Αριστοτέλης Γκούμας, Χιμάρα. Όταν το να μιλάς την ελληνική γλώσσα είναι έγκλημα που σου αφαιρεί τη ζωή

Ήταν 12 Αυγούστου του 2010,  όταν τρεις Αλβανοί από την  Αυλώνα εισήλθαν στο κατάστημα του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα και απαίτησαν να σταματήσει να μιλάει ελληνικά. Να σταματήσει δηλαδή να εκφράζεται, να γράφει   και να σκέφτεται στη μητρική του γλώσσα, αυτή που ομιλείται για χιλιάδες χρόνια στην περιοχή, να σταματήσει να διεκδικεί μιλώντας ελληνικά, γιατί  οι  εθνικιστές, ρατσιστές και φασίστες στη γειτονική χώρα επιθυμούν  να ξεριζωθεί, να εξαφανιστεί.

Ο Αριστοτέλης αρνήθηκε να υπακούσει στους Αλβανούς Γκρίζους Λύκους  και όταν έφυγε από το κατάστημά του, οι  τρεις Αλβανοί τον ακολούθησαν με το αυτοκίνητό τους. Λίγο αργότερα ο μόλις τριανταεπτά ετών  Βορειοηπειρώτης  βρέθηκε σε κοντινή απόσταση αιμόφυρτος και εγκαταλειμμένος στην άκρη του οδοστρώματος.  Η μοτοσικλέτα του ήταν σε κοντινή απόσταση και είχε γίνει μια άμορφη μάζα σιδερικών,  αποτέλεσμα των επανειλημμένων προμελετημένων προσκρούσεων από τους θύτες τους.  Σύμφωνα με την αστυνομική έρευνα,  οι στυγνοί δολοφόνοι εμβόλισαν τον Γκούμα , προκαλώντας έτσι τον θανάσιμο τραυματισμό του, ενώ προκειμένου   να σιγουρευτούν ότι τον αποτελείωσαν,  ότι τον σκότωσαν,  οδήγησαν το αυτοκίνητό τους πάνω από το αιμόφυρτο σώμα του τουλάχιστον δύο φορές !!!!!

Οι πρώτες ειδήσεις  των μέσα ενημέρωσης στην Αλβανία, εναρμονισμένες με το γενικότερο και διαχρονικό εθνικιστικό και ρατσιστικό κλίμα εναντίον του Ελληνισμού,  μετέδιδαν ότι η δολοφονία ήταν απλώς τροχαίο δυστύχημα, αλλά όταν   ο τότε πρόεδρος και απηνής διώκτης των Βορειοηπειρωτών Σαλί Μπερίσα ανακοίνωσε ότι ήταν «μια πράξη ακραίου και τυφλού φανατισμού», τότε και μόνο τότε  υπήρξε έρευνα από την αστυνομία για  να φέρει τους δολοφόνους ενώπιον της δικαιοσύνης.  Δυστυχώς, όπως ήταν αναμενόμενο στη γειτονική χώρα, η  αλβανική αστυνομία επέδειξε απροθυμία αγνοώντας τις εκκλήσεις της οικογένειας και των συμπατριωτών του Αριστοτέλη και μόνο μετά από τη γενική κατακραυγή, το κλείσιμο του δρόμου Αυλώνας- Χιμάρας, την απεργία των Ελλήνων και άλλες αυτονόητες ενέργειες ανάδειξης της αλήθειας,   ξεκίνησε να θεωρεί το περιστατικό ως ανθρωποκτονία και διεξήγαγε σχετική έρευνα. (Όπως ακριβώς έπραξε και συνεχίζει να το πράττει με την υπόθεση της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες,  δολοφονία για την οποία ακόμη αναμένουμε το πόρισμα επιβεβαίωσης της ευθύνης του αλβανικού κράτους στο έγκλημα….)

Τελικώς μετά από πολλές ώρες , έγινε η σύλληψη  από την αλβανική αστυνομία επτά ατόμων  ηλικίας από 19 μέχρι 22 ετών, ενώ ο κύριος δράστης ο Ιλίρ Μουκάι από την Αυλώνα παρέμενε ελεύθερος και  παραδόθηκε στην αλβανική αστυνομία στις 15 Αυγούστου. Στη συνέχεια κατηγορήθηκαν επτά Αλβανοί,  τρεις για το θάνατο του Αριστοτέλη Γκούμα και τέσσερις για απόκρυψη στοιχείων στις αστυνομικές αρχές, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε «αστείες» ποινές και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Η δικαιοσύνη στη γειτονική χώρα λειτουργεί με στημένα κατηγορητήρια και με διεφθαρμένους δικαστικούς,  μόνο σε περιπτώσεις που αφορούν Έλληνες, όπως συνέβη με τους Φρέντυ Μπελέρη και Παντελή Κοκαβέση.

 

Συνηθίζεται να λέγεται ότι το έγκλημα το οποίο δεν τιμωρείται επαναλαμβάνεται. Αυτό που τελεί ο θύτης, αυτό που βιώνει το θύμα, όταν δεν τιμωρείται επαναλαμβάνεται και μάλιστα με τραγικότερο και πιο επώδυνο τρόπο.

Τα αλβανικά τάγματα εφόδου, το παρακράτος, τα σύγχρονα Ες Ες, τα «αδέλφια και τα ξαδέλφια, κατά δήλωσή τους, των δολοφόνων του 1922»  του τουρκικού φασισμού, αφού είδαν ότι τα εγκλήματα στη Σμύρνη, στην Κύπρο και αλλού,  να μένουν ατιμώρητα, αποφάσισαν να καταστρέψουν ότι έφτιαξε η πίστη και η ιστορία στη Βορειοηπειρωτική γη, ό,τι γέννησε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, τον Αριστοτέλη Γκούμα.

Οι δολοφόνοι, οι ηθικοί αυτουργοί πίστεψαν ότι με το έγκλημα ο Ελληνισμός θα σταματήσει να διεκδικεί, να απαιτεί, να αγωνίζεται. Πίστεψαν ότι θα νικήσει ο φόβος και όχι η αλήθεια. Έκαναν όμως  λάθος, όπως συμβαίνει πάντοτε στην ιστορία, όταν οι τύραννοι, οι τρομοκράτες, οι εγκληματίες πιστεύουν ότι με τον εκφοβισμό, με τις συλλήψεις, με τις στημένες δίκες, με τις φυλακίσεις και με τις δολοφονίες, θα επιβάλλουν τη σιωπή και τη λήθη.  

Η διαδρομή, η θαρραλέα στάση του Αριστοτέλη Γκούμα,  των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Χιμάρας και της Βορείου Ηπείρου, απέδειξε ότι καμιά τρομοκρατία δεν νικάει τη ψυχή του ανθρώπου που υπερασπίστηκε με τη ζωή του και   μέχρι  τέλους,  το δικαίωμα του να ομιλεί τη μητρική του γλώσσα, να σκέφτεται, να πράττει και να ζει Ελληνικά!

Την περίοδο αυτή και μετά τις τελευταίες προκλήσεις του αλβανικού εθνικισμού στη Χιμάρα, όσο ποτέ άλλοτε, ο σεβασμός στη μνήμη του Αριστοτέλη Γκούμα, η τιμή στη θυσία του, ο αγώνας του για το δικαίωμα χρήσης της ελληνικής γλώσσας, η εφαρμογή όλων των δικαιωμάτων,  απαιτούν αγώνα για τη Βόρειο Ήπειρο. Ειδικά σήμερα που δοκιμάζεται η παρουσία, η συνέχεια, η επιβίωση του Βορειοηπειρωτικού αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού !

 

Υ.Γ. Στη Χιμάρα πολλά παιδιά που γεννήθηκαν το 2010 αλλά και μετά, έλαβαν το όνομα Αριστοτέλης. Είναι η συνέχεια της αρχαίας παράδοσης των Ελληνίδων και Ελλήνων να δίνουν στα παιδιά τους ονόματα σπουδαίων ανθρώπων και ηρώων, ευχόμενοι  οι γονείς, οι ανάδοχοι, οι συγγενείς,   όλες και όλοι, να αποτελέσουν πρότυπα για τη ζωή τους!