Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Γράφει ο Παν. Χόχολης Αντιστράτηγος Ε.Α. Επίτιμος Διοικητής Ανώτατης Σχολής Πολέμου
- Εισαγωγή
Μετά τις βουλευτικές εκλογές, της 7ης Ιουλίου 2019, δημοσιεύτηκε, στον τύπο της Θράκης, σχετικό άρθρο μας, με τίτλο “ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ”. Από το άρθρο αυτό, λόγω της διαχρονικής ισχύος τους και του άμεσα επιβαλλόμενου σχολιασμού τους, των κύριων αμυντικών προβλημάτων μας, σταχυολογούμε τα πλέον βασικά και ουσιώδη, προς προβληματισμό μας και χάραξη, μιας νέας αμυντικής πολιτικής μας.
α. Την αποφυγή, να αναφερθεί, προεκλογικά, σε όλες τις συγκεντρώσεις και ομιλίες, στους Έλληνες ψηφοφόρους, από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, έστω ένα ελάχιστο σχόλιο, για τυπικούς, ακόμη λόγους, για την πολυπαθή και σκληρά δοκιμαζόμενη εθνική μας Άμυνα, σαν να είμαστε, μια χώρα, όπως το Λουξεμβούργο και η Ελβετία, χωρίς τις γύρωθε μας, ελλοχεύουσες εχθρικές απειλές.
Αγνόησαν και δεν έλαβαν υπ΄όψη τους ότι, η Ελλάδα είναι, λόγω στρατηγικής και γεωπολιτικής θέσεως της, ταγμένη να φυλάττει και τις Θερμοπύλες της Ευρώπης, κατά του βαρβαρικού επεκτατισμού, όπως έγινε στην αρχαιότητα, στους Περσομηδικούς Πολέμους, στο Βυζάντιο, αλλά ειδικά σήμερα, κατά του Ισλαμισμού και ισλαμικού φονταμενταλισμού, 1515, Τζιχάντ κ.λπ. που με απύθμενο, επιτακτικό θράσος κρούουν και επιχειρούν να παραβιάσουν τις πύλες της Ευρώπης και όχι μόνο (Δίδυμοι Πύργοι ΗΠΑ) η οποία ευρισκόμενη σε μια συνεχή περιδίνηση, μας γυρίζει πίσω, χαλκεύουσα την ιστορία, στην τραγωδία του ΜΟΝΑΧΟΥ, τον Σεπτέμβριο του 1938. Στο Μόναχο τότε, σε μια συνδιάσκεψη, στο Φιρερμπάου, στο σπίτι του Χίτλερ, μέσα σε κλίμα ηττοπάθειας Γαλλίας, Αγγλίας και λοιπών χωρών και με την πολιτική κατευνασμού, που απέβλεπε στην περίσωση “της Ειρήνης αντί πάσης θυσίας”, οι Πρωθυπουργοί της Αγγλίας Τσάπερλαιν και της Γαλλίας Νταλαντιέ, παγιδεύτηκαν από τον Χίτλερ, ο οποίος μετά την Αυστρία, είχε βάλει στο στόχαστρο την Τσεχοσλοβακία αλλά και άλλες χώρες, για την απόκτηση “ζωτικού χώρου” και μέσα από μια Παγγερμανική υστερία, να ενώσει και ενσωματώσει στο Γ’ Ράϊχ, όλους τους απανταχού Γερμανούς. Από τότε έμεινε η φράση “όχι άλλο Μόναχο”. Μήπως μεθοδεύουν τα μετενσαρκωμένο, σήμερα, προσώπου Χίτλερ και θύματα αυτού, Τσάπερλαιν κλπ για να αναβιώσει και ικανοποιηθεί ο νεοθωμανικός σωβινισμός και επεκτατισμός μέσα στα πλαίσια μιας παντουρκικής υστερίας(Συρία, Ιράκ, Λιβυή, Αζερμπαϊτζάν)
Ας απαντήσει η κ. Μέρκελ, (στο ρόλο της μετάνουσας Μαγδαληνής) εάν ο διαχρονικός φιλοτουρκισμός του παγγερμανισμού, ο οποίος ξεκινάει, από τον Κάϊζερ, τους Σουλτάνους, τους Νεότουρκους και που φθάνει μέχρι τον Ερντογάν, μέσω της ίδιας, έχει αναβιώσει τόσο προκλητικά και εάν το στοιχειωμένο, πάλαι ποτέ, τραίνο του “ΟΡΙΑΝ ΕΞΠΡΕΣ”, άρχισε και πάλι να κινείται, από το Μόναχο-Κωνσταντινούπολη, ως προμήνυμα επιδίωξης, για την αναβίωσή της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας, για την οποία κλαψουρίζει ο Ερντογάν;. Εν τη ρύμη της σχολίασης του υπ’ όψη θέματος και της κορύφωσης της έντασης και της οργής μας, αναφέρουμε. Στην περιοχή μας, ευρέως, Ευρώπη, Μ. Ασία, Μέση Ανατολή, Β. Αφρική για 3000 χρόνια ήκμασαν Αυτοκρατορίες, όπως των αρχαίων Ελλήνων (Αχαιών, Αθηναίων, Σπαρτιατών) Περσών, Μεγάλου Αλεξάνδρου, επιγόνων Αλεξάνδρου, Ρωμαίων, Ελλήνων Βυζαντινών, Αράβων, Οθωμανών, Άγγλων, Τσάρων, Αψβούργων, Ναπολέοντος, Καρλομάγνου, Ούννων, Μογγόλων και ουκ εστί τέλος. Εάν κάθε διάδοχος λαός, όλων αυτών των Αυτοκρατοριών, είχε ως όνειρο και επιδίωξη του, την ανασύσταση της Αυτοκρατορίας του, τότε από όλα τα λεξικά και γλώσσες, έπρεπε να διαγραφεί η λέξη ΕΙΡΗΝΗ, και χωρίς διακοπή ο ένας λαός να σφαγιάζει τον άλλον. Γιατί λοιπόν, μέσα στον ταραγμένο εγκέφαλο κάποιων, να επιδιώκεται, η κατά αποκλειστικότητα αναβίωση και ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αυτή έχει το κερασάκι της τούρτας;. Παρά του ότι τους λαούς, τους οποίους κατέκτησε και υπέταξε, τους έπνιξε στο αίμα;. Ενδεικτικό, για το ποια υπήρξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αυτοκρατορία του σκοταδισμού, του μίσους και της κατάκτησης, είναι η επιστολή, την οποία έστειλε το 1570 ο Σουλτάνος Σελίμ ο Β΄ (ο Μέθυσος) στην Κυβέρνηση της Βενετίας, ενδεικτικό της διαχρονικής Τουρκικής ευγένειας, και διπλωματίας όπως την ζούμε σήμερα. <<Εγώ, ο Σουλτάν Σελίμ, Μέγας Αυτοκράτωρ των Τούρκων, Βασιλεύς των Βασιλέων, Κύριος των Κυρίων, Βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, Αφέντης του επίγειου παραδείσου, Σκιά του Θεού επί της γης, ζητώ από σένα, Βενετική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Κύπρου. Δώσε μου το με το καλό, γιατί αλλιώς θα το πάρω με τη βία. Πρόσεξε μην προκαλέσεις την οργή μου, μην ερεθίσεις το τρομερό σπαθί μου. Μη βασίζεσαι στο χρυσάφι σου. Θα σε κάνω στάχτη>>. Οι σύγχρονοι οποιοιδήποτε δικτάτορες, οι οποίοι ακολουθώντας, τα αχνάρια του Χίτλερ και Μουσολίνι και ονειρεύονται, ανασυστάσεις Αυτοκρατοριών, “ζωτικούς χώρους” και άλλα κουραφέξαλα, ας ιδούν το τραγικό τέλος αυτών και τις συμφορές που προκάλεσαν στον ίδιο το λαό τους. Ο Μουσολίνι και η σύντροφός του Κλάρα Πετάτσι, κρεμάστηκαν, ανάποδα από τους Ιταλούς Παρτιζάνους. Ο Χίτλερ, αφού χαιρέτισε δια χειραψίας τις παρευρισκόμενες κυρίες, στο καταφύγιο της Καγκελαρίας, με την σύζυγο του Εύα Μπράουν, την οποία είχε νυμφευτεί πρόσφατα, αποσύρθηκαν στις 230 μ.μ., στις 30 Απριλίου 1945 στο εσωτερικό του καταφυγίου, όπου ο Χίτλερ αυτοπυροβολήθηκε στο στόμα, κατά άλλους στον κρόταφο. Η Μπράουν καίτοι είχε πιστόλι, προτίμησε το δηλητήριο. Εν τη παράνοια του, ο Χίτλερ, είχε προβλέψει την ύπαρξη μπιτονιών βενζίνης, με τα οποία αποτεφρώθηκαν, στο προαύλιο χώρο του καταφυγίου, όπου μεταφέρθηκαν, με τον Χίτλερ, σε μια ματωμένη κουβέρτα. Έτσι διαψεύστηκε ο Στάλιν, ο οποίος πίστευε ότι ο Χίτλερ, είχε φυγαδευτεί – διαφύγει.
β. Η εθνική μας Άμυνα, δεν είχε ξεχαστεί μόνο κατά τις προεκλογικές εξαγγελίες του 2019, αλλά και κατά τρόπο απαράδεκτο από τις προηγηθείσες κυβερνήσεις. Έτσι φθάσαμε στο σήμερα, όπου περνάμε, την πιο θερμή ελληνοτουρκική κρίση, από της εισβολής των Νατοτουρκικών Δυνάμεων, το 1974, στην Κύπρο.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας όπως πάντα επιστρατεύοντας, τα αποθέματα, ψυχικού μεγαλείου, μαχητικότητας και αγωνιστικότητάς τους, αντιμετώπισαν επιτυχώς, τον επιδιωχθέντα αιφνιδιασμό της Τουρκίας και την ηθελημένη, υποτονική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βρισκόμαστε , δυστυχώς στην αρχή, της κρίσης. Επιβάλλεται όθεν, η επαύξηση των αμυντικών δυνατοτήτων μας και η αφύπνιση της Ευρώπης και η ενεργός συμμετοχή της. Το 1936 με την προσάρτηση της αποστρατικοποιημένης Ρηνανίας από τον Χίτλερ, Η Ευρώπη είχε την δύναμη όχι όμως την θέληση, να ψαλιδίσει τα φτερά του Χίτλερ και να προλάβει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο ισχύει και με τον Ερντογάν σήμερα. Η Ευρώπη όμως κοιμάται, ενώ ο Ερντογάν, αυτόν τον βαθύ λήθαργο της Ευρώπης, τον εκμεταλλεύεται και συνεχώς απειλεί και εκβιάζει (Κύπρος, Ελλάδα, Συρία, Ιράκ, Λιβυή κλπ). Η Ευρώπη έχει την συντριπτική πολυδιάστατη δύναμη να συνετήσει ,άμεσα και αποτελεσματικά, και συντρίψει τον Ερντογάν. Ας το πράξει για να μην είναι αργά, όταν το αποφασίσει. Το Βερολίνο, ας μην γίνει ένα νέο Μόναχο του 1938, Η κ. Μέρκελ ένας Τσάπερλαιν και ο Ερντογάν ένας Χίτλερ. Ότι και να αποφασιστεί, ας μη εφησυχάζουμε, βρισκόμαστε στην αρχή, έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας.
- Επιβαλλόμενη Δράση
Η Ελλάδα, ας αποτελέσει, προς επιβίωσή της, το επίκεντρο της οργάνωσης για δράση, αμυντική και διπλωματική όπως ήδη έχει αρχίσει να πράττει, για την αναχαίτιση, της επιδιωκόμενης βίαιας επέκταση της Τουρκίας, αρχικά κατά της Ελλάδας, αλλά και σε άλλα σημεία του περίγυρού μας, στη συνέχεια. Ο Ελληνικός λαός, έχει εξοργιστεί, σφόδρα, για τις ύβρεις, τις προσβολές, τα υποτιμητικά σχόλια, εις βάρος του, των Τούρκων Κυβερνώντων. Το 1912, οι Έλληνες, κυριάρχησαν de facto, στο Αιγαίο και με πολεμικές επιχειρήσεις, απελευθέρωσαν, όλο το Αιγαίο και τα νησιά του. Το 1922, μετά την ατιμία και προδοσία των Συμμάχων τους, οι Έλληνες ηττήθηκαν στην Μ. Ασία, την οποία de facto, κατέλαβαν οι Τούρκοι. Η Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, de jute επιδίκασε την κυριαρχία, του μεν Αιγαίου, πλην Ίμβρου, Τενέδου και στον Έβρο του Καραγάτς, στην Ελλάδα, την δε Μ. Ασία στην Τουρκία. Μετά από αυτό, γιατί διαμαρτύρονται οι Τούρκοι για την επίσκεψη, σε ελληνικό έδαφος, στο Καστελόριζο, της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εμείς με την ίδια λογική, δεν έπρεπε να διαμαρτυρόμεθα, για τις πορείες και συγκεντρώσεις των “Γκρίζων Λύτρων”, στους δρόμους της κάποτε ελληνικής Σμύρνης. Εμείς, βλέπεις δογματίσαμε, ηλιθίως ότι, δεν διεκδικούμε τίποτα. Οι Τούρκοι υπέγραψαν Συμφωνία, για την ΑΟΖ, με ένα μέρος του κράτους της Λιβύης, εμείς δεν δικαιόμεθα να υπογράψουμε με το επίσημο κράτος της Αιγύπτου, ανάλογη Συμφωνία;. Εμείς, στο νοσηρό μυαλό των Τούρκων, είμαστε δορυφορική επαρχία τους, έτσι τους μάθαμε, φτάνει πια. Ας αναβαθμίσουμε την αμυντική μας ισχύ και ας τρώμε ξερό ψωμί. Ας στραφούμε σε όλους τους λαούς διπλωματικά, των Αράβων συμπεριλαμβανομένων, οι οποίοι δεν ανέχονται, επανάληψη της υποτελείας τους στους Τούρκους, άλλο Ισλάμ και άλλο Ισλαμισμός. Ας στραφούμε επίσης προς τους Βαλκάνιους, συγκατοίκους μας, οι οποίοι κάποτε διετέλεσαν υποτελείς των Τούρκων. Ενωμένοι οι Βαλκάνιοι λαοί το 1912, συνέτριψαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, διαιρημένοι, δε κινδυνεύουν να γίνουν και πάλι υποτελείς και δορυφόροι της Άγκυρας. Το όπιο, με το οποίο έχει ποτίσει τους Βαλκάνιους, το ΝΑΤΟ, τους οδηγεί σε βάθος χρόνου στην υποτέλεια. Μέσα στη συμμαχία ΝΑΤΟ, επιβάλλεται η συγκρότηση, σιωπηρά μιας άλλης αντισυμμαχίας των Βαλκάνιων χωρών κατά της Τουρκίας. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, από τους πολέμους του 1878, Βαλκανικούς Παγκοσμίους Πολέμους ότι η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας είναι η Ανατολική Θράκη – Κωνσταντινούπολη. Ας μη διαφεύγει της Βουλγαρίας, ότι κυοφορεί, ένα νέο κόσοβο, με το 14% του πληθυσμού της (9,5 Τούρκοι, 4,5 Ρομά) να είναι Μουσουλμάνοι, αναγνωρισμένοι όμως ως Τουρκική μειονότητα. Η ορθόδοξη Ρωσία, ας βρει τον σωστό δρόμο της και ως ένας άλλος άσωτος υιός, ας επιστρέψει στο δρόμο της ορθοδοξίας και ας μην επιδιώκει, εναγκαλιζόμενη την Τουρκία, την οποία χρησιμοποιεί ως “Δούρειο Ίππο”, κατά του ΝΑΤΟ, για να εξυπηρετήσει, τα από αιώνων γεωστρατηγικά της όνειρα, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Μελλοντικά και το ταχύτερο δυνατό. Μια καλα μελετημένη επιθετική αναδιάταξη, στρεφόμενη στις περιοχές Έβρου – Ανατολικής Θράκης – Κωνσταντινούπολης, είναι περισσότερο εφικτή και επιτυχής από μια στατική, αμυντική αναμονή και καθήλωση. Το βέλος, που θα εκτοξευτεί στην αναφερθείσα Αχίλλειο πτέρνα της Τουρκίας, θα είναι μια τρομερή αρματομαχία, στις προς τούτο προσφερόμενες πεδιάδες της Ανατολικής Θράκης. Το μουσουλμανικό τόξο θρυμματίζεται, το κυοφορούμενο Κόσοβο της περιοχής αποβάλλεται και η Τουρκία, εκτός Ευρώπης, απωθείται, σε βάθος χρόνου. Μέχρις ότου, όμως να συμβούν όλα αυτά, ας λάβουμε, τώρα σοβαρά υπ’ όψη μας, ότι το ΝΑΤΟ, ανοιχτά υποστηρίζει την Τουρκία για δική του, γεωπολιτική κατοχύρωση. Για το ΝΑΤΟ, η Τουρκία αποτελεί, ένα σοβαρό πυλώνα στήριξης και ύπαρξή του. Ακόμη και στην κόντρα, μεταξύ Γαλλικής και Τουρκικής φρεγάτας, στη θαλάσσια περιοχή της Λιβύης, τάχθηκε υπέρ της Τουρκίας. Θα ήταν ποτέ δυνατό να ταχθεί υπέρ της Ελλάδας, σε όποια διαφορά της με την Τουρκία;. Για τον λόγο αυτό, ας προσέξουμε μήπως, υπό μορφή διαλόγου, ΗΠΑ και Γερμανία, οι οποίες αδίστακτα και χωρίς να τηρούν ακόμη και τα προσχήματα, φιλοτουρκίζουν, λόγω ΝΑΤΟ, μας οδήγησαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπυ η Τουρκία μόνο θα ζητά. Θα είναι μια μεγάλη ήττα μας, ένα βατερλώ μας. Λόγω οικονομίας χώρου το άρθρο αυτό, θα συνεχιστεί με τίτλο “ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ”
Παν. Χόχολης
Αντιστράτηγος Ε.Α.
Επίτιμος Διοικητής
Ανώτατης Σχολής Πολέμου
