ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Καλοκαίρι ήταν, μάλλον προς το τέλος του όταν τέθηκε για τελευταία φορά το θέμα των Συνεταιριστικών Εργοστασίων μας σε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ξάνθης …..

Καλοκαίρι ήταν, μάλλον προς το τέλος του όταν τέθηκε για τελευταία φορά το θέμα των Συνεταιριστικών Εργοστασίων μας σε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Ξάνθης …..

Σύσσωμοι τότε όλοι οι παριστάμενοι είχαν καταλήξει σε συμφωνία  πως θα επιδιώξουν με πιέσεις και όλα τα σχετικά -όχι φυσικά μόνο μέσω ψηφισμάτων-να δοθεί οριστική λύση και μάλιστα θετική …

Σε καμιά  περίπτωση να μην κλείσουν, αλλά να εκσυγχρονιστούν ….

Να εκπονηθούν νέες στρατηγικές μελέτες ανάπτυξής τους, αναγκαστικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, να γίνουν επενδύσεις, έτσι ώστε να δοθεί μια ύστατη προσπάθεια για τη διάσωση των συνεταιριστικών μας….

Αυτών των εργοστασίων, δηλαδή της ΣΕΒΑΘ, της ΣΕΠΕΚ, της ΡΟΔΟΠΗΣ, της ΕΛΒΙΖ, και της ΣΕΚΑΠ, που εδώ και πολλά χρόνια ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με την αναπτυξιακή πορεία της περιοχής….με την οικονομία και όχι μόνο της τοπικής κοινωνίας…..

όΒέβαια δεν ήταν η μοναδική φορά που τα τελευταία δυο χρόνια το θέμα της πορείας των Συνεταιριστικών προβλημάτισε το Νομαρχιακό Συμβούλιο της Ξάνθης…..

Όπως επίσης και προηγήθηκαν και ακολούθησαν πολλές συσκέψεις στο Εργατικό Κέντρο Ξάνθης με τη διοίκηση του φορέα και τα Σωματεία των εργαζομένων, καθώς και με όλους τους παραγωγικούς φορείς του νομού…..

Η τελευταία σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο πραγματοποιήθηκε μόλις την περασμένη Τρίτη…..

Στη σύσκεψη το παρόν έδωσαν πέρα από τους εργαζόμενους και  οι πρόεδροι κάποιων  διοικήσεων   Συνεταιριστικών Εργοστασίων, όπως της ΣΕΠΕΚ και της ΡΟΔΟΠΗΣ….

Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και απαισιόδοξη, πάρα την προσπάθεια κάποιων για αναπτέρωση του ηθικού των εργαζομένων και τις δηλώσεις πως δε γνωρίζουν, αλλά ούτε έχουν ακούσει από επίσημα χείλη πως τα εργοστάσια αυτά βαδίζουν πρόσω ολοταχώς για κλείσιμο… 

όΓια πολλοστή φορά ακούστηκε από τα χείλη όλων πως δεν πάει άλλο …. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο αυτή η αρρωστημένη κατάσταση….. Η τοπική κοινωνία έχει κουραστεί, πολύ περισσότερο βέβαια οι εργαζόμενοι σε αυτά και οι οικογένείες τους….

Τώρα το αν οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται και ουσιαστικά εργαζόμενοι όταν κάθε μήνα ζουν με την αγωνία αν θα πληρωθούν, ή όταν τους οφείλονται δεδουλευμένα πολλών μηνών είναι ένα άλλο ζήτημα….

Πάντως  γεγονός είναι πως από την πλευρά τους  κάνουν ότι μπορούν, συμβάλλοντας με το δικό τους τρόπο στην προσπάθεια που καταβάλλεται για τη συνέχιση λειτουργίας των εργοστασίων αυτών….

Όμως ως πότε….;

Περιθώρια άλλα δεν υπάρχουν και η υπομονή εξαντλήθηκε…..

όΚυβερνήσεις άλλαξαν, διοικήσεις το ίδιο, όμως για τους εργαζόμενους τίποτε τελικά δεν άλλαξε…..

Τίποτε ουσιαστικό, που να ζεστάνει λιγάκι και την τσέπη τους ή έστω να μειώσει λιγάκι την αγωνία τους για το αν αύριο που θα ξυπνήσουν θα έχουν δουλειά ή θα  πάρουν σειρά στο μακρύ κατάλογο της ανεργίας ….

Όλες οι τοπικές αρχές και φορείς επισημαίνουν για πολλοστή φορά την αναγκαιότητα να συνεχίσουν να λειτουργούν τα εργοστάσια αυτά διατηρώντας το συνεταιριστικό τους χαρακτήρα ….

Γιατί πίσω από τα εργοστάσια αυτά δεν υπάρχουν μόνο οι εργαζόμενοι σε αυτά, αλλά και οι αγρότες και παραγωγοί, καθώς και μια σειρά άλλων επαγγελμάτων της αγοράς…

Το ερώτημα είναι τι κάνουν όλοι αυτοί, πέρα από τους εργαζόμενους σε αυτά…. 

Δε βλέπουμε  κάποια αντίδρασή τους…..κάποια κίνηση διαμαρτυρίας….

όΜια λογική εξήγηση που θα μπορούσε να δοθεί είναι πως και αυτοί είναι εγκλωβισμένοι στα δικά τους επίσης χρόνια και δισεπίλυτα προβλήματα, που δυστυχώς χρόνο με το χρόνο αντί να διορθώνονται, μεγεθύνονται….

Έτσι λοιπόν πού να βρουν χρόνο και χώρο για να ασχοληθούν και με ένα επιπλέον πρόβλημα, αυτό των συνεταιριστικών εργοστασίων……;

Στο δικό τους μυαλό το πρόβλημα αυτό δεν τους αγγίζει άμεσα….ούτε και οι όποιες επιπτώσεις αφήνουν τα σημάδια τους δια γυμνού οφθαλμού στο πολύ κοντινό μέλλον… 

Κάτι που για κάποιους θεωρείται λάθος προσέγγιση του προβλήματος….

Μάλιστα δεν είναι αυτοί που παρατηρούν και καταθέτουν και τον εξής προβληματισμό, πως αν και τα συγκεκριμένα εργοστάσια προσδιορίζονται συνεταιριστικά, ωστόσο απουσιάζουν από αυτά οι αγρότες, η κύρια αιτία για την οποία ιδρύθηκαν από τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή…. 

όΠάντως όπως και να έχει στο πράγματι μεγάλο και ακανθώδες ζήτημα για το νομό μας, που δυστυχώς έχει ξεθωριάσει στη συνείδηση πολλών κατοίκων της περιοχής μας και έχει ατονήσει την όποια θέληση τους για να βγουν στους δρόμους συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις για το μη κλείσιμο των εργοστασίων, θα πρέπει να μπει ένα τέλος…..όποιο και αν είναι αυτό…..

Όπως και να έχει  θα πρέπει να πέσουν οι τίτλοι τέλους για αυτή την ιστορία….. Εγώ εύχομαι όμως  να πέσουν οι τίτλοι τέλους, όχι για  να κλείσουν αυτά τα συνεταιριστικά εργοστάσια, αλλά για να ξεκινήσουν μια πράγματι νέα ευοίωνη σελίδα εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης τους…..

Και για να γίνει συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να διαγραφούν  παντελώς τα χρέη τους και να αλλάξει η νοοτροπία κάποιων….

Τι παραπάνω δηλαδή έχουν οι μεγάλες ΠΑΕ του κέντρου…..

Εν κατακλείδι, η προθεσμία που δίνουν Εργατικό Κέντρο και εργαζόμενοι στα Συνεταιριστικά Εργοστάσια, είναι μέχρι τέλη Νοεμβρίου…..

Στις τελευταίες κινήσεις που δρομολόγησαν προέχει η συνάντησή τους με τη Διοίκηση της ΑΤΕ και αν δεν πάνε όλα κατ’ ευχήν, τότε τη λύση θα δώσουν οι κινητοποιήσεις και μάλιστα αναμένεται να είναι και δυναμικές, έτσι λένε….