Γράφει ο Στάθης Φουρλάνος

*Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η ελληνική κυβέρνηση είναι παντελώς απούσα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων της Λιβυκης κρίσης και όχι μόνο και βρίσκεται σε ταραχώδη αναμονή μιας ολοκληρωτικής νίκης του στρατάρχη Χαφτάρ για ν’ ακυρώσει, αν και έχω ορατές επιφυλάξεις, την τουρκολιβυκή συμφωνία καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών που αγνοεί προκλητικά την Κρήτη, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Ο ταραχοποιός της περιοχής, ο τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν είναι αυτή τη στιγμή μαζί με το Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, οι μεγάλοι παίχτες στη Λιβυκή κρίση και ο χαμένος των εξελίξεων θα είναι για μια φορά ακόμα, μετά τα Ιμια, τα Σκόπια, το Κυπριακό και την τουρκολιβυκή συμφωνία ο ελληνικός λαός με ότι αυτό συνεπάγεται.

*Πολύ καλές είναι οι αστυνομικές επιχειρήσεις για την ανακατάληψη κτιρίων ιδιωτικών και κρατικών από αναρχικούς μπαχαλάκηδες λαθρομετανάστες αντιεξουσιαστές συλλογικότητες και παραβατικά άτομα, πάντα παρουσία τηλεοπτικών καμερών και σόου κάκιστης μορφής. Δίπλα μας, στη διπλανή πόρτα, την πλατεία, γίνεται εμπόριο πορνείας, ναρκωτικών, συμπολίτες μας έχουν μετατρέψει τα σπίτια τους σε φυλακές, δέρνονται, χτυπιούνται βάναυσα από κακοποιούς, κάποιοι χάνουν και τη ζωή τους, και ζουν μια πραγματική κόλαση του Δάντη μέσα στα σπίτια τους, σε γνωστές περιοχές της Αθήνας, Θεσσαλονίκης και άλλων μεγαλουπόλεων. Οι οδομαχίες, ο πόλεμος μεταξύ συμμοριών για τον έλεγχο της νύχτας και οι καταδρομικές επιθέσεις καταστροφών αυτοκινήτων και καταστημάτων καλά κρατούν. Η παρουσία της αστυνομίας, δε δηλώνει παρών, παρά τη πρόσληψη 1.500 αστυνομικών, για να επανδρώσουν τις τάξεις της αστυνομίας, ίσως γιατί ασχολούνται και με τη φύλαξη πολιτικών και υψηλών προσώπων, αφήνοντας τους ανήμπορους και αδύνατους στο έλεος των κακοποιών και την κοινωνία στην τύχη τους.

*Την ελληνική ηττοπάθεια, την ονομάζουμε νηφιαλιότητα και την τουρκική διεκδικητικότητα προκλητικότητα. Δυστυχώς για μας, που βαδίζουμε χωρίς πυξίδα, προγραμματισμό και σχέδιο, η αντίπερα όχθη ακολουθεί συγκεκριμένη προβλέψιμη πολιτική αύξηση του ζωτικού της χώρου. Κάποιος μου έλεγε ότι, η χώρα μας ζει τις τελευταίες μέρες της Πομπηϊας και αντί να ασχολούμαστε με την αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού, μέσω των συνεχιζόμενων ορδών των λαθρομεταναστών, της συνεχιζόμενης παραβίασης του εναέριου χώρου μας και την παρουσία τουρκικών δυνάμεων στην ανατολική Μεσόγειο και τις Νάφτεξ στο Αιγαίο, έχουν πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και ασχολούμαστε με ήσσονος σημασία θέματα – θεάματα, όπως οι καταλήψεις – ανακαταλήψεις, την αέναη επικοινωνιακή μάχη κλέφτες και αστυνόμους, που παίζαμε παιδιά, με το ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος της δημοκρατίας, ένας θεσμόν μεν, χωρίς καμία σχεδόν πολιτική εξουσία δε, στο βωμό της επικοινωνίας, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την πιθανότατη ίσως, ζημιά, στην οικονομία και στα εθνικά μας θέματα.

*Πολύς λόγος γίνεται για τον πρόεδρο της δημοκρατίας που θα επιλέξει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Σας θυμίζω ότι είχαμε προβλέψει την υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου, όταν οι Κασσάνδρες οργίαζαν και περί άλλων υποψηφίων με απόλυτη σιγουριά. Εγώ πιστεύω, όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερα φύλλα ότι, η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι ο εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενος Ευάγγελος Βενιζέλος. Εχει σχεδόν τα ίδια ποιοτικά, επιστημονικά και πολιτικά χαρακτηριστικά με το νυν πρόεδρο, δεν κατέβηκε υποψήφιος στις προηγούμενες εκλογές, είναι συνταγματολόγος, γνωρίζει άριστα τα των εθνικών, οικονομικών, ευρωπαϊκών και διεθνών θεμάτων και όσο και αν κάποιοι για εσωστρεφείς λόγους προσπαθούν να του μειώσουν, το κύρος, η ευρύτητα σκέψης, η προσωπικότητα και η πολιτική του διαδρομή δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, ούτε από τους πλέον άσπονδους φίλους του.

*Είμαστε έτοιμοι, αν χρειαστεί, να προασπίσουμε τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα, δηλώνουν ένθεν κακείθεν οι υπουργοί, τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ και ο πρωθυπουργός. Δυστυχώς, τα Ιμια έχουν γκριζαριστεί από τους τούρκους, η παρουσία μας ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο έχει χαθεί στην πράξη και σήμερα, κάτω από ένα συνεχές ανεξήγητο φοβικό σύνδρομο απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, δεν υψώνουμε εθνικό ανάστημα, τα περιμένουμε όλα από το διεθνές δίκαιο, τους ανύπαρκτους πραγματικούς συμμάχους, από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και το δικαστήριο της Χάγης. Οι τούρκοι και οι λύβιοι του Σάρατς έχουν ήδη καταθέσει συντεταγμένες της συμφωνηθείσας ΑΟΖ τους στον ΟΗΕ, εμείς ασχολούμαστε με δημιουργίες συμμαχιων αμφιβόλου αξίας και προοπτικών και εκλιπαρούμε για μια αμερικανική απλή δήλωση πολιτικής καταδίκης της Τουρκίας, που δεν έρχεται, γιατί απλά λειτουργούμε, δε ζούμε στην πραγματικότητα, σε χρόνο ενεστώτα, αγνοώντας ότι τα πάντα είναι θέμα συμφερόντων των λαών. Ας θυμηθούμε τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό που γράφει “μοναχήν το δρόμο επήρες και ξανάρθες μοναχή, δεν είν’ εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλεί” και ας προσαρμοστούμε, ας προσγειωθούμε, έστω και ανώμαλα στο υπαρκτό και ολοένα αυξανόμενο εθνικό πρόβλημα με την Τουρκία και έστω και αργά 20+ χρόνια μετά, ας επεκτείνουμε μονομερώς, όπως προβλέπεται από το δίκαιο της θάλασσας στα δώδεκα ναυτικά μίλια, τα θαλάσσια, υποθαλάσσια και εναέρια σύνορά μας και ας καθορίσουμε άμεσα, χθες, ΑΟΖ με Κύπρο και Αίγυπτο.

*Ο πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ, αγνόησε πλήρως και επιδεικτικά τον παρακαθήμενο έλληνα πρωθυπουργό κατά τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους στο Λευκό Οίκο, μονοπωλώντας το εικοσάλεπτο δημοσιογραφικό χρόνο στο Λευκό Οίκο. Δεν ακούσαμε, όχι κάποια καταδίκη της Τουρκίας, ούτε ένα συμπαθητικό σχόλιο για τα δίκαια της χώρας μας και την τουρκική παράβαση του διεθνούς δικαίου, αν και του τέθηκε ερώτηση από τον έλληνα δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου. Το γνωστό “veni, vidi, vindi” του Ιούλιου Καίσαρα (ήλθα, είδα, ανίκησα) δυστυχώς δεν ισχύει για το ταξίδι και την παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Λευκό Οίκο. Εδώ μάλλον ισχύει πολιτικά το “πήγαμε, βγάλαμε φωτογραφίες με τον πλανητάρχη και γυρίσαμε με άδεια χέρια”. Κατά τα άλλα κυβέρνηση και φίλα προσκείμενα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν με φιλότιμες όντως προσπάθειες, ότι, όλα πήγαν καλά και τ’ αποτελέσματα θα φανούν αργότερα.

*Μέχρι και σήμερα η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καταγγείλει στον ΟΗΕ την τουρκολιβυκή συμφωνία καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών που παραβιάζει κατάφορα την εθνική μας κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο, δεν έχουμε στείλει τις ελληνικές συντεταγμένες της περιοχής, ασχολείται με ταξίδια ένθεν κακείθεν χωρίς σοβαρό εθνικό περιεχόμενο και σε λίγο η “ψευδοΑΟΖ” Τουρκίας – Λιβύης θ’ αποτελεί νόμιμη ΑΟΖ κατά το πρότυπο του “ψευδοκράτους της Κύπρου” που σήμερα είναι νόμιμο κράτος με τις ευλογίες των συμμάχων μας.