Η Απλή Αναλογική ως Αποτύπωμα Κοινωνικής Σύνθεσης

Η Απλή Αναλογική σαν εκλογικός νόμος αποτελεί προϋπόθεση για την λειτουργία της Δημοκρατίας και της ισοτιμίας των πολιτών. Παρά ταύτα, η αλλοίωση των εννοιών των λέξεων που συμβαίνει στην εποχή μας έφθασε στο σημείο να θεωρεί την ΑπλήΑναλογική σαν αιτία αδυναμίας δημιουργίας κυβέρνησης στις εκλογές Μαΐου 2023. Τότε το πρώτο κόμμα με 40,8% των ψήφων δεν κατόρθωσε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, παρόλο που εκλέγησαν μόνο 5 κόμματα όμως, το Σύνταγμα επέτρεψε να επαναληφθούν οι εκλογές τον Ιούνιο 2023 με αλλαγή του εκλογικού νόμου οπότε το πρώτο κόμμα με 40,6% σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση παρότι εκλέγησαν 8 κόμματα. 

Αυτό οφείλεται βεβαίως όχι στο ότι περισσότεροι πολίτες επέλεξαν αυτό το κόμμα αλλά ο εκλογικός νόμος χάρισε στο πρώτο κόμμα έναν σημαντικό αριθμό βουλευτών αφαιρώντας τους από τα υπόλοιπα ως εάν οι ψηφοφόροι τους ήταν κατώτερης πολιτικής αντίληψης σε σχέση με αυτούς του πρώτου κόμματος πράγμα που συνιστά παραβίαση της ισότητας πολιτών και επομένως παραβίαση της Δημοκρατίας.
Βεβαίως υπάρχει η δικαιολογία ότι με αυτοδύναμες κυβερνήσεις λαμβάνονται γρήγορες αποφάσεις, υπάρχει πολιτική σταθερότητα και ακολουθείται ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που έχει τάχα εγκρίνει η πλειοψηφία του λαού παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία είναι τεχνητή και όπως δυστυχώς συμβαίνει στον τόπο μας είναι εξαπατημένη διότι οι κυβερνήσεις παραβιάζουν τα προγράμματα. 
Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης από το πρώτο κόμμα με Απλή Αναλογική δεν αποτελεί ένδειξη ότι φταίει ο δημοκρατικός αυτός εκλογικός νόμος διότι το πρώτο κόμμα δεν αποτελεί πάντα την πλειοψηφία του λαού.

Δυστυχώς για τον τόπο μας είχαμε στο παρελθόν κυβερνήσεις κομμάτων με 33% των ψήφων που έγιναν αιτία ολέθρου, βαριάς παρακμής και οπισθοδρόμησης παρά τον προοδευτικό αυτοχαρακτηρισμό τους. Εάν λάβει κανείς υπόψη και την αποχή, που κοντεύει να φθάσει το 50% λόγω της αποστασιοποίησης από το εκλογικό σώμα πολλών αδιάφορων και ανεύθυνων συμπολιτών μας τότε, ακόμη και μία τεχνητά πλειοψηφική κυβέρνηση αποτελεί μειοψηφία έναντι του συνόλου των πολιτών, χωρίς αυτό, αν και σοβαρό, να αποτελεί το κύριο πρόβλημα της χώρας.
Το κύριο πρόβλημα είναι η εξασθένηση του εθνικού φρονήματος που το έχουν αντικαταστήσει με έναν ταξικό ανταγωνισμό που εκφράζεται με το τεχνητό δίλημμα δεξιός και αριστερός χωρίς αυτό να ανταποκρίνεται σε διακεκριμένες πολιτικές καθότι όλες οι κυβερνήσεις ακόμη και της μεταπολίτευσης εφήρμοσαν και εφαρμόζουν πολιτικές που επιβλήθηκαν έξωθεν παρά τις διαφορετικές διακηρύξεις των κομμάτων. Οι λαοί, και ο ελληνικός βεβαίως, αποτελούνται από διάφορες κοινωνικές τάξεις και η συνολική ευημερία και αρμονική συμβίωση τους προϋποθέτει την αναγνώριση μιας κοινής οργανικής ταυτότητας που χαρακτηρίζεται από το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόθρησκο και το ομότροπο και ονομάζεται έθνος.

Επομένως εφόσον όλες οι κοινωνικές τάξεις ενός λαού αποτελούν επιμέρους συνιστώσες ενός οργανικού συνόλου είναι αυτονόητο ότι η υγεία του εξασφαλίζει την υγεία και των επιμέρους συνιστωσών. Με αυτή την έννοια τα διάφορα κόμματα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν κάθε μία από αυτές τις κοινωνικές τάξεις θα πρέπει να αναγνωρίζουν ότι η συνολική ευημερία εξαρτάται από την υγεία όλων των επιμέρους μερών και οι πολιτικοί άρχοντες, αν και εκπροσωπούν διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, θα πρέπει να έχουν κάποια τουλάχιστον ολιστική αντίληψη για το σύνολο του λαού και να είναι σε θέση να συνεργαστούν μεταξύ τους για το καλό του συνόλου, κάτι που σε γενικές γραμμές είχε γίνει αντιληπτό στην επανάσταση του 1821, παρά τις θλιβερές εξαιρέσεις, με αποτέλεσμα να ευοδωθεί ο αγώνας και να συμβεί το θαύμα της κρατικής αναγνώρισης της Ελλάδος αν όχι της απελευθέρωσης και εθνικής ανεξαρτησίας της, που έχει απομείνει στην δική μας ευθύνη.

Εφόσον η Απλή Αναλογική εκφράζει τις πραγματικές απαιτήσεις και ανάγκες του λαού θα πρέπει να γίνεται σεβαστή και να αναδεικνύει κυβερνήσεις συνεργασίας από κόμματα που εκφράζουν διαφορετικά μέλη του ίδιου οργανισμού. Δυστυχώς τα σημερινά κόμματα δεν έχουν ολιστική αντίληψη για το σύνολο του λαού που έχει κοινή εθνική ταυτότητα αλλά είναι φορείς ιδιοτελών συμφερόντων. Πρόκειται για κόμματα που θέτουν την πολιτική τους υπόσταση πάνω από το εθνικό συμφέρον και κατά παράδοξο τρόπο συμφωνούν στην εφαρμογή μέτρων που επιβάλλονται έξωθεν όπως τα μνημόνια, η προδοσία της Κύπρου και του ονόματος της Μακεδονίας, η διαστροφή του αποτελέσματος δημοψηφισμάτων, η μεταναστευτική πολιτική με μικρές αποχρώσεις, η διαστροφή της φυσικής διάκρισης του ανθρώπου ως άρρεν και θήλυ, η υπογεννητικότητα ακόμη και η κατάργηση της διάκρισης της ανθρωπότητας σε έθνη, γλώσσες και πολιτισμούς.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι δεν φταίει η Απλή Αναλογική για το ότι δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση μετά τις εκλογές Μαΐου 2023 αλλά φταίνε: α) n απαίτηση του πρώτου κόμματος να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, β) το Σύνταγμα που επιτρέπει να ψηφίζονται εκλογικοί νόμοι κατά παραγγελία ώστε να παραβιάζουν την λαϊκή ετυμηγορία και γ) τα κόμματα που δεν μπορούν να συνεργαστούν ώστε να επέλθει αρμονική συνύπαρξη των κοινωνικών τάξεων που ισχυρίζεται ότι εκφράζει το καθένα από αυτά, παρά το ότι ο Αριστοτέλης δίδαξε το μέτρο της μεσότητας που έχουν ξεχάσει οι σύγχρονοι Έλληνες. 

Αυτή η διχόνοια εκφράστηκε κατά κόρο στις δύο προεκλογικές περιόδους και δείχνει ότι δεν υπάρχει εθνική σύμπνοια. Αρκεστήκαμε στο ότι έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση του πρώτου κόμματος που εκφράζει το 40,6 % των ψηφισάντων και λαμβάνοντας υπόψη το 48% της αποχής (52% συμμετοχή) μας κάνει το 21,1% του εκλογικού σώματος. Αυτά στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και που σήμερα βρίσκεται σε πορεία παρακμής ανίκανη να αντιμετωπίσει τις προτεινόμενες κοινωνικές διαστροφές, τις γεωστρατηγικές πιέσεις των «συμμάχων» και την οικονομική εξαθλίωση από την αποβιομηχάνιση της χώρας, τον υπέρμετρο δανεισμό και την εξάρτηση από ξένο νόμισμα. Καταντήσαμε να ονομάζουμε βαριά βιομηχανία τις υπηρεσίες προς τους τουρίστες και να ασχολούμαστε με τα εσωτερικά των κομμάτων αντί να συζητάμε τα προβλήματα της χώρας και του έθνους τα οποία λύνονται σε κλειστά δωμάτια και παραμένουν κρυφά στον λαό που στις εκλογές καλείται να πάρει θέση.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ