ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ και μια ομοβροντία από κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες για το ατύχημα των Τεμπων, πλημμυρίζει τα κοινωνικά δίκτυα. Ακόμη και σοβαροί υποτίθεται άνθρωποι, νομικοί και άλλοι, υιοθετούν άκριτα ότι διαβάζουν και ότι κυκλοφορεί και συμπαρατάσσονται υποτίθεται, με τις οικογένειες των θυμάτων. Ένας πραγματογνώμονας ομολογεί πως το βίντεο που κυκλοφορεί με φωνές θυμάτων είναι μονταρισμένο, αλλά ποιος νοιάζεται. Φασαρία να γίνεται κι ένα σύννεφο συγκάλυψης πλακώνει την ατμόσφαιρα. Δεν έχω οξυγόνο πλέον, νιώθω να με πνίγει η απουσία λογικής και αλήθειας, με παρασέρνει το ποτάμι της παραπληροφόρησης χωρίς κανένα φραγμό. Κανεις δεν νοιάζεται αν γίνεται συνένοχος στην διαστρέβλωση της αλήθειας, κανείς δεν θέλει πραγματικά να λάμψει η αλήθεια. Γιατί αν πραγματικά όλοι συμπονούσαν πραγματικά τις οικογένειες, ένα πράγμα θα ζητούσαν, ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Γιατί μόνο η Δικαιοσύνη είναι βάλσαμο στην ανοιχτή πληγή των οικογενειών. Μόνο αυτή μπορεί να μετριασει τον πόνο και την θλίψη. Όμως αυτή η σπέκουλα που έχει στηθεί απο αδίστακτα ανθρωπάκια με πολιτικές επιδιώξεις, αυτή η προπαγάνδα περί συγκάλυψης βλάπτει την ίδια την δικαιοσύνη.

Ένας ικανότατος εφέτης ανακριτής και μια σοβαρή εισαγγελική αρχή, προσπαθούν να ολοκληρώσουν μια τεράστια και άκρως απαιτητική δικογραφία και όλοι, μα όλοι βάζουν εμπόδια στην ολοκλήρωση της, γιατί θέλουν να παίξουν παιχνίδια πολιτικής εκμετάλλευσης. Αρκει ένα fake ηχογραφημένο αρχείο, ένας ευρωβουλευτής μόνιμος υβριστής της χώρας, μια εμφανώς διαταραγμένη πολιτικός που έφθασε να μιλά για συγκάλυψη στα Ιμια και να τα συνδέει με τα Τεμπη, αδίστακτη και άθλια, ένας ιδιώτης πραγματογνώμονας με αμφισβητούμενη επάρκεια και στόχευση, και κάποιοι ελάχιστοι γονείς που διαχώρισαν την θέση τους από το σύνολο, για να στηθεί ένα ολόκληρο σκηνικό κοινωνικής αναταραχής.

Σημερα όλοι θα έπρεπε να προστατέψουμε την δικαιοσύνη, να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι σε κάθε προπαγανδιστή, σε κάθε άθλιο εμπρηστή κοινωνικής έκρηξης, να προσπαθήσουμε να εμφυσήσουμε εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στην δικαιοσύνη γιατί μόνο έτσι θα έχουμε την ελπίδα ότι από αυτήν την τραγωδία, κάτι θετικό θα προκύψει για μια κοινωνία όπως η ελληνικη που δεν έχει μάθει ακόμη να διαχειρίζεται κρίσεις.

Όλοι έχουμε ευθύνη για ότι λέμε και γράφουμε. Ειδικά εμείς οι νομικοί οφείλουμε να σεβόμαστε την δικαιοσύνη, να ενημερώνουμε υπεύθυνα τον πολίτη για ό,τι δύσκολο και απαιτητικό τίθεται υπό δικαστική διερεύνηση και να συμβάλλουμε στην εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας και εμπιστοσύνης στους θεσμούς.

Ο εύκολος δρόμος να γίνουμε κι εμείς φερέφωνα όσων απεργάζονται σενάρια διασάλευσης της δημόσιας τάξης, δεν πρέπει να μας παρασέρνει. Το διαδίκτυο έχει γίνει τοξικό, ένα μεγάλο ηλεκτρονικό Κολοσσαίο που ζητά θύματα και καλλιεργεί πολεμικές συνειδήσεις. Αν θέλουμε οξυγόνο, πρέπει να αφήσουμε την Δικαιοσύνη ανεπηρέαστη να δράσει. Αλλιώς η μόνιμη αμφισβήτηση θα φέρει αντίδραση που ίσως καταστεί ανεξέλεγκτη κι δεν έχουμε πολυτέλεια να γυρίσουμε πίσω σε συνθήκες κοινωνικής κρισης.