ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ
Αγαπητοί προβληματισμένοι Η λέξη αγανακτισμένοι με οδηγεί στη σκέψη, ότι το κίνημα αυτό γενικώς δεν θέλει. Δεν θέλει τους πολιτικούς, δεν θέλει τη πτώχευση της χώρας, δεν θέλει τη φτώχεια, όμως θέλει τη σωτηρία τη λύτρωση, για αυτό επιτρέψτε μου να σας αποκαλώ προβληματισμένους. Με δεδομένο λοιπόν, ότι η χώρα έχει ήδη πτωχεύσει και υπάρχει το ενδεχόμενο να πεινάσουμε τα επόμενα χρόνια, απευθύνομαι σε εσάς, μήπως όλοι μαζί μπορέσουμε να σώσουμε κάτι.
Αγαπητοί προβληματισμένοι Η λέξη αγανακτισμένοι με οδηγεί στη σκέψη, ότι το κίνημα αυτό γενικώς δεν θέλει. Δεν θέλει τους πολιτικούς, δεν θέλει τη πτώχευση της χώρας, δεν θέλει τη φτώχεια, όμως θέλει τη σωτηρία τη λύτρωση, για αυτό επιτρέψτε μου να σας αποκαλώ προβληματισμένους. Με δεδομένο λοιπόν, ότι η χώρα έχει ήδη πτωχεύσει και υπάρχει το ενδεχόμενο να πεινάσουμε τα επόμενα χρόνια, απευθύνομαι σε εσάς, μήπως όλοι μαζί μπορέσουμε να σώσουμε κάτι.
Αγαπητοί προβληματισμένοι Η λέξη αγανακτισμένοι με οδηγεί στη σκέψη, ότι το κίνημα αυτό γενικώς δεν θέλει. Δεν θέλει τους πολιτικούς, δεν θέλει τη πτώχευση της χώρας, δεν θέλει τη φτώχεια, όμως θέλει τη σωτηρία τη λύτρωση, για αυτό επιτρέψτε μου να σας αποκαλώ προβληματισμένους. Με δεδομένο λοιπόν, ότι η χώρα έχει ήδη πτωχεύσει και υπάρχει το ενδεχόμενο να πεινάσουμε τα επόμενα χρόνια, απευθύνομαι σε εσάς, μήπως όλοι μαζί μπορέσουμε να σώσουμε κάτι. Πρέπει όμως να μιλήσουμε για τα αυτονόητα, για τα καθημερινά μας, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί πραγματικά πιστεύω, ότι αυτό το κίνημα μπορεί να προσφέρει πολλά, αρκεί να έχει μία κατεύθυνση στην οποία προσωπικά πιστεύω πολύ και την οποία θα αναλύσω. Θα αναφερθώ, σε αυτό το πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που ζούμε, το πραγματικό και όχι το υποθετικό ή στο φανταστικό, ειδικότερα θα αναφερθώ: – Που βρισκόμαστε,
– πως φτάσαμε μέχρις εδώ,
– ποιος ευθύνεται
– και κυρίως, ποιες λύσεις υπάρχουν. Εάν υπάρχουν κάποιες σκέψεις, για επανάσταση, ανατροπή κ.τ.λ, αυτού του πολιτικό- οικονομικού συστήματος, με προτάσεις και άμεσες πρακτικές λύσεις, ώστε να γλιτώσουμε τη μελλοντική πείνα, εάν είναι να έρθουν ας έρθουν. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς ζητείται ελπίς ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ Το συνολικό χρέος της χώρας μέχρι σήμερα (το φανερό) είναι περίπου 350 δις, τα ευρώ τα οποία κυκλοφορούν στην Ελλάδα, καταθέσεις και μετρητά, δεν ξεπερνούν κατά πολύ τα 200 δις ευρώ.
Η τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε, ότι οι καταθέσεις στις Ελληνικές τράπεζες, στις 31/03/2011 ήταν περίπου 199 δις ευρώ.
Κατά συνέπεια, όλα αυτά τα χρήματα τα χρωστάμε !!. (Κάποιο δημοσίευμα αλλοδαπής για καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό, περί τα 600 δις ευρώ, μάλλον δεν ευσταθή, γιατί είναι αμφίβολο εάν, από την είσοδο στην ευρωζώνη της χώρας παρείχθει τόση υπεραξία). ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ελλειμματικοί προϋπολογισμοί από τις σπατάλες του δημοσίου, δηλαδή έσοδα μικρότερα από τις δαπάνες, με συνέπεια οι κυβερνήσεις να παίρνουν δανικά, για να καλύψουν τα ελλείμματα. Ακολούθως με τις πληρωμές που έκανε το κράτος, με αυτά τα χρήματα, δανικά και έσοδα του προϋπολογισμού, αυτά διαχέονταν στην αγορά, δηλαδή στη κατανάλωση. Από την άλλη η προτίμηση από τον νεοέλληνα, με πάνω από 75% στα εισαγόμενα προϊόντα, (ευτυχώς είναι οι μεταφορές και ο τουρισμός), είχε ως αποτέλεσμα αυτής της λειτουργίας, τα περισσότερα ευρώ να φεύγουν πάλι έξω από τη χώρα. Ακόμη και σήμερα, το ίδιο γίνεται, το Γενάρη 2,1 δις καταναλώσαμε περισσότερα εισαγόμενα προϊόντα από όσα εξάγαμε, σαν χώρα . ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Τα τελευταία 30-35 χρόνια αυτό το τόπο το κυβερνά κυρίως η γενιά του πολυτεχνείου, στην οποία ανήκω. Δυστυχώς, από τη γενιά μας, αυτοί οι οποίοι κυβέρνησαν αυτό το τόπο, δηλαδή οι πολιτικοί, (αρκετοί από αυτούς ακόμη κυβερνούν), πέραν από τη τεράστια ευθύνη, για τη κατάντια σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής κοινωνίας, κατάφεραν, για ίδιον όφελος (την επανεκλογή τους), να γαλουχήσουν τη νεολαία, στη κατεύθυνση να προσπαθεί, μια ζωή να διορισθεί στο δημόσιο. Αυτό είχε σαν συνέπεια, σχεδόν ελάχιστοι από τους νεοέλληνες να ασχολούνται με τη καινοτομία και με τη παραγωγή νέων προϊόντων, δηλαδή με τη παραγωγή πλούτου.
(η επόμενη δεκαετία, στη κατάσταση που βρισκόμαστε, θα οδηγήσει τη νεολαία μας, ώστε αρκετοί από αυτούς να μεταναστεύσουν. Αυτό θα είναι το δράμα). Όμως δεν ευθύνονται μόνον αυτοί ή δεν ευθύνονται 100%. Ο καθένας μας ας ρίξει μία ματιά γύρω του, μεταξύ ποιών προϊόντων κινείτε: αυτοκίνητα πολυτελή ή μη, Dolce Gabbana, Burberry Style, ταξίδια στο εξωτερικό, δεκάδες, εκατοντάδες αλλοδαποί ποδοσφαιριστές – καλαθοσφαιριστές, που αγωνίζονται στις ομάδες μας, ακόμη και στις μικρότερες κατηγορίες. Πόσοι αντίστοιχοι Έλληνες είναι έξω, ώστε να ισοσκελιστούν τα χρήματα, που βγαίνουν έξω, από αυτές τις δραστηριότητες ?. Όλα αυτά τα προϊόντα και τις υπηρεσίες εισαγωγής, που καταναλώνουμε με τι θα τα ξεπληρώσουμε, εξάγοντας αγγούρια και λεμόνια ???. Άρα η αναφορά «να φέρουν πίσω τα λεφτά, αυτοί που τα φάγανε», ίσως να αφορά και το καθένα μας, στο μερίδιο ευθύνης του. ΠΩΣ ΛΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Μέχρι να γίνει η οικονομική ένωση της Ευρώπης (εάν γίνει ποτέ), με ανάπτυξη, η οποία όμως θα αποδώσει στο μέλλον.
Σήμερα, αύριο τι κάνουμε ?. Χρειαζόμαστε κάτι το άμεσο, δηλαδή μία άμεση ανάπτυξη,
ας μου επιτραπεί η φράση. Παράλληλα δε πρέπει να προχωρήσουμε σαν χώρα στην εξάλειψη των ανισοτήτων. (φοροδιαφυγή, μισθολογικές ανισότητες συντεχνιών, απελευθέρωση επαγγελμάτων, ενεργοποίηση της περιουσίας του δημοσίου, για καλύτερη οικονομική απόδοση κ.τ.λ). Δηλαδή πρέπει άμεσα να προχωρήσουν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές.Διαφορετικά, ή πρέπει, όλων μας, το διαθέσιμο καταναλωτικό εισόδημα να μειωθεί κάτω από το 1/3 του σημερινού τουλάχιστον, (αυτό επιδιώκεται με τα μέτρα που παίρνονται), ή η έξοδος της χώρας μας από την ευρωζώνη. Ακόμη και όλο το χρέος, θεωρητικά, εάν μας το χαρίσουν και καταφέρουμε να έχουμε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, σαν κράτος, όπως πάμε σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε ευρώ για να συναλλασσόμαστε, γιατί αυτά τα ευρώ που έχουμε ως Έλληνες, θα φύγουν έξω από τη χώρα, για να έρθουν εισαγόμενα προϊόντα για να τα καταναλώσουμε και στο τέλος θα φτάσουμε στο σημείο εμείς στο εσωτερικό να λειτουργούμε με clearing.
Αυτό συμβαίνει στις μη ανταγωνιστικές οικονομίες και ειδικότερα στη δική μας οικονομία που οι συναλλαγές μας γίνονται με ένα υπερεθνικό νόμισμα και μάλιστα το πιο σκληρό του κόσμου. έτσι λοιπόν και επειδή βρισκόμαστε σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης υπάρχει ελπίς αρκεί αυτό το κίνημα να κατανοήσει πλήρως την ανάγκη στην οποία βρισκόμαστε και να αναλάβει δράσεις. Δηλαδή : -Πρέπει να βρεθούμε, έξω από τα καταστήματα τροφίμων και μη, τα σχολεία, στο δρόμο, στο σπίτι, στα σύνορα και να διαλαλήσουμε την ανάγκη να προτιμούμε τα Ελληνικά προϊόντα και τους Ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς. -Στις επαγγελματικές οργανώσεις των εμπόρων, βιοτεχνών, βιομηχάνων, να τους πείσουμε, ότι δεν είναι ευκαιρία τώρα να ασελγούν πάνω στα προϊόντα που παράγουν και διαθέτουν, ας τα κάνουν ποιοτικότερα και σε προσιτές τιμές. -Να πείσουμε τις αθλητικές ενώσεις να λειτουργήσουν πατριωτικά, δεν χρειάζεται να θεσπισθούν νόμοι, υπάρχουν και οι λόγοι τιμής, όσο υπάρχουν σε αυτούς τους χώρους. -Εμείς εδώ να μη ξανάρθουμε, παρά μόνο με κουτάκι μπύρας ΒΕΡΓΙΝΑ, παράγεται εδώ δίπλα μας, στη Κομοτηνή, ή ΦΙΞ και όταν φύγουμε, από εδώ ποτέ ξανά ουίσκι ή άλλο εισαγόμενο ποτό. Το Ελληνικότατο τσίπουρο, ή τσικουδιά, ή όπως αλλιώς λέγεται σε κάθε περιοχή, εάν καταναλώνονταν από όλους τους Έλληνες φανταστείτε τι θα γινόταν στις πόλεις και τα χωριά μας. Αυτή θα είναι η ΆΜΕΣΗ ανάπτυξη. Γ’ αυτό λοιπόν αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα και επιλέγουμε Ελληνικούς προορισμούς, είναι καθήκον πατριωτικό.
Ξάνθη 16/06/2011
Χρόνης Μπαλαφούτης
Οικονομολόγος
Ελεύθερος επαγγελματίας
Πρ. πρόεδρος Ε.Β.Ε Ξάνθης.
