Τρίτο Μάτι
Πλημμύρισε
Πλημμύρισε.
Η ματιά μας στα δύσκολα και δυσοίωνα μαντάτα, που δε λέει να τα καταλάβει μα ούτε και να τα εξηγήσει.
Τα χέρια μας δένονται και σηκώνονται ψηλά για ικεσίες και προσευχές σ αυτή την Ανώτατη Δύναμη που ίσως και να μη μας λογίζει παιδιά του, αφού άσεμνα και προκλητικά αποσχισθήκαμε απ την αγκαλια και την εύννοιά του.
Τα πόδια μας στερεώθηκαν στη γη, λες και νεροποντή άρχισε σιγά σιγά κα τα μούδιαζε, ώσπου ήρθε η καταιγίδα και τα αποτελείωσε.
Ο εγκέφαλός μας , εικόνες, πολλές , μα επεξεργάζεται ο καημένος τα στοιχειωμένα του απ άλλες φορές αρχεία και γνώμη και κρίση η ίδια, αμέλεια ,επίκίνδυνη αποφυγή ευθυνών.
Το στομάχι δε φτερουγίζει απ τις πεταλούδες του,που χαν έρθει και συγκατοικήσει μαζί του,παρά από φιδια, του νερού, που ξεχύνονται ψάχνοντας τροφή, μα δεν είναι στο σωστο χώρο, στο σωστό, χωριό, Αθήνα, Βουλή, εκεί θα τροφοδοτηθεί με λαμογιά και ψεύδος που θα το καταστήσει ικανό να βιώσει και να επιβιώσει στον όχλο του πόνου και στην κατάρα να λεγόμαστε Νεοέλληνες.
Η καρδιά μας ξεχειλλίζει από δάκρυα ψυχής, εκεινα που δεν είναι ορατά, παρά σιγομουρμουρίζουν λέξεις πίκρας κι απόγνωσης, χωρίς να ναι σε θέση να δοθεί βοήθεια καθώς μηχανισμοί αποδιοργανωμένοι και όσο αφορά τις δικλείδες ασφαλείαας, παντού ανασφάλεια και ψεύδος, κλεψιά και παραπλάνηση.
Θέλουμε να επιδωθούμε σε τελετουργίες, για παύση αυτών των δεινών που μας βρίσκουν, αλλά αδυνατούμε, καθώς πλήθος βολεμένων και καλοπερασάκηδων,θα πάνε πάλι σε εκείνο το κουτί, θα θυμηθούν τι έγινε και παραγκωνίζοντας το κοινο καλό,πάλι θα γίν0υμε μάρτυρες ενός εγκλήματος,
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
Αννα Ζανιδακη
