Π. Βούλγαρης « ο σκηνοθέτης οφείλει να επιστρέφει συχνά στο παρελθόν….»

Για τα σκοτεινά και ανεξερεύνητα πολλές φορές μονοπάτια της ιστορίας και τη μαγεία του κινηματογράφου μίλησε στη γεμάτη από κόσμο αίθουσα Π. των Καπναποθηκών του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, ο διάσημος Έλληνας σκηνοθέτης του Σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου, κ. Παντελής Βούλαγρης, το βράδυ της Δευτέρας και στην εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού η Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης Ξάνθης και το ΙΘΤΠ στα πλαίσια των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών.

Για τα σκοτεινά και ανεξερεύνητα πολλές φορές  μονοπάτια της ιστορίας και τη μαγεία του κινηματογράφου μίλησε στη γεμάτη από κόσμο αίθουσα Π. των Καπναποθηκών του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, ο διάσημος Έλληνας σκηνοθέτης του Σύγχρονου Ελληνικού Κινηματογράφου, κ. Παντελής Βούλαγρης, το βράδυ της Δευτέρας και στην εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού η Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης Ξάνθης και το ΙΘΤΠ στα πλαίσια των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών.

Ανάμεσα στο ακροατήριο ο Δήμαρχος Ξάνθης, κ. Μιχάλης Στυλιανίδης και ο Αντιδήμαρχος Ξάνθης, κ. Λεωνίδας Κωνσταντινίδης , καθώς και πολλοί φίλοι της έβδομης τέχνης και όχι μόνο.

Ο Δήμαρχος Ξάνθης, χαιρετίζοντας την εκδήλωση και καλωσορίζοντας τον Παντελή Βούλγαρη σημείωσε χαρακτηριστικά «είστε ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων. Αποτελεί τιμή και χαρά για μας που είστε κοντά μας, σε μια περιοχή γεμάτη από μνήμες και μνημεία της ιστορίας, ζωντανές μαρτυρίες του ασύγκριτου ελληνικού πολιτισμού».

Από την πλευρά του ο αγαπημένος στους κινηματογραφόφιλους Έλληνας σκηνοθέτης ανέβηκε στο βήμα για να μιλήσει για το πώς ο ίδιος βλέπει την ιστορία μέσα από την κινηματογραφική κάμερα , επισημαίνοντας ότι ο κινηματογράφος συχνά μπαίνει στα χωράφια της ιστορίας. Αλλά και να μοιραστεί με το ακροατήριό του σκέψεις και ερωτήματα για την αλήθεια μιας ταινίας και την αλήθεια της ιστορίας, για το πόσο συνδέονται και πόσο ξεχωρίζουν.

«Από τις έντεκα ταινίες που ολοκλήρωσα, σε μερικές από αυτές έκανα το ταξίδι αυτό της αναζήτησης, μίλησα για ιστορίες» σημείωσε ο κ . Βούλγαρης .

Ενώ στο ερώτημα τι είναι ιστορία, απάντησε ότι είναι η εμπειρία, η καθημερινότητα, οι μικρές λεπτομέρειες.  Ιστορία δεν είναι μόνο ημερομηνίες, ανέφερε, χαρακτηριστικά, είναι ο μόχθος του ανθρώπου, οι στιγμές του που κρύβουν εκρήξεις, οι ελπίδες που διαψεύστηκαν, η χαρά για το αύριο, κλπ.

Όσο για τις ιστορικές πηγές που χρησιμοποιεί για τις ταινίες του είναι τα βιβλία, τα ημερολόγια, τα απομνημονεύματα , διηγήσεις και μαρτυρίες, έρευνα στο χρόνο μέσα από παλιές αφίσες και προκηρύξεις, κλπ. « Είναι μια πορεία στο σκοτάδι με πρόθεση η δική σου αλήθεια να εκφραστεί με εικόνες. Ο σκηνοθέτης οφείλει να επιστρέφει συχνά στο παρελθόν, στην ιστορία του γιατί  οδηγεί σε αυτό που ζούμε σήμερα», υπογράμμισε με νόημα.

Όσο για το πώς ο ίδιος λειτουργεί μέσα τον κινηματογραφικό του φακό, σημείωσε πως καλείται να ερευνήσει στιγμές ζωής, ερωτήματα που για χρόνια περιμένουν απαντήσεις. «Χρέος να βρω τα ίχνη της αλήθειας, μια γοητευτική εμπειρία για το δημιουργό μέσα από τη μακροχρόνια έρευνα και τις ανθρώπινες σχέσεις».

Ο κ. Βούλγαρης επεσήμανε επίσης ότι τόσο ιστορία, όσο και ο κινηματογράφος αποτελούν στην ουσία υποκειμενικές και όχι αντικειμενικές καταγραφές.

Ενώ τέλος σημείωσε με έμφαση «η ιστορία δεν είναι για τα κλειστά μπαούλα. Το παρελθόν δεν αρχειοθετείται. Καθορίζει το παρόν και το μέλλον. Ο κινηματογράφος ρίχνει με τόλμη φως στην ιστορία, στην ανθρώπινη ιστορία κα στις οδυνηρές στιγμές της ιστορίας».   

Στο μεταξύ στο περιθώριο της εκδήλωσης ο καταξιωμένος Έλληνας σκηνοθέτης, κ. Παντελής Βούλγαρης δέχτηκε να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις που του έθεσε η εφημερίδα μας, αλλά και άλλοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι.

-Θεωρείται ότι ο Κινηματογράφος είναι ένα καλό μέσο καταγραφής της ιστορίας, των ιστορικών γεγονότων ενός τόπου;

Π.Β. «Ο Κινηματογράφος είναι μια Τέχνη. Μέσα από την ιδιαιτερότητά της μπορεί όντως να αναρωτηθεί να ερμηνεύσει, να συλλογιστεί πάνω στην ιστορία. Αλλά είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα».

-«Α»Η Τέχνη καταγράφει την κοινωνική πραγματικότητα; Αντιπροσωπεύει την κοινωνική πραγματικότητα της εκάστοτε χρονικής περιόδου;

Π.Β. «Αυτό είναι το χρέος της . Αυτή είναι η λειτουργία της Τέχνης. Τώρα αν συμβαίνει ή όχι, είναι μια άλλη ερώτηση. Με την έννοια ότι ο Κινηματογράφος είναι μια πανάκριβη τέχνη , κερδίζουν ορισμένοι πολλά χρήματα και σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτή η λειτουργία του δεν υφίσταται».

-«Α»Οι ταινίες σας έχουν πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο και μια νότα αισιοδοξίας. Η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα αποπνέει μια νότα αισιοδοξίας; Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έναν εν δυνάμει αόρατο εμφύλιο ; (βλέπε αγροτικές κινητοποιήσεις, τρέχουσα πολιτική και οικονομική κατάσταση, κλπ).

Π.Β «Με είπατε αισιόδοξο, εξακολουθώ και είμαι αισιόδοξος κα σήμερα. Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός είναι αρκετά ώριμος με αυτά που έχει περάσει για να εμπλακεί και σε μια τέτοια ιστορία. Δεν το πιστεύω. Εξάλλου οι εμφύλιοι δε γίνονται-μεταφορικά βέβαια όπως εννοείται-επειδή απεργεί η μια τάξη και δυσκολεύει να κινηθεί μια άλλη. Σίγουρα και η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες μακριά από εμάς περνούν αυτή την οικονομική κρίση, η οποία ξέρουμε από πού προέρχεται.

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύω ότι ο Έλληνας αντιδρά και βρίσκει λύσεις και δε χάνει την αισιοδοξία και την ελπίδα του. Εκεί ακουμπάω στο ότι έχει περάσει και χειρότερα και πρόκοψε και βρήκε λύσεις. Σίγουρα όμως μιλάμε για τελείως διαφορετικές εποχές και προβλήματα. Ελπίζω.»  

-Ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος περνάει κρίση ;

Π.Β. « Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει κρίση. Κάθε χρόνο γυρίζονται γύρω στις 15 ταίνιες. Μαζί με αυτές θα πρέπει να προσθέσουμε τις κωμωδίες, οι οποίες παίζουν και μαζεύουν πολλά εισιτήρια. Οι ταινίες όμως της νέας γενιάς των σκηνοθετών, της ομίχλης όπως ονομάζονται και διαγωνίζονται έξω και βραβεύονται αρχίζουν και έχουν πια επαφή μόνο με το κοινό στις μεγάλες πόλεις. Και αυτό γιατί δεν είναι εύκολο διότι θέλουν χρόνο. Είναι μια γενιά πολύ προικισμένη, μια γενιά μορφωμένη πάνω στο σύγχρονο σινεμά και όλοι ελπίζουμε».

-«Α»Η πολιτεία στηρίζει την έβδομη τέχνη;

Π.Β. «Τη στηρίζει ως ένα βαθμό. Χρειάζεται περισσότερη στήριξη, μακροχρόνια και με στόχο».

 

                                                              Δέσποινα Γκούμα