ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ;

Με αφορμή δημοσιευματα τοπικών εφημερίδων η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου
Αγιου Ορους για πρώτη φορά τοποθετείται δημόσια για το ζήτημα που φέρεται να απασχολεί
κάποια πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας της Ξάνθης και έχει να κάνει με τη διεκδίκηση
των εκτάσεων στη Λίμνη Βιστονίδας.

Κάνει γνωστά κάποια σημαντικά γεγονότα και απαντά στις ανακρίβειες
με στοιχεία, ρίχνοντας φως στην όλη υπόθεση.

Σε απάντηση των όσων δημοσιεύθηκαν σε τοπικές εφημερίδες, ιδιαίτερα
στο πρόσφατο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας, αποφασίσαμε για πρώτη φορά
να τοποθετηθούμε δημόσια για το ζήτημα που φέρεται να απασχολεί κάποια, συγκεκριμένα
πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας της Ξάνθης.

Κι αυτό το κάνουμε διότι διαπιστώνουμε πως με συντετμημένο ιστορικό,
γεμάτο ανακρίβειες και ιστορικά λάθη, από ασυνείδητη ή ενσυνείδητη άγνοια επιχειρείται
η απόκρυψη σειράς γεγονότων, με μόνο σκοπό να παρουσιασθεί από την μια πλευρά, μια
Μονή του Αγίου Όρους, με διάρκεια ζωής πάνω από χίλια χρόνια, ως "ανέντιμη" και
από την άλλη να αναγορευθούν κάποιοι σε προστάτες του Ξανθιώτικου λαού, και κοσμικούς
ήρωες, γράφοντας σενάρια, για να προκαλέσουν τον λαό ότι τα συμφέροντα του κινδυνεύουν
από τη Μονή Βατοπαιδίου.

Και είναι απορίας άξιον, βέβαια, γιατί, αποσιωπώνται σημαντικές
παράμετροι αυτής της διαφοράς, από κάποια δημόσια πρόσωπα, ενώ παράλληλα εκτοξεύονται
"κορώνες" περί διαπλοκής Εκκλησίας, Δικαιοσύνης και πολιτικών, χωρίς κόστος, χωρίς
συνείδηση της βαρύτητας τέτοιων εκφράσεων, μόνο και μόνο για να συντηρείται ένας
αδιόρατος φόβος, στην κοινωνία της Ξάνθης, που προφανώς εξυπηρετεί όσους επηρεάζουν
τους φορείς της τοπικής κοινωνίας και απεργάζονται διαπλεκόμενα σενάρια, για να
διατηρούνται και αυτοί στην επικαιρότητα. Κρίμα όμως!

Εν πάσει περιπτώσει, ας προβληματιστούμε λιγάκι:

Α). Γιατί ένα σημαντικό μέρος του λαού, οι άμεσα θιγόμενοι, που
είναι οι αλιείς του Αλιευτικού Συνεταιρισμού "Άγιος Νικόλαος", προσβλέπουν στην
συνεργασία με τη Μονή Βατοπαιδίου και γι’ αυτό ουδέποτε κινητοποιήθηκαν αρνητικά,
παρ' όλες τις προκλήσεις που δέχονται;

Γιατί οι αλιείς του συνεταιρισμού υπέγραψαν Προγραμματική Σύμβαση
με την Μονή, στην βάση των γνωμοδοτήσεων που εκδόθηκαν και αναγνωρίζουν όλα τα δικαιώματα
της Μονής;

Πρέπει επίσης να γίνει γνωστό ότι μεταξύ Μονής και Συνεταιρισμού
έχει υπογραφεί προσύμφωνο για την συνεκμετάλλευση του ιχθυογεννητικού σταθμού και
της λίμνης Βιστωνίδας, η οποία υπεγράφη την 27-12-2001 με πολύ ευνοϊκούς όρους για
τους ψαράδες.

Β). Γιατί δεν αναρωτιέται κανείς για το άλλο κομμάτι του λαού, τους
αγρότες, οι οποίοι ουδέποτε ασχολήθηκαν με το θέμα –και δίκαια–, γιατί πιστεύουν
– γνωρίζουν ότι μια αγιορείτικη μονή δεν πρόκειται να τους θίξει ποτέ;

Γιατί αποκρύπτεται σκόπιμα, αν και είναι γνωστό σε αυτούς που ενημερώνουν
τους φορείς, το αίτημα (από τις 22-8-2002) της Μονής προς το Δημόσιο για ανταλλαγή
των εκτάσεων εκείνων που ήδη καλλιεργούν ή χρειάζονται οι αγρότες;

Δεν είναι αυτό απόδειξη ότι ουδέποτε η Μονή είχε κατά νου να ενοχλήσει
τον λαό της περιοχής αυτής, να μην ζητήσει ούτε ένα εκατοστό γής που κατέχεται από
κατοίκους της περιοχής με οποιοδήποτε τρόπο;

Γ). Γιατί αποκρύπτεται το γεγονός ότι οι πραγματικές εκτάσεις που
ανήκουν στην Μονή για το Νομό Ξάνθης είναι μόνον 4.998 στρέμματα, και όχι 80.000
όπως υποστηρίζουν κάποιοι χωρίς ντροπή;

Δεν μας προβληματίζει το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες εκτάσεις αν
και βρίσκονται στο Νομό Ροδόπης (περίπου 22.000 στρέμματα) εκεί δεν ανησυχεί κανείς,
αφού ειδικά μετά από την 15/9-12-2004 πρόσφατη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου
του Κράτους που αποδέχεται ότι νόμιμα μπορούν να γίνουν οι ανταλλαγές, το θέμα πλέον
έχει οριστικά διευθετηθεί;

Δεν είναι απορίας άξιον πώς τα 2.951 στρέμματα του Ελληνικού Δημοσίου
και τα 2.047 του Δήμου Αβδήρων, συνολικά 4.998 στρέμματα, παρουσιάζονται άλλοτε
ως 30.000 και άλλοτε ως 80.000 στρέμματα, με απόδειξη δήθεν ένα έγγραφο της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ
ΤΡΑΠΕΖΑΣ; Γιατί εκείνος που διέρρευσε το πρώτο έγγραφο της Εμπορικής Τράπεζας, δεν
διέρρευσε και το μεταγενέστερο-διορθωτικό, στο οποίο η ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ αναφέρει
ότι "εκ λάθους μας είχαμε γράψει πρόκειται για παραλιμνίους της λίμνης Βιστωνίδας,
εκτάσεις συνολικού εμβαδού 80.000 στρ.".

Ποια η σκοπιμότητα της παρουσίασης στους τοπικούς φορείς και δημοσιοποίησης
μόνο του πρώτου εγγράφου, χωρίς καν αναφορά στην αλήθεια των γεγονότων και στο μεταγενέστερο
διορθωτικό;.

Στις 27 Απριλίου 2005 στην Εφημερίδα "Εμπρός" αναφέρεται ότι η Μονή
"ενήργησε για σύναψη δανείου και διπλασίασε την διεκδικούμενη έκταση".

Μεγίστη αναλήθεια και μεγίστη παραποίηση της πραγματικότητας, ελπίζουμε
όμως πως ήταν από παραδρομή και παρεξήγηση.

Η αλήθεια είναι ότι η Μονή έχει δικαιωθεί με αδιάκοπή σειρά γνωμοδοτήσεων
τόσο του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων, όσο και του Νομικού Συμβουλίου
του Κράτους το οποίο από τις 9-12-2004, έκρινε ως νόμιμη την ανταλλαγή των εκτάσεων
και εφόσον η ανταλλαγή ολοκληρώνεται, τα αναφερόμενα στο δημοσίευμα λέγονται απλά
για να δημιουργούν συνεχώς δυσμενείς εντυπώσεις σε βάρος της Μονής.

Ας εξετάσουμε όμως το από 4 Μαϊου 2005 δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας,
για την πραγματική διάσταση της υπόθεσης "Διεκδικήσεις της Μονής Βατοπαιδίου".

1ο σημείο αναφοράς:

Το 1995, με το 305/19-12-1995 έγγραφο της Εποπτείας Αλιείας Ξάνθης,
καταγγέλθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών ότι η Μονή Βατοπαιδίου κατέχει μόνο 400 στρέμματα
στη νησίδα Αντά Μπουρού και διατείνεται ότι όλη η νησίδα της ανήκει.

Στο δημοσίευμα αποδίδεται η ενέργεια αυτή στον Ηγούμενο της Μονής,
σαν να μην υπάρχει το έγγραφο της Νομαρχίας, το οποίο αποτέλεσε και το έναυσμα για
την διεξαγωγή μίας χρονοβόρας και ιδιαίτερα σχολαστικής έρευνας τίτλων, η οποία
κατέληξε ώστε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων να γνωμοδοτήσει ότι όχι
μόνον από βυζαντινούς τίτλους αλλά και με το πρόσφατο από 8/10 Απριλίου 1924 Νομοθετικό
διάταγμα και με το μεταγενέστερο 471/1941 Ν.Δ. όσο και με το άρθρο 51 του Εισ. Νόμου
του Α.Κ. αλλά και με τη συνταγματική προστασία του άρθρου 17, οι εκτάσεις αυτές
ανήκουν στη Μονή Βατοπαιδίου. Προς τι η αναφορά σε κάποιο συγκεκριμένο μέλος του
Γνωμοδοτικού Συμβουλίου (ονόματι Διονυσόπουλο) και στο ψευδές δεδομένο ότι ήταν
παρών σε όλες τις αποφάσεις;

Γιατί αποκρύπτεται η αλήθεια ότι στην γνωμοδότηση με ημερομηνία
3-12-1998 προεδρεύει ο κ. Ελευθέριος Ροδης-Εφέτης και δεν συμμετέχει κανείς Διονυσόπουλος;

Για την ιστορία τα ονόματα των συμμετεχόντων είναι: Ελευθέριος Ροϊδης-Εφέτης
(Πρόεδρος), και μέλη οι Ανδρέας Φυτράκης, Στέφανος Δέτσης, Παναγ. Παναγιωτουνάκος,
Πάρεδροι Ν.Σ.Κ., Γεώργιος Τσιαβός Δ/ντής της ΙΟης Δ/νσης Δημόσιας Περιουσίας, Γραμματέας
Ελένη Ανυφαντάκη Υπάλληλος της ΙΟης Δ/νσης. Η πρώτη αυτή Γνωμοδότηση έθιξε κάτι
που στη συνέχεια αναλύθηκε περισσότερο στις άλλες γνωμοδοτήσεις και αποδέχτηκε εν
τέλει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους στην τελευταία 15/9-12-2004 γνωμοδότησή του,
όπου και πάλι δεν συμμετέχει κανείς κος Διονυσόπουλος.

2ο σημείο αναφοράς

Εν τέχνως αγνοείται το πλήθος των ιστορικών μαρτυριών και αποδείξεων
κυριότητας της Μονής και προβάλλεται μόνο το χρυσόβουλο του Σέρβου ηγεμόνα Ούγγλεση,
που στο δημοσίευμα αναφέρεται σαν έγγραφο του 1000 μ.χ ενώ είναι του 1371 και το
οποίο δεν είναι παρά μια ακόμη μαρτυρία στις τόσες άλλες που υπάρχουν για την υπόθεση.

Το σημαντικότερο όμως που αποκρύπτεται είναι ότι το 1920-24 το Ελληνικό
Δημόσιο διαφώνησε με την Μονή Βατοπαιδίου και τη Νομική Σχολή του τότε Πανεπιστημίου
Αθηνών, που με δύο γνωμοδοτήσεις της, δημοσιευμένες στο Νομικό Περιοδικό της εποχής
την Θέμιδα, απέδειξε ότι η λίμνη Βιστωνίδα και οι εκτάσεις, τουλάχιστον αυτές που
σήμερα χαρακτηρίζονται σαν όχθες-παρόχθια και παλαιά όχθη της Λίμνης, ανήκαν στη
Μονή Βατοπαιδίου. Αφού και ο κ. Ελευθεριάδης αναφέρεται εκτός της Λίμνης και σε
"πλήθος γαιών" που η Μονή διεκδικούσε.

Τότε προτάθηκε συμβιβασμός ο οποίος στην πρόσφατη γνωμοδότηση 15/9-12-2004
του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους περιγράφεται ως εξής: "στα πλαίσια συμβιβαστικής
επίλυσης της διαφοράς και χάριν αυτής, η Μονή με το από ΚΕ’/21-3-1924 πρακτικό αποφάσεων
της Ιεράς Συνάξεως της, εξουσιοδότησε τον μοναχό Ιγνάτιο Βατοπαιδινό να υπογράψει
τον συμβιβασμό προς επαναφοράν της λίμνης και των ομωνύμων ιχθυοτροφείων Μπουρούς,
εις την απόλυτον κατοχήν, νομήν και κυριότητα της Μονής και κατάπαυσιν της δικαστικής
διαφοράς, δεδομένου ότι η Μονή συμφώνησε να μεταβιβάσει κατά κυριότητα νομή και
Κατοχή στο Δημόσιο δύο μετόχια της στη Χαλκιδική". Τα μετόχια αυτά είναι το Σοφουλάρ
και Άγιος Μάμας εκτάσεως 35.200 περίπου στρεμμάτων στην Χαλκιδική.

Παρ’ όλη όμως τη συμφωνία, το Ελληνικό Δημόσιο προέβη σε σταδιακή
αφαίρεση των δικαιωμάτων της Μονής, έτσι ώστε, ενώ η Μονή είχε κατά κυριότητα δύο
μετόχια στη Χαλκιδική και τη Λίμνη με τα ιχθυοτροφεία και τα γνωστά τους όρια, στο
τέλος η Μονή δεν είχε τίποτε, παρά ελάχιστα έσοδα από τη Λίμνη, γεγονός που μέχρι
σήμερα αποδεικνύει την μη ορθή συμπεριφορά του Δημοσίου έναντι της Μονής.

Την αδικία αυτή αποκατέστησαν οι πέντε συνεχόμενες υπέρ της Μονής
γνωμοδοτήσεις όχι μόνο από το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων αλλά και από
το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.

3ο σημείο αναφοράς – περί του πρωτοκόλλου παράδοσης παραλαβής που
υπεγράφη μεταξύ της Μονής και του προισταμένου της Υπηρεσίας Δημοσίων Κτημάτων Ξάνθης

Το άρθρο 12 του νόμου 1539/1938 ορίζει ότι από τη στιγμή που θα
γνωμοδοτήσει το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων ότι διεκδικούμενο από ιδιώτη
ακίνητο από το Δημόσιο ανήκει στον ιδιώτη και υπογράψει ο Υπουργός, υπάλληλος του
Δημοσίου, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Κτηματική Υπηρεσία, ως εντολοδόχος
του Υπουργού Οικονομικών, είναι υποχρεωμένος εντός μηνός να παραδώσει το ακίνητο.
Κατά λέξη ο νόμος ορίζει: "Εάν το Συμβούλιον γνωμοδοτήση υπέρ της αποδόσεως του
αιτουμένου ακινήτου ως ανήκοντος εις τον υποβαλόντα την αίτησιν, εγκρίνη δε την
απόδοσιν εν όλω ή εν μέρει ο Υπουργός των Οικονομικών, αύτη καθ’ ο μέρος ήθελεν
εγκριθή υπό του Υπουργού των Οικονομικών, ενεργείται διά πρωτοκόλλου παραδόσεως
υπό του Οικονομικού Εφόρου ή άλλου δημοσίου υπαλλήλου, οριζομένου υπό του Υπουργείου
των Οικονομικών, εντός ενός μηνός από της εγκρίσεως μεταβιβαζομένων αυτοδικαίως
εις τον προς ον η απόδοσις και όλων των δικαιωμάτων και αγωγών εκ της μισθώσεως
τυχόν ή άλλης σχέσεως του Δημοσίου προς τρίτους, άνευ άλλης μεταβιβαστικής πράξεως
και άνευ ουδεμιάς ευθύνης του Δημοσίου δι’ εκνίκησιν ή άλλην αιτίαν".

Αυτό βέβαια όφειλε να πράξει ο οποιοσδήποτε Προϊστάμενος της Κτηματικής
Υπηρεσίας.

Επειδή, διοικητικά η Λίμνη ανήκει στο Νομό Ξάνθης, γι’ αυτό το λόγο,
δεν χρειάστηκε ουδέποτε πρωτόκολλο από τη Κτηματική της Ροδόπης.

Και αν ακόμη χρειαζόταν, παράνομος θα ήταν ο Προϊστάμενος Ροδόπης,
αν δεν παρέδιδε.

Εδώ και τόσα χρόνια, αφαιρέθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο δύο ζωτικά
μετόχια της Μονής και αυτή τη στιγμή το Ελληνικό Δημόσιο λύνει αυτή την εκκρεμότητα
και είναι σε γνώση όλων όσων ασχολούνται με το θέμα, ότι όπως δόθηκαν στο Ελληνικό
Δημόσιο τα μετόχια της Μονής στην Χαλκιδική το 1930, έτσι και το Ελληνικό Δημόσιο
έπρεπε να λύσει με αντίστοιχες αποφάσεις και γνωμοδοτήσεις ένα πρόβλημα που το ίδιο
δημιούργησε όχι σε δημοκρατικούς καιρούς, όπως σήμερα, αλλά με αποφάσεις και διαδικασίες,
σε περιόδους δικτατορικές, αντίθετες με κάθε αίσθημα δικαίου. Εξάλλου, σήμερα, αυτού
του είδους οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν καταδικασθεί πολλές
φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Βλ. απόφαση 9-12-1994 (10/1993/405/483-484).

4ο σημείο αναφοράς

Γιατί θα έπρεπε να ασχοληθούν τα μεγάλα κανάλια με το θέμα;

Είναι η ικανότητα της Μονής να κουκουλώνει το θέμα (αν είναι ποτέ
δυνατόν;) ή μήπως είναι θέμα που επιλύεται από τα θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας
τα οποία είναι τα μόνα αρμόδια να λύσουν την διαφορά;

Κανένα σοβαρό κανάλι, δεν ασχολείται δεοντολογικά με ένα θέμα, που,
δεν προσφέρεται όπως ορέγονται κάποιοι στην Ξάνθη, για λαϊκή κατανάλωση, αφού από
το 1995 μέχρι το 2005, επιλύεται από τα νόμιμα αρμόδια όργανα της Πολιτείας.

Για την ανταλλαγή, υπάρχουν ήδη γνωμοδοτήσεις και νεότερες υπουργικές
αποφάσεις, που είναι γνωστές σε όλους τους φορείς της περιοχής. Με δεδομένο ότι
η Ιερά Μονή έχει δώσει στο Ελληνικό Δημόσιο για την αποκατάσταση προσφύγων όλα τα
άλλα μετόχια της, θα έπρεπε τουλάχιστον να αναγνωρίζεται η ιστορική αυτή θυσία της.

Για την ιστορία, τα Μετόχια που δόθηκαν είναι η περιοχή της Ουρανούπολης
και το νησί Αμμουλιανή, 29.000 στρέμματα στην Χαλκιδική, τα μετόχια "Βατοπαιδίου"
στην Ορμυλία και Πρόβλακος στα Ν. Ρόδα, αντιστοίχως 12.000 και 3.500 στρεμμάτων
στην Χαλκιδική επίσης, ενώ στη Θάσο δόθηκαν τρία μετόχια: το του Λιμένος, το του
Ραχωνίου, το των Βουλγάρων.

5ο σημείο αναφοράς

Το κάθε Δικαστήριο και το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύονται από το Νόμο
της προδικασίας, έτσι ώστε να καθίσταται περιττή η οποιαδήποτε άλλη διαδικασία που
θα κόστιζε μόνο χρόνο και ταλαιπωρία στο Δημόσιο και στη Μονή. Ετσι λοιπόν το κοινό
αίτημα της Μονής και του Ελληνικού Δημοσίου περί μη έκδοσης απόφασης από το Δικαστήριο
της Κομοτηνής, είναι απόλυτα λογικό και νομικά ορθό.

Είναι όμως παράξενο πώς διατείνονται κάποιοι, ότι γνώριζαν πως η
απόφαση που θα εκδίδονταν από το Πολυμελές Δικαστήριο της Κομοτηνής, θα ήταν θετική
για το Ελληνικό Δημόσιο.

Αλήθεια, είναι ποτέ δυνατόν να γνωρίζουν κάποιοι τις αποφάσεις των
δικαστηρίων, πριν εκδοθούν αυτές;

Ποιες ήταν οι πηγές των πληροφοριών τους; Μήπως μέσα από την σύνθεση
του Πολυμελούς Δικαστηρίου της Κομοτηνής;

Ποιος τελικά πρέπει να μιλήσει για διαπλοκή με την δικαστική εξουσία;

6ο σημείο αναφοράς

Το Ελληνικό Δημόσιο όφειλε να τακτοποιήσει τη διαδικασία συμβιβασμού
που άρχισε ήδη από το 1930 και είναι υπόχρεο να τακτοποιήσει την εκκρεμότητα των
35.000 στρεμμάτων της Μονής στην Χαλκιδική. Είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν οι απόψεις
του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, δεδομένου ότι όλες οι ιστορικές μαρτυρίες
βρίσκονται στα δικά του αρχεία και τέλος είναι υπερβολικό να υπονοείται ότι αυτός
και η Μονή τελικά ψεύδονται, παρουσιάζοντας τα αλλεπάλληλα πατριαρχικά σιγίλια τα
οποία γράφτηκαν σε καιρό τουρκοκρατίας και τα οποία αναφέρουν ότι "η Λίμνη και η
περιοχή της ανήκει στο Βατοπαίδι".

Άραγε, ποιός τούρκος διοικητής θα επέτρεπε στους παναγιώτατους πατριάρχες
να ψεύδονται εγγράφως και δεν θα παρενέβαινε να αποδείξει αμέσως ότι η Λίμνη και
οι εκτάσεις ανήκουν στο Τουρκικό Δημόσιο;

Ένα μόνο τέτοιο "ψευδές" έγγραφο θα προκαλούσε τη μήνη των Τούρκων.
Είναι γνωστή στον Παναγιώτατο, η πληθώρα των πατριαρχικών σιγιλίων που μαρτυρούν
την αλήθεια και ερμηνεύουν τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, γι’ αυτό και κατάθεσε την
υπέρ της Μονής μαρτυρία του, παρόλο που δεν γνώριζε και το νεότερο αρχείο που βρίσκεται
στη Μονή και την εκκρεμότητα των 35.000 στρεμμάτων της Μονής στη Χαλκιδική που δόθηκαν
απ’ αυτή στο Δημόσιο, προκειμένου να παραμείνει η κυριότητα της Μονής στη Λίμνη
και τα ιχθυοτροφεία με τα γνωστά τους όρια.

Σήμερα, μια αγιορείτικη μονή, που αριθμεί πάνω από εκατό μοναχούς,
κατηγορείται στην Ξάνθη μόνο, για ανεντιμότητα από κάποιους που διεκδικούν μόνο
την παραμονή τους στην επικαιρότητα, κοπτόμενοι για το συμφέρον του λαού.

Ίσως το πράγμα να είναι λίγο περίεργο.

Ισως όμως το αισθητήριο του λαού, που είναι αλάνθαστο να είναι τελικά
η απάντηση σε όσους ενημερώνοντας εσφαλμένα τους φορείς παίζουν παιγνίδια στην πλάτη
του.

Αναιμική γίνεται κάθε αντίδραση από το λαό, όταν ο λαός γνωρίζει
ότι δεν υπάρχει καμία αλήθεια πίσω από λόγια, που δεν έχουν σκοπό τα πραγματικά
του συμφέροντα. Ο λαός, σήμερα, γνωρίζει ποιοι τον αγαπούν, ποιοι προσεύχονται γι
αυτόν και ποιοί όχι.

Σήμερα, ο μέσος όρος επισκεπτών της Μονής, για όλο το διάστημα ανοίξεως,
καλοκαιριού και φθινοπώρου, ξεπερνά τους εκατόν επισκέπτες ημερησίως, περίπου 25.000
στον χρόνο, που φιλοξενούνται δωρεάν. Οι βιβλιοθήκες, οι κειμηλιακοί θησαυροί, τα
αρχιτεκτονήματα, είναι αυτοκρατορικά και μοναδικά, ώστε να αποτελούν καύχημα για
την Ελλάδα και να προκαλούν το διεθνές ενδιαφέρον. Κατά πόσο πρέπει να θεωρείται
ανέντιμη η παρουσία τόσον νέων επιστημόνων μοναχών (και Ξανθιωτών), απ’ όλο τον
κόσμο, σε μια τέτοια Μονή;

Μια χιλιόχρονη Μονή, που έχει αντέξει αλλόθρησκους κατακτητές, σε
όλα τα χρόνια της δουλείας, έχει και την θέληση και την εμπειρία να αντέξει και
άλλες σύγχρονες δυσκολίες. Η χιλιόχρονη και πλέον ύπαρξή της αποδεικνύει ότι θα
συνεχίσει να υπάρχει, μιας που είναι αφιερωμένη και προστατευμένη από την Μητέρα
του Θεού την Παναγία μας, ενώ η ζωή όλων μας, σε σύγκριση με την παρελθούσα και
μέλλουσα ύπαρξή της, είναι ελάχιστη. Η ιδιαίτερη αυτή προστασία του Αγίου Όρους
και της Μονής Βατοπαιδίου από την Μητέρα του Θεού, στην οποία ανήκει το Περιβόλι
της, θα έπρεπε ίσως, να προσεχθεί ιδιαίτερα.

Εκ της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Ορους