“Μεγαλύτερη αναπηρία …η αδιαφορία ….”

*Σήμερα 3 του Δεκέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία…. Άλλη μια παγκόσμια ημέρα για να δώσουν οι πολιτικοί μας άλλοθι στις χαμένες τους συνειδήσεις και στις ανολοκλήρωτες υποσχέσεις τους……

“Μεγαλύτερη αναπηρία …η αδιαφορία ….”

 

*Σήμερα 3 του Δεκέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων  με Αναπηρία…. Άλλη μια παγκόσμια ημέρα για να δώσουν οι πολιτικοί μας  άλλοθι στις χαμένες τους συνειδήσεις και στις ανολοκλήρωτες  υποσχέσεις τους…… 

Σε όλα εκείνα που εξήγγειλαν και δεν έπραξαν στο σύνολό τους για εκείνα τα άτομα που η μοίρα της ζωής  τους έφερε να ανήκουν σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων, σε αυτούς που μειονεκτούν, όπως συνηθίζουν να λένε  τα έξυπνα μυαλά των αρτιμελών, που υποτίθεται πως έχουν σώας τα φρένας…..

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε συμπαθούσα τις παγκόσμιες ημέρες, που οι διεθνείς οργανισμοί τις έχουν ορίσει για να θυμίζουν σε όλους εμάς, ανεξάρτητα από το βαθμό εξουσίας που έχουμε, από την όποια δύναμη, όλα εκείνα που θα έπρεπε να κάνουμε για να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας και πιο ευτυχισμένοι και υγιείς  οι πολίτες του……

Ωστόσο αποτελούν μια καλή ευκαιρία για να αφυπνίζονται συνειδήσεις, να γίνεται ένας απολογισμός και να επαναχαράσσονται νέες τακτικές αντιμετώπισης και επίλυσης των όποιων προβλημάτων…..

 

*Σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη Παγκόσμια Ημέρα που είναι αφιερωμένη στα Άτομα με Αναπηρία, ή στα Άτομα με ειδικές ικανότητες και δεξιότητες, ως είθισται πλέον να αποκαλούνται από τους από τους πολιτικούς μας,  αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε τι έχει γίνει για την κατηγορία αυτή των συμπολιτών μας τόσο σε πανελλαδικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο…..

Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στο τι έχει γίνει από τους φορείς της εξουσίας, αλλά και από όλους εμάς, που η συμπεριφορά μας παίζει καθοριστικό ρόλο στην δική τους καθημερινότητα…..

Αυτό που έχω να υπογραμμίσω είναι πως στον τομέα της αντιμετώπισης των ζητημάτων και προβλημάτων που βιώνει αυτή η πληθυσμιακή ομάδα των συμπολιτών μας η χώρα μας βρίσκεται ακόμη πολύ πίσω, όσο και αν υπερηφανεύεται πως έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά…..

Δε χρειάζονται ειδικές έρευνες και μελέτες για να διαπιστώσει κανείς πόσο εχθρικές και αφιλόξενες είναι οι πόλεις μας, οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες, τα καταστήματα, η αγορά εν γένει, οι δημόσιες μεταφορές μας κλπ….κλπ…κλπ…. απέναντι στα άτομα με αναπηρία….

 

*Στα λόγια, στις θεωρίες και στις υποσχέσεις κάνουμε ότι μπορούμε για να διευκολύνουμε τη ζωή και την καθημερινότητα αυτών των ατόμων, στην πράξη όμως υλοποιούμε μόλις το ένα τρίτο αυτών…..

Εντάξει δε λέω πως η πολιτεία και το κράτος δε στέκεται αρωγός στα ΑμεΑ και στις οικογένειές τους, πως δεν έχει καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες και πως δεν έχει αφήσει πίσω του εικόνες του παρελθόντος που μόνο υπερήφανη δε θα έπρεπε να μας κάνουν ως χώρα……

Στο τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και οικονομικής στήριξής έχουνε γίνει μεγάλα βήματα ….

Τόσο σε επίπεδο θεσμών, όσο και κοινωνικών δομών στήριξής τους προχωρούμε ως χώρα καλά…..

Ωστόσο υπολειπόμαστε αρκετά έναντι των εταίρων μας στην Ενωμένη Ευρώπη….

 

*Και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε μόνο αν βρεθούμε έστω και για λίγο στη θέση τους -άλλωστε όλοι μας είμαστε ενδυνάμει ΑμεΑ-, αν σπάσουμε το πόδι μας και χρειαστεί να βρεθούμε σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ή αν κλείσουμε για λίγο τα μάτια μας και προσπαθήσουμε να φανταστούμε πως θα ήταν τα πράγματα αν χρειαζόταν να κινηθούμε έξω στο δρόμο…..

Πέρα από τη διαπίστωση πως πιο τυχερά μέσα στην ατυχία τους είναι τα άτομα με αναπηρία που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα και δη των Αθηνών και της συμπρωτευούσης, για όλα τα υπόλοιπα ΑμεΑ η καθημερινότητά τους είναι δύσκολη….

Και για αυτό ευθυνόμαστε όλοι μας, έχουμε δεν έχουμε εξουσία…..

Τα άτομα με κινητική αναπηρία έχουν προσβασιμότητα σε ελάχιστα δημόσια κτίρια…

Όσο για τα καταστήματα και τους χώρους ψυχαγωγίας, όσοι από αυτούς διαθέτουν τις ειδικές ράμπες, τουαλέτες και λοιπές διευκολύνσεις αποτελούν την εξαίρεση…

Όπως εξαίρεση αποτελούν και οι ελάχιστοι οδηγοί δικύκλων και Ι.Χ. που δε σταθμεύουν πάνω στις ειδικές ράμπες για τα αναπηρικά αμαξίδια….

Προβλήματα στη μετακίνησή τους μέσα στην πόλη αντιμετωπίζουν και άτομα με προβλήματα στην όραση, αφού τα πεζοδρόμια δεν είναι κατασκευασμένα με τις ειδικές προδιαγραφές, δεν έχουν διαμορφωμένη λωρίδα που θα κατευθύνει τον τυφλό που έχει ως οδηγό του το λευκό του μπαστούνι…..

 

*Τα χρόνια περνούν και δυστυχώς προχωράμε με βήματα χελώνας στη δημιουργία υποδομών, έτσι ώστε τα άτομα με αναπηρία να μπορούν να κινούνται και να εργάζονται, ως έχουν δικαίωμα μέσα στον τόπο που κατοικούν…..

Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην προσβασιμότητα, στην εύρεση εργασίας, στη μετακίνησή τους, στην ψυχαγωγία και διασκέδασή τους….

Ακόμη και στην αποδοχή τους από τον κοινωνικό τους περίγυρο…..

Θα πρέπει  όλοι να αντιληφθούμε πως τα ΑμεΑ δεν είναι επαίτες, δε θέλουν διαχωρισμούς αλλά ισότιμη μεταχείριση…..

Άλλωστε η μεγαλύτερη αναπηρία είναι η αδιαφορία…..