«Η κυριαρχία της αβεβαιότητας…..»

Προχθές σε μια σύναξη μαμάδων-είπαμε πάνω από όλα η ιδιότητα της μάνας- μεταξύ του καφέ, του κοινωνικού σχολιασμού, αλλά και της εξιστόρησης των κατορθωμάτων των λατρευτών μας τέκνων, μεταξύ σοβαρού και αστείου γενικώς, καταλήξαμε για άλλη μια φορά να βρισκόμαστε σε κατάσταση ανομολόγητης απόγνωσης……

Προχθές σε μια σύναξη μαμάδων-είπαμε πάνω από όλα η ιδιότητα της μάνας- μεταξύ του καφέ, του κοινωνικού σχολιασμού, αλλά και της εξιστόρησης των κατορθωμάτων των λατρευτών μας τέκνων, μεταξύ σοβαρού και αστείου γενικώς, καταλήξαμε για άλλη μια φορά να βρισκόμαστε σε κατάσταση ανομολόγητης απόγνωσης……

Εκεί που είπαμε να βρεθούμε να πιούμε ένα καφεδάκι, να χαλαρώσουμε και να αποφορτίσουμε τις γεμάτες ένταση μπαταρίες μας-ξέρετε οι πολλοί και αλληλοσυγκρουόμενοι ρόλοι μιας γυναίκας-βρεθήκαμε να ζητάμε βοήθεια η μια από την άλλη, απαντήσεις στα ερωτήματα μας αναφορικά με τα θέλω των παιδιών μας…..

Από τα πιο μικρά, ως τα πιο περίεργα και μεγάλα…..

Ποια από αυτά να ικανοποιήσεις και σε ποια να πεις όχι…..;

Και αν πεις όχι, ποιες επιπτώσεις θα έχεις και πώς θα πρέπει  να τις διαχειριστείς…..;

Η κοινότυπη έκφραση των μεγαλύτερων σε ηλικία μαμάδων … «μικρά παιδιά, μικρά προβλήματα, μεγάλα παιδιά τα προβλήματα ακόμη πιο μεγάλα» δεν ήταν αρκετή για να διώξει τις ανησυχίες και φοβίες των νεότερων μαμάδων…..

Και εκείνων κυρίως που τα παιδιά τους εισέρχονται στην εφηβεία και οι πειρασμοί κάνουν την εμφάνισή τους……

 

Σε αυτή την κατηγορία των μαμάδων βρίσκεται και η αφεντιά μου, καθώς ο κανακάρης μου στην πρώτη εφηβεία πια, ετοιμάζεται για τη δική του «επανάσταση»….

Ξέρετε τώρα κυριαρχεί η γνωστή έκφραση «δεν είμαι παιδί πια…..έχε μου εμπιστοσύνη…..»¨

Και άντε σε σένα να έχω εμπιστοσύνη, στους άλλους όμως που σε περιτριγυρίζουν μπορώ…..;

Η αλήθεια είναι πως καταβάλω προσπάθειες για να εμπιστευτώ τον έξω κόσμο, αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να υποχωρώ μόνο σε ότι αφορά τους πιο στενούς του φίλους και αυτό ίσως γιατί τους έχω γνωρίσει …..

Τους άλλους, δεν μπορώ να τους εμπιστευτώ…..τρέμει το φυλλοκάρδι μου κάθε φορά που μου ζητά να βγει έξω με φίλους του…..

Ευτυχώς μέχρι τώρα έχει γίνει μια δυο φορές, και αυτές που το Γυμνάσιο του είχε χορό σε κάποια καφετερία…..

 

Έλα μου όμως, που το αίτημα του για έξοδο το Σαββατόβραδο  από εδώ και πέρα, όπως είναι φυσικό, θα είναι πιο συχνό…..

Εδώ με θέλω…..είμαι έτοιμη να το χειριστώ σωστά το θέμα……;

Δε γίνεται να περιορίσω σε μια γυάλα το παιδί μου γιατί εγώ φοβάμαι τους κακούς εκεί έξω, που παραμονεύουν στα στέκια των νέων για να παρασύρουν τους νέους στην εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων……

Πόσο να θωρακίσω το παιδί μου για να είναι ικανό να αντιμετωπίσει επικίνδυνες καταστάσεις…..;

Και ξέρετε οι κακοί δε φοράνε πάντοτε το μαύρο μανδύα του διαβόλου, αλλά έχουν το χαμόγελο αγγέλου και έχουν εκπαιδευτεί στο να ξεγελούν και να παρασύρουν νέα παιδιά που πρωτοβγαίνουν στην «ενήλικη» ζωή……..

Συμφωνώ ότι οι σωστές βάσεις μπαίνουν πρώτα από την οικογένεια και στη συνέχεια από το σχολείο και ότι  η ευνομούμενη πολιτεία έχει εκείνους τους θεσμούς και τα μέσα για να παρέχει σε όλους μας ένα ασφαλές από κάθε άποψη κοινωνικό και όχι μόνο περιβάλλον…….

Αλλά συμβαίνει πραγματικά έτσι…….;

Εγώ ως γονιός φροντίζω να καλλιεργώ αυτές τις βάσεις που λέμε, και να ελέγχω την κατάσταση…..

Μπορώ όμως να είμαι σίγουρη για το τι κάνει το παιδί μου όταν βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού μας και πάει στο σχολείο ή στις εξωσχολικές του δραστηριότητες…..;

Όχι βέβαια……

 

Μια από τις μαμάδες της προχθεσινής παρέας , μας κατέθεσε για το τι γίνεται στις αυλές των Γυμνασίων και Λυκείων και φυσικά στους χώρους που είναι καλά «προστατευμένοι» από τα αδιάκριτα βλέμματα των καθηγητών π.χ. πίσω από τις τουαλέτες, όπου το τσιγάρο πάει σύννεφο……

Και φυσικά αυτό δεν είναι κάτι καινούριο…..το ίδιο σκηνικό επικρατούσε και στα χρόνια τα δικά μου ως μαθήτρια…..

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι καλώς έχει…..

Δε φορώ παρωπίδες, δεν έχω παλιά μυαλά, αλλά διαπιστώνω πως το κακό πλέον έχει παραγίνει……

Εξαίρεση αποτελούν πια τα παιδιά που δεν καπνίζουν …….

Και αν στις μέρες μας το τσιγάρο το ξεκινούσαν μόλις τέλειωναν το Γυμνάσιο και έμπαιναν στο Λύκειο…..

Τώρα το κάπνισμα το αρχίζουν μόλις εξέλθουν της πύλης του Δημοτικού Σχολείου….

 

Και επανέρχομαι στη δική μου αγωνία και διαπίστωση, ότι εμπιστοσύνη στο παιδί μου έχω, στους άλλους δεν έχω και σε αυτό ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και η ίδια η πολιτεία, το ίδιο το κράτος……

Εντάξει, γιε μου να βγεις, θα του πω εγώ , όταν έρθει η ώρα να μου το ζητήσει…..

Και άντε να δεχτώ μια γενική αναφορά για το πού θα πάει και με ποιους….

Άλλωστε θα πρέπει να τον εμπιστευτώ….

Δεν έφτασα ακόμη σε αυτό το στάδιο να ντυθώ και Σέρλοκ Χόλμς για να ελέγξω του λόγου το αληθές…..

Είπαμε πάνω από όλα εμπιστοσύνη, και αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς το ίδιο σου το παιδί, τότε κάπου έχεις κάνει λάθος ως μάνα-μητέρα-μαμά…….

Αφού όμως πάρει την άδεια της εξόδου, θα αρχίσει το παζάρι για την ώρα της επιστροφής στο σπίτι……

Εννέα, λέω εγώ, δέκα, ζητά εκείνος, στις 21:30 κλείνει η συμφωνία…..

 

Και μετά το …καλά να περάσεις και να προσέχεις ….και ….το κινητό να το έχεις ανοιχτό…..ξεκινά η δική μου αγωνία ως μάνα, μέχρι να το δω να επιστρέφει στην ώρα του…..

Σας λέω πως θα ένιωθα πολύ πιο ήρεμη, αν είχα στο πλευρό μου τη στήριξη της πολιτείας……

Για παράδειγμα ο πρώην υπουργός Υγείας, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έθεσε σε ισχύ νόμο που απαγορεύει την πώληση αλκοόλ και καπνού σε ανήλικους, ήτοι σε παιδιά κάτω των 18 ετών…..

Μόνο που στη συνέχεια ξέχασε να ορίσει και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για την εφαρμογή του νόμου…..

Είναι γνωστό και κοινώς αποδεκτό ότι όλα δεν μπορούν να επαφίενται στη συνείδηση του άλλου, είπαμε και ο άγιος φοβέρα θέλει……

Και σας ρωτώ λοιπόν εγώ τι πρέπει να αισθάνομαι και τι να κάνω όταν διαβάζω ότι όσο νωρίτερα ένα παιδί ή ένα έφηβος πιει το πρώτο του ποτηράκι ποτό, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος για τη μελλοντική  εξάρτησή του από το αλκοόλ μέχρι και σε ποσοστό 90%, αλλά και η υιοθέτηση και εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών μετά την ενηλικίωσή του…;   

   

 

«Καζάνι που βράζει ή έχει παγώσει….;»

 

Τι συμβαίνει αλήθεια στην κοινωνία μας και επικρατεί τέτοια ανησυχητική ηρεμία…..;

Μήπως είναι «καζάνι που βράζει ή έχει παγώσει»; με όλα αυτά που συμβαίνουν ή δε συμβαίνουν γύρω της…..;

Ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει το «μούδιασμα» που επικρατεί στην αγορά, στην καθημερινότητα των πολιτών και γενικά στη ζωή μας……

Σχεδόν τίποτε δεν κινείται ή αν κινείται κάτι, και αυτό προς την αρνητική κατεύθυνση……

Παρατηρείς γύρω σου πρόσωπα ζωγραφισμένα με απόγνωση, τρόμο και αγωνία για το τι θα τους ξημερώσει……

Το χαμόγελο και η αισιοδοξία έχουν γίνει πλέον δυσεύρετα συναισθήματα…..

Και το ερώτημα είναι ποιος άραγε να ευθύνεται για αυτό……;

Πάντως όχι οι πολίτες…..

 

Συμπληρώθηκε ακριβώς ενάμισης μήνας από τότε που είχαμε την κάλπη να πρωταγωνιστεί και η περίοδος συνεχίζει να είναι προεκλογική……

Η κυβέρνηση μπορεί να άλλαξε και το ΠΑΣΟΚ πλέον να βρίσκεται στην εξουσία, αλλά όλες αυτές τις μέρες νιώθεις πως ακόμη δεν έχει αναλάβει τα καθήκοντά της ….

Ότι βρίσκεται σε δοκιμαστική περίοδο……

Το κράτος όσο και αν θέλουν εκεί στην κυβέρνηση να μην το παραδεχτούν υπολειτουργεί……

Μπορεί η λαϊκή μας παροιμία να λέει πως αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλη , αλλά στην προκειμένη περίπτωση μάλλον η ρήση αυτή μόνο κακό κάνει στη διοίκηση του κράτους και κατ’ επέκταση και στους πολίτες……

Εντάξει, είπαμε να ακολουθήσετε σύγχρονες αξιοκρατικές και διαφανείς μεθόδους, αλλά όχι έτσι……

Κάτι μου λέει πως και στη νέα κυβέρνηση ο υπερσυγκεντρωτισμός εξουσιών σε λίγα πρόσωπα, ή ακόμα και στον πρωθυπουργό αποκλειστικά δεν οδηγεί σε θετικά συμπεράσματα…….

 

Μπορεί να ήταν χιλιάδες οι αιτήσεις για τις θέσεις των γραμματέων των υπουργείων, περιφερειών και λοιπών δημοσίων φορέων, και δύσκολος ο έλεγχος τους, ωστόσο αυτό θα έπρεπε να προβλεφθεί εκ των προτέρων…….

Ή θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα στους ίδιους τους υπουργούς να επιλέξουν για τα υπουργεία τους  Γενικούς  της αρεσκείας τους βάσει πάντα των πλούσιων βιογραφικών, αλλά και της ικανότητάς τους να ασκούν πολιτική, αλλά και αποτελεσματική διοίκηση των υπηρεσιών και διαχείριση καταστάσεων που επηρεάζουν την προς τα έξω εικόνα της κυβέρνησης ….

Τώρα με τόσα που έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου πού να προλάβει να επιλέξει από τα βιογραφικά που πέρασαν στην επόμενη φάση ποιο είναι το καλύτερο…..

Με τους ρυθμούς που ακολουθούν κάθε εβδομάδα να ανακοινώνονται και από πέντε-έξι ονόματα Γενικών Γραμματέων υπουργείων, θα έρθει ο Αι Βασίλης αρκετές καρέκλες θα είναι ακόμη κενές …..

Λέτε ο Αι Βασίλης να μας φέρει δώρο και τους νέους Περιφερειάρχες…..  ;

Αν συμβεί αυτό, το βέβαιο είναι πως οι αιρετοί της   Αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού τη συγκοπή δεν τη γλυτώνουν…….

Τα πάντα έχουν παγώσει στα γραφεία των Περιφερειών και τα όποια αιτήματα και προγράμματα περιμένουν την άφιξη του νέου Γενικού για να τα ικανοποιήσει…..

Τώρα αν οι χρόνοι πιέζουν για τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα, δεν συντρέχει και ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας, άλλωστε συνηθισμένοι είμαστε ως χώρα στις εκπρόθεσμες καταστάσεις…..

Κοινώς είμαστε της τακτικής…. τρεχάτε ποδαράκια μου για να προλάβουμε…..

Πάντως πολίτες και τοπικές αρχές αδημονούν να δουν ποιοι θα είναι οι νέοι Περιφερειάρχες και αν τελικά άξιζε τον κόπο η τόση αναμονή…..

 

Έχουμε λοιπόν από την μια πλευρά την κυβέρνηση να προσπαθεί να καταλήξει στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τις θέσεις των Γενικών Γραμματέων, αλλά και να συντάξει έναν προϋπολογισμό αποδεκτό από την  Κομισιόν, προκειμένου να γλιτώσει τα χειρότερα , αφήνοντας τα υπόλοιπα ζητήματα στον αυτόματο πιλότο προς τα παρόν και από την άλλη μια αξιωματική αντιπολίτευση να προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους και φίλους της ότι η ενότητα του κόμματος είναι εξασφαλισμένη όποιος και αν εκλεγεί αρχηγός,  βγάζοντας όμως προς τα έξω εντελώς αντίθετη εικόνα …..

Ότι βρίσκονται λίγο πριν τον εμφύλιο πόλεμο…..

Οι εσωκομματικές κόντρες και οι δηλώσεις –δηλητήριο που ανταλλάσουν κυρίως οι δυο εκ των τριών υποψηφίων αρχηγών της Ν.Δ.,  είτε δια της ευθείας, είτε δια της πλαγίας οδού, δια των αντιπροσώπων τους δηλαδή, είναι σε καθημερινή βάση και προξενούν εύλογα ερωτηματικά στη βάση  του κόμματος……

 

Και αν προσθέσουμε και τα μαύρα και άραχνα οικονομικά μας , αλλά και τα λεκτικά ραπίσματα του Αλμούνια και τις εντολές για περικοπές και πάλι περικοπές, τότε μάλλον η κοινωνία μας είναι ταυτόχρονα «και παγωμένη και καζάνι που βράζει»…..

Και αν μάλιστα εκπνεύσει και η περίοδος χάριτος που έχει δώσει στην νέα κυβέρνηση το 2010 προβλέπεται για όλους τα μάλα ζόρικο…..