«Πληρώνουμε την αδράνεια και ολιγωρία δεκαετιών….»

Καλά λένε ενός κακού μύρια έπονται… Ήταν να μη φτάσει σε οικονομικό αδιέξοδο  η χώρα, από εκεί και πέρα δέχεται τη μια κατραπακιά πίσω από την άλλη….

Όταν δεν υπάρχει κινητήριος δύναμη, ήτοι χρήμα δεν υπάρχει και οξυγόνο, δεν υπάρχει ζωή με την έννοια τη μεταφορική και άμεσα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη και την οποιαδήποτε δημόσια και ιδιωτική πρωτοβουλία και δραστηριότητα….

Καλά λένε ενός κακού μύρια έπονται… Ήταν να μη φτάσει σε οικονομικό αδιέξοδο  η χώρα, από εκεί και πέρα δέχεται τη μια κατραπακιά πίσω από την άλλη….

Όταν δεν υπάρχει κινητήριος δύναμη, ήτοι χρήμα δεν υπάρχει και οξυγόνο, δεν υπάρχει ζωή με την έννοια τη μεταφορική και άμεσα συνδεδεμένη με την ανάπτυξη και την οποιαδήποτε δημόσια και ιδιωτική πρωτοβουλία και δραστηριότητα….

Είμαστε σε μια ανησυχητική αδράνεια εδώ και πολλούς μήνες, σε μια στασιμότητα που μας έχουν οδηγήσει άθελα ή σκόπιμως-ποιος ξέρει-στην προσπάθεια να κερδίσουμε την εύνοια την τροϊκανών για την απρόσκοπτη καταβολή των δόσεων του δανείου μας….

Με την αγωνία εδώ και μήνες πολλούς ζωγραφισμένη κυρίως στα πρόσωπα του απλού κόσμου, που υπόκειται σε τεράστιες θυσίες, για το αν θα τα καταφέρει η εθνική μας οικονομία να βγει από την εντατική θεραπευμένη ή με τέσσερις να τη συνοδεύουν σε τόπο χλοερό…. η στασιμότητα και το τέλμα στην καθημερινότητά μας έχει πάρει πρώτη θέση….

 

Εκείνα όμως που δε σταματούν και ξεπροβάλλουν ολοένα και καινούρια είναι τα προβλήματα και οι καθημερινές μας ανάγκες….

Και όταν ο κόσμος περνά δύσκολα  και μάλιστα χωρίς να φταίει δυσανασχετεί και  δικαίως αγανακτεί ….

Και πολύ περισσότερο, όταν ακούει δικαιολογίες και άλλοθι που εκστομίζονται από χείλη πολιτικά, με πιο πρόσφατη τη δήλωση του πρωθυπουργού «εδώ και χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε κηδεμονία λόγω χρέους και ελλειμμάτων»….

Άντε να συμπληρώσω και εγώ ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κηδεμονία  από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους το 1830 και τα δάνεια που είχε λίγο πριν και λίγα μετά τη δημιουργία του από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις…..

Οι ιστορικοί λένε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, μόνο που τελικά όπως δείχνει η ζωή επανέρχεται μέσα από καταστάσεις και γεγονότα που προκαλούνται και πάλι από το ανθρώπινο μυαλό, που αν και τα χρόνια και οι συνθήκες μπορεί να αλλάζουν και να είναι διαφορετικές, οι αντιδράσεις όμως παραμένουν οι ίδιες…..

 

Όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία…..

Και τι σημαίνει που από τη γέννηση του νεοελληνικού μας κράτους ζούσαμε με δανεικά  και υπό την κηδεμονία κάποιων …..

Το ερώτημα είναι τι κάναμε για να αποτινάξουμε το κακό μας παρελθόν…..

Ποιοι ευθύνονται για το κακό μας χάλι και αν οι υπαίτιοι τιμωρήθηκαν…..

Δε φταίει ο λαός, οι απλοί πολίτες που αγωνίστηκαν για να πάνε τη ζωή τους μπροστά  και τον τόπο….

Άλλωστε η ιδιωτική πρωτοβουλία ήταν που οδήγησε στην πρόοδο του ελληνικού έθνους….

Εκείνοι που πραγματικά ευθύνονται είναι οι πολιτικοί μας, παλαιοί και σύγχρονοι….

Ήταν πολύ περισσότερο ικανοί στα λόγια, από ότι στα έργα…..

Σε άλλα αδράνησαν και σε άλλα ολιγώρησαν γιατί έκριναν με βάση το συμφέρον των ολίγων και όχι των πολλών ….

Το ίδιων συμφέρον επισκίαζε  και επισκιάζει το δημόσιο….

Μπορεί να ζούμε σε περίοδο δημοκρατίας, αλλά οι πολλοί θυσιάζονται για τους λίγους  και αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει….

Πώς λοιπόν να μην παραδεχτούμε ότι για το κακό μας χάλι φταίει πρωτίστως η πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των πολιτικών μας όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και οι τωρινές ….;

Αν θέλουν να  δούμε μέσα από άλλο πρίσμα το ποιος τελικά ευθύνεται  και να τους δώσουμε και κάποια ελαφρυντικά ας επιστρέψουν τα κλεμμένα όπως φωνάζει ο λαός, όσοι από τους πολιτικούς… γεύτηκαν από το μέλι  και ας τους βάλουν φυλακή ….

Τότε ίσως να υπάρξει και συναίνεση…..