Οταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους
Κοσμοσυρροή από νωρίς το πρωί στις τράπεζες για να πληρώσουν, οι κατά τα άλλα ταλαίπωροι έλληνες, τον ΕΝΦΙΑ.
Και ενώ οι έρευνες μιλάνε για μεγάλο ποσοστό των πολιτών να ζουν ή να βρίσκονται στο μεταίχμιο της φτώχιας τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο.
Κοσμοσυρροή από νωρίς το πρωί στις τράπεζες για να πληρώσουν, οι κατά τα άλλα ταλαίπωροι έλληνες, τον ΕΝΦΙΑ.
Και ενώ οι έρευνες μιλάνε για μεγάλο ποσοστό των πολιτών να ζουν ή να βρίσκονται στο μεταίχμιο της φτώχιας τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο.
Οταν λέμε ΔΕΝ ΕΧΩ. εννοούμε ΔΕΝ ΕΧΩ. Οταν λέμε δεν έχω, αλλά πάω πρωί – πρωί να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ τι εννοούμε; Οτι έχω και γκρινιάζω γιατί είναι και ίδιον του λαού μου, ότι έχω αλλά κλαίγομαι μπας και με λυπηθούν οι ευρωπαίοι, ότι υπάρχει τελικά λίπος ή λεφτά σε σεντούκια και κάτω από στρώματα, όπως ανέφερε παλαιότερα και ο Βενιζέλος;
Είπαν θα πέσει η τιμή στο γάλα, έγινε ολόκληρος ντόρος, η τιμή δεν έπεσε, αλλά ο έλληνας και κλαίγεται και συνεχίζει ν’ αγοράζει το γάλα στην τιμή του 1,25 του ευρώ.
Ο κατώτατος μισθός είναι 586 ευρώ, μικτά παρακαλώ, αλλά η πλατεία (μιλώντας πάντα για τα τοπικά δεδομένα) σφίζει από ζωή, το βράδυ δεν μπορείς κανείς να περάσει από τον πολύ κόσμο στην Παλιά Πόλη (ακόμη και τη Δευτέρα), τα καρναβάλια καλά κρατούν, οι γιορτές παλιάς πόλης το ίδιο και ο καφές πωλείται κατά μέσο όρο στα 2,50 ευρώ (πάντα με το δεδομένο ότι ο μισθός είναι στα 586 ευρώ μικτά).
Ολα αυτά όμως, όπως και να το κάνουμε, δε συνάδουν μεταξύ τους. Δεν μπορώ να υποστηρίζω ότι δεν έχω λεφτά και να στήνομαι από τα ξημερώματα έξω από τις τράπεζες. Οταν δεν έχω να πληρώσω δεν έχω, πως να το κάνουμε δηλαδή. Θα μου πείτε από την άλλη και τι να κάνει ο μέσος έλληνας πολίτης που έχει μάθει να είναι νομοταγής; Ισως αν οι μισοί έλληνες δεν πλήρωναν να σκεφτόντουσαν διαφορετικά για το φόρο από αύριο. Ισως να έβαζαν περισσότερες δόσεις, ίσως να μείωναν και το ποσό. Ισως αν δεν αγόραζαν για τρεις, μόνο για τρεις ημέρες, γάλα (όπως έκαναν παλαιότερα στο Βέλγιο) να έπεφτε η τιμή του γάλακτος. Ισως αν διαμαρτύρονταν για τη ΔΕΗ να μην αυξάνονταν κάθε τετράμηνο (στη Βουλγαρία μία φορά αύξησαν τη “εκεί ΔΕΗ” και οι βούλγαροι έριξαν την κυβέρνηση).
Οπότε καταλήγουμε ότι μας αξίζουν όλα αυτά που περνάμε, ότι τελικά ένα πολύ μικρό ποσοστό (απ’ ότι δείχνουν τα γεγονότα) ζορίζεται και οι υπόλοιποι γυρνάνε άνετοι και ωραίοι, με φιρμάνο μπουζάκι και παντελονάκι παρακαλώ, με πανάκριβα κινητά στο χέρι, παριστάνοντας τους επαναστάτες του facebook και του καναπέ (πάντα σε οριζόντα θέση και ποτέ σε κάθετη), περιμένοντας τα Χριστούγεννα, μετά το Πάσχα, μετά έρχονται τα μπάνια του λαού και πίνοντας το “φθηνό” καφέ τους στην πλατεία. Μήπως τελικά είμαστε πολύ απασχολημένοι και προπαντός πολύ “κουρασμένοι”;;; Που ν’ αφήσουμε τώρα την καλοπέραση και να τρέχουμε…
Κατά τα άλλα οι άνεργοι πλησιάζουν το 1,5 εκατομμύριο!!!
ΙΚ
