«Οι Βαλκάνιοι στις ξαπλώστρες, οι Έλληνες του σαββατοκύριακου με τις ψάθες και την ομπρελίτσα τους».
«Καλησπέρα»
«Hello»
(τι στο καλό, αφού τον άκουσα πριν να μιλάει ελληνικά λέω από μέσα μου) «Πόσο το έχετε το μεγάλο το μπουκάλι το νερό;»
«50 cent»
(γυρνάω πλάτη μπας και μπήκε ο ράπερ στο μίνι μάρκετ και βγάλουμε αποκλειστικό ότι κάνει διακοπές στη Χαλκιδική) «Α, τόσο φτηνό το έχετε; Να πάρω δύο τότε»
«Έλα ρε φιλαράκι, Έλληνας είσαι; Δεν σε κατάλαβα εξ αρχής, λίγοι είμαστε φέτος»
Δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας ο παραπάνω διάλογος. Είναι πραγματικότητα και το έζησα πριν λίγες ημέρες σε μίνι μάρκετ στη Χαλκιδική.
Και φαντάζομαι αρκετοί από εσάς που έχετε πάει για διακοπές στη Χαλκιδική σίγουρα θα έχετε αντιμετωπίσει παρόμοιο περιστατικό.
Από τη μία κατανοώ τους καταστηματάρχες και τους υπάλληλους γιατί η πλειονότητα των πελατών με τους οποίους συνδιαλλάσσονται καθημερινά είναι ξένοι τουρίστες, από την άλλη με προβλημάτισε η ατάκα του ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ «λίγοι είμαστε φέτος».
Και όσο περνούσε η πρώτη ημέρα των διακοπών το διαπίστωνα όλο και περισσότερο. Σε ένα συγκρότημα ενοικιαζόμενων δωματίων, τρεις οικογένειες Ελλήνων και όλοι οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι ή από την Κεντρική Ευρώπη.
Και αργότερα το απόγευμα σε ένα καφέ, που ακολούθησε με τον ιδιοκτήτη ένας παρόμοιος διάλογος με τον πρωινό, που κατέληξε πάλι με την ίδια κουβέντα.
«Όσο πάμε και λιγοστεύουμε κάθε χρόνο…».
Θα μου πείτε ξανά την ατάκα «Ναι αλλά η Μουδανίων είναι γεμάτη κάθε σαββατοκύριακο». Δε θα διαφωνήσω. Αλλά δεν σας προβληματίζει αυτό; Εμένα αρκετά.
Δε θυμάμαι ποτέ οι διακοπές μας να ήταν του σαββατοκύριακου.
Ήταν των 15-20 ημερών. Μια… βαρβάτη βδομάδα στη θάλασσα, και οι υπόλοιπες μέρες μοιρασμένες στα χωριά της μαμάς και του μπαμπά.
Και τώρα;
«Οι Έλληνες γίναν οι τουρίστες του σαββατοκύριακου» μου έλεγαν καταστηματάρχες.
Το 15 άντε το πολύ 20% της πληρότητας των ξενοδοχείων. Και οι υπόλοιποι όλοι Βαλκάνιοι. Από Σερβία, Σκόπια, Βουλγαρία, Ρουμανία.
Οι πληρότητες στα τέλη Ιουλίου πάνω από το 90% στα καταλύματα της Χαλκιδικής.
«Θα πανηγυρίζουμε για τα αυτονόητα;» λένε οι επαγγελματίες. «Εννοείται ότι θα έπρεπε να κινούμαστε σε αυτά τα επίπεδα τέτοια περίοδο. Το θέμα είναι όμως το μετά. Θα τραβήξει η σεζόν μετά τον Αύγουστο;»
Οι ίδιοι την χαρακτηρίζουν «περίεργη» τη φετινή χρονιά. Ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά ο Μάιος ήταν χαμένος, το ίδιο και ο Ιούνιος λόγω κακοκαιρίας. Το τελευταίο δεκαήμερο κάτι άρχισε να κινείται αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.. Διαβάστε περισσότερα εδώ:
Και τώρα το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο Σεπτέμβριος. Τι καιρό θα κάνει; Πότε θα αποφασίσουν να επιστρέψουν πίσω στη βάση τους οι Βαλκάνιοι; Θα υπάρξουν Έλληνες της τελευταίας στιγμής που πιστεύουν ότι θα βρουν χαμηλότερες τιμές εκείνη την περίοδο;
Κάποιοι δεν το κρύβουν. Παραδέχονται ότι αναγκάστηκαν να «τσιμπήσουν» λίγο τις τιμές. «Είμαστε και εμείς σε τεντωμένο σκοινί. Πρέπει να δούμε και εμείς πώς θα τα βγάλουμε πέρα, αλλά από την άλλη ξέρουμε ότι δεν μπορούμε και να μην είμαστε ελκυστικοί στις τιμές».
Και από τη στιγμή που κάποιος θα πρέπει να πληρώσει λίγο παραπάνω για τη διαμονή του, θα κοιτάξει να είναι πιο «μαζεμένος» στην κατανάλωση που θα κάνει στην εστίαση.
«Οι Βαλκάνιοι στις ξαπλώστρες και εμείς στις ψάθες με την ομπρελίτσα μας και το ψυγειάκι μας. Γιατί να δώσω 30, 50, δεν ξέρω και εγώ πόσο ακόμη θα με χρεώσουν για μία ξαπλώστρα» μου λέει ένας πατέρας που κάνει τις διακοπές του στη Χαλκιδική μαζί με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά.
«Για να μπορώ να βλέπω τα παιδιά στη θάλασσα θα πρέπει να βρω κάποια ξαπλώστρα τουλάχιστον στην πρώτη, δεύτερη σειρά. Πόσο θα μου κοστίσει όλο αυτό κάθε μέρα;»
Να σημειωθεί επίσης ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το διάστημα 1-31 Ιουλίου από τις 102.932 επιταγές για φθηνές διακοπές μέσω του προγράμματος κοινωνικού τουρισμού της ΔΥΠΑ οι 7.812 χρησιμοποιήθηκαν για τη Χαλκιδική, η οποία είναι δεύτερη στη λίστα των επιλογών πίσω από την Εύβοια..
Ραφαήλ Γκαϊδατζής στη parallaxi
