Με επιτυχία η εκδήλωση «Νερό – κοινωνικό αγαθό για τις ανάγκες του λαού ή εμπόρευμα για τις ανάγκες των λίγων; Η πρόταση του ΚΚΕ»
Οι κεντρικές ομιλίες πραγματοποιήθηκαν από τον Διονύση Κλάδη, μέλος της ΚΕ και γραμματέα της ΕΠ ΑΜ-Θ του ΚΚΕ, τον Αντώνη Ραλλάτο, υπεύθυνο του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Βασίλη Μπέλλο, επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, ενώ ακολούθησαν και παρεμβάσεις από εκπροσώπους φορέων, συλλόγων και σωματείων.
Και φέτος σημαντικά προβλήματα υπήρξαν στην υδροδότηση της Θάσου, ειδικά στο νότιο τμήμα του νησιού. Πρόσφατα υπάρχουν καταγγελίες ότι το νερό της βρύσης βγαίνει θολό σε πολλά σημεία του νησιού. Υπήρξαν αρκετές διακοπές υδροδότησης.
Στο Διδυμότειχο υπάρχουν συχνές διακοπές υδροδότησης εξαιτίας της μεγάλης απόστασης από τις πηγές υδροληψίας, την κακή κατασκευή του δικτύου, τις συχνές βλάβες των αγωγών.Υπάρχουν πολλά χωριά στην περιοχή που ακόμα δεν έχουν ενταχθεί σε δίκτυο παροχής νερού ύδρευσης και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, όπως πρόσφατα τα χωριά του Κενταύρου και άλλα του Δήμου Μύκης. Πολύωρες διακοπές υδροδότησης υπάρχουν στις κωμοπόλεις Σάπες και Ίασμο, στα χωριά Πελεκητή, Αμαξάδων, Μίσχου, Μέγα Πιστού, και σε πολλούς οικισμούς του Δήμου Αρριανών, όπως και σε κάποιους οικισμούς του Δήμου Κομοτηνής, όπως στον οικισμό του Κάλχαντος. Πολλοί οικισμοί του ορεινού όγκου της Ροδόπης αντιμετωπίζουν κατά του καλοκαιρινούς μήνες έλλειψη πόσιμου νερού με αποτέλεσμα την υδροδότησή τους με υδροφόρες και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και με εφυαλωμένα νερά. Στους περισσότερους οικισμούς του ορεινού όγκου της Ροδόπης, η υδροδότηση του πληθυσμού γίνεται μέσω πηγών οι οποίες φυσικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες παύουν να τροφοδοτούν με νερό τους οικισμούς.
Η έλλειψη επαρκών έργων υδροοικονομίας, όπως ο μη σχεδιασμός και λειτουργία φραγμάτων ή υδρομαστεύσεων επιτείνει το πρόβλημα. Οι γεωτρήσεις συχνά φτάνουν σε μεγάλα βάθη, χωρίς να βρίσκουν αρκετό νερό, ενώ η πανίδα και η χλωρίδα της περιοχής υποφέρουν, καθώς δέντρα ξεραίνονται και ζώα αναγκάζονται να μετακινούνται για εύρεση νερού.Κάτοικοι και επαγγελματίες του Φαναρίου ταλαιπωρήθηκαν μέσα Αυγούστου από το ξαφνικό κόψιμο νερού λόγω βλαβών. Από την άλλη, με τις πρώτες φθινοπωρινές μπόρες είχαμε πλημμύρες στα χωριά του καμένου από πέρυσι Γιακά με την λάσπη ακόμη να καλύπτει τμήματα των δρόμων και αυλές σπιτιών, ενώ χείμαρροι έκαναν την εμφάνισή τους στο κέντρο του Ιάσμου και μεγάλα πλημμυρικά φαινόμενα έπληξαν την ευρύτερη περιοχή. Τραγική κατάσταση με την έλλειψη νερού αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Λευκίμμης στο Δήμο Σουφλίου, με αποκορύφωμα τη διακοπή υδροδότησης για 7 συνεχόμενα 24ωρα μέσα στον Ιούνιο.Αντίστοιχα για τα χωριά στον ορεινό όγκο του Σουφλίου όπου θα μπορούσε να υπάρξει σημαντική ανακούφιση για τη λειψυδρία και προστασία από πλημμύρες το χειμώνα, με την κατασκευή φράγματος στον Ερυθροπόταμο, στο Μικρό Δέρειο.
Μεγάλα προβλήματα στην ύδρευση παρουσιάζονται και σε χωριά της Δράμας όπως η Εξοχή, τα Λευκόγεια, το Δασωτό κ.ά.
Αλλεπάλληλες διακοπές υδροδότησης γίνονται μέσα στην πόλη της Καβάλας και ιδιαίτερα σε συνοικίες όπως η Νεάπολη, η ΔΕΠΟΣ κ.α., λόγω συνεχών βλαβών του απαρχαιωμένου δικτύου.Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τα νιτρικά στους Φιλίππους, όπως επίσης με τις μετρήσεις αρσενικού άνω του επιτρεπόμενου ορίου, πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, στα χωριά Νικήσιανη, Γεωργιανή, Άγιος Χριστόφορος του Δήμου Παγγαίου.Υπάρχουν ακόμα σωλήνες από αμίαντο σε λειτουργία με ότι κινδύνους αυτό συνεπάγεται όπως για παράδειγμα στο Ελληνοχώρι του Δήμου Διδυμοτείχου.
Περισσότερες περιοχές αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα πλημμυρών. Αλεξανδρούπολη και πέριξ αυτής οικισμοί, Κομοτηνή, όλη η περιοχή πέριξ του Έβρου, του Άρδα, του Ερυθροπόταμου που ακόμα τα αναχώματα, τρία χρόνια τώρα, είναι σπασμένα.
Για να μην πούμε το «νερό νεράκι» η διέξοδος βρίσκεται στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και στη μαζική δράση και κινητοποίηση του λαού
Ακόμα και στην περιοχή μας, με τον δύσκολο συσχετισμό, γίνονται βήματα με την κοπιαστική παρέμβαση των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, άλλων πρωτοπόρων εργαζομένων, βιοπαλαιστών της πόλης και του χωριού, νεολαίων. Και αυτό εκφράζεται στις πρόσφατες αρχαιρεσίες στα Εργατικά Κέντρα της περιοχής που οι ταξικά προσανατολισμένες δυνάμεις ενισχύθηκαν σε ψήφους, έδρες, ποσοστά. Που συγκροτήθηκαν επιχειρησιακά σωματεία σε μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής και παλεύουν για συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα. Καθημερινά γεννιούνται εστίες αντίστασης και πάλης σε σχολεία, σχολές, εργασιακούς χώρους. Να συναντηθούμε με όλο αυτόν τον κόσμο στην μεγάλη πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 20 του Νοέμβρη.
Να θέσουμε στο πλαίσιο αιτημάτων και τα ζητήματα που αφορούν τη σημερινή μας εκδήλωση.
Να γίνει υπόθεση του ίδιου του λαού η διεκδίκησή τους. Για:
• πλήρη αποκατάσταση και αποζημίωση των καταστροφών σε κατοικίες και λαϊκή περιουσία, στο 100% χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• φτηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% για εργαζόμενους, ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, ενάντια στις νέες αυξήσεις που φέρνει η κυβέρνηση.
• πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών
• κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας
- Σύγχρονο ενιαίο αντιπυρικό σχεδιασμό στο πλαίσιο της διαχείρισης και προστασίας των δασών και των υδάτων, με κύριο βάρος στην πρόληψη, τη βελτίωση και αύξηση των υποδομών, την οργάνωση των επίγειων δυνάμεων και εξασφάλιση ειδικά για τον σκοπό αυτόν 1% από τον τακτικό προϋπολογισμό.
- Κατάργηση του αντιλαϊκού θεσμικού – νομικού πλαισίου της ενεργειακής, περιβαλλοντικής, χωροταξικής και δασικής πολιτικής που ψήφισαν και εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματά τους στο πλαίσιο μάλιστα της λεγόμενης πράσινης μετάβασης.
- Αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων, στο σύνολο της κάθε υδρολογικής λεκάνης, που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τον εμπλουτισμό, τη διασφάλιση επάρκειας και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα.
- Άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης και ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία δασών και δασικών εκτάσεων αποκλειστικά απ’ το κράτος.
Τη σκυτάλη των παρεμβάσεων πήρε ο Αντώνης Ραλλάτος σημειώνοντας πως «Παρά το γεγονός ότι οι διαθέσιμες ποσότητες νερού της Ελλάδας αρκούν για την πλήρη κάλυψη των αναγκών της, το διαθέσιμο υδάτινο δυναμικό δεν αξιοποιείται ορθολογικά ανάλογα με τις ανάγκες ανά περιοχή. Δεν υπάρχουν ή καθυστερούν τα αναγκαία έργα υποδομής για τη συγκέντρωση, τη διοχέτευση και την σωστή κατανομή του. Η πολιτική τους ευθύνεται για την όξυνση του προβλήματος της διαχείρισης των υδάτων. Τα αποτελέσματά της βιώνουν οι κάτοικοι πολλών μεγάλων πόλεων και οι αγρότες στην ηπειρωτική χώρα, στα νησιά που το πρόβλημα εμφανίζεται πιο οξυμένο τους καλοκαιρινούς μήνες. Δεν υποφέρουν όλοι το ίδιο. Στους τουριστικούς προορισμούς, προτεραιότητα έχουν οι τουρίστες και οι πισίνες των ξενοδοχείων και στις βίλες και όχι οι καλλιέργειες που διψάνε, ενώ και οι κάτοικοι μαθαίνουν να ζουν με τις συχνές διακοπές νερού.
Τα όποια έργα προστασίας από πλημμύρες είναι μηδαμινά σε σχέση με τα απαιτούμενα. Γίνονται με κριτήριο τα συμφέροντα και κέρδη εργολάβων. Δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του λαού και ο λαός ζει τις καταστροφικές συνέπειες.Το κόστος της αντιπλημμυρικής προστασίας είναι μικρότερο από τις δαπάνες για την αποκατάσταση των ζημιών και από τη γενικότερη δαπάνη αντιμετώπισης των καταστροφικών επιπτώσεων από τις πλημμύρες. Όμως οι δημόσιες επενδύσεις κατευθύνονται σε έργα που εξυπηρετούν τις πολυεθνικές, τις επιλεξιμότητες της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων.
Όταν οι κυβερνήσεις επικαλούνται το κόστος των έργων δείχνουν αδιαφορία για τη ζωή, την περιουσία των εργαζομένων. Οι θάνατοι, οι καταστροφές είναι το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους.
Το υδατικό πρόβλημα αποτελεί ουσιαστικά χαρακτηριστικό παράδειγμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας. Αυτός είναι ο πραγματικός ένοχος, η αιτία η οποία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της διαχείρισης των υδατικών πόρων της, αλλά επιδιώκει την αντιμετώπιση του σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ. Η εμπορευματοποίηση του νερού και η νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του, αποτελούν κεντρική πολιτική της ΕΕ για το νερό, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενεργείας και την ΚΑΠ, που στοχεύει στη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στην αγροτική παραγωγή. Αυτά αποτυπώνονται στην κοινοτική Οδηγία – Πλαίσιο για το Νερό του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ’ το 2003 και αναθεωρήθηκε το 2023».
Η κανονικότητα που μας επιφυλάσσει το εχθρικό αστικό κράτος θυμίζει παραφρασμένη τη διαφήμιση του Johnnie Walker : Η λειψυδρία «φεύγει» … η νέα πλημμύρα «έρχεται»
«Το ΚΚΕ καταγγέλλει τις πολιτικές ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων και για την πολιτική διαχείρισης των υδάτων. Το αστικό πολιτικό σύστημα θυσίασε και συνεχίζει να θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Δεν αρκεί σήμερα να γίνουν κάποια αποσπασματικά αντιπλημμυρικά έργα, ή έργα περιορισμένης και αναποτελεσματικής αντιμετώπισης της λειψυδρίας που άλλωστε δεν είναι τα μοναδικά λαϊκά προβλήματα.
Οι εργαζόμενοι, εργάτες, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι της Ελλάδας, δεν μπορούν να περιμένουν καμιά θετική προς όφελος τους εξέλιξη, από την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ, την πολιτική που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση και επιφυλάσσει για το μέλλον αντικειμενικά και τη μείωση των αρδεύσιμων καλλιεργειών λόγω επιτάχυνσης του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροκτηνοτρόφων.
Όσο προχωρά η πολιτική της πράσινης μετάβασης που περιλαμβάνει και την εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του νερού, τις ΑΠΕ την ηλεκτροκίνηση, το φυσικό αέριο και το LNG ως μεταβατικό καύσιμο, όσο προχωρά η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όσο εντείνεται η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, κανένα τεχνικό έργο δεν πρόκειται να αντιστρέψει την επιδείνωση της κατάστασης του λαού. Ακόμα και αν υλοποιηθεί, θα το χρυσοπληρώσει ο λαός και θα ωφεληθούν ελάχιστα από το αποτέλεσμά του οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες.
Στο πλαίσιο των δεσμευτικών οδηγιών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, μια ουσιαστική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης.
Με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Απαιτεί εργατική εξουσία, σοσιαλισμό.
Μόνο στο έδαφος της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι, τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και στο συγκεκριμένο τομέα.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, θα μπορεί να κατοχυρώνεται το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών, αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και θα αξιοποιεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής. θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Ως ΚΚΕ αυτό το δρόμο προβάλλουμε στην εργατική τάξη, στις λαϊκές δυνάμεις τη νεολαία, που προϋποθέτει την οριστική απαλλαγή από τις αλυσίδες της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Για να ανοίξει ο δρόμος και οργανώσει ο λαός την αντεπίθεση του για το ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ και να “πνίξει” με την επαναστατική του “πλημμύρα”, τα παράσιτα της κοινωνικής εκμετάλλευσης, την αστική τάξη, τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις κυβερνήσεις τους, το κράτος και την εξουσία τους, που ευθύνονται και για τα προβλήματα της διαχείρισης των υδάτων», τόνισε κλείνοντας την παρέμβαση του.
Τέλος, το κύκλο των κεντρικών ομιλητών έκλεισε ο Βασίλης Μπέλλος συνοδεύοντας τη παρέμβαση του με ένα πολύ ενδιαφέρον power point. Πιο συγκεκριμένα, σχολίασε το γεγονός πως «ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν το περιβάλλον» βάζοντας στο κάδρο τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος κατηγορώντας τους για «πράσινη υποκρισία» αφού ο πραγματικός στόχος της αντίστοιχης συζήτησής που έχει ανοίξει αφορά την ανάγκη τους για περισσότερα κέρδη και δεν έχει καμία σχέση με τη προστασία του περιβάλλοντος. Στη συνέχεια υπογράμμισε πως «ενώ οι δυνατότητες της εποχής μας μπορούν να αξιοποιηθούν για βελτιστοποίηση των δικτύων σε ύδρευση, άρδευση, φτηνή ενέργεια – αντίθετα έχουμε λειψυδρία και δυσβάσταχτους λογαριασμούς στην ενέργεια… Γιατί το κριτήριο ανάπτυξης είναι το κέρδος των μεγάλων ομίλων».
Στη συνέχεια ο Β. Μπέλλος κατέρριψε «5 μύθους» γύρω γύρω από την αντιλαϊκή διαχείριση του νερού που συνοδεύονται με επιχειρήματα που αποπροσανατολίζουν τον λαό που τη πραγματική διάσταση του φαινομένου και αθωώνουν το σύστημα της εκμετάλλευσης και τις πολιτικές ευθύνες των κομμάτων που το υπερασπίζονται. Κλείνοντας τη παρέμβαση του τόνισε πως «λύση δεν είναι τα αστικά κόμματα, όπως η ΝΔ που εδώ και 5 χρόνια είναι υπεύθυνη για την υποβάθμιση των ζωών μας ούτε η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία που παλινωδεί να γίνει ο έτερος σοβαρός πόλος του αστικού συστήματος (…) μπορούμε να το πάρουμε αλλιώς, δυναμώνοντας τη πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση εκφράζοντας τα λαϊκά συμφέροντα και στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, τη σημερινή κοινωνία του κέρδους, το κράτος του Κεφαλαίου», δίνοντας ταυτόχρονα παραδείγματα από τη διαχείριση του νερού στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με σύντομες παρεμβάσεις από εκπροσώπους φορέων.
Συγκεκριμένα, δόθηκε ο λόγος Εφέντι Σαμή, κάτοικο του χωριού Κένταυρος του δήμου Μύκης, ο οποίος ανέφερε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν με την υδροδότηση χωριά της περιοχής όπως το δικό του ένα από τα μεγαλύτερα στη περιοχή της Ξάνθης όπου το περασμένο καλοκαίρι έμεινε χωρίς νερό για μιαν ολόκληρη ημέρα. «Είναι τρομερά εξοργιστικό να διεκδικείς το αυτονόητο» είπε χαρακτηριστικά ενώ σημείωσε τη συμβολή του ΚΚΕ μέσα και έξω από τη βουλή για να αναδειχθούν τα ζητήματα αυτά.
Στη συνέχεια μίλησε ο Θόδωρος Χατζούδης, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στη ΔΕΥΑΞ, αναδεικνύοντας την τεράστια υποβάθμιση των υπηρεσιών και το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων στις ΔΕΥΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως στην υπηρεσία της Ξάνθης «έχουν να γίνουν προσλήψεις προσωπικού από το 2000!»
Έπειτα, πήρε τον λόγο ο Νίκος Χρυσάφης, δημοτικός σύμβουλος Θάσου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» αναφέροντας «σίγουρα έχετε ακούσει ότι η Θάσος έσπασε όλα τα ρεκόρ στον τουρισμό με πάνω από 1,3 εκατομμύρια επισκέπτες, δεν έχετε ακούσει σίγουρα όμως πως οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, οι σερβιτόροι, οι αυτοαπασχολούμενοι δεν είχαν σε πολλές περιοχές νερό να κάνουν το μπάνιο τους μόλις σχολάσουν από τη δουλειά!». Αυτή είναι η εικόνα του νησιού «με απαρχαιωμένα συστήματα ύδρευσης, ακαθάριστα φράγματα» σημείωσε «με τους κατοίκους της περιοχής να χρησιμοποιούν μόνο εμφιαλωμένο». «Μόνο με τη καθοριστική παρέμβαση των κομμουνιστών μαζί με το λαό της περιοχής έχουμε κερδίσει κατακτήσεις, έτσι θα συνεχίσουμε» υπογράμμισε κλείνοντας.
Τέλος, ο Παναγιώτης Ζησίδης, κτηνοτρόφος και μέλος του ΔΣ του Αγροτικού Συλλόγου Τριγώνου μετέφερε τα μεγάλα προβλήματα υδροδότησης που αντιμετωπίζουν οι αγρότες του Β. Έβρου δίπλα σε αυτά της ακρίβειας και της αύξησης κόστους παραγωγής που προέρχονται από την ΚΑΠ της ΕΕ και η Μαριαλένα Πριοβόλου φοιτήτρια του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος ανέφερε πως «ενώ στις σχολές μας διδάσκουν τις ραγδαίες εξελίξεις και τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας στο σήμερα, που μπορούν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών του λαού για σύγχρονες παροχές, μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής από τις φυσικές καταστροφές, με σεβασμό στο Περιβάλλον – μαθαίνουμε πως αυτές στην πραγματικότητα δεν αξιοποιούνται γιατί αποτελούν κόστος και δεν αποφέρουν κέρδος» τονίζοντας πως «δεν μπορούμε να ανεχτούμε η επιστήμη και η έρευνα να υποτάσσονται στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων».
