Η Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης βράβευσε τη Σοφία Γαβριηλίδου

Σε εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Ξάνθης ο Μητροπολίτης Ξάνθης κκ Πανετελεήμων βράβευσε την κ. Σοφία Γαβριηλίδου, πρώην διευθύντρια του Εθνικού Ορφανοτροφείου Θηλέων Ξάνθης.

Στην τιμητική εκδήλωση παραυρέθηκαν ο διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού  αντιστράτηγος Ιωσήφ Μαυράκης, ο αντιπεριφερειάρχης της Π.Ε. Ξάνθης κ. Κωνσταντίνος Ζαγναφέρης και ο αντιδήμαρχος Ξάνθης κ. Γεώργιος Παπασταματίου. Για το Ορφανοτροφείο Ξάνθης και την προσωπικότητα της κ. Γαβριηλίδου  μίλησε ο φιλόλογος συγγραφέας κ. Θανάσης Μουσόπουλος.

 

Σε εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Ξάνθης ο Μητροπολίτης Ξάνθης κκ Πανετελεήμων βράβευσε την κ. Σοφία Γαβριηλίδου, πρώην διευθύντρια του Εθνικού Ορφανοτροφείου Θηλέων Ξάνθης.

Στην τιμητική εκδήλωση παραυρέθηκαν ο διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού  αντιστράτηγος Ιωσήφ Μαυράκης, ο αντιπεριφερειάρχης της Π.Ε. Ξάνθης κ. Κωνσταντίνος Ζαγναφέρης και ο αντιδήμαρχος Ξάνθης κ. Γεώργιος Παπασταματίου. Για το Ορφανοτροφείο Ξάνθης και την προσωπικότητα της κ. Γαβριηλίδου  μίλησε ο φιλόλογος συγγραφέας κ. Θανάσης Μουσόπουλος.

 

Η Σοφία Γαβριηλίδου συνδέθηκε όσο κανένας άλλος με την ιστορία του Ορφανοτροφείου Θηλέων Ξάνθης.

 

Η Σοφία Γαβριηλίδου γεννήθηκε τὸ 1920 στὴ Θεσσαλονίκη, όπου είχαν καταφύγει οἱ γονείς της απὸ την Αδριανούπολη. Ήταν η ίδια μαθήτρια του Ορφανοτροφείου Ξάνθης απὸ τὸ 1927 έως το 1938, ὁπότε εἰσήχθη μετὰ απὸ εξετάσεις στὴν Παιδαγωγικὴ Ακαδημία Ἀλεξανδρούπολης, απὸ τὴν ὁποία ἀποφοίτησε λίγο πριν απὸ την έναρξη του πολέμου. Διορίζεται αρχικὰ στο Σταυροχώρι Ξάνθης, αλλά, λόγῳ του πολέμου, φεύγει με την οικογένειά της ως πρόσφυγας στη Χαλκίδα, όπου υπηρετεί ως δασκάλα έως το 1945. Επιστρέφει στην Ξάνθη το ίδιο έτος και αναλαμβάνει υπηρεσία ως δασκάλα γιὰ τὸ σχολικό ἔτος 1945-46 στὸ Σταυροχώρι Ξάνθης καὶ ἀπὸ τὸ 1946-1951 στὸ Μικρό Εύμοιρο (Τεκές). Κατὰ την περίοδο αυτή, βοηθούσε οικειοθελῶς στο Ὀρφανοτροφείο Ξάνθης, γιατὶ τότε το Ορφανοτροφείο δεν είχε ούτε παιδαγωγὸ ούτε διαχειριστή.

 

Έχοντας ζήσει επὶ 12 χρόνια στὸ Ορφανοτροφείο ως μαθήτρια, η Σ. Γαβριηλίδου ζητά νὰ επανέλθει εκεί ως δασκάλα για να υπηρετήσει ευσυνείδητα τα ορφανὰ κορίτσια. Το γεγονὸς ότι ἡ ίδια είχε στερηθεί απὸ μικρὴ την επαφὴ με τους γονείς της την έκανε να καταλαβαίνει καλύτερα τις ανάγκες των οικότροφων παιδιών. Έτσι, το 1951 διορίζεται ως απλὴ δασκάλα στο μονοθέσιο Δημοτικὸ Σχολείο του Ὀρφανοτροφείου και απὸ το 1954-1960 ως προσωρινὴ διευθύντρια στη θέση της Κλεοπάτρας Νικολαΐδου. Απὸ τὸ 1960 έως τὸ 1973 ως διευθύντρια προσφέρει ολόψυχα τις γνώσεις της και την αμέριστη αγάπη της στα κορίτσια του Ιδρύματος, τα οποία της ανταποδίδουν και την αγαπούν ως μητέρα τους. Αυτὸς ο τίτλος αποτελεί μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο παράσημο τιμής για την κυρία Γαβριηλίδου.

 

Ως διευθύντρια προσπάθησε, με συστηματικὸ και νοικοκυρεμένο τρόπο, να χειριστεί τα πρακτικὰ ζητήματα της καθημερινότητας των παιδιών του Ιδρύματος. Παράλληλα αγωνίστηκε για την κοινωνικοποίηση των παιδιών και για τη διατήρηση των συγγενικών τους δεσμών, με όσους συγγενείς τους είχαν απομείνει. Δεν ήταν τυχαία η ἔκθεση που υπέβαλε ο επιθεωρητὴς εκπαίδευσης, επισκεπτόμενος αιφνιδιαστικὰ το Ίδρυμα κατὰ την περίοδο που ήταν διευθύντρια η Σοφία Γαβριηλίδου, εντυπωσιασμένος απὸ την οργάνωσή του: «Το Ορφανοτροφείον της Ξάνθης ομοιάζει με κολλέγιον ευπόρων κορασίδων». Αντίστοιχα εύσημα αποδόθηκαν στη Σοφία Γαβριηλίδου και απὸ τη Λίνα Τσαλδάρη (1887-1981). Η Λίνα Τσαλδάρη επισκέφθηκε ως Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας (1956-1958) το Ἐθνικὸ Ορφανοτροφείο Ξάνθης και εντυπωσιάστηκε απὸ την καθαριότητα, την τάξη και την οργάνωση του χώρου. Μετὰ την επίσκεψή της η υπουργὸς έστειλε στη Σοφία Γαβριηλίδου το παράσημο ευποιίας.