«Η στασιμότητα και το τέλμα της καθημερινότητας μας…»

Καλά λένε ενός κακού μύρια έπονται… Ήταν να μη φτάσει σε οικονομικό αδιέξοδο  η χώρα, από εκεί και πέρα δέχεται τη μια κατραπακιά πίσω από την άλλη….

Όταν δεν υπάρχει κινητήριος δύναμη, ήτοι χρήμα δεν υπάρχει και οξυγόνο, δεν υπάρχει ζωή με την έννοια τη μεταφορική και άμεσα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη και την οποιαδήποτε δημόσια και ιδιωτική πρωτοβουλία και δραστηριότητα….

Καλά λένε ενός κακού μύρια έπονται… Ήταν να μη φτάσει σε οικονομικό αδιέξοδο  η χώρα, από εκεί και πέρα δέχεται τη μια κατραπακιά πίσω από την άλλη….

Όταν δεν υπάρχει κινητήριος δύναμη, ήτοι χρήμα δεν υπάρχει και οξυγόνο, δεν υπάρχει ζωή με την έννοια τη μεταφορική και άμεσα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη και την οποιαδήποτε δημόσια και ιδιωτική πρωτοβουλία και δραστηριότητα….

Είμαστε σε μια ανησυχητική αδράνεια ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και  σε μια στασιμότητα που έχουμε οδηγηθεί  από τους εκάστοτε κυβερνόντες άθελα ή σκοπίμως-ποιος ξέρει-στην προσπάθεια να κερδίσουμε την εύνοια των θεσμών  για την απρόσκοπτη καταβολή των δόσεων του δανείου μας….

Με την αγωνία εδώ και χρόνια ζωγραφισμένη κυρίως στα πρόσωπα του απλού κόσμου, που υπόκειται σε τεράστιες θυσίες, για το αν θα τα καταφέρει η εθνική μας οικονομία να βγει από την εντατική θεραπευμένη ή με τέσσερις να τη συνοδεύουν σε τόπο χλοερό…. η στασιμότητα και το τέλμα στην καθημερινότητά μας έχει πάρει πρώτη θέση….

 

Εκείνα όμως που δε σταματούν και ξεπροβάλλουν ολοένα και καινούρια είναι τα προβλήματα και οι καθημερινές μας ανάγκες….

Πώς γίνεται τίποτε να μην κινείται στην αγορά, το ρευστό να έχει γίνει δυσεύρετο πλέον  και οι τιμές των προϊόντων να παίρνουν την ανιούσα και οι φορομποναμάδες να γίνονται όλο και περισσότερο παρά τις υποτιθέμενες μειώσεις και ανακατανομές προς όφελος των ευπαθών κοινωνικά ομάδων…;

Και όταν ο κόσμος περνά δύσκολα  και μάλιστα χωρίς να φταίει δυσανασχετεί και  δικαίως αγανακτεί ….

Και πολύ περισσότερο, όταν ακούει δικαιολογίες και άλλοθι που εκστομίζονται από χείλη πολιτικά,  δεξιών και αριστερών κυβερνήσεων ότι δε φταίμε εμείς αλλά οι προηγούμενοι  και ότι «εδώ και χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε κηδεμονία λόγω χρέους και ελλειμμάτων»….

Άντε να συμπληρώσω και εγώ ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κηδεμονία  από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους το 1830 και τα δάνεια που είχε λίγο πριν και λίγα μετά τη δημιουργία του από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις…..

Οι ιστορικοί λένε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, μόνο που τελικά όπως δείχνει η ζωή επανέρχεται μέσα από καταστάσεις και γεγονότα που προκαλούνται και πάλι από το ανθρώπινο μυαλό, που αν και τα χρόνια και οι συνθήκες μπορεί να αλλάζουν και να είναι διαφορετικές, οι αντιδράσεις όμως παραμένουν οι ίδιες…..

 

Όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία…..

Και τι σημαίνει που από τη γέννηση του νεοελληνικού μας κράτους ζούσαμε με δανεικά  και υπό την κηδεμονία κάποιων …..

Το ερώτημα είναι τι κάναμε για να αποτινάξουμε το κακό μας παρελθόν…..

Ποιοι ευθύνονται για το κακό μας χάλι και αν οι υπαίτιοι τιμωρήθηκαν…..

Δε φταίει ο λαός, οι απλοί πολίτες που αγωνίστηκαν για να πάνε τη ζωή τους μπροστά  και τον τόπο….

Άλλωστε η ιδιωτική πρωτοβουλία ήταν που οδήγησε στην πρόοδο του ελληνικού έθνους….

Εκείνοι που πραγματικά ευθύνονται είναι οι πολιτικοί μας, παλαιοί και σύγχρονοι….

Ήταν πολύ περισσότερο ικανοί στα λόγια, από ότι στα έργα…..

Σε άλλα αδράνησαν και σε άλλα ολιγώρησαν γιατί έκριναν με βάση το συμφέρον των ολίγων και όχι των πολλών ….

Το ίδιον συμφέρον επισκίαζε  και επισκιάζει το δημόσιο….

Μπορεί να ζούμε σε περίοδο δημοκρατίας, αλλά οι πολλοί θυσιάζονται για τους λίγους  και αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει….

Πώς λοιπόν να μην παραδεχτούμε ότι για το κακό μας χάλι φταίει πρωτίστως η πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των πολιτικών μας όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και οι τωρινές ….;

 

Και δυστυχώς τα πράγματα δε φαίνεται να αλλάζουν…

Αντί να αφήσουν τα πολλά λόγια και τις κόντρες και να σηκώσουν τα μανίκια και να πιάσουν επιτέλους δουλειά, συνεχίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια και τερτίπια…

Τι ενδιαφέρει το λαό αν ο Καμμένος πήγε με τζάγκουαρ για σόπινγκ στο Λονδίνο  για να αγοράσει κούκλα για την κορούλα του ή προς τιμήν ποιου εφοπλιστή χόρεψε ο Κουρουμπλής το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας…

Ούτε φυσικά για τις κουμπαριές Μαρινάκη με την οικογένεια Μητσοτάκη και την ιδιαίτερη σχέση του με τον Κυριάκο…

Ο ελληνικός λαός και γνώση έχει και μνήμη και κρίση…

Το θέμα βέβαια είναι να μάθει να τα διαχειρίζεται σωστά και να μη γίνεται άβουλο όργανο στις προσταγές των όποιων καθοδηγητών.

Ένα είναι σίγουρο ότι δεν τρώει κουτόχορτο και ουέ και αλίμονο στους πολιτικούς αν μια μέρα ξυπνήσει από το λήθαργο της στάσιμης καθημερινότητάς του…

Ίσως τότε να δούμε να γεννάται και ο πολιτικός πολιτισμός, όρο που τόσο μεγαλόστομα χρησιμοποίησε κατά το παρελθόν και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής…

Πολιτικός πολιτισμός επί του πρακτέου και όχι των θεωριών…