ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Το ξέρω, το ξέρω οι εποχές αλλάζουν, όπως και οι συνήθειες των ανθρώπων…

Όμως κάποιες σταθερές αξίες, όπως είναι οι παραδόσεις, τα ήθη και
έθιμα ενός λαού, όταν βλέπεις να εκλείπουν, δεν ξέρω με πιάνει μια μελαγχολία…

Ναι, η μελαγχολία αυτή οφείλεται και από τις μέρες που διανύουμε…
Τέτοιες μέρες αναπολώ το Πάσχα που περνούσα στο χωριό…

Τότε που η γιαγιά άσπριζε με τον ασβέστη τους τείχους της αυλής,
τα παρτέρια και το σπίτι…

Τότε που ζύμωνε τα τσουρέκια και τα έψηνε στον παραδοσιακό φούρνο
με τα ξύλα και έβαφε τα κόκκινα αυγά με τα κρεμμυδότσουφλα για να έχουν σχέδια…

Τότε που οι όλες προετοιμασίες για την Ανάσταση και το τραπέζι της
Λαμπρής έμοιαζαν με ιεροτελεστία, που η γιαγιά τηρούσε κατά γράμμα…

Όπως και να το κάνουμε το Πάσχα το έχουμε συνδέσει με το χωριό και
το ψήσιμο του οβελία στην αυλή…

Αισθάνομαι τυχερή που έχω τέτοιες αναμνήσεις…

Τα παιδιά μου όμως, όταν μεγαλώσουν θα αναπολούν το Πάσχα στην πόλη
με τα αγοραστά τσουρέκια και τα έτοιμα κόκκινα αυγά…

Θα μου πείτε ότι είναι στο χέρι σου να διατηρήσεις τα έθιμα αυτά
και να τα μεταδώσεις και στα παιδιά σου…

Ναι, σωστά, υπάρχει όμως ένα αλλά…

Που να βρεις το χρόνο και τη διάθεση πάνω απ' όλα…

Και μάλιστα στην εποχή του ντελίβερι, που τα πάντα έρχονται στα
πόδια σου, ασυναίσθητα συμπεριφέρεσαι και λιγάκι τεμπέλικα…

Γι' αυτό και εγώ λοιπόν για να αισθανθώ τις μυρωδιές του Πάσχα φρόντισα
να πάω στο χωριό και να μυρίσω τις ανθισμένες πασχαλιές και να πάρω φρέσκα χωριάτικα
αυγά από τη θεία…

Με τις κομμένες πασχαλιές στο βάζο του σαλονιού μου να ευωδιάζουν,
ξύπνησα σήμερα Κόκκινη Πέμπτη, κρέμασα ένα κόκκινο πανί στο μπαλκόνι σύμφωνα με
το έθιμο, και κατευθύνθηκα στην κουζίνα για το άλλο κυρίαρχο έθιμο της ημέρας, να
βάψω τα κόκκινα αυγά… Μέχρι εκεί, τα τσουρέκια θα τα ζυμώσει ο φούρναρης της γειτονιάς
μου…

Μου μύρισε Πάσχα τελικά…

Το πήρα απόφαση, εφόσον δεν μπορώ να ξαναζήσω το Πάσχα των παιδικών
μου χρόνων, θα συμβιβαστώ με αυτό της πόλης…

Που θα πάει, θα εκσυγχρονιστώ και σε αυτό το θέμα…

Εδώ οι επιτάφιοι εκσυγχρονίστηκαν… Τους στολίζουν χέρια ανθοπωλών
και όχι κοριτσιών…

Όχι, -προλαβαίνω τη σκέψη σας- δεν είμαι οπισθοδρομική…

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα , και το θείο δράμα βρίσκεται στην κορύφωσή
του…

Όσο και να λέμε ότι οι νέοι δεν πάνε στην εκκλησία, είναι βέβαιο
πως απόψε όλες οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες από κόσμο, όλων των ηλικιών… Η πίστη
πολλές φορές είναι η μοναδική διέξοδος στην αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, ενισχύσει
την υπομονή μας, να τραβήξει ο καθένας το δικό του Γολγοθά…

Τι νομίζατε, πως θα ασχοληθώ και σήμερα με την επικαιρότητα και
το γιαουρτοπόλεμο …;

Είπα να εγκλιματιστώ με το πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδας…

Αύριο οι ευχές τις στήλης…

Πολύ καλημέρα σας και στις νοικοκυρές καλή επιτυχία στο βάψιμο των
πασχαλινών αβγών…