ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Μήπως έφτασε η ώρα της αυτοκριτικής στο χώρο το δημοσιογραφικό…;
Γιατί κάνω αυτή την ερώτηση ;

Το ευρωβαρόμετρο δίνει την απάντηση. Και ποια είναι αυτή…;

Μα η περιορισμένη εμπιστοσύνη των Ελλήνων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Είδατε φτάσαμε τους πολιτικούς …καθώς μέχρι τώρα αυτοί ήταν που
είχαν τα πρωτεία της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού, από την ανάποδη βέβαια…

Μόνο ένας αγαθός στο μυαλό μπορεί να πιστέψει πλέον τα λόγια τα
πλάνα, τα μεγάλα ενός πολιτικού της σύγχρονης εποχής μας…

Το κακό βέβαια είναι πως αν και δεν τους πιστεύουμε, τους ψηφίζουμε…και
σε τελική ανάλυση στηρίζουμε τους λιγότερο ψεύτες…

Τώρα βέβαια δεν είμαστε ούτε αμερικανάκια, ούτε βρετανόπουλα να
ψηφίζουμε και πολιτικάντηδες τύπου Μπους και Μπλερ…

Πάντως το ζήτημα είναι ότι άλλο δημοσιογράφος και άλλο πολιτικός…

Βέβαια ο μεγαλοδημοσιογράφος δεν αποκλείεται κάποτε να μεταπηδήσει
και στην πολιτική…

Πέντε χρόνια πέρασαν που ο Ρουσόπουλος πήρε διαζύγιο από τη δημοσιογραφία
για την πολιτική και τον υπουργικό θώκο στη συνέχεια , χωρίς βέβαια να ξεχνώ και
τον Υπουργό Απασχόλησης, τον άλλοτε δημοσιογράφο Πάνο Παναγιωτόπουλο, ή τον "Ρεπόρτερς"
Γιώργο Λιάνη και νυν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ…

Βέβαια η λίστα δε σταματά σε αυτούς μόνο…

Σε τελική ανάλυση οι δυο αυτοί χώροι αν και παράλληλοι, συμβαίνει
το παράδοξο κάποτε να συμπίπτουν…

Το θέμα είναι πως ότι και αν κάνουμε και αν λέμε και γράφουμε οι
δημοσιογράφοι, οι πολίτες μας εμπιστεύονται ολοένα και λιγότερο…

Τα διαπλεκόμενα των καναλαρχών και μεγαλοεκδοτών μεταξύ τους, αλλά
και με τους πολιτικούς κάνουν καλά τη δουλειά τους…

Τόσο γρήγορα ξεχάσατε το "Βασικό μέτοχο" ή μήπως σας κέρδισε την
προσοχή ο πόλεμος Κουρή- Κοντομηνά…;

Το αντίκτυπο είναι όμως αρνητικό στους δημοσιογράφους, οι οποίοι
στην πλειοψηφία τους υπηρετούν με ήθος το επάγγελμά τους και με γνώμονα πάντα την
αλήθεια, ωστόσο δε γίνονται πλέον πιστευτοί… Και τι κάνουμε γι' αυτό, ως φαίνεται
τίποτα…

Η αλήθεια είναι ότι όλα τα ΜΜΕ δεν είναι ίσα και όμοια…

Δεν έχουν το ίδιο ειδικό βάρος στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών,
ακροατών -θεατών-αναγνωστών…

Το μέσο που έχει κερδίσει τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη των πολιτών
είναι το ραδιόφωνο. Το 54% των Ελλήνων αποδέχεται πιο άνετα τα όσα ακούει από το
ραδιόφωνο.

Ακολουθούν οι εφημερίδες με 44%, καθότι ο γραπτός λόγος μένει και
είναι πιο έγκυρος.

Την τελευταία θέση έχει η τηλεόραση με 43%. Το μέσο ενημέρωσης που
εμπιστεύονται λιγότερο είναι η T.V. …

Η τηλεόρασή μας αν και τη χαρακτηρίζουμε αναξιόπιστη, ωστόσο της
αφιερώνουμε τις περισσότερες από τις ώρες από τη ζωή μας…

Εμπιστευόμαστε το γραπτό τύπο και όμως λιγότερο από το ένα τρίτο
των Ελλήνων αγοράζει σε καθημερινή βάση εφημερίδα… Ευτυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει
με το ραδιόφωνο , αφού αποδεικνύεται το κολλητάρι μας…

Μας συντροφεύει από το…ξύπνιο μας μέχρι τον ύπνο μας…θέλετε
στο γραφείο , στο αυτοκίνητο, στην κουζίνα, στο κρεβάτι…ακόμη και στο μπάνιο…

Βέβαια πόσοι είναι εκείνοι που το ανοίγουν για να ενημερωθούν για
την τρέχουσα επικαιρότητα και πόσοι είναι αυτοί που επιλέγουν καθαρά μουσικούς σταθμούς…;

Μάλλον οι δεύτεροι είναι οι περισσότεροι…

Μήπως οι πολίτες εμπιστευόμαστε περισσότερο τη μουσική από το δημοσιογραφικό
έργο…;

Και γιατί παρακαλώ να εμπιστεύεται ο πολίτης τα ΜΜΕ, όταν ξέρει
καλά πως μόνο τα δικά του συμφέροντα δεν εξυπηρετεί και αν βρεθεί κοντά του, δεν
είναι λίγες οι φορές που τον θυσιάζει στο βωμό της τηλεθέασης…

Όχι, θέση δεν έχει ούτε ο καλώς νοούμενος ρομαντισμός και ιδεαλισμός,
μήτε η ευαισθησία στον κόσμο των ΜΜΕ…

Είναι ψυχρές επιχειρήσεις, όπου συχνά επικρατούν οι κανόνες της
ζούγκλας…και άντε τώρα να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των αναγνωστών, ακροατών και
τηλεθεατών….