις επιστρέφεις πιο προβληματισμένος στο σπίτι….

 Καταστηματάρχες να κυνηγάνε την πελατεία, δεκάδες καταστήματα στα πιο κεντρικά και εμπορικά σημεία της πόλης ανοίκιαστα, διαμερίσματα σε νεόδμητες οικοδομές απούλητα…..

 Το “ενοικιάζεται” και “πωλείται” σήματα κατατεθέν των ημερών μας….

 Μια στασιμότητα, μια αδράνεια και μια απαισιοδοξία γενικευμένη σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας οδηγούν τους πολίτες να αναπολούν τα χρυσά χρόνια της Ξάνθης…..

 Τότε που οι μηχανές των συνεταιριστικών εργοστασίων δούλευαν στο φουλ…..

 Τότε που τα κλωστοϋφαντουργία και οι βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων προσέφεραν δεκάδες εκατοντάδες θέσεις εργασίας…..

 Τότε που ο πακτωλός χρημάτων από τα ευρωπαϊκά προγράμματα έρεε άφθονος, άσχετα αν δεν ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι για να ξεχωρίσουμε τη φύρα από το σιτάρι και αφήσαμε κάποιους καιροσκόπους και κερδοσκόπους να την κάνουν “ταράτσα” σε βάρος μιας βιώσιμης ανάπτυξης και διασφάλισης θέσεων εργασίας….

 Κάποια προγράμματα, όπως διαπιστώθηκε εξ των υστέρων, λειτούργησαν ως πυροτεχνήματα για το ίδιον και όχι κοινό συμφέρον…..

 

 Αναπολώντας όμως τις παλιές καλές εποχές, σε μια περίοδο ύφεσης και μεσαίωνα δεν κερδίζεις και κάτι…..

 Το να μεμψιμοιρείς  και να μοιρολογείς τα χαμένα μεγαλεία μόνο μπροστά δεν πας….

 Το ζήτημα είναι να το πάρουμε απόφαση και να τραβήξουμε μπροστά, γιατί και αυτό το μαρτύριο της σταγόνας που ζούμε τον τελευταίο χρόνο δεν αντέχεται…..

 Άντε ας το αποδεχτούμε ότι ζούμε στο μεσαίωνα της “ανάπτυξης”, ότι χρεοκοπήσαμε  και ας αγωνιστούμε μέσα από τις στάχτες να αναγεννηθούμε ως νομός και όχι μόνο…..

 Το ξέρω εύκολο να τη γράφεις (τη χρεοκοπία), δύσκολο όμως να τη βιώνεις και ακόμη δυσκολότερο να την  αποτινάξεις……