“Το κλείσιμο της ΣΕΠΕΚ θανατηφόρο στην τοπική κοινωνία”
Κυρίες, κύριοι 15 Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 2008 και ώρα 13:30, η καρδιά της αγαπημένης μου ΣΕΠΕΚ σταμάτησε να χτυπά. Δυστυχώς, τα ύπουλα χτυπήματα και οι κατά καιρούς βιασμοί στο σώμα της, απεδείχθησαν θανατηφόροι.
Κυρίες, κύριοι
15 Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 2008 και ώρα 13:30, η καρδιά της αγαπημένης μου ΣΕΠΕΚ σταμάτησε να χτυπά. Δυστυχώς, τα ύπουλα χτυπήματα και οι κατά καιρούς βιασμοί στο σώμα της, απεδείχθησαν θανατηφόροι.
Η τελευταία λοιπόν πράξη του δράματος, παίχτηκε σήμερα, με λίγους θεατές, όσους ήταν απαραίτητοι για να υπάρχει πλήρης απαρτία.
Η απόφαση, μετά από μια σύντομη τοποθέτηση των παρευρισκομένων, ήταν μια. ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ.
Οταν οι δικαστές μέτοχοι έβγαλαν την καταδικαστική απόφαση και η ληξιαρχική πράξη θανάτου, υπεγράφη, βγήκα έξω για να αναπνεύσω καθαρό αέρα, τον οποίο είχα απόλυτη ανάγκη.
Τα βήματά μου με οδήγησαν μέσα από ένα μονοπάτι, σ’ ένα σημείο απ’ όπου μπορούσα να δω τις απέραντες εγκαταστάσεις και τον απαράμιλλο και ανεκμετάλλευτο πλούτο της ΣΕΠΕΚ.
Μ’ ένα ΓΙΑΤΙ, άφησα τα δάκρυά μου, τα οποία συγκρατούσα με κόπο, από την αίθουσα ακόμη, να τρέξουν επιτέλους ελεύθερα.
Το οδυνηρό, είναι ότι τη χαρισματική βολή, εκτός της πολιτικής βούλησης που υπήρχε, την έδωσε κάτω από πιέσεις και μερίδα των εργαζομένων, όταν στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου μας, δυστυχώς 25 συνάδελφοι, ψήφισαν υπέρ της λύσης της Εταιρείας και μόνο 11 όχι.
Βλέπετε, η τροπολολαγνεία που διακατέχει μερίδα των συμπολιτών μας, άγγιξε και αυτούς.
Για μια ακόμη φορά, κύριε Διεθυντά, η άλωση επετεύχθη, διότι κάποιοι φρόντισαν να μείνει ανοιχτή η Κερκόπορτα.
Εύχομαι λοιπόν ολόψυχα, οι ερινύες της καταστροφής και του ολέθρου να καταδιώκουν εσαεί τους νεκροθάφτες της εταιρείας.
Η ιστορία βέβαια, θα μας κρίνει όλους και θα μας τοποθετήσει, εκεί που μας αρμόζει, αξιολογώντας μας.
Σε μια λοιπόν πόλη όπου δεν υπάρχει βιομηχανία, ούτε βιοτεχνία που να μη διώχνει εργαζόμενους, με 40% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχιας και με μια ανεργία που τρέχει ανεξέλεγκτη και είναι πάνω από 30%, το κλείσιμο της εταιρείας, ήταν, και θα αποδειθεί, θανατηφόρο στην τοπική οικονομία. Κρίμα για την πόλη μας, που ενώ κατά το παρελθόν ήταν ανθούσα και ευημερούσα, σήμερα κατρρέουσα διεκδικεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας στο κλείσιμο εργοστασίων και στην απώλεια θέσεων εργασίας.
Κρίμα στους εργαζόμενους της πόλης μας που η κατάληξη της πλειοψηφίας αυτών θα είναι το γνωστό ΟΑΕΔ.
Τίποτα λοιπόν δεν διδάχτηκαν από την οργισμένη και αξιοθαύμαστη αντίδραση της νεολαίας;
Πότε επιτέλους θα γίνει η εργατική επανάσταση;
Αγαπημένη μου ΣΕΠΕΚ, σ’ ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερες στη ζωή μου. Λυπάμαι αφάνταστα για ότι δεν μπόρεσα να σε προστατέψω και να σε σώσω.
Θα σ’ έχω βέβαια, εν είδη καραβιού, προσδεδεμένη για πάντα στο πιο ήσυχο λιμάνι της καρδιάς μου.
Καλή τύχη λοιπόν σε σένα αλλά και σε μένα. Γιατί ένα είναι σίγουρο.
Οτι θα τη χρειαστούμε και οι δυο, στην περιπέτεια του ταξιδιού που ανοίγεται μπροστά μας.
Καρασακαλίδης Βασίλειος
Πρόεδρος του Σωματείου
Εργαζομένων ΣΕΠΕΚ
