Το ψευδοκρατος τους ….η άλλη μισή μας πατρίδα …
Σήμερα συμπληρώνονται 40 ολόκληρα χρόνια από την επάρατη εκείνη ημέρα της 15ης Νοεμβρίου 1983 που ο εγκάθετος της Τουρκίας Ραούφ Ντεκτάς, παραπλανώντας τους ηγετίσκους των άλλων Τουρκοκυπριακών κομμάτων, προέβη στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου μας. Στηριζόμενος ο αρχιτρομοκράτης (που θα πρέπει να είμαστε οι μοναδικοί ηλίθιοι στον κόσμο, που όταν τον συνέλαβαν να μπαίνει παράνομα στο νησί στην Τηλλυριά, με εντολή Μακαρίου, ο Κληρίδης τον άφησε ελεύθερο), στηριζόμενος λοιπόν ο Ραούφ Ντεκτάς στη δύναμη που του έδινε ο τουρκικός κατοχικός στρατός, συγκάλεσε σε έκτακτη συνεδρία την λεγόμενη «βουλή» στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραπλανώντας τους μικροηγετίσκους των τουρκοκυπριακών κομμάτων, προέβη στην παράνομη ανακήρυξη της αποκαλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», το αποκαλούμενο ψευδοκράτος.
Τόσο απλά, ένας Λινοπάμπακος , γιατί είναι γνωστό πλέον ότι η γιαγιά του ήταν Ελληοκύπρια (μάλιστα στο τέλος της ζωής του μιλούσε ελληνικά και οι άλλοι δεν τον καταλάβαιναν τι έλεγε), ένας Λινοπάμπακος λοιπόν όπως αποκαλούμε τους Τουρκοκύπριους, που στην πλειοψηφία τους είναι εξησλαμισθέντες Έλληνες, που τόσα χρόνια η δική μας ηγεσία έκτρεφε στους κόλπους της, αφού κατάφεοε να εκτοπίσει τον μέχρι το 1963 νόμιμο εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων, τον πρώην αντιπρόεδρο της Κύπρου Κουτσιουκ, ολοκλήρωσε τα σχέδια της κατοχικής Τουρκίας για το νησί μας και την κατεχόμενη γη μας.
Η αντίδραση της Κυπριακής κυβέρνησης ήταν άμεση, με προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ενωμένων Εθνών, το οποίο μετά από έκτακτη σύγκληση του με το ψήφισμα 550 καταδίκασε την ενέργεια ανακήρυξης του ψευδοκράτους και κάλεσε όλες τις χώρες, μέλη του Οργανισμού να αποφύγουν οποιαδήποτε μορφή αναγνώρισης του ψευδοκράτους, δηλώνοντας ρητά ότι στο νησί Κύπρος υπάρχει μόνο ένα κράτος μέλος του ΟΗΕ η Κυπριακή Δημοκρατία.
Η μόνη χώρα που αναγνώρισε αυτό το παράνομο και ανύπαρκτο κράτος είναι η Τουρκία η οποία και το δημιούργησε με απώτερο σκοπό την δημιουργία προτεκτοράτου στο νησί και την ολοκλήρωση των σχεδιασμών του Νιχάτ Ερήμ της δεκαετίας του 1950 που έχει πάντα απώτερο στόχο και σχεδιασμό την πλήρη τουρκοποίηση του νησιού. Η Τουρκία όμως δεν σταμάτησε μόνο σε αυτήν την ενέργεια, χρησιμοποιώντας βία, νοθεία, τα όπλα του τουρκικού κατοχικού στρατού και την ανοχή των δήθεν πολιτισμένων και ισχυρών κρατών της γης και όχι μόνο, γιατί χρησιμοποίησε ασυστόλως ακόμη και τους διεθνείς οργανισμούς, κατάφερε να γεμίσει την κατεχόμενη γη μας με εποίκους, να καταστρέψει την θρησκευτική και πολιτιστική μας κληρονομιά να μηδενίσει σχεδόν την παρουσία των Ελληνοκυπρίων εγκλωβισμένων στην Καρπασία και να μετατρέψει τους Τουρκοκύπριους σε μειονότητα μέσα στην ίδιαν την πατρίδα τους. Έτσι ανάγκασε την μέγιστη μερίδα των Τουρκοκυπρίων να εγκαταλείψουν την κατεχόμενη γη μας, άλλοι για χώρες του εξωτερικού κι άλλοι για τις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές του νησιού μας.
Δυστυχώς ακόμη και πρόσφατα ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγήπ Ερτογάν είχε το θράσος στη γενική συνέλευση των Ενωμένων εθνών, στην ομιλία του που έγινε παρουσία και του πρόεδρου της Κύπρου Νίκου Χριστοδουλίδη, να ζητήσει από τα κράτη μέλη την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Φυσικά το αίτημα του δεν έγινε δεκτό αλλά δεν του επιβλήθηκε και καμιά κύρωση τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη όσον και από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την τουρκική εισβολή και κατοχή στο νησί μας. Τα χιλιάδες οργανωμένα εγκλήματα του τουρκικού στρατού εισβολής δεν καταδικάστηκαν από κανένα. Αρκούνται σε απλές δηλώσεις και ευχές τάχα για δίκαιη λύση του «κυπριακού προβλήματος», όπως βάφτισαν την τουρκική εισβολή και κατοχή, με τις δικές μας ανοχές, με την ρατσιστική και παράνομη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση αντί της επιβολής κυρώσεων στην κατοχική Τουρκία που κατέχει Ευρωπαϊκό έδαφος κράτους μέλους της Ε.Ε ανοίγει συνεχώς κεφάλαια ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., με την ανοχή Ελλάδας και Κύπρου, δίνοντας εκατομμύρια ευρώ στο ψευδοκράτος στο όνομα της δήθεν ισοστάθμισης του επιπέδου ζωής των κατεχομένων με τις ελεύθερες περιοχές στο όνομα της δήθεν λύσης και διευκόλυνσης των συνομιλιών.
Με την Βρετανία επικεφαλής, που ποτέ δεν μας συγχώρησε την αδυναμία της έναντι των παλικαριών της ΕΟΚΑ που διεξήγαγαν τον απελευθερωτικό αγώνα 1955-59, όλο και σχεδιάζουν και στήνουν τριμερείς και πενταμερείς συναντήσεις τάχα για επίλυση του «κυπριακού προβλήματος και η ηγεσία μας, ανήμποροι να αντιδράσουν, στο όνομα του δήθεν καλού κλίματος των συνομιλιών σύρονται σε όλα αυτά τα φόρουμ αποδεχόμενοι ουσιαστικά με την αποχή της συμμετοχής του ίδιου του κράτους μας, την εξίσωση του με το ανύπαρκτο ψευδοκράτος. Μπορεί κάποιοι να πούνε ότι είμαι σκληρή, δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και όλην αυτή την υποχωρητικότητα και διαλλακτικότητα μας η Τουρκία την έχει εκλάβει ως αδυναμία και έχει αποθρασυνθεί πλέον συνεχίζοντας τις προκλήσεις και την δημιουργία τετελεσμένων στην νεκρή ζώνη αλλά και στην κυπριακή ΑΟΖ κάνοντας έρευνες και σύντομα θα προβεί σε γεωτρήσεις όπως μας απειλεί.
Δυστυχώς το μέλλον του νησιού μας σκιαγραφείται ζοφερό και επώδυνο, αν δεν αλλάξει το κλίμα που δημιούργησε η Τουρκία στην κατεχόμενη γη μας και αν δεν αλλάξουν ρότα οι δικές μας ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Δυστυχώς έχει δικαιωθεί πλήρως ο μακαριστός καθηγητής τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής που γνωρίζοντας πολύ καλά την τουρκική πολιτική δήλωνε από το 1974 ότι η Τουρκία δεν θέλει διχοτόμηση αλλά ολόκληρο το νησί.
Όσο και να προσπαθεί όμως η κατοχική Τουρκία, όσο και να καταστρέφει την πολιτιστική και θρησκευτική μας κληρονομιά, δεν μπορεί να διαγράψει την ελληνικότητα του νησιού μας, η γη δεν τους υπακούει και γεννάει μέσα από τα σπλάχνα της συνεχώς μαρτυρίες αυτής της ελληνικότητας. Κι εμείς, οι Έλληνες της Κύπρου δεν ξεχνάμε την κατεχόμενη γη μας, δεν ξεχνάμε ότι είναι ελληνική εδώ και χιλιάδες χρόνια, δεν ξεχνάμε ότι αυτή η γη αγκαλιάζει τα οστά των προγόνων μας, ότι είναι ποτισμένη με αίμα χιλιάδων παλικαριών μας, ότι είναι κληρονομιά από τους προγόνους μας, ότι εμείς είμαστε απλοί διαχειριστές και οφείλουμε να την διαφυλάξουμε αλώβητη και να την παραδώσουμε στις επερχόμενες γενιές.
Ο αγώνας μας συνεχίζεται και δεν σταματάει παρά μόνο όταν επέλθει πλήρης δικαίωση, δηλαδή μέχρι την πλήρη απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας και την επανένωση του νησιού μας σε ένα ενιαίο ευρωπαΪκό κράτος όπου θα υπάρχει πλήρης σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Ο ηρωϊκός Πενταδάκτυλος ανασηκώνει την πλάτη του και αποτινάζει τις τουρκικές σημαίες….
Ελένη Χατζηγεωργίου
Εκτοπισθείσα από Κάτω Ζώδια, Κύπρου
