Η ζάχαρη έφυγε, η βιοαιθανόλη δεν ήρθε…
Μπροστά σε μια καλή χρονιά βρίσκεται η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) σ’ ό,τι αφορά την παραγωγή ζάχαρης. Αυτό προοιωνίζονται τα στοιχεία που αφορούν την ποσότητα και την ποιότητα της φετινής παραγωγής ζαχαρότευτλων. Γκρίζα ζώνη, ωστόσο, εξακολουθεί να αποτελεί το -αρχικώς- πολλά υποσχόμενο project της βιοαιθανόλης, για την παραγωγή της οποίας “θυσιάστηκαν” 2 από τα 5 εργοστάσια της ΕΒΖ, της Ξάνθης και της Λάρισας.
Μπροστά σε μια καλή χρονιά βρίσκεται η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) σ’ ό,τι αφορά την παραγωγή ζάχαρης. Αυτό προοιωνίζονται τα στοιχεία που αφορούν την ποσότητα και την ποιότητα της φετινής παραγωγής ζαχαρότευτλων.
Γκρίζα ζώνη, ωστόσο, εξακολουθεί να αποτελεί το -αρχικώς- πολλά υποσχόμενο project της βιοαιθανόλης, για την παραγωγή της οποίας “θυσιάστηκαν” 2 από τα 5 εργοστάσια της ΕΒΖ, της Ξάνθης και της Λάρισας.
Τα συγκεκριμένα εργοστάσια εδώ και μια τριετία “καταστράφηκαν” ως ζαχαρουργεία δίχως όμως να μετεξελιχθούν σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης.
Εκτοτε, το θέμα παραμένει στάσιμο και λειτουργεί ως βαρίδι για την εταιρεία που περιόρισε την παραγωγική της δραστηριότητα στα 3 εναπομείναντα εργοστάσια, σε Πλατύ, Σέρρες και Ορεστιάδα.
Τώρα, τα “κάστανα από τη φωτιά” θα κληθεί να βγάλει η νέα κυβέρνηση και οι νέες ηγεσίαε που θα προκύψουν (όταν προκύψουν) στην ΕΒΖ αλλά και στην ΑΤΕ (Αγροτική Τράπεζα), η οποία, ως κάτοχος του 82,33%, αποτελεί τον μεγαλομέτοχο της βιομηχανίας.
“Το τι θα γίνει με την επένδυση της βιοαιθανόλης ήταν και παραμένει ζήτημα πολιτικής απόφασης”, σχολιάζει στην “Ε” ο απερχόμενος διευθύνων σύμβουλος της ΕΒΖ, Δημήτρης Δαρνάκας, και επισημαίνει:
“Εμείς, ως διοίκηση, είχαμε πάρει εντολή από τις γενικές συνελεύσεις των μετόχων μας να προετοιμάσουμε τα εργοστάσια Λάρισας και Ξάνθης για να μετατραπούν σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης. Αυτό και κάναμε.
Το ζήτημα, πλέον, είναι πολιτικό. Τώρα αναλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ. Μακάρι να προχωρήσουν οι διαδικασίες και να ανάψουν οι μηχανές στα δύο εργοστάσια”.
Ανήσυχοι για το μέλλον της βιομηχανίας -και κατά συνέπεια το δικό τους- εμφανίζονται και οι εργαζόμενοι των 5 εργοστασίων, ιδιαίτερα αυτοί των δύο υπό μετατροπή εργοστασίων, οι οποίοι δίχως να ευθύνονται βρέθηκαν στο επίκεντρο των εξελίξεων.
Ολο αυτό το διάστημα, είτε υποαπασχολούνται είτε κάθονται, αλλά αμείβονται, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση του κόστους αδράνειας των δύο εργοστασίων στα 7,5 εκατ. ευρώ ετησίως.
Να μας δεχθεί η Μπατζελή
“Προσπαθούμε να κλείσουμε κάποιο ραντεβού με τη νέα υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξη, Κατερίνα Μπατζελή, και να συζητήσουμε θέματα που επείγουν”, λέει στην “Ε” ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων της ΕΒΖ, Μανώλης Λαγογιάννης.
Ο ίδιος φοβάται και λέει χαρακτηριστικά πως “αν δεν υπάρξει η πολιτική βούληση και δεν δρομολογηθούν έγκαιρα οι διαδικασίες στα δύο εργοστάσια, τότε σε ένα-δύο χρόνια θα πάμε όλοι… περίπατο”.
Στο σύνολο της επιχείρησης απασχολούνται σήμερα 580 εργαζόμενοι έναντι 1.100 που ήταν στις αρχές του 2005. Μόνο στα δύο υπό μετατροπή εργοστάσια απασχολούνται περίπου 130 άτομα: 90 στη Λάρισα και 40 στην Ξάνθη, ενώ στη Λάρισα περισσότεροι από τους μισούς έχουν καταθέσει αίτηση μετάταξης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και αναμένουν…
Μπορεί η ΕΒΖ να έχει σημαντικά προβλήματα προς διευθέτηση, η απελθούσα διοίκηση, όμως, έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά τη φετινή παραγωγή.
Κι αυτό γιατί τα ζαχαρότευτλα που συγκεντρώνονται στα τρία εργοστάσια, σε Πλατύ, Σέρρες και Ορεστιάδα, θεωρούνται εξαιρετικά τόσο σε βάρος όσο και σε ζαχαρικό τίτλο.
Καλύπτεται η ποσόστωση
“Φέτος πήγαμε καλά, θα χαρακτήριζα τα αποτελέσματα εκπληκτικά”, λέει ο κ. Δαρνάκας, εκτιμώντας πως η ποσότητα ζάχαρης που θα παραχθεί θα καλύψει το σύνολο των 160.000 τόνων που προβλέπει η εθνική ποσόστωση (από τα 12 εκατ. τόνους που είναι για όλη την Ε.Ε.).
Στην ποσότητα αυτή το εργοστάσιο του Πλατέος θα συμβάλει με περίπου 80.000 τόνους ζάχαρης, των Σερρών με 40.000-45.000 τόνους και της Ορεστιάδας με 35.000-40.000 τόνους.
Στο μεταξύ, η ποσότητα των 160.000 τόνων ζάχαρης της εθνικής ποσόστωσης δεν επαρκεί για να καλύψει η ΕΒΖ τις ανάγκες εγχώριων πελατών της.
Ετσι, όπως εξήγησε ο κ. Δαρνάκας, η εταιρεία θα φέρει από τα δύο εργοστάσιά της στη Σερβία άλλους 60.000 τόνους και δεν αποκλείεται να αναζητήσει ενδοκοινοτικά και επιπλέον ποσότητες προκειμένου να καλύψει τη ζήτηση.
Με αυτά τα δεδομένα και λαμβάνοντας υπόψη ότι στη χρήση που έκλεισε η ΕΒΖ ξεχρέωσε χρέη προς την Ε.Ε. (εισφορές), η απελθούσα διοίκηση αισιοδοξεί ότι θα παραδώσει στους… επόμενους μια χρήση που θα είναι … “ισοσκελισμένη” ή έστω με περιορισμένες ζημίες (κάτω των 5 εκατ. ευρώ).
