ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ FYROM (ΣΚΟΠΙΑ).
1. Γενικά
1. Γενικά
Σήμερα, λόγω της υποβόσκουσας σοβαρής κρίσης, στην γειτονική μας FYROM (Σκόπια), η αποδοθείσα στο παρελθόν (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) ονομασία των Βαλκανίων, ως Πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, επανέρχεται, όλως ανησυχητικά, στην επικαιρότητα. Γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, έξωθεν υποδαυλίσεις και υποκινήσεις, αλλά και η παραχαρακτική ανιστόρητη πορεία της FYROM (Σκόπια), την έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα της εσωτερικής σύγκρουσης. Δεν θα είναι μια εμφύλια σύγκρουση, αλλά μια φυλετική σύγκρουση, μεταξύ Αλβανών και Σλάβων.
Ο Αλβανικός εξτρεμιστικός, επεκτατισμός αλυτρωτισμός, από το Κοσσυφοπέδιο, την Νότια Σερβία, το Νότιο Μαυροβούνιο, κτυπά και τις πύλες της FYROM (Σκόπια), με τον μεγάλο αριθμό Αλβανών κατοίκων της. Δεν αναφερόμαστε στην αποκαλούμενη, από μερικούς ακραίους εθνικιστές Αλβανούς στην Τσαμουριά, διότι αυτή ιστορικά έχει εκλείψει και διαγραφεί. Τα 18.000 άτομα, μουσουλμανικά, σουνιτικά συνοθυλεύματα, απροσδιορίστου φυλετικής προέλευσης, που κατοικούσαν στις περιοχές Μαργαριταρίου – Παραμυθιάς, η Ιταλική προπαγάνδα, προ, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, προς ίδιο αυτής συμφέρον τα μετέτρεψε σε Αλβανοτσάμηδες. Αυτοί οι Αλβανοτσάμηδες, το 1944, διέφυγαν, ως δοσίλογοι και εγκληματίες πολέμου, μέσω Κονισπόλεως, στην Αλβανία, λόγω των φρικτών εγκλημάτων τους, τα οποία διέπραξαν, στην περιοχή Ηπείρου από κοινού με τα στρατεύματα Κατοχής.
Όταν οι Βαλκάνιοι λαοί, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Μαυροβούνιοι, κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1912, οι Αλβανοί, μη έχοντας απογαλακτισθεί από αυτή, της οποίας ήταν μισθοφόροι, δεν συμμετείχαν στη διανομή των απελευθερωθέντων εδαφών. Στη συνέχεια, Ιταλία και Αυστροουγγαρία, τους συγκροτούν σε Αλβανικό κράτος, με την άδικη και παράνομη παραχώρηση σε αυτό, της Β. Ηπείρου. Εάν οι Αλβανοί συμμετείχαν στους Βαλκανικούς πολέμους, ο αλυτρωτισμός τους, ο οποίος μετά από 100 χρόνια τώρα ξύπνησε, θα είχε εκτονωθεί, στις πέριξ αυτής Αλβανόφωνες περιοχές και η Βόρειος Ήπειρος θα είχε σωθεί. Ας το έχουμε αυτό υπόψη μας, για τις τυχόν ανακατατάξεις στην περιοχή αυτή.
2. Κύριοι Ιστορικοί Σταθμοί, αναφερόμενοι στον Ελληνισμό της Μακεδονίας
α. Ο Ένοπλος Μακεδονικός αγώνας, με ιδιαίτερη σκληρότητα και βιαιότητα, διεξάγεται από το 1904-1908, μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, για την μελλοντική κυριαρχία τους, επί της τουρκοκρατούμενης τότε Μακεδονίας. Εδώ κρίνεται σκόπιμο ν’ αναφερθεί, ότι πολύ νωρίτερα οι Βούλγαροι στράφηκαν εναντίον του Ελληνισμού της Μακεδονίας. Το 1870, η δημιουργηθείσα, μέσα στα πλαίσια του ¨Διαίρει και Βασίλευε¨, Βουλγαρική Εξαρχία, έχει αποδοθεί σε μια μακρόχρονη προσπάθεια, με κάθε είδους ανταλλάγματα, να πεισθούν οι κάτοικοι της Μακεδονίας, ότι ανήκουν στην βουλγαρική εθνότητα. Τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα και οι Βούλγαροι της Ηγεμονίας και οι αυτονομιστές, προσανατολίζονται στην ένοπλη εξέγερση. Το 1893 ιδρύθηκε η ¨Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση¨ ΕΜΕΟ (ΒΜΡO) και το 1895, η ¨Ανώτατη Μακεδονική Επιτροπή¨ (Βερχόφεν Κομιτέτ). Ακολουθώντας διαφορετικές μεθόδους που έφτασαν ακόμη και σε μεταξύ τους συγκρούσεις και οι δύο οργανώσεις, απέβλεπαν στην αυτονομία και στην εν καιρώ ενσωμάτωση της Μακεδονίας, στη Βουλγαρία, όπως έγινε το 1885, με τη Βόρεια Θράκη (Ανατολική Ρωμυλία). Οι δύο αυτές βουλγαρικές οργανώσεις κατέκλυσαν την Μακεδονία με συμμορίες Κομιτατζήδων, που εστράφησαν κατά του ελληνισμού της Μακεδονίας τον οποίο πέρασαν δια πυρός και σιδήρου, χωρίς να κάμψουν το ηθικό και την αγωνιστικότητά του.
β. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, η Μακεδονία, απετέλεσε τμήματα, της Ελλάδας, της τότε Νότιας Σερβίας και της Βουλγαρίας. Το αυτονομιστικό όμως κίνημα, παρά τον πιο πάνω τεμαχισμό της Μακεδονίας, συνεχίζει να συντηρείται από τους κύκλους των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που κατευθύνονταν από τη Μόσχα και την ¨Κομιντέρν¨. Το Βουλγαρικό Κ.Κ. , είναι ο κύριος εκφραστής της υπάρξεως ¨Μακεδονικού Έθνους¨ , σε συνέδριο της Κομιντέρν, στη Μόσχα. Δεν ξεκαθαρίζει όμως την θέση του, όταν αναφέρεται είτε, σε Μακεδόνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων, κατά την ΕΜΕΟ και αρχικομιτατζή Γιάνε Σαντάνσκι, είτε, σε συγγενές σλαβικό φύλλο, που ήλθε με λοιπούς Σλάβους (Βούλγαρους, Σέρβους, Κροάτες, Σλοβένους), κατά τον βερχοφιστή αρχικομιτατζή Προτογέρωφ. Και στις δύο περιπτώσεις, διακήρυτταν την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Το Κ.Κ. Γιουγκοσλαβίας, διαφωνεί και χαρακτήρισε γελοία την άποψη περί υπάρξεως ιδιαιτέρου ¨Μακεδονικού Έθνους¨ , το οποίο πίστευε ότι υπάρχει μόνο στα μυαλά των κομιτατζήδων της ΕΜΕΟ. Το ΚΚΕ, εκπροσωπούμενο από Μάξιμο και Πουλιόπουλο, διέπραξε πράξη εσχάτης προδοσίας, αφού τάχθηκε με το ΚΚΒ, για ¨Αυτονόμηση Μακεδονίας και Θράκης¨.
γ. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το ρόλο της Αυτονόμησης της Μακεδονίας αναλαμβάνει η Γιουγκοσλαβία. Έχει ήδη δημιουργηθεί η FYROM (Σκόπια), η οποία, για την εμπέδωση της ψευδομακεδονικής υπόστασής της, χρησιμοποίησε τα ακόλουθα μέσα: Χωριστή κρατική οργάνωση, ιδιαίτερη γλώσσα (τοπική διάλεκτος, η οποία ονομάσθηκε ¨Μακεδονική¨), Ανεξάρτητη Εκκλησία (Αυτοκέφαλη ¨Μακεδονική Εκκλησία¨ , η οποία αποσπάσθηκε από το Πατριαρχείο Σερβίας), χωριστή εθνότητα, την ¨Μακεδονική¨ και αποκοπή κάθε δεσμού, με Βούλγαρους και Σέρβους, αφελληνισμός της ¨Μακεδονίας¨ και της ¨Μακεδονικής Ιστορίας¨ και ελαχιστοποίηση μέχρι πλήρους εξαφάνισης κάθε Ελληνικής παρουσίας, δημιουργία ¨Μεγάλης Ιδέας¨ και επέκταση και εξάπλωση διά αυτής, σε όλη την υπόλοιπη Μακεδονία (Αιγαίου και Πιρίν).
3. Αφελληνισμός
Με την καθιέρωση του μέσου, του αφελληνισμού, στη FYROM (Σκόπια), σημαίνει, έμμεσα, πλην σαφώς, ότι σε αυτήν διαβιούν Έλληνες και κρυπτοέλληνες, οι οποίοι τελούν σε διωγμό. Για τους Έλληνες αυτούς έχουν κατά καιρούς αναφερθεί:
α. Ο Ελευθέριος Σταυρίδης, στέλεχος του ΚΚΕ, (Δημοσιογράφος, Πρώην Γενικός Γραμματέας ΚΚΕ και Βουλευτής), στο αξιόλογο βιβλίο του ¨Αίρεται το Παραπέτασμα. Τα παρασκήνια του ΚΚΕ¨, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ¨ΈΘΝΟΣ¨ το 1951, στη σελ. 217 δε, αναφέρει: « Το 1943 κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, έγινε εκεί απογραφή των κατοίκων υπ’ αυτών τούτων των Βουλγάρων, τότε 30.000 απογραφικά οικογενειακά δελτία (150.000 μέλη) υπογεγραμμένα από ισάριθμους οικογενειάρχες, έγραφαν εις την στήλη ¨καταγωγής¨, ότι είναι ελληνικής καταγωγής…. και δεν εφοβήθηκαν να το γράψουν, παρά την βουλγαρική τρομοκρατία. Την τόλμη των αυτή επλήρωσαν, με ένταξη πολλών στα Τάγματα εργασίας, όπου εύρον οικτρόν, εκ των στερήσεων θάνατον». Τίθεται το ερώτημα. Πόσοι ακόμα Έλληνες, απέφυγαν από φόβο να δηλώσουν την Ελληνική τους καταγωγή; Άρα ο αριθμός, θα ήταν πολύ μεγαλύτερος.
β. Ο πολιτικός επιστήμονας κος Κωνσταντίνος Χολέβας, την 02/04/2017 σε σχετικό άρθρο του, στην Εφημερίδα Δημοκρατία, αναφέρεται για την Μεγάλη Ελληνική Μειονότητα στα Σκόπια και επισημαίνει ότι «είναι καιρός η Αθήνα να ενδιαφερθεί για τους ομοεθνείς μας». «Ο ίδιος ο Γλιγκόροφ, πρώτος Πρόεδρος της Π.Γ.Δ.Μ. είχε παραδεχθεί ότι στο κράτος του κατοικούν 100.000 Έλληνες, οι δε Βούλγαροι το 1991, με σχετικό υπόμνημά τους στον ΟΑΣΕ, αναφέρονται σε 2.000.000 Βούλγαρους και 200.000 Έλληνες».
γ. Ο Αντιστράτηγος ε.α. Θ. Γούλας, σε άρθρο του ¨Μια άλλη θεώρηση του Προβλήματος της Π.Γ.Δ.Μ.- Σκόπια¨, μεταξύ άλλων, ιδιαίτερα και εθνικά εύστοχα τονίζει : «Το κράτος των Σκοπίων, εν πλήρει επιγνώσει της φυλετικής του ανομοιογενείας, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τις βουλγαρικές αιτιάσεις…. κατέφυγε στο τέχνασμα της δημιουργίας ενός νέου έθνους.». Καταλήγει δε, ο σεβαστός μου Στρατηγός : «Μήπως θα έπρεπε το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής μας ¨δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα¨ να αντικατασταθεί με το ¨διεκδικούμε από τους γείτονές μας εκείνο που ιστορικά μας ανήκει¨ ;».
δ. Το 1989 – 1993, η Υφυπουργός Εξωτερικών κα Βιργινία Τσουδερού είχε ιδιαίτερα ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Σήμερα ποιος ασχολείται;
4. Τι διεκδικούμε στην Περίπτωση Διαλύσεως της FYROM (Σκόπια);
α. Σε μία πιθανή ανάφλεξη στην εύθραυστη περιοχή των Σκοπίων, που θα επιφέρει τη διάλυση του τεχνητού μορφώματος, του κρατιδίου, όλοι διεκδικούν και έχουν έτοιμες δυνάμεις, για την υλοποίηση των διεκδικήσεών τους (Αλβανοί, Βούλγαροι, Σέρβοι). Εμείς τι κάνουμε; Πότε θα αφυπνισθούμε; Θα ενεργούμε βάσει του απολιθωμένου δόγματος του ¨δεν διεκδικούμε¨ ; Η υπαρκτή Ελληνική παρουσία, στα Σκόπια, που οι Βούλγαροι υπολογίζουν σε 200.000, ενώ θα πρέπει να πλησιάζει τις 300 έως 350 χιλιάδες, βάσει των αρχικών, αλλά και στη συνέχεια διαμορφωθέντων ποσοστών αναλογίας του πληθυσμού της FYROM και της εκεί Ελληνικής παρουσίας. Η ύπαρξη των Ελλήνων αυτών, είναι ένα θετικό δεδομένο, μαζί με τα όσα άλλα, τα οποία απορρέουν, από τις ιστορικές καταβολές του Βόρειου Μακεδονικού Ελληνισμού στην περιοχή, για την θεμελίωση των διεκδικήσεών μας.
β. Ο Στρατηγός ε.α. Θ. Γούλας, αναφέρθηκε γενικά για Ελληνικές αιτιάσεις, περί Ελληνικότητας ολοκλήρου, του μέχρι Σκοπίων χώρου. Εμείς χωρίς να εκπροσωπούμε, κάποιον πολιτικό, κυβερνητικό φορέα ή άλλη αρχή, εξειδικεύουμε τις διεκδικήσεις μας, σύμφωνα πάντα με τις προσωπικές μας εκτιμήσεις μέσα στα ρεαλιστικά δεδομένα. Αυτές πρέπει να περιστραφούν, λογικά: Στην επαναχάραξη των Ελληνοαλβανικών συνόρων επ’ ωφελεία των Βορειοηπειρωτών, μετά από τα τόσα πολλά που διεκδικούν σήμερα οι Αλβανοί και λαμβανομένων υπ’ όψη των συνθηκών βάσει των οποίων παραχωρήθηκε η Β. Ήπειρος στην Αλβανία. Στην μεταφορά των συνόρων, βόρεια, στην Βαβούνα (μέγιστη επιδίωξη) ή στη διάβαση Τοπόλτσανης, μεταξύ Μοναστηρίου- Περλεπέ (ελάχιστη επιδίωξη), για εξασφάλιση της πάλαι ποτέ ακρόπολης του Μακεδονικού Ελληνισμού, το Μοναστήρι. Στη συνέχεια στρεφόμενοι προς Ανατολάς, περιβάλλουμε, εντός της Ελληνικής Επικράτειας την κοιλάδα του Εριγώνος ποτ.-Βόρεια έξοδος στενών Δεμίρ Καπού. Συνεχίζουμε, όρη Γραντέσκα – Πλασκοβίτσα – Ογκρασδέν, όπου περικλείεται η άλλη ακρόπολη του Βόρειου Μακεδονικού Ελληνισμού, η ηρωϊκή Στρώμνιτσα, η οποία μετά ένα μήνα ελευθερίας της, από της 26 Ιουνίου 1913, επιδικάσθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου, στην Βουλγαρία. Τότε οι Στρωμνιτσιώτες, ως άλλοι Φωκαείς που εγκατέλειψαν την πόλη τους έναντι της έλευσης των Περσών, κατά τον Ηρόδοτο, έκαψαν τα σπίτια τους, πριν τα αποχωριστούν. ¨Γιατί κόρη μου να κάψουμε το σπίτι μας¨; Ρωτάει η μάνα και η ηρωϊκή κόρη (Μαγιόγκα Παπαβασιλείου – Δημόσιος υπάλληλος, αργότερα Θεσσαλονίκης) απαντά : ¨Μητέρα, ας ελευθερωθεί η Στρώμνιτσα και κτίζουμε καινούργιο σπίτι. Οι Βούλγαροι μητέρα δεν πρέπει να το πατήσουν¨. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Στρώμνιτσα επιδικάστηκε στη νότια Σερβία – FYROM (Σκόπια). Το διεκδικούμενο εδαφικό ποσοστό, είναι το ελάχιστο δυνατό, που αναλογεί, στον διαβιούντα Ελληνικό πληθυσμό, στη FYROM. Προσδίδει, επιπρόσθετα, το αναγκαίο στρατηγικό αμυντικό βάθος, στα όντως ευπαθή ως έχει καταγραφεί με ιστορικά γεγονότα (1941 εισβολή Γερμανών από Βουλγαρία) βόρεια σύνορα της Ελλάδας και υλοποιεί ιστορικές αναζητήσεις και πραγματικότητες ως εκ της πάλαι ποτέ μακράς παρουσίας εκεί του ελληνισμού.
5. Τελική Διαπίστωση
Ουδεμία ολιγωρία επιτρέπεται, επί του αναπτυχθέντος θέματος. Αναγκαία η εγρήγορση και ετοιμότητα. Ο ζωτικός χώρος της Ελλάδος, έχει φθάσει, λόγω συρρικνώσεών του, στο έσχατο όριο των εχθρικών εισχωρήσεων. Άλλα περιθώρια υποχωρήσεων δεν υπάρχουν, σε οποιοδήποτε εθνικό μας θέμα.
|
|
Παναγιώτης Χόχολης |
|
|
Αντιστράτηγος ε.α |
|
|
Επίτιμος Διοικητής Ανωτάτης Σχολής Πολέμου |
Β ο η θ ή μ α τ α
- 1. Αίρω το Παραπέτασμα του ΚΚΕ Ελευθερίου Σταυρίδη
- 2. Άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα
- 3. Άρθρο του Αντιστρατήγου ε.α. Θ. Γούλα
- 4. Το Μακεδονικό Ζήτημα κας Μαρίας Νυσταζοπούλου – Πελεκίδου
- 5. Ελληνισμός της Στρώμνιτσας Αθανασίου Αγγελόπουλου
