Ημερίδα στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης

Μπέττυ Πατσίδου: “Συμμετοχή και εθελοντική εργασία είναι οι δρόμοι που θα βελτιώσουν τη ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Είναι μεγάλη η χαρά της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα, αν κατανοήσουμε ότι θα ανταμειφθούμε μέσα από την βελτίωση των πραγμάτων”.

Δημήτρης ΧαΪτίδης: “Αν θέλετε τη γνώμη μου η σχέση των πολιτικών με τον πολιτισμό είναι καθαρά ψηφοθηρική. Όταν κάποιοι έκαναν την ενασχόληση με τα κοινά επάγγελμα, το μεγαλύτερο τους όραμα είναι πώς θα πάρουν περισσότερες ψήφους.

Μπέττυ Πατσίδου: “Συμμετοχή και εθελοντική εργασία είναι οι δρόμοι που θα βελτιώσουν τη ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Είναι μεγάλη η χαρά της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα, αν κατανοήσουμε ότι θα ανταμειφθούμε μέσα από την βελτίωση των πραγμάτων”.

Δημήτρης ΧαΪτίδης: “Αν θέλετε τη γνώμη μου η σχέση των πολιτικών με τον πολιτισμό είναι καθαρά ψηφοθηρική. Όταν κάποιοι έκαναν την ενασχόληση με τα κοινά επάγγελμα, το μεγαλύτερο τους όραμα είναι πώς θα πάρουν περισσότερες ψήφους. Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να δουν τον πολιτισμό στις πραγματικές του διαστάσεις”

 

Τελικά όπως αποδείχτηκε την Τετάρτη το απόγευμα στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Πολιτισμού, το Δίκτυο Λόγου και πράξης μετά από μία κοπιώδη γλυκιά προσπάθεια ενός και πλέον έτους κατάφερε με την πρωτοβουλία του να συσπειρώσει κοντά του ανθρώπους της τέχνης, της πολιτικής, της γνώσης ώς και δημοσιογράφους, σε μία κοινή προσπάθεια παραγωγής πολιτικής μέσω του πολιτισμού για την πόλη και παραγωγής πολιτισμού μέσω της πολιτικής.

Στην ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης μίλησαν καταθέτοντας τις απόψεις τους αναφορικά με την παραπάνω σχέση, δηλαδή Πόλη-Πολιτική Πολιτισμός, οι Νίκος Σεργκενλίδης δικηγόρος , Μπέττυ Πατσίδου δικηγόρος-δημοτική σύμβουλος, Σοφιανός Ουταντζής Ιστορικός-Διευθυντής Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδωσης, Γιώργος Κωττούλας, Ποιητής, Τριαντάφυλλος Βαίτσης , Μηχανικός Περιβάλλοντός -Καλιτέχνης trash-art, Ελένη Δημητριάδου -Ευφραιμίδου, Συγγραφέας-Ποιήτρια, Μιχάλης Σπανίδης εκδότης, Άγγελος Μουρβάτης Μουσικός, Αντώνης Μουσαδές Μουσικός, Θάνος Μαυροειδής Καλιτέχνης TrashArt, Τηλέμαχος Αρναούτογλου Δημοσιογράφος διευθυντής Δημοτικού Ραδιοφώνου και ο Γ. Σιδηρόπουλος Διευθυντης ηλεκτρονικής εφημερίδας Xanthipress.

Ο συντονιστής του δικτύου λόγου και πράξης Θανάσης Μουσόπουλος τόνισε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή της προσπάθειας και πρέπει να γίνει εμβάθυνση των δικτύων σε όλους τους χώρους, τονίζοντας πλέον την ανάγκη θεματικών δικτύων που θα συσπειρώσουν και θα ενημερώσουν τις διάφορες ομάδες.

Ο “Αγώνας” κατέγραψε τις τοποθετήσεις των δύο πολιτικών – αυτοδιοικητικών Μπέττυς Πατσίδου και Δημήτρη Χαιτίδη, οι οποίοι κινούνται στον χώρο της αυτοδιοίκησης με σεμνότητα, δημιουργική προσπάθεια και ιδιαίτερη ευαισθησία για το κοινωνικο-πολιτικο-πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου.

Η κ. Μπέττυ Πατσίδου, δημοτική σύμβουλος, αναφερόμενη στην πόλη είπε ότι η παρούσα δημοτική αρχή με την μακρόχρονη παρουσία της στα πράγματα έχει δημιουργήσει κατεστημένα σε όλες τις πτυχές της ζωής του τόπου. Αναφέρθηκε στην παρουσία των νέων και στην ελλιπή εκπροσώπηση των γυναικών, τόνισε ότι κάτι δεν πάει καλά αφού τίθεται ζήτημα εκπροσώπησης.

Αναφερόμενη στην καθημερινότητα και τη διαχείριση των κονδυλίων, αυτά είναι χαμένα μέσα στους γραφειοκρατικούς δαιδάλους της δημόσιας διοίκησης, τονίζοντας την αδυναμία του Κέντρου Πολιτισμού να διαχειρισθεί τις δύο κορυφαίες εκδηλώσεις, του Καρναβαλιού και των γιορτών παλιάς πόλης, πολύ δε περισσότερο το χατζηδάκειο.

σημείωσε ότι μέσα στο ασαφές νομικό καθεστώς οι ίδιοι άνθρωποι αδυνατούν λόγω έλλειψης οράματος να λειτουργήσουν. Ζήτησε τη δημιουργία μιας καλλιτεχνικής επιτροπής, η οποία θα αξιοποιήσει όλους τους παραπάνω θεσμούς, τονίζοντας πώς ο παράγοντας άνθρωπος είναι σημαντικός και η αξιοποίηση του μία μεγάλη επένδυση.

Τόνισε ότι είναι σημαντικό να συναντώνται οι άνθρωποι και να εξωτερικεύουν τις σκέψεις τους, σημειώνοντας ότι ο πολιτισμός αναζητά το καινούριο και τρέφεται από αυτό.

“Σαφως και ο δήμος φέρει μεγάλη ευθύνη στο θέμα της οργάνωσης του πολιτισμού, με τη λογική της διαχείρισης, παραβλέποντας τον παράγοντα άνθρωπο” αλλά δεν απέφυγε και την επίρριψη της ευθύνης και στους ίδιους του πολίτες, οι οποίοι πρέπει ν’ αναλάβουν μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί, με τη λογική να βελτιωθεί η προσωπική ζωή του καθενός μέσα από τα κοινά πράγματα, κάνοντας αναφορά στον καθηγητή της κ. Μουσόπουλο, ο οποίος έδινε τη σημασία στην έννοια της παιδείας ξεχωρίζοντας την από αυτή της γνώσης.

Ο νεοέλληνας, είπε, παρ’ όλο που είναι πιο μορφωμένος δεν έχει παιδεία. Έχασε τον σεβασμό του για τον συνάνθρωπο του, έπαψε να  ενδιαφέρεται για το τι γίνεται έξω από την πόρτα του. “Συμμετοχή, εθελοντική εργασία είναι οι δρόμοι που θα βελτιώσουν την ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Είναι μεγάλη η χαρά της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα λοιπόν αν κατανοήσουμε ότι θα ανταμειφτούμε μέσα από τη βελτίωση των πραγμάτων”.

σημείωσε ότι η πολιτιστική άνοδος της πόλης έγκειται στους ίδιους τους πολίτες και συγκεκριμένα σε δύο παράγοντες. Πρώτον να μην σταματά η προσπάθεια και αφετέρου η ομαδική εργασία και συμμετοχή στα κοινά μην αφήνοντας περιθώρια στο σύστημα να επιβιώνει ανενόχλητα. “Με βρίσκει σύμφωνη η φράση του δικτύου λόγου και πράξης “Εμείς δεν το βάζουμε κάτω” και εύχομαι ολόψυχα στην προσπάθεια σας αυτή να ανταποκριθούνε περισσότεροι”.

Ο κ. Μουσόπουλος ανέφερε ότι το δίκτυο θέλει την παρουσία των γυναικών στο δίκτυο.

Στη συνέχεια των αυτοδιοικητικών ομιλητών, τον λόγο πήρε ο Δ. Χαιτίδης, ο οποίος κατέθεσε την πικρή αλήθεια της σχέσης των πολιτικών με την πολιτική.

Σκληρός και καταγγελτικός ο λόγος του κ. Χαιτίδη, ο οποίος στην έναρξη της ομιλίας του είπε ότι το θέμα της ημερίδας είναι πόλη-πολιτική -πολιτισμός τρείς λέξεις, τρείς ένοιες που συνδέονται άμεσα ετυμολογικά και είναι στενά συνυφασμένες με το κοινωνικό σύνολο. “Υπηρέτησα και υπηρετώ στα όρια των δυνατοτήτων μου τον πολιτισμό, όσο και την πολιτική, αν και δεν θα μπορούσα να χαρακτιρίσω τον εαυτό μου πολιτικό, μάλλον ρομαντικό της τοπικής αυτοδιοίκησης θα το έλεγα”

Θεωρεί ευτυχές το γεγονός ότι ασχολήθηκε πρώτα με τον πολιτισμό και μετά με τα κοινά. Ο λόγος ήταν ότι για τον ίδιο ο πολιτισμός ήταν ανάγκη ψυχής και όχι ανάγκη παρουσίασης πολιτιστικών εκδηλώσεων από πολιτικής θέσης. Εξέφρασε την αδυναμία του να κατανοήσει πώς είναι δυνατόν σε νομικά πρόσωπα των δήμων που έχουν άμεση σχέση με τον πολιτισμό, να βρίσκονται άνθρωποι που δεν είχαν καμμία απολύτως σχέση με αυτόν. Αναρωτήθηκε. Τι όραμα μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να έχουν για τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου τους; “Αν θέλετε την γνώμη μου η σχέση των πολιτικών με τον πολιτισμό είναι καθαρά ψηφοθηρική. Όταν κάποιοι έκαναν την ενασχόληση με τα κοινά επάγγελμα, το μεγαλύτερο τους όραμα είναι πώς θα πάρουν περισσότερες ψήφους. Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να δουν τον πολιτισμό στις πραγματικές του διαστάσεις.

Το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς μόνο με τις επιδοτήσεις θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την στήριξη των πολιτιστικών συλλόγων που δραστηριοποιούνται στα όρια των δήμων τους.

Τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί, όσο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, χρησιμοποιούν ευρύτατα τον όρο πολιτικός- πολιτισμός και τον χρησιμοποιούν με την στενή έννοια του όρου που αναφέρεται στη δημόσια συμπεριφορά, εκεί ακριβώς πιστεύω ότι εξαντλούνται οι πολιτικές ανησυχίες των πολιτικών”.

Κάνοντας αναφορά στον τρόπο που κάποιοι πολιτικοί ορίζονται να ηγηθούν του πολιτισμού ακόμη και στην περιφέρεια, σημείωσε πώς μπορεί στην πολιτική τους ανέλιξη να έχουν στο βιογραφικό τους την ενασχόληση με τα πολιτιστικά, μέσα από την όποια θέση τους δόθηκε αλλά ο πολιτισμός συνεχίζει τον μοναχικό του δρόμο, γιατρεύοντας τις πληγές που του αφήνει ο κάθε επαιοντας.

“Αν θέλετε να πω κάτι για την πόλη που την βλέπω να εκφράζεται μέσα από τους Οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης για να κλείσει το τρίπτυχο πόλη-πολιτική-πολιτισμός, θα τελειώσω με την επισήμανση ότι η πόλη θα πρέπει να λειτουργήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε η πολιτική να γίνεται αρωγός στην παραγωγή πολιτιστικού άσματος και όχι να χρησιμοποιείται ο πολιτισμός στην εξυπηρέτηση μικροπολιτικών και μικροπροσωπικών συμφερόντων”.

Μετά την τοποθέτηση των δύο αυτοδιοικητικών, ο Θ. Μουσόπουλος ανέφερε ότι επιτέλους η πόλη έχει ανάγκη από ανθρώπους, οι οποίοι κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και συζητούν “Να παύσουμε να κραυγάζουμε ή να πάψουμε να σιωπούμε. Και το ένα είναι επικίνδυνο και το άλλο επίσης είναι πολύ επικίνδυνο”.

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ