Από το πρίσμα της Δέσποινας Γκούμα

Σήμερα δε θα σχολιάσω καθόλου τη συγγνώμη του Δαϊλάκη και τη μοναξιά που ένιωσε όταν πήγε και κάθισε μακριά από τους υπόλοιπους συναδέλφους του της Ν.Δ. στη Βουλή…

Σήμερα δε θα σχολιάσω καθόλου τη συγγνώμη του Δαϊλάκη και τη μοναξιά που ένιωσε όταν πήγε και κάθισε μακριά από τους υπόλοιπους συναδέλφους του της Ν.Δ.  στη Βουλή…

Μεγάλη πίκρα και  μοναξιά ακόμη και αν κάθισε σε βουλευτικό έδρανο, όταν είσαι αετός με κομμένα τα φτερά και έξω από την ομάδα….

Αρκετά με τα παράλογα της πολιτικής και των πολιτικών μας…..τα οποία τις περισσότερες φορές θυμίζουν ανέκδοτα….

Σήμερα  η στήλη είναι αφιερωμένη στην επέτειο των Ελευθερίων της Ξάνθης και στην κόρη μου….

Αλλά και σε όλους τους τετράποδους φίλους μου…..

 

Η Ξάνθη φόρεσε τα καλά της, σημαιοστολίστηκε, φωταγωγήθηκε  και γιορτάζει τα 89 χρόνια από την απελευθέρωση της από τους Βουλγάρους….

Στήθηκε η εξέδρα των επισήμων στο γνώριμο σημείο, απέναντι από το Ηρώο της πόλης και εγώ τοποθέτησα τη σημαία έξω στο μπαλκόνι…..

Την ελληνική ηρωική σημαία, για την οποία έχυσαν το αίμα τους προασπίζοντας την γενιές παλικαριών…..

Το σύμβολο αυτό και τα ιδανικά που αντιπροσωπεύει μου έμαθαν από μικρή να σέβομαι και να τιμώ ο παππούς και ο πατέρας μου…..

Σε κάθε εθνική και τοπική επέτειο φρόντιζαν να έχουν σε περίοπτη θέση έξω από το σπίτι την ελληνική σημαία…..

Ας όψεται λοιπόν ο μπαμπάς μου που μου θυμίζει εγκαίρως  να βγάλω τη σημαία στο μπαλκόνι…..

“Εθνική γιορτή έχουμε παιδάκι μου, Έλληνες είμαστε, για τοποθέτησε  γρήγορα τη σημαία έξω στο μπαλκόνι σου ….”…..

Και η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιες συνήθειες και κινήσεις σου θυμίζουν έννοιες ξεχασμένες από τις νεότερες γενιές…..

 

Για πολλούς είναι ξεπερασμένο σήμερα να μιλάς για τα ιδανικά της πατρίδας σου, για το έθνος σου ή να δηλώνεις πατριώτης, όταν πλέον μιλάμε για μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία…..

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και κάποιοι πατροπαράδοτοι νέοι τύποι που εμμένουν σε συνήθειες μπανάλ και ντεμοντέ….

Η πόλη μας γιορτάζει σήμερα τα Ελευθέρια της και τιμά τους προγόνους της που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωσή της από τους κατακτητές της με μια σειρά εκδηλώσεων, με κορυφαία  αυτή της παρέλασης της μαθητιώσας νεολαίας και των στρατευμένων μας νιάτων….

 Σήμερα ως υπερήφανη μαμά θα βγω και εγώ να καμαρώσω την κόρη μου, λυκόπουλο, να παρελαύνει για πρώτη φορά…..

Θα τη χειροκροτήσω με καμάρι, όπως θα χειροκροτήσω και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που θα περάσουν από μπροστά μου….

 

Αλλά ταυτόχρονα με το χειροκρότημα, νιώθω και μια πικρία για όλα τα παιδιά που καλούνται κάθε φορά να συμμετάσχουν σε μια παρέλαση, τις περισσότερες φορές υποχρεωτικά, για το αν πιστεύουν σε αυτό που κάνουν……

Αν το θέλουν και αν τους εκφράζει…..

Για τις μικρές ηλικίες δε το συζητώ, αν λάβω υπόψη μου την κορούλα μου, τη Σομάγια,  που αδημονούσε να φτάσει η σημερινή μέρα…..

Για τις μεγαλύτερες ηλικίες αναφέρομαι και συγκεκριμένα  στα παιδιά των  Γυμνασίων και των Λυκείων και  αν κρίνω από το βηματισμό τους και από την εικόνα που παρουσιάζουν κατά τη διάρκεια της παρέλασης, μάλλον κάνουν αγγαρεία….

 

Και  ίσως να τους φαίνεται ως αγγαρεία γιατί πιθανότατα να μη γνωρίζουν γιατί το κάνουν….

Όταν δεν ξέρεις ουσιαστικά το γιατί συμμετέχεις σε μια παρέλαση και το συμβολισμό της, όταν δεν έχεις διδαχθεί την τοπική σου ιστορία, λογικό είναι όλα να σου φαίνονται ανούσια και μακριά από σένα…..

Εδώ και χρόνια ακούγεται και ζητείται από πολλούς που ασχολούνται με τα κοινά και την εκπαίδευση πως θα πρέπει επιτέλους στα σχολεία οι μαθητές να διδάσκονται και την ιστορία του τόπου τους…..

Δεν είναι δυνατόν να ζητάς από έναν νέο να παρελάσει, όταν δεν έχει συναίσθηση της σημαντικότητας ενός ιστορικού γεγονότος του τόπου του και αυτό γιατί δεν έχει διδαχθεί τα ιστορικά γεγονότα της περιοχής που μένει…..

Η Θράκη έχει και τη δική της ξεχωριστή ιστορία, όπως και ο νομός Ξάνθης….

Και αυτή την ιστορία μας πρέπει κάποια στιγμή να τη μάθουμε και να τη διδάξουμε στα παιδιά μας…..  

Ίσως τότε να αποκτήσει και το πραγματικό της νόημα και αξία η παρέλαση μιας επετείου…..

 

Και κάτι τελευταία άσχετο με τα Ελευθέρια της Ξάνθης, σχετικό όμως με την ημερομηνία της 4ης Οκτωβρίου…..

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων και για όσους δηλώνετε πως αγαπάτε τα ζώα φροντίστε να το αποδεικνύετε καθημερινά και στην πράξη…..

Και προσοχή τα ζώα, όπως τα γατάκια και τα σκυλάκια δεν πρέπει να είναι παιχνιδάκια για τα παιδιά μας, που όταν τα βαρεθούν τα πετάμε έξω στο δρόμο….

Μια μεγάλη σε ηλικία κυρία που γνώρισα σε ένα ταξίδι μου εκτός Ελλάδος, και η οποία είχε παθολογική αγάπη στις γάτες μου είχε πει “όποιος αγαπάει αληθινά τα ζώα, το βέβαιο είναι πως αγαπάει πραγματικά και τους ανθρώπους και δε θα τους κάνει ποτέ κακό….”….

Υπάρχει όμως και μια άλλη ρήση την οποία ενστερνίζονται πολλοί…. “γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα”…..

Τώρα αν τα τετράποδα ζώα είναι καλύτερα από κάποια…. δίποδα…. ή το αντίθετο, αφήνω σε  σας να δώσετε την απάντηση…..