Δεν υπάρχει “όλον ΠΑ.ΣΟ.Κ.” – Το “μόνον ΠΑ.ΣΟ.Κ.” είναι εδώ
Η έννοια του “όλου ΠΑΣΟΚ” δεν αποτελεί παρά ένα νοητικό κατασκεύασμα αντίστοιχο με εκείνο του “μεσαίου χώρου”. Όπως η έννοια του “μεσαίου χώρου” κατασκευάστηκε από επικοινωνιολόγους, προκειμένου να εξυπηρετήσει την πολιτική ακινησία που ευννοεί την ηγεμονία της δεξιάς, αντίστοιχα η έννοια του “όλου ΠΑΣΟΚ” επινοήθηκε προκειμένου να επιβάλει στον Γιώργο Παπανδρέου απραξία μέσα στο κόμμα και διατήρηση των υφιστάμενων δομών και ισορροπιών.
Η έννοια του “όλου ΠΑΣΟΚ” δεν αποτελεί παρά ένα νοητικό κατασκεύασμα αντίστοιχο με εκείνο του “μεσαίου χώρου”. Όπως η έννοια του “μεσαίου χώρου” κατασκευάστηκε από επικοινωνιολόγους, προκειμένου να εξυπηρετήσει την πολιτική ακινησία που ευννοεί την ηγεμονία της δεξιάς, αντίστοιχα η έννοια του “όλου ΠΑΣΟΚ” επινοήθηκε προκειμένου να επιβάλει στον Γιώργο Παπανδρέου απραξία μέσα στο κόμμα και διατήρηση των υφιστάμενων δομών και ισορροπιών.
Ουδέποτε επί της ουσίας υπήρξε “όλον ΠΑΣΟΚ”. Υπήρξαν δύο ΠΑΣΟΚ, που διαμορφώθηκαν κατά την ιστορική διαδρομή του Κινήματος. Το ΠΑΣΟΚ του ριζοσπαστισμού, το ανατρεπτικό, ως απόρροια των αντιδικτακτoρικών καταβολών, της προοδευτικής διανόησης, του ιδεολογικού στοχασμού και του πολιτικού ρεαλισμού του Ανδρέα. Το άλλο ΠΑΣΟΚ, δημιουργήθηκε μέσα από την άσκηση της εξουσίας. Ενέταξε και συσπείρωσε στην οργανωμένη του βάση στελέχη, με κύριο κίνητρο την άσκηση κάθε μορφής εξουσίας ή ψευδαίσθησης εξουσίας. Δόμησε έναν σκληρό μηχανισμό προκειμένου να στηρίξει την εξουσία και να τροφοδοτήσει το σύστημα με το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό. Αντίστοιχα δημιουργήθηκαν δύο είδη ΠΑΣΟΚικού κομματικού πατριωτισμού. Από τη μια εκείνος του χρέους της υπηρέτησης των αρχών της δημοκρατικής παράταξης και από την άλλη εκείνος της υπηρέτησης του κόμματος και των ανθρώπων του σε μια λογική ωφελιμίστικης αλληλουποστήριξης. Το πρώτο ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε το Κινηματικό ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε το ΠΑΣΟΚ της νομενκλατούρας και της κομματικής γραφειοκρατίας.
Παρότι το ΠΑΣΟΚ της νομενκλατούρας και της κομματικής γραφειοκρατίας στη συνείδηση των περισσοτέρων ταυτίζεται με την περίοδο της επικράτησης των “εκσυγχρονιστών”, δεν αφορά μόνο την περίοδο 1996-2004. Δημιουργήθηκε ήδη από την δεύτερη κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ, στην δεκαετία του 1980, σαν αντιστάθμισμα, αυτοσυντήρηση και μηχανισμός ελέγχου της λαικής αντίδρασης, που προήλθε από την αντιλαϊκή πολιτική της περιόδου 1985-1987. Η συσπείρωση που δημιούργησε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, η προσπάθεια των παικτών του πολιτικού παιχνιδιού να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ και να ευτελίσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1989, ανέκοψε την επικράτηση των μηχανισμών. Η τεράστια πολιτική νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993 οδήγησε την πληγωμένη παράταξη από το νοσηρό κλίμα του σκανδάλου Κοσκωτά και του Χέρφιλντ, στην ανάταση και την πίστη για νέο κοινωνικό και πιό ώριμο ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς η βιολογική αδυναμία του Ανδρέα οδήγησε στην αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα και στον τόπο. Οι κάθε λογής κομματικοί εγκάθετοι και στρατηγοί, λοχαγοί και δεκανείς, στοιχήθηκαν σε ένα σύστημα σκληρό, ηγεμονικό, συγκεντρωτικό, ασφυκτικό για κάθε πολιτικό νεωτερισμό. Άκριτη υπηρέτηση της κομματικής ιεραρχίας με στόχο την υποστήριξη και το πέρασμα των κυβερνητικών επιλογών.
Κανείς δεν αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα της περιόδου 1996-2004. Κανείς όμως δεν αναφέρεται στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη παρά μόνο στις Κυβερνήσεις Σημίτη. Ο Κώστας Σημίτης αντιμετώπισε πάντα το ΠΑΣΟΚ και τους κάθε βαθμίδας ανθρώπους του, με πολιτικό αλλά και κυρίως ανθρώπινο σνομπισμό. Ακολούθησε μια προσωπική πορεία όχι με το ΠΑΣΟΚ και για το ΠΑΣΟΚ αλλά παράλληλα και με δυσανεξία στο ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς γι’ αυτόν και ευτυχώς για τον τόπο το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα λαϊκό.
Ας μην κόπτεται λοιπόν κανείς για το “όλον ΠΑΣΟΚ”. Τέτοιο δεν υπάρχει. Το ΠΑΣΟΚ της νομεκλατούρας και της κομματικής γραφειοκρατίας δεν έχει λόγο ύπαρξης από την ώρα που χάθηκε η εξουσία, πολύ δε περισσότερο από την ώρα που άργησε πολύ η ανακατάληψή της. Η νομεκλατούρα και η κομματική γραφειοκρατία προσπάθησε και προσπαθεί να θρέψει το σαρκίο της τρώγοντας από τις σάρκες του ήδη άσαρκου ΠΑΣΟΚ. Ήταν λάθος του Γιώργου Παπανδρέου να περιμένει να πεθάνουν από ασιτία. Χάθηκε πολύς και κρίσιμος χρόνος για τον τόπο και τους ανθρώπους.
Σε κάθε περίπτωση ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να σηματοδοτήσει τον πολιτικό τους ενταφιασμό και μαζί τους και της ψευτοθεωρίας του “όλου ΠΑΣΟΚ”.
Το “μόνο ΠΑΣΟΚ” είναι εδώ.
Σωκράτης Ξυνίδης
