Απειλεί με προσφυγές
Επιστολή στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλη Νικόπουλο, τον αντιπρόεδρο, Ιωάννη Παπανικολάου και τον εισαγγελέα, Γιώργο Σανιδά απέστειλε ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ με θέμα την δημοσίευση της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης, σχετικά με την κυριότητα της λίμνης Βιστωνίδας.
Επιστολή στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλη Νικόπουλο, τον αντιπρόεδρο, Ιωάννη Παπανικολάου και τον εισαγγελέα, Γιώργο Σανιδά απέστειλε ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ με θέμα την δημοσίευση της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης, σχετικά με την κυριότητα της λίμνης Βιστωνίδας.
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Παπανικολάου διέταξε τη δημοσίευση της απόφασης με την οποία επιστρέφεται στο ελληνικό δημόσιο η κυριότητα της λίμνης Βιστωνίδας και των γύρω περιοχών, πλην της νησίδας Αντα Μπουρού. Ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου έκρινε, ότι η πρόεδρος του δικαστηρίου (Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης) όφειλε να έχει δημοσιεύσει την απόφαση υπέρ του Δημοσίου, αφού είχε ολοκληρωθεί η διάσκεψη των τριών δικαστών (το αποτέλεσμα της διάσκεψης ήταν 2-1 υπέρ του ελληνικού δημοσίου) και ότι δεν μπορούσε να υπάρξει παραίτηση ή συμβιβασμός των διαδίκων μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, παρά μόνο κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
Με αφορμή την εντολή του κ. Παπανικολάου για δημοσίευση της επίμαχης απόφασης, ο κ. Εφραίμ απέστειλε, μέσω των πληρεξουσίων δικηγορών του, επιστολή στην ηγεσία του Αρείου Πάγου.
Στην επιστολή του χαρακτηρίζει “ανεπίτρεπτη” την εντολή για δημοσίευση της απόφασης και υποστηρίζει ότι “στην προκειμένη περίπτωση διατηρείται η εκρεμμοδικία και μπορούν οι διάδικοι να επαναφέρουν την αγωγή προς συζήτηση”.
Υποστηρίζει δηλαδή ο κ. Εφραίμ ότι η υπόθεση μπορεί να συζητηθεί εκ νέου στο ακροατήριο, σε αντίθεση με τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, που έδωσε εντολή για δημοσίευση της απόφασης.
Ειδικότερα, ο κ. Εφραίμ στην επιστολή της προς την ηγεσία του Αρείου Πάγου αναφέρει, μεταξύ άλλων:
“Η παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής είναι δυνατή και μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, πριν από την έκδοση οριστικής απόφασης, οπότε, αφού δεν ζητείται πλέον δικαστική προστασία, η εκδοθείσα παρά ταύτα απόφαση εκδίδεται κατά παράβαση της διαθετικής αρχής με συνέπεια το ανυπόστατο ή πάντως την αυτοδίκαιη ακυρότητα της σχετικής δικαστικής απόφασης”.
Ακόμη, ο ηγούμενος της Μονής υποστηρίζει:
“Η όψιμη εντολή για δημοσίευση της απόφασης δημιουργεί, εξάλλου, αντικειμενικώς την εύλογη υπόνοια ότι αυτή δόθηκε αφού και επειδή έγινε γνωστό το περιεχόμενο της διασκέψεως του δικαστηρίου, καθώς και ότι τέτοια εντολή δεν θα είχε δοθεί αν το αποτέλεσμα της διάσκεψης ήταν διαφορετικό”.
“Με τον τρόπο αυτό πλήτονται -λέει- ανεπανόρθωτα το κύρος και η ηθική αυθεντία της δικαιοδοτικής λειτουργίας, η οποία εκτίθεται στην υπόνοια της χειραγώγησής της. Ενόψει των ανωτέρω, επισημαίνεται ο κίνδυνος που δημιουργείται για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και των θεσμών, κίνδυνος που δεν απειλεί μόνο τα συμφέροντα της Ιεράς Μονής ή του δημοσίου, αλλά την ίδια την διάκριση των εξουσιών και την λειτουργία του πολιτεύματος”.
