«Δώρο στη μάνα το ασφαλιστικό….»

Τα λεφτά τα πήραμε, το τραπέζι με τους πολιτικούς αρχηγούς-όχι όλους , απουσίαζαν η Αλέκα και ο Αλέξης- έγινε μέσα σε πολιτισμένο κλίμα, το Χρηματιστήριο ανακάμπτει, ο μηχανισμός της ευρωβοήθειας στα μέλη της μεγάλης οικογένειας της Ε.Ε. στήνεται-ήταν να βγάλουν την ψυχή των Ελλήνων- και η ζωή τραβά την ανηφόρα …..

Τα λεφτά τα πήραμε, το τραπέζι με τους πολιτικούς αρχηγούς-όχι όλους , απουσίαζαν η Αλέκα και ο Αλέξης- έγινε μέσα σε πολιτισμένο κλίμα, το Χρηματιστήριο ανακάμπτει, ο μηχανισμός της ευρωβοήθειας στα μέλη της μεγάλης οικογένειας της Ε.Ε. στήνεται-ήταν να βγάλουν την ψυχή των Ελλήνων- και η ζωή τραβά την ανηφόρα …..

Από χθες πρωταγωνιστεί το Ασφαλιστικό, καθώς ήρθε η σειρά να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή, αφού πρώτα κάνει μια στάση στο Υπουργικό Συμβούλιο….

Ένα ακόμη νομοσχέδιο καλούνται να ψηφίσουν οι τριακόσιοι της Βουλής, όχι όλοι, αλλά μόνο του κυβερνώντος κόμματος….έτσι είθιστε χρόνια τώρα……

Και ενώ λοιπόν ανατρέπονται τα περισσότερα και καλείται ο Έλληνας να προσαρμόσει τη ζωή του πάνω σε νέα δεδομένα και δηλώνει σαστισμένος με όλα αυτά που συμβαίνει γύρω του και ερήμην του……εγώ κόλλησα στο κεφάλαιο μάνα –μητέρα-μάμα…..

Αλλά και σε ένα στίχο ενός τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου το «φοβάμαι για αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα…..»….

 

Την Κυριακή που μας πέρασε ήταν η Γιορτής της Μητέρας…..

Μάνα κουράγιο…

Μάνα, μητέρα, μαμά, όπως και αν σε προσφωνούν τα παιδιά σου χρόνια πολλά έστω και καθυστερημένα .…

Προχθές είχες την τιμητική σου και δέχτηκες την πιο γλυκιά έκφραση αγάπης από το πιο λατρεμένα πρόσωπο ή πρόσωπα της ζωής σου, τα παιδιά σου…

Δεν αμφέβαλλες καθόλου, τα σπλάχνα σου σε  θυμήθηκαν  και η ανθοδέσμη μαζί με τις όποιες εκπλήξεις κατέφθασαν για να σε χαλαρώσουν από το άγχος των τελευταίων μέτρων…..

Αν η γυναίκα παρομοιάζεται με λουλούδι, τότε τη μάνα θα πρέπει να την παρομοιάζουμε με μια όμορφη ανθισμένη γλάστρα, όλο ζωή…, άντε πάλι με κατέβαλε ο ποιητικός μου οίστρος…

Και ύστερα είναι να μην κάνουν χρυσές δουλειές αύριο τα ανθοπωλεία…και να μην λένε και πολλοί πως για τους ανθοπώλες έγινε και αυτή η γιορτή…

Ευτυχώς , την Κυριακή διαπίστωσα ότι ο μόνο κλάδος που δεν επηρεάστηκε από τα μέτρα τα οικονομικά ήταν ο δικός τους…..

 

Για τη σπουδαιότητα και το ρόλο  της μητέρας έχουν γραφεί από μελέτες και συγγράμματα μέχρι ποιήματα…

Έχουν ειπωθεί του κόσμου τα γλυκόλογα και κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη, μαζί με τις ευχές, δίνονται πλήθη υποσχέσεων από τη συντεταγμένη πολιτεία …που στην πλειοψηφία τους μένουν ανεκπλήρωτες…

Υποτίθεται ότι λαμβάνονται μέτρα στήριξης της μητέρας, της εργαζόμενης μάνας και όμως η ίδια νιώθει τόσο μόνη και ανασφαλής, εγκαταλελειμμένη από την οργανωμένη πολιτεία ….

Παρόλα αυτά βέβαια η εργαζόμενη μητέρα καταφέρνει να φέρει σε πέρας το βαρύ και συνάμα υπέροχο έργο της…

 

Να παραδώσει στην κοινωνία τους αυριανούς ενεργούς πολίτες…

Η μητέρα φέρνει τη ζωή και δίνει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο …
Η προσφορά της είναι ανιδιοτελής και για ανταμοιβή της αρκεί ένα γλυκό χαμόγελο και μια αγκαλιά από τα παιδιά της …

Το όνειρό της είναι να εκπληρωθούν οι επιθυμίες και τα σχέδια των παιδιών…

Να είναι τα παιδιά της γερά, με καλό χαρακτήρα και αποκαταστημένα επαγγελματικά…

 

Σε μια ευνομούμενη κοινωνία, σε ένα οργανωμένο κράτος, η εκάστοτε κυβέρνηση με τις αρμόδιες υπηρεσίες της φροντίζει και έρχεται αρωγός, ενεργός συμπαραστάτης στο έργο της μάνας…

Φροντίζει να της εξασφαλίζει όλα εκείνα τα εχέγγυα, ώστε να αφοσιωθεί στο ρόλο της μητέρας , όταν μια γυναίκα αποφασίζει να αποκτήσει παιδί…

Αλήθεια, γιατί η Ελλάδα μας δεν παίρνει παράδειγμα το τι κάνουν οι  Σκανδιναβικές χώρες για τις εργαζόμενες μητέρες…;

Φτάνει πια να μας παρουσιάζουν τα ημίμετρα ως ουσιαστικά μέτρα στήριξης για τις γυναίκες μητέρες, που δεν έχουν να φέρουν σε πέρας μόνο τον παραπάνω ιερό ρόλο…

Είναι μητέρες, που είναι σύζυγοι, επιχειρηματίες, εργαζόμενες, είναι κοινωνικοποιημένες και ενταγμένες σε πολλούς και διαφορετικούς συλλόγους και φορείς….

 

Ο ρόλος πλέον της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία είναι πολυποίκιλος και φοβερά ανταγωνιστικός αν θέλει να πετύχει στους περισσότερους από αυτούς….

Και αντί λοιπόν να τη στηρίζει η πολιτεία, έρχεται τώρα να της κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή…..

Το νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή, όχι μόνο δε τη βοηθά στο έργο της, αλλά και βάζει σε δίλημμα πολλές γυναίκες αν θα αποφασίσουν και πότε να γίνουν μάνες…..

Με την εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών –γυναικών για συνταξιοδότηση, τα 40 χρόνια εργασία για να πάρεις σύνταξη, τις περικοπές στους μισθούς, τις αλλαγές στος εργασιακές σχέσεις, τα σκληρά μέτρα λιτότητας, την ακρίβεια και την ανεργία, το ερώτημα  της Δήμητρας «εγώ πότε θα γίνω μάνα;» το διαγράφεις πάραυτα….

Και θα το θάψει η Ελληνίδα  στα έγκατα του μυαλού  της γιατί γνωρίζει καλά πως απουσιάζει το κράτος πρόνοια και όλες εκείνες οι υποδομές που θα την υποστηρίξουν και βοηθήσουν αν θελήσει να γίνει μάνα…..

 

Έτσι όπως πάμε δεν αποκλείεται, ούτε αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας, οι μητέρες να αναζητούνται με τα «κιάλια»…

Χτυπάμε όλοι το καμπανάκι της υπογεννητικότητας….Λέμε ότι η Ελλάδα κοντεύει να γίνει χώρα των γερόντων με τις συνέπειες εμφανείς στα ασφαλιστικά μας ταμεία και όμως τι μέτρα παίρνουν οι αρμόδιοί μας…;

Στην ουσία τίποτε…

Και μάλιστα φέτος οι μάνες πήραν ως δωράκι και το νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο…..

Για αυτό και από μόνη της η γιορτής της Μητέρας τι να σου κάνει…..

Η ηθική επιβράβευση δε φτάνει μόνο για να γίνουμε πολλές…

 

  

«Δικαιολογία… η συνείδηση …..την οποία θυμούνται κατά το δοκούν…»

 

Αυτό που διασφαλίζει μια δημοκρατία, κατά την άποψή μου, είναι ο ουσιαστικός και ειλικρινής διάλογος, -δημόσια διαβούλευση, το σλόγκαν της εποχής- και κυρίως η ψήφος κατά συνείδηση, όλων των αιρετών, είτε αυτοί είναι βουλευτές, είτε δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι και τώρα με τον Καλλικράτη οι περιφερειακοί σύμβουλοι….

Τώρα βέβαια τίθεται και το ερώτημα πώς ορίζει κανείς τη συνείδηση στις μέρες μας ή πόσοι είναι αυτοί που έχουν συνείδηση …..;

Όπως και από αυτούς που έχουν, πόσοι την έχουν ελεύθερη και πόσοι φυλακισμένη  στο βάθος του μυαλού τους ……;

Και για να μην αναφερθώ και σε αυτούς που τη θυμούνται και την ανασύρουν από τα έγκατα του εγκεφάλου τους όποτε τους συμφέρει , κατά το δοκούν,  ανάλογα με τις περιστάσεις…..

Έτσι και η Ντόρα τώρα θυμήθηκε τη συνείδησή της, όπως και οι τρεις του ΠΑΣΟΚ….

Και αφού ψήφισαν κατά συνείδηση σε αυτή την κρίσιμη ψηφοφορία για τα οικονομικά μέτρα και το μέλλον όχι μόνο της εθνική μας οικονομίας, αλλά και του έθνους μας, ελπίζω και στη συνέχεια να πρωτοστατεί η συνείδησή τους και όχι τα μικροκομματικά συμφέροντα, για τα οποία η Μπακογιάννη κατηγόρησε το Σαμαρά, ο οποίος με τη σειρά του την εξόρισε από το μαντρί…..

 

Αν και η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη και για τους περισσότερους αναμενόμενη, ωστόσο όπως και να το κάνουμε για τους Νεοδημοκράτες έκατσε κάπως βαριά  η διαγραφή της από το κόμμα, στο οποίο πρωταγωνιστούσε για πάνω από είκοσι χρόνια….

Γίνεται Ν.Δ. χωρίς Ντόρα, ο χρόνος θα δείξει…..

Εξάλλου το Μητσοτακέικο άφησε πίσω του τον Κυριάκο……

Όσο για τον μπαμπά Μητσοτάκη, κουβέντα δεν είπε για τη διαγραφή της κόρης του…..

Βλέπω να εξελίσσεται σε μείζον οικογενειακό πρόβλημα και ζήτημα που θα μονοπωλεί την πολιτική επικαιρότητα και τα πρωτοσέλιδα του αθηναϊκού τύπου και τα τηλεοπτικά πάνελ των μεγαλοδημοσιογράφων-σταρ τι θα συμβεί αν η Ντόρα  το φθινόπωρο ιδρύσει το δικό της κόμμα……

Θα την ακολουθήσει ο αδελφός της ο Κυριάκος ή θα προτιμήσει την ασφάλεια ενός μεγάλου και δοκιμασμένου στην συνείδηση των ψηφοφόρων κόμματος ….;

Κάτι μου λέει ότι οι βουλευτές που πρόσκεινται στο δικό της στρατόπεδο θα την ακολουθήσουν πιο εύκολα από ότι ο Κυριάκος…..

Βέβαια υπάρχει και το εξής σενάριο που θέλει τον Κυριάκο να μένει πίσω, για να της ανοίξει την πόρτα αν θελήσει να επιστρέψει και πάλι στη Ν.Δ. μετά βαϊων και κλάδων…

Γιατί όπως το έχει δείξει μέχρι στιγμής η πολιτική ιστορία της Ν.Δ., όσοι έφυγαν από αυτή για να ιδρύσουν το δικό τους κόμμα και τα παραδείγματα μάλιστα είναι νωπά, πχ. Σαμαράς –Αβραμόπουλος, επέστρεψαν στη «μεγάλη φαμίλια» μετανοημένοι και με κατεβασμένα τα αυτιά, μέχρι βέβαια να εγκλιματιστούν και πάλι και να κάνουν σα να μην συμβαίνει τίποτε…..

Κάτι ξέρουν λοιπόν όλοι που λένε ότι στην πολιτική όλα επιτρέπονται και ποτέ να μη λες ποτέ…..

 

Άσχετα αν λοιπόν αν σε γενικές γραμμές η επιστολή της Ντόρας έλεγε πολλές αλήθειες, όπως «…οι υπεύθυνες ηγεσίες όμως  θα πρέπει να βρίσκουν το θάρρος να πηγαίνουν κάποιες φορές κόντρα στο ρεύμα….» ή «λυπούμαι για την απόφαση του κ. Σαμαρά, η οποία δείχνει ότι η ηγεσία του κόμματος βάζει δυστυχώς το στενό μικροκομματικό της συμφέρον υπεράνω της υποχρέωσης όλων μας να υπηρετούμε το λαό και τη χώρα»…, με προβληματίζει ένα άλλο σημείο της επιστολής της όπου αναφέρει «μοναδικός γνώμονας των πράξεων μου είναι το συμφέρον της πατρίδας και η συνείδησή μου»…..

Δηλαδή οι υπόλοιποι βουλευτές που ψήφισαν τα οικονομικά μέτρα ήταν ασυνείδητοι….;

Δε σκέφτηκαν το συμφέρον της πατρίδας…..;

Το ίδιο ερώτημα φυσικά απευθύνεται και προς τους τρεις διαγραφέντες από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ,  Δημαρά-Σακοράφα-Οικονόμου…..

Αλήθεια πώς θέλει να αποκωδικοποιήσουμε τη δήλωσή του ο Γιάννης Δημαράς όταν λέει «εκτιμώ αυτή την κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας η ανάγκη διαφύλαξης του αγαθού της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας υπαγορεύει πρωτίστως άμεση κάθαρση του πολιτικού συστήματος και αυτών που το συνθέτουν»……;

Κάθαρση γιατί και σε ποιους….; στους εκάστοτε πολιτικούς αρχηγούς και του στενού περιβάλλοντός τους….;

 

Άρα δε λειτουργεί καλά η δημοκρατία μας…..

Γιατί αν λειτουργούσε θα θεωρούνταν αυτονόητη  η κατά συνείδηση ψήφος των αιρετών που εκλέγει ο λαός , βουλευτών, δημοτικών συμβούλων και νομαρχιακών συμβούλων…..

Μπορεί να υπάρχει πάντα ο επικεφαλής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μόνο αυτός με το στενό επιτελείο του χαράσσει τις πολιτικές που θα ακολουθήσει ο λαός….

Το τελικό λόγο πρέπει να το έχει το σύνολο της ομάδας, το οποίο και θα πρέπει να εισακούγεται από τον αρχηγό, γιατί είναι αυτό που εκπροσωπεί, αφουγκράζεται και μεταφέρει τα μηνύματα της κοινωνίας…..

Επομένως μήπως θα έπρεπε και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς να αφήσουν τους βουλευτές τους να ψηφίσουν κατά συνείδηση και όχι σαν πειθήνια και άβουλα πολιτικά όντα…..;

Γιατί και δίκαιο να έχουν με την τακτική που ακολουθούν το χάνουν…..άλλωστε σε κρίσιμα και καθοριστικά ζητήματα για τον τόπο αν δεν εμπιστευτείς την ομάδα σου, ποιον θα εμπιστευτείς……;

Επομένως κατά την άποψή μου είναι άκαιρες και αντιδημοκρατικές οι όποιες γραμμές δίνονται από τους εκάστοτε αρχηγούς είτε κομμάτων, είτε συνδυασμών της αυτοδιοίκησης…..

Πρέπει να επενδύσουμε και να εμπιστευτούμε την ανθρώπινη συνείδηση, γιατί ίσως και να μας γλιτώσει από τη διαπλοκή και τη διαφθορά…..

Και εννοείται ότι αναφέρομαι σε μια συνείδηση όχι κατά το δοκούν, αλλά με βάση το ήθος και τις αρχές του ατόμου…..