Βασίλης Παπαδόπουλος Επιτύμβια στήλη

Κι όμως εδώ σε αυτήν την πόλη

που τελμάτωσε υπό το κράτος του δεσποτισμού

σε παιδαριώδη ρητορεύματα και πάρεργα του ποδαριού,

δίχως το παραμικρό ίχνος αυτοσεβασμού,

ο Λόγος των Ποιητών της συνεχίζει να υπερασπίζεται

την ελευθερία με το θάρρος της πολιτικής πράξης

σε καίριες ιστορικές στιγμές.

Αγώνας για νοηματοδότηση έξω από την βαρβαρότητα

της επικράτησης της ευδαιμονίας του ανώδυνου μηδενισμού.

 

Τώρα πια ξέρω τούτο δω:

Είναι η ανάσα ακριβή

και η θωριά σημαία

φτάνει να υπάρχει ουρανός

και πέτρα ιδρωμένη 

 

Πουν’ το έρμο το κελί

που πόνο δεν προσθέτει

μη πω κιόλας πως ρουφά

λίγο απ’ το βάρος

της ψυχής μου

10 Χ 2023

Πρώτη ευπρόσδεκτη εμφάνιση και πάλι

του ευγενούς συμπότη μου Βασίλη Παπαδόπουλου,

με την γραφή του να εστιάζεται στην αποτύπωση

του πραγματικού της ατομικής του εκδοχής,

όπου η αίσθηση της έλλειψης του περιττού

συμβάλει στην εμπέδωση της κυριολεξίας.

Λυρικό σκεύος ο ποιητικός του λόγος,

που γύρεψε να σμίξει τα ανθρώπινα ορατά με τα αόρατα,

την περατότητα με την θνησιγένεια της πρώτης ορμής.

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης-Βιβλιοπώλης