Πορίσματα 6ης συνάντησης νεολαίων Ιερών Μητροπόλεων Βορείου Ελλάδος

– Η εκκλησία συνεχίζει στον κόσμο το έργο του Κυρίου ο οποίος ενανθρώπησε
και προσέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση. Η παρέμβαση της εκκλησίας μέσα στην κοινωνία
και ειδικότερα στο ζήτημα της εργασίας / ανεργίας δεν είναι κοινωνικός ακτιβισμός
ή πολιτική παρέμβαση, αλλά συνέπεια της ίδιας της ενανθρώπησης του Χριστού. Εξάλλου
τα οικονομικά προβλήματα έχουν και πνευματικές συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου.

– Το φαινόμενο της ανεργίας δεν μπορεί να διαχωριστεί από την εργασία
και από τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σήμερα. Οι επιχειρήσεις σήμερα έχουν
ως σαφή στόχο το χαμηλό κόστος, τα φθηνά εργατικά χέρια και το υψηλό κέρδος και
θέλουν τους εργαζομένους "ευέλικτους". Στην πράξη η "ευελιξία” μεταφράζεται σε απασχόληση
με χαμηλότερους μισθούς, αυξομείωση του ωραρίου, ελευθερία απολύσεων και διαθεσιμότητα
του εργαζομένου. Στις νέες εργασιακές συνθήκες ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε απασχολήσιμο,
ο άνθρωπος σε ανθρώπινο πόρο και η παιδεία εκπίπτει σε εκπαίδευση και αυτή με τη
σειρά της σε κατάρτιση.

– Στις υπάρχουσες εργασιακές συνθήκες είναι εμφανής η προσπάθεια
διατήρησης μεγάλου αριθμού ανέργων, οι οποίοι αποτελούν μοχλό πίεσης των εργαζομένων.
Η ασφάλεια, η ισότητα ευκαιριών, οι κατάλληλες εργασιακές συνθήκες στους χώρους
εργασίας είναι ζητούμενο ενώ αντίθετα ευνοείται η εκμετάλλευση του ανθρώπου από
άνθρωπο, ο ρατσισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός.

– Για να προσφέρει η εκκλησία στο ζήτημα της εργασίας είναι απαραίτητο
να δει με ποιο τρόπο λειτουργεί η ίδια ως εργοδότης, και ποιες αξίες και προτεραιότητες
εφαρμόζει ως ιδιοκτήτης ή διαχειριστής ιδρυμάτων και επενδύσεων.

– Με γνώμονα το ορθόδοξο κοινοτικό ήθος που οφείλουμε να αναβιώσουμε
στις ενορίες μας η εκκλησία έχει χρέος όχι να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα αλλά
να εργαστεί στο επίπεδο αρχών που πρέπει να διέπουν τις πολιτικές εργασίας ή και
την οικονομική πολιτική.

Συγκεκριμένα

1. Ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει προτεραιότητα απέναντι σε κάθε μέτρο
οικονομικής πολιτικής.

2. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν μπορεί κάθε άνθρωπος χωριστά
να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής αδιαφορώντας για το διπλανό του. Χρειάζεται η κοινωνική
αλληλεγγγύη.

3. Χρειάζεται να αντισταθούμε στο "Θεό" που λέγεται ανάγκη.

4. Η παιδεία πρέπει να πάψει να συγχέεται πότε με την εκπαίδευση
και πότε με την κατάρτιση, εκτός κι αν αποφασίσαμε να την εκχωρήσουμε στις επιχειρήσεις.

5. Πρέπει να εργαστούμε πάνω σε εναλλακτικά μοντέλα οικονομίας,
ώστε να πάψει ο πλανήτης να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα.

Οφείλουμε ως εκκλησία να διακονούμε τον άνθρωπο, να είμαστε δίκαιοι
απέναντι σε κάθε συνάνθρωπό μας ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, τη θρησκεία,
τις πεποιθήσεις του ή το χρώμα του. Η θέση μας είναι να είμαστε πλησίον των χαμένων
και των περιθεωριοποιημένων της "κοινωνίας των δύο τρίτων", την οποία και θέλουμε
και μπορούμε ν' αλλάξουμε.

Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση

40 νέοι εκπρόσωποι

Μητροπόλεων της Βορείου Ελλάδος