ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Το βράδυ της περασμένης Κυριακής πληροφορήθηκα το θάνατο του Αντώνη Τσόκλη…. Ταράχθηκα, λυπήθηκα, δάκρυσα γιατί έχασα έναν αγαπημένο μου δάσκαλο….. Στενοχωρήθηκα γιατί το έμαθα αργά και δεν μπόρεσα να τον συνοδεύσω στην τελευταία του κατοικία, όπως συνηθίζεται να λέγεται….

Το βράδυ της περασμένης Κυριακής πληροφορήθηκα το θάνατο του Αντώνη Τσόκλη….

Ταράχθηκα, λυπήθηκα, δάκρυσα γιατί έχασα έναν αγαπημένο μου δάσκαλο…..

Στενοχωρήθηκα γιατί το έμαθα αργά και δεν μπόρεσα να τον συνοδεύσω στην τελευταία του κατοικία, όπως συνηθίζεται να λέγεται….

Γνώριζα για την πολύχρονη και άνιση μάχη που έδινε με τον καρκίνο….

Μου είχε μιλήσει για αυτή και δεν την πήρε ποτέ στα σοβαρά γιατί είχε μάθει να δίνει τους αγώνες του σε όλα τα επίπεδα της ζωής….

Το αγωνιστικό του πνεύμα προσέγγιζε τούτη τη μάχη με αισιοδοξία και όχι με μοιρολατρία…..

Ο Αντώνης Τσόκλης ζούσε μπροστά και πέρα από τα χρονικά περιθώρια…..

Ήταν ανοικτό μυαλό που είχε το προτέρημα να ακούει το διπλανό του, ανεξαρτήτου ηλικίας και κοινωνικού επιπέδου ή κομματικής ταυτότητας…..

Να γίνεται ένας με αυτόν, να νιώθει τον άλλον, να μοιράζεται το πρόβλημά του…..

 

Τα μαθητικά χρόνια σίγουρα επηρεάζουν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ατόμου και τη μετέπειτα πορεία του μέσα στη ζωή….

Τα όσα βιώνεις κατά τη διάρκεια των χρόνων που φοιτάς στο σχολείο και ιδίως όταν έρχεται η ώρα να πας Γυμνάσιο και Λύκειο, όταν περνάς το στάδιο της τρελής σου εφηβείας, τις καταστάσεις και τα πρόσωπα που συναντάς στο δρόμο σου, το βέβαιο είναι πως θα έχουν αντίκτυπο στην ομαλή ή όχι κοινωνικοποίησή σου….και φυσικά στην ωρίμανσή  σου, στην ενηλικίωσή σου….

Το σχολείο μπορεί να το μισήσεις ή να το αγαπήσεις, όχι γιατί σου φταίνε οι τοίχοι και η δομή του, αλλά εξαιτίας του έμψυχου δυναμικού του….

Ένας καλός δάσκαλος, ένας καλός καθηγητής που αντιμετωπίζει το επάγγελμά του ως λειτούργημα και όχι πώς να βγάλει αποκλειστικά χρήματα, μπορεί να κάνει το μαθητή να αγαπήσει το σχολείο…..

Ένας δάσκαλος, που πάνω από όλα είναι ένας σωστός παιδαγωγός, μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας ενός νέου ατόμου…

Και ένας τέτοιος δάσκαλος, ήταν ο καθηγητής μου ο Αντώνης Τσόκλης….

 

Είχα την τύχη να τον έχω καθηγητή στο Λύκειο….

Στα μαθητικά μου χρόνια στα δάχτυλα του ενός χεριού μετρούνται οι καθηγητές που μίλησαν στην καρδιά μου, που ένιωσαν το πνεύμα μου…..

Στο Γυμνάσιο ήταν δυο καθηγήτριες, οι κυρίες Ποιμενίδου και Παπαγεωργίου και ο μαθηματικός κ. Χαρόπουλος …..

Στο Λύκειο ήταν ο Αντώνης και η Δώρα η Συμπιλίδου…..

Είχαν καταφέρει να βρουν ένα κοινά αποδεκτό κώδικα επικοινωνίας με τους μαθητές….

Ήταν κοντά στους μαθητές τους, πέρα από τις γνώσεις που τους μετέδιδαν, τους μάθαιναν να καλλιεργούν το πνεύμα τους, τους άνοιγαν νέους ορίζοντες….

Από τότε που τέλειωσα το σχολείο έχουν περάσει πολλά χρόνια και οι αναμνήσεις μου από τα συγκεκριμένα πρόσωπα είναι ακόμη ζωντανές και φυσικά θετικές…

Βέβαια υπάρχει και μια αρνητική από μια άλλη καθηγήτρια που είχα στο Λύκειο, φιλόλογο…..

Ήταν της σχολής “του αυγού και της πέτρας”…

Σαν χθες θυμάμαι αυτά που μου είχε πει, όταν τόλμησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου για μια λάθος της παρατήρηση που αφορούσε εμένα εν ώρα μαθήματος…. 

Στο διάλειμμα με κάλεσε και μου είχε πει το αξέχαστο…. “Δέσποινα αν πέσει η πέτρα πάνω στο αυγό πιο από τα δύο θα σπάσει;….Αν πάλι πέσει το αυγό πάνω στην πέτρα πιο από τα δυο θα σπάσει; Όπως καλά κατάλαβες εσύ είσαι το αυγό και εγώ η πέτρα”….

Τα σχόλια δικά σας…..

Οι δάσκαλοι πρέπει να κερδίζουν την αποδοχή και το σεβασμό των μαθητών και όχι να τον απαιτούν…..

 

Ε, λοιπόν ο Αντώνης ο Τσόκλης ήταν από εκείνους τους καθηγητές που σε κέρδιζε, όχι γιατί έκανε χαβαλέ και πλάκα την ώρα του μαθήματος…..

Αλλά γιατί είχε ένα διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας που σε έκανε συμμέτοχο και σε βοηθούσε να καλλιεργήσεις κριτική σκέψη….

Όταν τελείωσα το σχολείο, στα χρόνια των σπουδών μου όποτε τον χρειάστηκα ήταν δίπλα μου…..

Μετέπειτα ως φίλο, που κάποτε τον είχα καθηγητή, όποτε το χρειαζόμουν ήταν κοντά για να με ακούσει…..

Μπορεί πολιτικά να ήμασταν αντίθετοι και πολλές φορές να μαλώναμε, καθώς εγώ επέμενα να δηλώνω μόνο πολιτικοποιημένο ον και όχι κομματικοποιημένο, ωστόσο με εντυπωσίαζε το αγωνιστικό του πνεύμα και η συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες…..

Αγωνιζόταν για τις ιδέες του και όλοι αναγνώριζαν την ακεραιότητα του χαρακτήρα του….

 

Στο πέρασμα των χρόνων δε χαθήκαμε, αν και η επικοινωνία μας δεν ήταν συχνή λόγω των υποχρεώσεων μας …..

Η οικογένειά του και η κόρη του η Χαρά ήταν η χαρά της ζωής του…..

Όμως η μοίρα θέλησε ο Αντώνης Τσόκλης να φύγει νωρίς από τούτο τον κόσμο και να μην προλάβει να δει τη Χαρά του μεγάλη κοπέλα…..

Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί τα γράφω όλα αυτά για τον καθηγητή μου που έφυγε πριν από λίγες μόλις μέρες για το μεγάλο ταξίδι……

Ίσως για να του πω το δικό μου αντίο, με μια μικρή καθυστέρηση……

Και ταυτόχρονα να αποτυπώσω κάποιες σκέψεις στο χαρτί, σκέψεις  που ίσως να συμπίπτουν με αυτές των χιλιάδων μαθητών που τον είχαν δάσκαλο από το 1979 που διορίστηκε ως εκπαιδευτικός στη Θράκη….. 

Γιατί πολλοί ήταν εκείνοι οι μαθητές που αγάπησαν τον καθηγητή Αντώνη Τσόκλη….