“Να σε κάψω Γιάννη , να σ’ αλείψω λάδι” (για να σας μετριάσω τον πόνο).
Πάνω από 10 εκατομ. ευρώ οφείλει η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης στους Ελληνες τευτλοπαραγωγούς και σήμερα έρχονται και μας διαβεβαιώνουν, ότι, είναι αμέριστο το κυβερνητικό ενδιαφέρον της συγκυβέρνησης για τη λειτουργία των εργοστασίων, την πληρωμή των οφειλομένων και την παραγωγή ζάχαρης που νακαλύπτει την εγχώρια παραγωγή.
Πάνω από 10 εκατομ. ευρώ οφείλει η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης στους Ελληνες τευτλοπαραγωγούς και σήμερα έρχονται και μας διαβεβαιώνουν, ότι, είναι αμέριστο το κυβερνητικό ενδιαφέρον της συγκυβέρνησης για τη λειτουργία των εργοστασίων, την πληρωμή των οφειλομένων και την παραγωγή ζάχαρης που νακαλύπτει την εγχώρια παραγωγή.
Τη στιγμή που η αγορά έχει κατακλυστεί από τεράστιες ποσότητες παραγωγής ζάχαρης εξωτερικού στα ράφια των πολυκαταστημάτων, απουσιάζει η ελληνική ζάχαρη, όλες οι επικοινωνιακές εξαγγελίες των εμπλεκομένων στη λήψη αποφάσεων μοιάζουν με ουτοπίες, όνειρα θερινής νυκτός.
Οι συγκυβερνώντες και το τραπεζικό ίδρυμα που έχει ευθύνης και εμπλέκεται στη σημερινή κατάσταση λειτουργούν στη λογική του “Να σε κάψω Γιάννη (τευτλοπαραγωγοί), να σ’ αλείψω λάδι” (για να σας μετριάσω τον πόνο).
Ολα εντάσσονται στην παγκοσμιοποίηση, στην καταστροφή του πρωτογενούς τομέα της χώρας μας και στην εισαγωγή και εξάρτησή μας απ’ τα εισαγόμενα προϊόντα, κατ’ επιλογή και δια ροπάλου των αδηφάγων αγορών.
Το νέο αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα βγαίνουμε από τα μνημόνια και την επιτροπεία απο 21 Αυγούστου 2018, μπαίνουμε σε ρυθμούς κανονικότητας ευρωπαϊκής χώρας, αποφασίζουμε μόνοι μας για τα οικονομικά μας, ξεθώριασε και ο παράδεισος που μας παρουσίαζαν μάλλον θα είναι μια μικρή κόλαση επανάληψης της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας.
Τα αντίμετρα, η είσοδός μας στην ποσοτική ευρωπαϊκή χαλάρωση, τα προγράμματα Θεσ/νίκης και οι προεκλογικές υποσχέσεις χάθηκαν, σβήστηκαν, ξεχάστηκαν, πάνε…
Παραμένουν και βρίσκονται στην πρώτη θέση, στην πρώτη κυβερνητική επιλογή τα πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060, τα ψηφισμένα και προψηφισμένα μέτρα υποταγής και πολιτικής δουλικότητας, η μείωση του αφορολόγητου στις 5.800 ευρώ και μείωση των συντάξεων, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί από τράπεζες και δημόσιο (από οφειλή 500 ευρώ) και η ένταξη στο ελεγχόμενο από τους ξένους υπερταμείο για 99 χρόνια, μέσω ΥΠΕΑ, των ΔΕΚΟ, της ύδρευσης, της ΔΕΗ και γενικά ολόκληρης της κρατικής περιουσίας μαζί με τα ασχημικά της.
Χάσαμε το δρόμο μας, βαδίζουμε στο κενό με οδηγό τον Αλέξη Τσίπρα, στο άγνωστο χωρίς βάρκα, σε μια φουρτινιασμένη θάλασσα, χωρίς ελπίδα, προοπτική, όραμα και στόχο, σ’ ένα τοπίο με καταχνιά και ομίχλη, στο πουθενά…
Ο Ταγίπ Ερντογάν κατηγορεί τους αμερκανούς και το ΝΑΤΟ, γιατί δεν προασπίζουν τα σύνορα της Τουρκίας, χώρας του ατλαντικού συμφώνου, από τους κούρδους που το μόνο που ζητούν είναι μια πατρίδα.
Ξεχνά ο τούρκος πρόεδρος τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου σε ημερήσια διάταξη, μιας χώρας του ΝΑΤΟ (Τουρκία) προς μια σύμμαχο χώρα στην ατλαντική συμμαχία (Ελλάδα).
Ο τούρκος πρόεδρος παίζει και λειτουργεί με τη λαϊκή ρήση “τα εμά, εμά και τα εσά εμά”!
Για ποιο αόρατο λόγο θα πρέπει η χώρα μας να προσχωρήσει στις αλυτρωτικές εμμονές των σκοπιανών και ν’ αποδεχθούμε την ονομασία ως Μακεδονία;
Το πρόβλημα το έχουν οι σκοπιανοί που εναγωνίως βιάζονται να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στα οποία η Ελλάδα μπορεί με το βέτο να τα μπλοκάρει και να μείνουν εκτός.
Οικονομικά και θεσμικά η χώρα μας βρίσκεται σε θέση ισχύος και ο υπουργός εξωτερικών κ. Κοτζιάς, μέσω της διπλωματικής οδού, πρέπει να επιστρέψει από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής χωρίς τον όρο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Κάθε άλλη συμφωνία θα είναι μια αποτυχία της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδος.
Ας θυμηθούν το διπλωματικό πόλεμο Μεγάλης Βρετανίας – Γαλλίας, με ορόσημο τη γαλλική περιοχή της Βρετάνης και την απαίτηση των γάλλων που ανάγκασε τη Βρετανία να μετονομαστεί σε Ηνωμένο Βασίλειο για να δίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
