Η απεργιακή συγκέντρωση στη Ξάνθη

Με μαζική συμμετοχή ολοκληρώθηκε η απεργιακή συγκέντρωση στη Ξάνθη, στο Εργατικό Κέντρο Ξάνθης, με τη συμμετοχή σε μπλοκ, του σωματείο μας, της ΕΛΜΕ, του Διδασκαλικού Συλλόγου, του σωματείου εργαζομένων Καζίνο Θράκης, του Συλλόγου Δικαστικών Υπαλλήλων, του Συλλόγου Οικοτρόφων Φοιτητών Ξάνθης. Εκατοντάδες απεργοί έκαναν το βήμα και φωνάξανε συνθήματα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, την εξαθλίωση των εργαζόμενων και την ποινικοποίηση των αγώνων τους.

Η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων έφτασε στο χώρο της συγκέντρωσης πραγματοποιώντας προσυγκέντρωση στην Κεντρική Πλατεία.

Στην απεργιακή συγκέντρωση εκ μέρους της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων το λόγο πήρε ο πρόεδρος του ΔΣ, Νάσος Παπαδόπουλος, ο οποίος τόνισε: «Παίρνουμε δύναμη από τη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση των τελευταίων δεκαετιών που συγκλόνισε όλη τη χώρα με το σύνθημα: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Από τα εκατομμύρια των απεργών που στις 28 του Φλεβάρη και τις επόμενες μέρες κατέκλυσαν τους δρόμους σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας απαιτώντας να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για το έγκλημα στα Τέμπη και για κάθε έγκλημα σε βάρος της ζωής του λαού, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό υπεύθυνο – την πολιτική του κέρδους για τους λίγους που γεννά κοιλάδες των Τεμπών για τις ζωές των πολλών. Απέναντι στους διάφορους «επίδοξους σωτήρες» που στήριξαν ή στηρίζουν την πολιτική που γεννούν Τέμπη και σήμερα εμφανίζονται δήθεν λύση για να χειραγωγήσουν τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις. Απέναντι στην πολιτική που γέννησε το Μάτι, την Μάνδρα, τη Θεσσαλία, που λογίζει για κόστος τα μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, τα αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα».

Ενώ σε άλλο σημείο σημείωσε: «Η κοροϊδία της αύξησης του 1€ τη μέρα στον κατώτατο μισθό, βαφτίζοντάς το «σταθερό βήμα για την ενίσχυση των πολιτών», μόνο ως ανέκδοτο μπορούμε να το πάρουμε.(…) Ποιος έχασε βέβαια τη ντροπή για να την βρει η κυβέρνηση και όσοι στηρίζουν αυτές τις πολιτικές; Γιατί το ιερό «δισκοπότηρο» της πολιτικής της είναι τα κέρδη των λίγων. Οι ανάγκες των εργαζομένων είναι “εκτός” δημοσιονομικών αντοχών. Υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, την πορεία της χώρας στην ΕΕ, την εκπλήρωση των ΝΑΤΟικών υποχρεώσεων και την προσαρμογή στην πολεμική οικονομία. Λεφτά για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως για πολεμικά εφόδια και εξοπλισμούς για να μακελεύονται οι λαοί. Και σήμερα στον πόλεμο των «μεγάλων» που στήνουν λίγο-λίγο στις πλάτες μας, μας φορτώνουν και τους διάφορους εμπορικούς δασμούς που πάλι θα φορτωθούν σα βαρίδιο στους λαούς.»

Ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης, με συνθήματα όπως «Συλλογικές συμβάσεις – αυξήσεις των μισθών: Αυτή είναι η απάντηση των εργατών», συνθήματα για το έγκλημα των Τεμπών και τις τεράστιες πολεμικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ, που βάζουν σε 2^η μοίρα τις ζωές μας.