Λιμενοβραχίων Αβδήρων
Και εδώ δυστυχώς….. οι Θεοί σαπίζουν

(Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης)

Ευτύχησα Σάββατο να βιώσω το δείλι
ποδηλατώντας στην Χώρα των Αβδήρων.
Στα περάσματά μου εστάθηκε και ο τεχνικός λιμενοβραχίονας
της Σκάλας των Αβδήρων.
Τοπίο εξαιρετικής ομορφιάς,
τριακόσια μέτρα σιμά από τον Αρχαιολογικό Χώρο,
με το βλέμμα μου να χάνεται από το πρώην κτίριο
του Λιμεναρχείου έως τον ορεινό όγκο της Θάσου
και των εκβολών του Νέστου Ποταμού
αναζητώντας τους δρομείς του φετινού Wavy Runner.
Η πολυπολιτισμικότητα ημεδαπών και αλλοδαπών διερχομένων καθώς και ερασιτεχνών αλιέων σε πλήρη εξέλιξη.
Η ματιά μου δυστυχώς επικεντρώνεται στα διαφόρου πάσης φύσεως και προελεύσεως χυμένα μπουγαδόνερα,
υγρά και στερεά.
Παντού σκουπίδια αγκυροβολημένα στα βράχια,
από πλαστικές σακούλες, άδεια μπουκάλια νερού και μπύρας,
χάρτινα κουτάκια από δολώματα και τσιγάρα,
πεταμένα αγκίστρια, αλουμινένια κουτάκια μπύρας,
σακουλάκια στριφτού καπνού και πολλά άλλα είδη δημοκρατικού καταναλωτικού πολιτισμού.
Ξάφνου γίνομαι μάρτυρας της εκλεκτικής εμφάνισης
μέσα από τα βραχώδη όρη δυο ημεδαπών «αιθιοπικής» απόχρωσης πολιτών.
Η μεταξύ τους ομιλία σε άπταιστη ευρωπαϊκοανατολίτικη διάλεκτο της Ελληνικής επικρατείας
με κάνει να κατανοήσω το χαμόγελο στα πρόσωπά τους
μιας και τελικά η ψαριά δια της καλάμου αποδείχθηκε προσοδοφόρα.
Η αποχώρησή τους μου αυξάνει την περιέργεια
να επισκεφτώ την αποδοτική θέση μάχης τους.
Συναρπαστική μεν, απερίγραπτη δε.
«Λε στάτε κουά» είπα από μέσα μου.
Σημάδια παρακμής παντού,
ακόμα και εδώ στην πόρτα της εντατικής,
στην Χώρα των Σοφιστών,
από τους ακάματους οικόσιτους τριτοκοσμικών ομολόγων.
Χαμένος στον χρόνο γυρίζω το βλέμμα προς το Λιμεναρχείο.
Ο Δημόκριτος, ο Λεύκιππος, ο Πρωταγόρας και η υπόλοιπη παρέα τους ξεκαρδίζονται με το πάθημά μου.
Λαβωμένος τώρα πια,
πάνω στο βάθρο της απονομής,
μια απατηλή αναπτυξιακή τσιγκολελέτα,
από κουρεμένους σβέρκους και περιποιημένα γενειοφόρα μάγουλα,
με απονέμει το παράβολο της συνύπαρξης,
χειροκροτούμενος από τους γύρω θεατές της απογύμνωσης.
Πιστός στο πρόσταγμα των Σοφιστών
«ποδηλάτη ποδηλάτησε γιατί χανόμαστε»
……Φωτιά στα πηδάλια μου η γης.

Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης Βιβλιοπώλης