Μιχάλης Χαραλαμπίδης Ο Τελευταίος των Ουτοπικών

«Η Πολιτική είναι Πρόλογος και όχι παρακμιακός επίλογος»

Αγαπητοί παρευρισκόμενοι.

Τολμώ να πω ότι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Είναι « Ο Τελευταίος των Ουτοπικών».

Αυτός που αντιτάχθηκε και πάλεψε κυριολεκτικά να αλλάξει

εκείνο που υπάρχει και είναι δοσμένο μέσα στο παρόν

και σε εκείνο που πρέπει να γίνει για να το εκμηδενίσει.

Και ευχαριστώ τον φίλο Παναγιώτη για αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Θα είμαι σύντομος αγαπητοί μου σε αυτήν την τιμητική παρέμβαση.

Και θα είμαι σύντομος γιατί εδώ και καιρό έχω καταφέρει να περάσω

από τον μύθο στο λόγο και στην πράξη.

Τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη δεν τον ήξερα μέχρι τα εφηβικά μου χρόνια.

Το όνομά του το πρώτο άκουσα στην δεκαετία του 80,

ως μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών.

Αργότερα,

αξιώθηκα να τον γνωρίσω από κοντά και να  τον παρουσιάσω

σε αυτόν εδώ τον χώρο πριν από πολλά χρόνια, το 2010,

σε μια δημόσια εκδήλωση κατάμεστη από κόσμο,

προς τιμή του, στην οποία

ο Σταύρος, ο Παναγιώτης και εγώ τον είχαμε φιλοξενήσει.

Ξέρετε αυτό που θέλω να πω εδώ ενώπιον σας

είναι ότι όλοι μας οφείλουμε μία μεγάλη δημόσιη συγνώμη

προς το πρόσωπο και την διαδρομή του.

Γιατί ποτέ δεν καταλάβαμε τι ήθελε να πει μέσα

από τον δημόσιο λόγο του και τα βιβλία του.

Γιατί ποτέ όλοι αυτοί οι μετριότητες που πάτησαν πάνω στο όνομά του και βολεύτηκαν μέσα στο ιερό τέμενος του κρατικού συσσιτίου

δεν κλήθηκαν να απολογηθούν από όλους εμάς

για την καταστροφική δράση τους.

Πόσοι από εδώ άραγε ήμασταν στα Πετρωτά;

Πόσοι πιέσαμε για να γίνουν πράξη τα Πετρωτά;

Ο Μιχάλης βιοποριζόταν μόνο από τα βιβλία του.

Τα βιβλία  φρόντιζα να τα προμηθεύομαι πάντα από τον ίδιο,

να του τα εξοφλώ και να τα έχω προς διάθεση.

Μην με ρωτήσετε για την κίνησή τους

γιατί θα εκτραπώ λεκτικός γηπεδικά.

Και είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεται ότι το αρχείο μου είναι πολύ πλούσιο σε καταγραφές διαφόρων «αγωνιστών».

Ο Σταύρος μας έλεγε πάντα ότι έκανε αναπάντητη κλήση

για να τον πάρει πίσω αυτός.

Ο Μιχάλης δεν βούτηξε ποτέ μέσα στην πισίνα του κρατισμού.

Όπως και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι δεν έβαλε ποτέ χαλκά

στον φρόνημά του.

Στο βιβλίο του «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ:

ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος», εκδόσεις Στράβων 2009 έγραφε:

«Την περίοδο που η χώρα έχει ανάγκη διαδικασιών δημοκρατικής επιλογής ανάμεσα στο πολιτικό δυναμικό,

στο πολιτικό της κεφάλαιο,

εδώ επιβλήθηκε η κακιστοκρατία  και η φαυλοκρατία……

Αυτό που δεν παρατηρείται είναι η ανάπτυξη ενός ρεύματος συνειδήσεων, πολιτισμού και πολιτικών αντιδιαφθοράς,

στην κοινωνία πολιτών, στα κόμματα, τους θεσμούς.

Προς μεγάλη έκπληξη των πολιτών στα κόμματα δεν παρατηρούνται διαδικασίες αυτοελέγχου και αυτοκάθαρσης.

Αντίθετα προβάλλεται με θρασύτητα, η υποκρισία και το ψέμα…»

 

Σας ευχαριστώ

Μιχάλης Σπανίδης