Απελπισμένοι Ναυαγοί στο Αρχιπέλαγος της δημοσιογραφικής και της σκηνοθετικής ελαφρότητας

Ή άφωνοι Θεατές μιας υποβόσκουσας αλλά ραγδαία εξελισσόμενης θρησκευτικής κατ’ όψη μόνο, κίνησης αυτοπροσδιορισμού με έδρα τον Εχίνο

Ή άφωνοι Θεατές μιας υποβόσκουσας αλλά ραγδαία
εξελισσόμενης θρησκευτικής κατ' όψη μόνο, κίνησης αυτοπροσδιορισμού με έδρα τον Εχίνο

Πάλεψα τις τελευταίες ημέρες να μείνω μακριά από τις
τηλεοράσεις και τις εφημερίδες και όλα τα ΜΜΕ, σε μία προσπάθεια να αποφύγω να
υποστώ την πλύση εγκεφάλου που επιχειρήθηκε από όλους τους κατ' επίφαση
δημοσιογραφικούς "κολοσσούς" και τους τραγικούς πολιτικούς άνδρες αυτής της
χώρας, για τα γεγονότα που συνέβησαν στο Εχίνο την εβδομάδα που μας πέρασε.

Σήμερα κάνοντας μία αποτίμηση της εβδομάδας αυτής, και
διαβάζοντας τώρα, όλες τις εφημερίδες με τις δηλώσεις των εμπλεκομένων μερών,
κατέληξα, πιστεύω νηφάλια, στις εξής διαπιστώσεις:

1.Θεωρώ τουλάχιστον ατυχή και οπωσδήποτε αφελή, την
έμπνευση των συντελεστών της τηλεοπτικής σειράς, να πραγματοποιήσουν γυρίσματα
στην συγκεκριμένη περιοχή την συγκεκριμένη χρονική στιγμή (εν μέσω θρησκευτικής
εορτής) και στο συγκεκριμένο σημείο, ακόμη και αν είχαν ενημερώσει τις τοπικές
αρχές, ή ακόμη και αν είχαν την ενθάρρυνση κάποιων από τους ντόπιους παράγοντες
ή την συναίνεση τους.

Για μένα βέβαια προσωπικά, δεν μου είναι πρωτόγνωρη μία
τέτοια συμπεριφορά, ειδικά από ανθρώπους του Λεκανοπεδίου, οι οποίοι
επιβεβαιώνουν απλώς την άποψη ότι γνωρίζουν για την Θράκη, όσα εγώ γνωρίζω για
την Ακτή του Ελεφαντοστού στην Αφρική.

2.Είναι δεδομένο πλέον ότι η Θράκη μας αποτελεί για τους
κατοίκους της Νοτίου Ελλάδος και ειδικότερα της Αθήνας, μία Καζαμπλάνκα (όπως
χαρακτηριστικά είχε γράψει παλιότερα η ?έγκριτη? Ελευθεροτυπία σε οδοιπορικό της
στην περιοχή), ένα τόπο μάλλον ανατολικών προδιαγραφών με τεμένη και φερετζέδες,
με λαϊκές αγορές, έναν τόπο με έντονα φολκλορικά στοιχεία, ιδιαιτέρως γραφικά
και παραδοσιακά όπως θα έλεγαν οι επιστήμονες λαογράφοι, όπου το μόνο μοντέρνο
στοιχείο της είναι η συμπαθής κατά γενική ομολογία ποδοσφαιρική ομάδα της, η
ΣΚΟΝΤΑ ΞΑΝΘΗ.

3.Φανταστείτε λοιπόν τι θα μεταφέρουν όλοι οι
προπηλακισμένοι συντελεστές αυτής της τηλεοπτικής σειράς, εκεί που επέστρεψαν
για αυτά που βίωσαν, κατά το διάστημα της παραμονής τους στην Θράκη και πώς θα
δικαιολογήσουν εκείνοι από την δική τους σκοπιά, την στάση τους και την επιλογή
τους και πώς θα χαρακτηρίσουν μεμιάς, συλλήβδην, όλους τους κατοίκους –
ανεξαρτήτως θρησκεύματος – αυτής της περιοχής.

4.Οπως αποδείχθηκε σε αυτήν την χώρα, δεν υπήρξε ούτε
υπάρχει Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ούτε μας διακρίνει σωφροσύνη και ψυχραιμία
στην αντιμετώπιση ζητημάτων εθνικής σημασίας.

Όταν υπάρχουν εκπομπές όπου η κάθε Βαμπίρη, η κάθε
Μαριάννα, και ο κάθε Λίος, εν μέσω κουτσομπολιών και άλλων επίκαιρων σχολίων για
την πεθερά της κάθε τηλεοπτικής κότας, ασχολούνται με τα γεγονότα του Εχίνου,
ευτελίζοντας θεσμούς και πρόσωπα, όταν υπάρχουν προβεβλημένοι με την καλή ή την
κακή έννοια, ντόπιοι πολιτευτές και δημοσιογράφοι, που δράττουν την ευκαιρία να
ενημερώσουν τους απανταχού κουτσομπόληδες, ότι στην Θράκη κάτι περίεργο συνέβη,
χωρίς κάποιος να τους σταματήσει, χωρίς κάποιος να περιφρουρήσει την κοινωνική
ειρήνη και την εθνική μας αξιοπρέπεια, τότε συγγνώμη, αλλά τα πράγματα πάνε κατά
διαόλου.

5.Οταν φτάσαμε πλέον η εξωτερική μας πολιτική να
εκφράζεται από τον κάθε υπερόπτη και αλαζόνα δημοσιογραφικό αστέρα των ιδιωτικών
καναλιών, είτε αυτός λέγεται Χατζηνικολάου είτε Ευαγγελάτος, οι οποίοι άγουν και
φέρουν από την μύτη τον κάθε εκλεγμένο από τον λαό, πολιτικό ανεξαρτήτως
κόμματος, τότε μάλλον η κατρακύλα μας δεν έχει σταματημό.

Όταν η τηλεόραση δίνει βήμα σε τοπικά δημοσιογραφικά
κακέκτυπα (ειδικά ενός μουσουλμάνου ραδιοφωνικού παραγωγού υπόδικου για
πλαστογραφία και παράνομη εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού που υποθάλπεται και
προωθείται από άλλον χριστιανό πολυπράγμονα και τοπικό δημοσιογραφικό παράγοντα
που έχει άποψη ακόμη και για την αναπνοή μας) τότε είμαστε όλοι για τα
πανηγύρια.

6. Περίσσεψε πλέον η εθνική μας ανυποληψία, η εθνική μας
αμετροέπεια, η πολιτική φλυαρία, η στείρα κομματική αντιπαράθεση, ο πολιτικός
φαρισαϊσμός.

Διαπιστώνεται, η πλήρης ανυπαρξία πολιτικών και
δημοσιογράφων των μεγάλων ΜΜΕ με γνώση της περιοχής, που να διαθέτουν ανάστημα
και ήθος, σοβαρότητα και υπευθυνότητα και η τραγική μα συνάμα επικίνδυνη άγνοια
έως γνωστική τύφλωση των συνθηκών που επικρατούν στην Θράκη από όλους τους εκτός
και εγγύς της Θράκης, κατοίκους αυτής της χώρας.

7. Η όψιμη τηλεοπτική λαγνεία-ανακάλυψη των θρησκευτικών
ιδιαιτεροτήτων της περιοχής από τους διάφορους Μανουσάκηδες και άλλους
Αρχιπελαγίτικους ήρωες, μάλλον πρέπει να σταματήσει, διότι η τοπική κοινωνία δεν
?έχει ακόμη μετεξελιχθεί όπως αυτοί νομίζουν.

8.Η περιοχή αυτή πρέπει να τύχει της προσοχής που της
αξίζει όχι από τους τηλεοπτικούς παραγωγούς, αλλά από τους Κυβερνώντες αυτής της
χώρας, που αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν τις υποχρεώσεις τους έναντι αυτής
της περιοχής και να την αντιμετωπίσουν, όχι σαν αποπαίδι τους, ούτε σαν παιδί
των φαναριών της πρωτεύουσας που ζητά ελεημοσύνη. Δεν έχουμε ανάγκη της
συμπάθειας τους, ούτε του γλυκού-πλήν ηλιθίου- βλέμματος τους κάθε φορά που μας
επισκέπτονται και στέκονται εκστασιασμένοι από τις ομορφιές και ιδιαιτερότητες
της περιοχής μας.

9.Εμείς οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, Χριστιανοί και
Μουσουλμάνοι, δεν χρειαζόμαστε ούτε τους Καμένους ούτε τους Πάγκαλους εξ Αθηνών,
ούτε τους φωνασκούντες και δήθεν αγωνιούντες αμφιλεγόμενους ντόπιους
δημοσιογράφους – ανταποκριτές Τουρκικών Καναλιών, ούτε τους πολιτευτές , να μας
μιλήσουν για τα αυτονόητα, δηλ. την ειρηνική διαβίωση χριστιανών και
μουσουλμάνων, τον σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας και να μοστράρουν στα
παράθυρα ως τηλεοπτικοί μαϊντανοί.

Έχουμε αποδείξει στην πράξη, πιστεύω με επιτυχία, πως
αντιλαμβανόμαστε την κοινή και αρμονική προοπτική της Θράκης μας στον επόμενο
αιώνα.

10. Τέλος, δεν κρύβω την ανησυχία μου για τα όσα συνέβησαν
στον Εχίνο, την εβδομάδα που πέρασε.

Η εικόνα του συγκεντρωμένου και φανατισμένου πλήθους των
εικοσάχρονων νεαρών με το ζελέ στα μαλλιά, που κράδαινε τις γροθιές του,
φωνάζοντας ρυθμικά, εκδηλώνοντας την οργή του για ένα συμβάν κατά γενική
ομολογία -διογκωμένο-, οι κλωτσιές στα οχήματα με τους αστυνομικούς που
επιχειρούσαν να απομακρύνουν τους συλληφθέντες, οι βιαιότητες και οι
προπηλακισμοί σε βάρος προσώπων, δεν με αφήνει αδιάφορο, ούτε με ικανοποιεί να
δικαιολογήσω την αντίδραση αυτή από την άποψη της ψυχολογίας του όχλου ή της
υπερβάλλουσας θρησκευτικής προσήλωσης.

Η εικόνα του πλήθους σε συνδυασμό με την αστραπιαία
αντίδραση των ηγετών και των δημοσιογραφικών φωνών της μειονότητας, τις
πανομοιότυπες και στερεότυπες δηλώσεις τους όπου ο σεβασμός της θρησκευτικής
ταυτότητας ήταν σε αλληλουχία με υπονοούμενα εθνικού αυτοπροσδιορισμού, την
όλως τυχαία (πυκνή όπως μαθαίνω τελευταία) παρουσία του Τούρκου Προξένου και του
μουσουλμάνου Βουλευτή της Ν.Δ από την Ροδόπη, την ημέρα που η Αμερικάνα Πρόξενος
ήταν στην Ξάνθη, δίνει σαφές μήνυμα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει σε
ανάλογης σοβαρότητας και εντάσεως επεισόδια.

Σκεφτείτε μόνο τι θα συνέβαινε αν κάποιοι επιχειρούσαν
προβοκατόρικα, να τραυμάτιζαν κάποιους από το πλήθος, σκεφτείτε τι θα γίνονταν
αν κάποιοι από τους αστυνομικούς έκαναν το ολίσθημα να πυροβολήσουν στον αέρα
για εκφοβισμό, ή να χρησιμοποιήσουν δακρυγόνα, ή άλλα μέσα καταστολής για να
αντιμετωπίσουν το εξεγερμένο πλήθος;

Προβληματιστείτε που θα εκτονώσει αυτό το συγκεντρωμένο
πλήθος την οργή του και πόσο εύκολα μετατρέπεται σε κατευθυνόμενη μάζα,
πανίσχυρο όπλο και μέσο πίεσης από κάποιους, ελπίζω ελάχιστους, μειονοτικούς
εκκολαπτόμενους ηγέτες που προσβλέπουν στην όξυνση και στην δημιουργία
τετελεσμένων τύπου Κοσσόβου, στην περιοχή μας.

Μήπως όλα αυτά αποτελούν μία γεύση των ασκήσεων επί
"χάρτου" των αμερικανικών think-tkanks ;

Ακούω πλέον ότι ο Εχίνος γίνεται σημείο αναφοράς και
συνεύρεσης περιέργων ρευμάτων και απόψεων στην περιοχή και περιμένω με
σκεπτικισμό να δώ τι θα επακολουθήσει.

Καλά τα ζεμπέκικα και οι κουμπαριές, αλλά οι εντεινόμενες
παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, και ανάλογα επεισόδια, θα πρέπει να μας
ευαισθητοποιήσουν και να μας διατηρούν ενεργά σκεπτόμενους και όχι αφελώς και
επικινδύνως εφησυχάζοντες.

Ζούμε σε μία περιοχή όπου το Τουρκικό Προξενείο, έχει
εντονώτερη παρουσία από την Ελληνική Πολιτεία δια των θεσμοθετημένων οργάνων
της.

Αυτό δεν με κάνει να νιώθω ευχάριστα, ειδικά όταν και οι
πολιτικοί κινούνται στην λογική της υποβάθμισης και ελαχιστοποίησης των
γεγονότων, αποφεύγοντας να κοιτάξουν τα γεγονότα κατάματα.

Τουλάχιστον εγώ αυτό εισπράττω.

Το μόνο που με κάνει να αισιοδοξώ είναι η ίδια η δυναμική
που έχουν αναπτύξει οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι της περιοχής από μόνοι
τους, εδώ και πολλά χρόνια, που στην μεγάλη τους πλειοψηφία αγωνίζονται με
ωριμότητα και αλληλεγγύη να προκόψουν και να αναπτυχθούν με γνώμονα το κοινό
συμφέρον και με στόχο την ευρωπαϊκή προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον για μας
και τα παιδιά μας. Αυτή η παρακαταθήκη είναι το μόνο μας εφόδιο, που αναπληρώνει
μέχρι τώρα την ανυπαρξία εθνικής πολιτικής και στρατηγικής και εγγυάται την
σταθερότητα και την ηρεμία στην περιοχή μας, τουλάχιστον μέχρι τώρα.

Όσο για το θρησκευτικό συναίσθημα, πρέπει να μετουσιώνεται
σε ώριμη σκέψη και νηφαλιότητα, πριν από συναίσθημα εξωτερικευθεί ως πράξη
οργής, αναταραχής, βίας, ……. Και άλλα χειρότερα.

Είμαστε άραγε αρκετά ώριμοι να δουλέψουμε γι 'αυτό;

Ή απλά, αυτή ήταν μόνο η αρχή;

Στέργιου Γιαλάογλου – Δικηγόρου