ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΓΙΑ ΛΙΒΥΗ (19-1-2020) ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ – ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

1.Εισαγωγή

Δίδεται η συνέχεια, με την σχολίαση της Συνδιάσκεψης Βερολίνου για την Λιβύη (19-01-2020), καθ’ όσον τα οποιαδήποτε αποτελέσματα αποφάσεις και κυρίως παρασκηνιακές ενέργειες, καθώς και τα κάθε είδους θεμιτά και αθέμιτα παζαρέματα, βρίσκονται σε χρονοβόρα εξέλιξη, με αβέβαια την οποιαδήποτε πρόβλεψη. Ως εκ τούτου αναμένουμε τα ανάλογα, άμεσα και έμμεσα, να συμβούν.

Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η οικοδέσποινα γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, η οποία καθ’ υπαγόρευση του Ερντογάν, καθόρισε τους προς συμμετοχή, προσκεκλημένους συνδαιτυμόνες της, τους απογόνους των Ούνων, των Μογγόλων, των Τατάρων, των Βίνγκς, των Λατίνων, των Αφρικανών και άλλων συνομοταξιών. Απέκλεισαν, σκόπιμα, προκλητικά και δόλια, μέσα από ένα καλά στημένο βρώμικο Γερμανοτουρκικό παρασκήνιο, τους ανάδελφους ΈΛΛΗΝΕΣ. Αυτό προκάλεσε δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση, σύμπαντος του Ελληνισμού. Ας το καταλάβουμε, επιτέλους καλά, όλοι οι Έλληνες, ότι όλοι τους, ως σαρκοβόρα θηρία και δηλητηριώδη ερπετά, κόπτονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επικαθίσουν και κυριαρχήσουν επάνω στο γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και γεωενεργειακό οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα. Εάν το οικόπεδο αυτό αποψιλωθεί από Έλληνες και κατοικηθεί από αλλόφυλους και αλλόπιστους, ουδόλως τους ενδιαφέρει.

Από το όλο στημένο σκηνικό της υποδοχής των συνδαιτυμόνων, από την Μέρκελ, είναι αυτό της υποδοχής του Ερντογάν. Μια Μέρκελ περιδεής, αμήχανη, με άκομψο διπλωματικό στυλ, που αγγίζει την υποταγή και δουλικότητα και ένα Ερντογάν με βλοσυρό ύφος και ξινισμένα μούτρα. Η Μέρκελ ανάλογα συμπεριφέρθηκε και κατά την επίσκεψη της, πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ ταιριάζει αυτό που λένε οι Μανιάτισσες, για κάποιες ξεκομμένες, από τα κάθε είδους ηθικά δρώμενα, ως η Μέρκελ. “Κάνει η …….. να κρύψει τις πομπές της , μα η χαρά δεν την αφήνει”.

2. Γιατί Έπρεπε να Συμμετείχαν οι Έλληνες

α. Διότι εκτός από λόγους ιστορικούς, έχουν καίρια και καθοριστική θέση στην ευρύτερη περιοχή της, Ανατ. Μεσογείου όπου, άμεσα, ακριβώς απέναντι τους, βρίσκεται η Λιβύη.

Σήμερα η Ελλάδα, δεν είναι η άσημη και περιφρονημένη χώρα της Μελούνας και του Αράχθου. Είναι μια αξιόλογη Ευρωπαϊκή χώρα, η οποία έχει αξιοπρόσεκτη και δεσπόζουσα ηγεμονική θέση στα Βαλκάνια.

β. Χιλιάδες νησιά και νησιά κράτη, στον κόσμο, έχουν ΑΟΖ. Τα ελληνικά νησιά και ειδικά η Κρήτη, δεν έχουν; επειδή αυτό επιθυμεί και διακηρύττει ο Ερντογάν;. Η Κρήτη με το στρατηγικό της λιμάνι, τη Σούδα, όπου είναι δυνατό να ελλιμενισθούν και αεροπλανοφόρα, προσφέρει πάρα πολλές επιχειρησιακές διευκολύνσεις στο αμφιλεγόμενο, ως Συμμαχία, ΝΑΤΟ, του οποίου τα μέλη δεν λαμβάνουν δυναμική θέση, για την ΑΟΖ της Κρήτης, αλλά αδιαφορούν και κάποια φιλοτουρκίζουν. Μήπως εδώ έχουν τεράστια ευθύνη και οι Έλληνες-πολιτικοί, διότι δώσανε συνεχίζουν να δίνουν, χωρίς τα ανάλογα ανταλλάγματα; Ενός κακού μύρια έπονται. Υπάρχουν ένοχοι και πρέπει να λογοδοτήσουν. Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι τους.

γ. Οι Έλληνες, δεν είναι τυχαίοι για να παρακάμπτονται, από τους οποιουσδήποτε. Όταν οι Έλληνες έκτιζαν Παρθενώνες, εσείς Γερμανοί και λοιποί, ζούσατε στα σπήλαια και στα δένδρα, όπως οι πίθηκοι και τρώγατε βελανίδια. Εάν κ. Μέρκελ δεν φοράτε σήμερα Μπούρκα το οφείλεται στους Έλληνες οι οποίοι το 490-479 π.Χ. ανέκοψαν τον Περσικό επεκτατισμό, που είχε στόχο τον Ατλαντικό. Η μάχη για την αναχαίτηση του Περσικού επεκτατισμού (Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη), ήταν περισσότερο επικρατέστερη, για την διαμόρφωση του σημερινού κόσμου, από  εκείνη της μάχης του Ατλαντικού (απόβαση στη Νορμανδία), κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

3. Πόσο Εχθρική Υπήρξε, διαχρονικά, η Γερμανία κατά της Ελλάδας

Επικεντρωνόμαστε στη Γερμανία, χωρίς να δίνουμε συγχωροχάρτι σε όλους τους άλλους επίορκους και δόλιους, της Νέας “Ιεράς Συμμαχίας”, υπό την Μέρκελ (Μέτερνιχ το 1821). Η Μέρκελ, όπως ιστορικά, θα αναφερθούμε πιο κάτω, αποτελεί την μετενσάρκωση του Μέτερνιχ, του μιλιταριστή Κάϊζερ Γουλιέλμου Β, με τις μουστάκες του και του δολοφόνου ναζί Χίτλερ, με το ψαλιδισμένο μουστάκι. Η Γερμανία αποτελεί το απόσταγμα της πάλαι ποτέ μιλιταριστικής αυταρχικής και στρατοκρατικής Πρωσίας (Ράϊχ), που είχε επίκεντρο της το βορρά, όπου επικρατεί ο προτεσταντισμός. Η μεταπρωσική Γερμανία επιδιώκει από τα τέλη του 19^ου αιώνα την επέκταση της, την επιρροή της, την οικονομική εξάρτηση και τον έλεγχο, κυρίως στρατιωτικό, των κρατών των Βαλκανίων και της Τουρκίας. Η Γερμανία προ και κατά τη διάρκεια των Α’ και Β’ παγκοσμίων πολέμων βρέθηκε στο αντίπαλο στρατόπεδο με την Ελλάδα. Γερμανία και Ελλάδα ουδέποτε υπήρξαν σύμμαχοι, παρά μόνο αναγκαστικά στο επάρατο ΝΑΤΟ, από το 1952, για την Ελλάδα. Ο Κάϊζερ, αυτοκράτορας της Γερμανίας Γουλιέλμος Β’ (1888 – 1918), μη τρέφοντας εκτίμηση, στο βασιλιά της Ελλάδας Γεώργιο Α΄ τον οποίο θεωρούσε αγγλόφιλο, αποφασίζει να παντρέψει την αδερφή του Σοφία με τον διάδοχο του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνο και έτσι να θέσει υπό τον έλεγχο του, οικονομικό, στρατιωτικό την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του 1889 γιορτάστηκε πανηγυρικά ο γάμος Κωνσταντίνου – Σοφίας. Η ψυχρότητα μεταξύ Γουλιέλμου Β’ και Γεωργίου Α’ είναι εμφανής. Εις τον πρωθυπουργό Ελλάδας Χαρ. Τρικούπη απονεμήθηκε ο μεγαλόσταυρος του Ερυθρού Αετού, τον οποίο ο περήφανος Τρικούπης, επιδεικτικά δε φόρεσε, διότι τον θεώρησε κατώτερο του αξιώματός του. Ο Γουλιέλμος Β’ το αντιλήφθηκε και του απένειμε το μεγαλόσταυρο του Μέλανος Αετού, χωρίς να του μιλήσει. Όταν δε ο Τρικούπης επιχείρησε να εισέλθει στην αίθουσα των ηγεμόνων ο γερμανός υπουργός Έρβερτ Βίσμαρκ του έκλεισε κατάμουτρα με βιαιότητα και οργή την πόρτα. Αυτή είναι η αυταρχική συμπεριφορά των γερμανών προς τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας ακόμη και τώρα. Ο Κάϊζερ Γουλιέλμος Β’ από την ψυχρότητα της Αθήνας, μέσω Δαρδανελλίων, μετέβη στην Τουρκία και σχολίαζε μέσα σε ένα φιλοτουρκικό παραλήρημα “μετά διαμονήν ομοιάζουσιν προς όνειρον παραδείσιον, ως εκ λαμπρότατης υποδοχής του σουλτάνου, διέρχομαι τον Ελλήσποντον”. Στην Κωνσταντινούπολη ο Κάϊζερ καθιέρωσε πολιτική επιδεικτικά φιλοτουρκική. Αυτό, ο Μικρασιατικός Ελληνισμός αργότερα το πλήρωσε πολύ ακριβά. Με τη χρεοκοπία Τρικούπη, τον Ιούλιο του 1894, ειδικά η Γερμανία έγινε ιδιαίτερα απειλητική για την Ελλάδα, καίτοι τον 19^ο αιώνα επανειλημμένα είχαν χρεοκοπήσει. Ισπανία Πορτογαλία, Αυστρία, Ρωσία Τουρκία, Ολλανδία. Ο Τρικούπης από πικρία και απογοήτευση πέθανε την 30 Μαρτίου 1896 στις Κάννες. Αν ζούσε ήταν ο μόνος ικανός, να προλάβει την επαίσχυντη και ταπεινωτική ήττα του 1897. Μια και αναφερθήκαμε στον πόλεμο του 1897, η Γερμανία παρά τη φαινομενική ουδετερότητα της, έστελνε αφειδώς πυρομαχικά στην Τουρκία για τον πόλεμο αυτό. Οι σύμβουλοι γερμανοί αξιωματικοί της, στη διάρκεια του πολέμου, ανέλαβαν πραγματική διοίκηση τουρκικών μάχιμων μονάδων, ως ο Γκρόσμκωφ, που επικεφαλής του τουρκικού ιππικού, εισήλθε στη Λάρισα και προετοιμαζόταν να προελάσει στην Αθήνα. Το 1883 ο Γκόλτς, γερμανός αξιωματικός, φέρων το βαθμό του αντισυνταγματάρχη και αργότερα του στρατηγού, στάλθηκε στην Τουρκία ως οργανωτής του τουρκικού στρατού. Για τον πόλεμο του 1897 ο Γκολτς γράφει σε σχετικό έργο του. ότι, αυτός ήταν ο εμπνευστής του σχεδίου επιχειρήσεων. Αυτός οργάνωσε αμυντικά την τοποθεσία του Σαρανταπόρου και πίστευε επηρεασμένος, από τον πόλεμο του 1897 ότι, ο Σαρανταπόρος θα είναι τάφος του Ελληνικού Στρατού. Τα γεγονότα τον διέψευσαν με τη νικηφόρα μάχη του Σαρνταπόρου ( 9 Οκτωβρίου 1912 ). Ο ουσιαστικός αναμορφωτής όμως του τουρκικού στρατού ήταν ο επίσης γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς, ο οποίος διορίστηκε το Γενάρη του 1914 γενικός επιτελάρχης της Τουρκίας. Σε αυτόν οφείλεται η εισήγηση για το διωγμό των ελλήνων, των μικρασιατικών παραλίων που έζησαν εφιαλτικές μέρες φρίκης, διωγμών, βίας, δολοφονίας, εξορίας, βιασμών από τα τουρκικά στίφη, τόσο κατά τους βαλκανικούς πολέμους 1912 – 1913, όσο και στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, που η Τουρκία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας. Στις 5 Μαρτίου 1913 δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ από τον Αλέξανδρο Σχοινά ο οποίος επιλέχθηκε κατά την άποψη ορισμένων ιστορικών για την εκτέλεση “διατεταγμένης” δολοφονίας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ έπεσε θύμα, των εις τη βαλκανική και Ελλάδα, βλέψεων της απολυταρχικής και αδίστακτης Γερμανίας. Εάν ο Γεώργιος Α’ δεν εδολοφονείτο η Ελλάδα θα είχε αποφύγει τον επάρατο διχασμό, ο οποίος ενταφίασε τη “Μεγάλη Ιδέα” σε Θράκη, Πόντο, Μικρά Ασία. Η Γερμανία, μέχρι να φθάσει στη δολοφονία του Γεωργίου Α΄ είχε επιδιώξει την εκθρόνιση του, υπέρ του Κωνσταντίνου κατά τα “ευαγγελικά” επεισόδια στις 7 Νοεμβρίου 1901, στα οποία πρωτοστατούσε ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος. Την 27 Απριλίου / 10 Μαΐου 1916 ο γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος ζητά από την ελληνική κυβέρνηση Σκουλούδη, την παράδοση του οχυρού Ρούπελ. Ο Κωνσταντίνος σωματικό και ψυχικό ράκος, θύμα της γερμανολατρείας του, ο άλλοτε “βουλγαροφάγος” αποδέχεται ότι “λίγοι βούλγαροι μπορεί να έλθουν”. Στις 14 / 27 Μαΐου 1916 το Ρούπελ παραδίδεται αμαχητί στους γερμανοβουλγάρους. Οι ύαινες βούλγαροι ακολουθώντας τους γερμανούς ξανάρθαν στην Ανατολική Μακεδονία από την οποία είχαν αποχωρήσει το 1913, αφού τότε έκαψαν, δολοφόνησαν, ατίμασαν και ενώ τα καμένα ερείπια του Δοξάτου, Δράμας, Σερρών Καβάλας συνέχιζαν να καπνίζουν. Το Δ’ Σώμα Στρατού συνθηκολογεί και παραδίδεται με κυβερνητικές και βασιλικές εντολές στους γερμανοβουλγάρους. Παραδίδει όλο το υλικό του, αξίας πολλών εκατομμυρίων και στις 2/15 Σεπτεμβρίου μεταφέρεται, σιδηροδρομικώς, στο Γκαίρλιτς της Σιλεσίας, όπου παρέμεινε αιχμάλωτο μέχρι το τέλος του πολέμου, το 1918. Ο ελληνικός στρατός ανασυγκροτείται και με όλες τις δυνάμεις του, στο τελευταίο εξάμηνο του 1918, έλαβε μέρος στις μάχες Σκρα, της διάσπασης, του αντίπαλου μετώπου στο Ντομπροπόλιε, της Δοϊράνης και της βαθιάς εισχώρησης στο σερβικό και βουλγαρικό έδαφος. Χάρη στις νίκες αυτές, διαδοχικά, μέσα σε έξι μόνο εβδομάδες, Βουλγαρία, Τουρκία, Αυστροουγγαρία και τέλος η Γερμανία κατέθεσαν τα όπλα. Ειδικά η συντριβή της Γερμανίας ξεκίνησε από την Ελλάδα. Το Γ΄ Ραϊχ του Αδόλφου Χίτλερ ετοιμάζεται να επιτεθεί στη Σοβιετική Ένωση (σχέδιο Βαρβαρόσα). Το απασχολεί όμως σοβαρά το μαλακό υπογάστριό του, Βαλκάνια – Ελλάδα, που είχε οδυνηρές συνέπειες ήττας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις 6 Απριλίου 1941 επιτίθεται κατά της Ελλάδας. Με τη μάχη της Κρήτης, συνέχεια της μάχης των “οχυρών Μεταξά” η Γερμανία καθυστέρησε και δόθηκε χρόνος στη Σοβιετική Ένωση και με την έλευση του ρωσικού χειμώνα, να αναδιπλωθεί και αναδιαταχθεί αμυντικά, γεγονός, που έκρινε καθοριστικά το αποτέλεσμα του πολέμου. Μετά την ηρωική μάχη των οχυρών και Κρήτης, επακολουθεί κατοχή, η εθνική αντίσταση, ο Γοργοπόταμος. Η Γερμανία ηττάται και πάλι. Ένας βασικός συντελεστής ήττας της, τόσο στον Α’, όσο και στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν η Ελλάδα. Μήπως γι’ αυτό το λόγο μισούν τόσο την Ελλάδα; Όπως και στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο έτσι και στον Β’, τους γερμανούς ακολούθησαν, όπως προαναφέρθηκε ως πεινασμένες ύαινες οι βούλγαροι. Η Γερμανία ευθύνεται για τις θηριώδεις κακουργηματικές πράξεις των ιδίων των γερμανών αλλά και των βούλγαρων. Γερμανοί: Ολοκαυτώματα Κάνδανου, Χανίων, Αμφίπολης, Σερρών, Καλαβρύτων Αχαΐας, Δίστομον Βοιωτίας, Χορτιάτη Θεσσαλονίκης κ.λ.π. Βούλγαροι: Ολοκαυτώματα: Δοξάτου Δράμας, πόλη της Δράμας κ.λ.π. Εκτός από τα ολοκαυτώματα η Γερμανία ευθύνεται και για τις εκτελέσεις στους τόπους θυσίας, όπως Καισαριανή, Μονοδένδρι, Κοκκινιά κ.λ.π. Ακόμη η Γερμανία ευθύνεται για την καταλήστευση του εθνικού πλούτου της χώρας, για τον τρομερό λιμό του 1941, καταστροφή των υποδομών, το κατοχικό δάνειο κ.λ.π.

Σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα στη συνδιάσκεψη Παρισίων του 1947, η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα (τα στοιχεία ελήφθησαν από την εφημερίδα “Βήμα” της 8^ης Μαρτίου 2015):

Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 9.189.270.837 ευρώ

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος 321.669.083.086 ευρώ

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κατοχικό δάνειο 10.344.859.092 ευρώ

Γενικό Σύνολο 341.203.213.015 ευρώ

Στο ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται, οι εκ της Βουλγαρικής κατοχής, αναλογούσες αποζημιώσεις στην Ανατ. Μακεδονία, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σε όλη την Μακεδονία και Θράκη κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εάν μέχρι τώρα δεν πληρώθηκαν τα οφειλόμενα ευθύνονται, διαχρονικά, κάποιοι πολιτικοί μας. Η ιστορία θα τους κρίνει και θα τους καταδικάσει. Ποτέ δεν είναι αργά. Ας τολμήσουμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Αυτά που μας χρωστάνε, εμείς δεν τα δανείσαμε στα τότε ναζιστικά γουρούνια, τα οποία έπρεπε να βάλουν καλά, στο νοσηρό και εγκληματικό μυαλό τους, ότι το “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ”, δεν είναι τόσο φτηνό όσο νόμιζαν και σήμερα ακόμη νομίζουν.

4. Σκληρή Πραγματικότητα. Αναγκαίες Προβλέψεις.

Εκτιμούμε, ότι τις οποιεσδήποτε αποφάσεις, για τη Λιβύη όταν αυτές θα πραγματοποιηθούν, θα τις αγνοήσει, η Τουρκία, έστω και εάν είναι καταδικαστικές, όπως σχετικά πράττει μέχρι τώρα, για το διεθνές και δίκαιο θαλλάσης. Μετά από αυτό, για την Τουρκία ανοίγονται τρία μέτωπα, διπλωματικής και εμπόλεμης δράσης, εάν ήθελε απαιτηθεί, εκτός της Κύπρου, του Αιγαίου της Θράκης και της ΑΟΖ Ανατολικά Κρήτης.. Θα επιδιώξει η Τουρκία, την ενεργοποίηση, κατ’ αρχήν, της ΑΟΖ Κρήτης, όπως ανοιχτά και προκλητικά απειλεί, κατ’ εκτίμηση μας δε, θα επιδιώξει ακόμη την παραπλανητική παρενόχληση, στα άλλα δύο μέτωπα, με σκοπό αιφνιδιασμό, εμπλοκή, διάσπαση, αγκίστρωση, χωρίς δυνατότητα ελιγμών των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων και κυρίως, Αεροπορικών, Ναυτικών, και στρατηγικών και τακτικών εφεδρειών, σε πρώτο πλάνο. Γίνεται λόγος για Χάγη κατά την γνώμη μας κακώς, με την Αιγιαλίτιδα ζώνη μας, να παραμένει στα 6 ναυτικά μίλια. Εμείς θέσαμε ως όρο, στο συνυποσχετικό, που πρέπει να υποβληθεί, γεγονός αδύνατο, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας, μόνο την υφαλοκρηπίδα. Η Τουρκία ζητά αποστρατικοποίηση νησιών, Γκρίζες Ζώνες, ΑΟΖ, παραμονή Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 6 ναυτικά μίλια και περιορισμό του εναερίου χώρου μας στα 6 από τα 10 μίλια που είναι σήμερα. “Τα ψάρια προς ποια κατεύθυνση θα κολυμπούν” δεν αποκλείεται να ζητήσει η Τουρκία. Μετά από το αδιέξοδο αυτό. Ή ανεχόμαστε την Τουρκία να “αλωνίζει”, όπως αυτή σχεδιάζει και εμείς να αναζητούμε βοήθεια, από τον διάτρητο ΟΗΕ και Συμμάχους, εάν υπάρχουν ή καταφεύγουμε στην ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ – ΣΥΡΡΑΞΗ.

5. Σύγκρουση – Σύρραξη

Είναι μια μοιραία, τρομακτική και ολέθρια πραγματικότητα και για τους δυο αντιπάλους, την οποία, δεν επιδιώξαμε να την αποφύγουμε, με την ενισχυμένη και αποτρεπτική αμυντική ισχύ μας, για την οποία ολιγωρήσαμε και αδιαφορήσαμε. Το θέμα είναι τεραστίων διαστάσεων και απαιτεί, υπεράνθρωπες προσπάθειες, χρόνο, και χρήμα, για να μεταπέσουμε από τη σημερινή κατάσταση μιας διάτρητης ειρήνης και επιζήμιας ραστώνης και αποπροσανατολισμού, από τα αναγκαία, εθνικά δρώμενα μας, στην εμπόλεμη σύγκρουση. Το θέμα αυτό, δεν το αναπτύσσουμε, λόγω της εκτάσεως του τεράστιου όγκου και βάρους του. Απλώς το επισημαίνουμε και επιφυλασσόμεθα να το πράξουμε στο μέλλον. Λόγω όμως του επείγοντος, προτρέπουμε τους αρμόδιους να μελετήσουν, τα σχετικά με τον ατυχή πόλεμο του 1897, για την αποφυγή νέων δεινών και όπου από τα επινίκια χειροκροτήματα στη Βουλή των Ελλήνων, οδηγηθήκαμε στο όνειδος της ήττας. Ακόμη να μελετήσουμε τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940, όπου μετά από μια κοπιαστική, επιτελική και οργανωτική προσπάθεια, τεσσάρων ετών οδηγηθήκαμε στην ΝΙΚΗ, όπου, όχι δεν αιφνιδιαστήκαμε, αλλά αιφνιδιάσαμε τον εχθρό, τον οποίο μέσω του Βορειοηπειρωτικού εδάφους, τον απωθήσαμε στις ακτές της Αδριατικής. Υπ’ όψη μας ότι ο εχθρός του 1940, είναι ο ίδιος με τον σημερινό. Μπορούμε να τον νικήσουμε. (Ετοιμότητα, μαχητικότητα, ασφάλεια μετόπισθεν από αναρχικά και ανθελληνικά στοιχεία). Εμείς αναφερθήκαμε σε πανστρατιά, παλλαϊκή Άμυνα, αύξηση θητείας, θητεία γυναικών, Έρανος – εισφορά – δωρεές για την ενίσχυση των Ένοπλων μας Δυνάμεων, στράτευση στα 18, όχι πρόσφυγες στη μάχη των πρόσω, αλλά παντού μαχητές. Αν τα αναγκαία δεν γίνουν, τότε το “Κρίμα στο λαιμό” των αρμόδιων….

 

Βιβλιογραφία                                                                                                         Αντιστράτηγος Ε.Α.

Πόλεμος 1897 ΓΕΣ.                                                                                             Παναγιώτης Χόχολης

Επίτιμος Διοικητής

Ανώτατης Σχολής Πολέμου