Η Λαϊκή Συσπείρωση Ξάνθης δίνει καθημερινή μάχη και για την ποιότητα του περιβάλλοντος

Δημοκρατίας. Όμως, μετά από τόσο καιρό, δεν είναι γνωστό ποιος έχει αναλάβει τον καθαρισμό του χώρου όπου την Πρωτομαγιά του 2018 ξέσπασε η πυρκαγιά στο εργοστάσιο τηςSUNLIGHT στο Όλβιο. Δεν γνωρίζουμε αν εξακολουθούν να μετρούνται οι ρύποι στο νερό και το έδαφος. Το πρόγραμμα χρηματοδότησης έργων για τη διαχείριση απορριμμάτων στην περιφέρεια ΑΜΘ που εκπόνησε η ΔΙΑΑΜΑΘ, ύψους 116 εκ. ευρώ, εγκρίθηκε μεν αλλά η συμμετοχή του νομού Ξάνθης περιορίζεται σε ένα μόνο έργο αφού δεν υπάρχουν ώριμες μελέτες.

Δημοκρατίας. Όμως, μετά από τόσο καιρό, δεν είναι γνωστό ποιος έχει αναλάβει τον καθαρισμό του χώρου όπου την Πρωτομαγιά του 2018 ξέσπασε η πυρκαγιά στο εργοστάσιο τηςSUNLIGHT στο Όλβιο. Δεν γνωρίζουμε αν εξακολουθούν να μετρούνται οι ρύποι στο νερό και το έδαφος. Το πρόγραμμα χρηματοδότησης έργων για τη διαχείριση απορριμμάτων στην περιφέρεια ΑΜΘ που εκπόνησε η ΔΙΑΑΜΑΘ, ύψους 116 εκ. ευρώ, εγκρίθηκε μεν αλλά η συμμετοχή του νομού Ξάνθης περιορίζεται σε ένα μόνο έργο αφού δεν υπάρχουν ώριμες μελέτες.

Η5η Ιούνη ως Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δίνει λαβή να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο άνθρωπος καταλαμβάνει μόλις το 1,01% του πλανήτη μπορεί όμως εγωιστικά να καταστρέφει το άλλο 98,99%.Σαράντα έξι χρόνια μετά την καθιέρωση από τον ΟΗΕ της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, οι μονοπωλιακοί όμιλοι συνεχίζουν απτόητα να καταστρέφουν το περιβάλλον στο κυνήγι του κέρδους. Άλλες τόσες φορές, κάθε τέτοια μέρα, αστικές κυβερνήσεις και ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, ξεπερνώντας κάθε όριο υποκρισίας, δίνουν όρκους πίστης για ένα «βιώσιμο πλανήτη». Εξαγγέλλουν μέτρα για τη «σωτηρία» του. Στην πραγματικότητα στοχεύουν στην ενίσχυση των καπιταλιστικών επενδύσεων, ώστε το κεφάλαιο να βγάλει κέρδος και απ’ τα προβλήματα που το ίδιο δημιουργεί. Από δίπλα, ορισμένες, πλούσια αμειβόμενες, περιβαλλοντικές οργανώσεις, που κάνουν ό,τι μπορούν τη μέρα αυτή για να αθωώσουν τον ένοχο, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δε θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει μια σταθερή, συμβατή, συνειδητή, προγραμματισμένη και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον. Απαιτείται μια άλλη πολιτική, έτοιμη να συγκρουστεί με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα πολλαπλά επιμέρους συμφέροντα που διαπλέκονται με αυτά. Θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία. Μια πολιτική πραγματικά βιώσιμης ανάπτυξης, τους καρπούς της οποίας δεν θα απολαμβάνουν οι λίγοι αλλά όλος ο λαός. Μία πολιτική που θα στρέφεται στην αντιμετώπιση ζητημάτων όπως:

• Καιρικά φαινόμενα ισχυρής, αλλά όχι απρόβλεπτης έντασης, οδηγούν όλο και πιο συχνά σε πλημμύρες μαζικής καταστροφής.
• Η πυροπροστασία των δασών επαφίεται στις καιρικές συνθήκες, αφού οι επίγειες δυνάμεις πυρόσβεσης τεχνικά και θεσμικά υποβαθμίζονται.
• Η πληγή χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών που παραμένει μονίμως ανοιχτή.
• Δεκάδες χιλιάδες τόνοι τοξικών αποβλήτων κάθε χρόνο απορρίπτονται λαθραία.
• Η επέκταση παλαιών και η εγκατάσταση νέων υψηλής ρύπανσης και επικινδυνότηταςσυγκροτημάτων υποστηρίζονται από την κυβέρνηση, με τη χρήση ποινικών διώξεων και την κινητοποίηση των μηχανισμών καταστολής.
• Τα περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης τόσο από χερσαίες πηγές, όσο και από πλοία
• Η καταπάτηση και η νόμιμη ή αυθαίρετη ίδρυση ή επέκταση οικισμών σε δασικές περιοχές.
• Τα περιβαλλοντικά προβλήματα των μεγάλων πόλεων (κυκλοφοριακό, νέφος, ηχορύπανση, ελεύθεροι χώροι, οπτική ρύπανση) οξύνονται χρόνο με το χρόνο.
• Η υποβάθμιση και καταστροφή “σπάνιων και προστατευόμενων” οικοσυστημάτων.