ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΑΡΜΑΤΩΝ ΞΑΝΘΗΣ (20.11.2024) ΤΑ ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΤΩΝ ΑΡΜΑΤΩΝ ΒΡΟΝΤΗΞΑΝ ΚΑΙ ΒΡΥΧΗΘΗΚΑΝ…

 Μέρος πρώτο

 1.Γενικά

Την Τετάρτη 20.11.2024, στο πεδίο βολής Αρμάτων Ξάνθης (Πετροχωρίου), διεξήχθη η Τακτική Άσκηση μετά Στρατεύματος (ΤΑΜΣ),  «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ», με τη συμμετοχή των Δυνάμεων των χωρών (Ελλάδας, Αλβανίας, Αρμενίας, Αυστρίας, Βουλγαρίας, Γαλλίας, Γεωργίας, Ιορδανίας και Κύπρου).

Το υπ’ όψη πεδίο βολής, αποτελεί, μια από τις βασικότερες εξειδικευμένες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας, όπου διεξάγεται, κατά άρτιο και ρεαλιστικό τρόπο, η εκπαίδευση των Μονάδων Αρμάτων, που εδρεύουν στη Θράκη.

Ακόμη, ειδικότερα, ανεβαίνει το εθνικό φρόνημα των κατοίκων της Θράκης, το οποίο, στο παρελθόν, είχε τόσο πολύ τρωθεί, όπως πιο κάτω θα αναφερθεί.

Ως εκ τούτου, σήμερα οι Θρακιώτες, με παγιοποιημένο το αίσθημα Ασφάλειάς τους, περήφανοι και σίγουροι ατενίζουν, σε βάθος χρόνου, το μέλλον τους, μαζί με όλους τους Έλληνες του χερσαίου και νησιωτικού ελληνικού εδάφους τους, μη εξαιρουμένου και αυτό της Κύπρου μας. Ακόμη, έχει σπάσει, η εις το παρελθόν, επικρατούσα εκπαιδευτική δέσμευση, που ως ταμπού, είχε καθιερωθεί, όλες, οι εξειδικευμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες βολής, των Μονάδων (Επιλαρχιών) Αρμάτων, να γίνονται , με μετάβασή τους, τόσο μακριά, στο πεδίο βολής Αρμάτων Λιτοχώρου. Τα οφέλη δεν ήταν μόνο, τα ποιοτικά αναβαθμισμένα, εκπαιδευτικά και επιχειρησιακά δεδομένα, αλλά και οικονομικά.

2. Θράκη! Θράκη! Θράκη! …

Μετά την αποφοίτησή μου, το 1958, από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) και την, εις την συνέχεια ετήσια εκπαίδευσή μου στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων (ΚΕΤ), ως μόνιμος Ανθυπίλαρχος, τοποθετήθηκα εις την μοναδική, εις Θράκης, εδρεύουσα, Υπομονάδα Τεθωρακισμένων, την Γ’ Ίλη Αναγνωρίσεως, εις την Ξάνθη.

Τότε, το 1959, η Θράκη, ήταν απομονωμένη, αποκομμένη και στρατιωτικά απογυμνωμένη, από το Κέντρο. Για το λόγο αυτό, ουδείς των συμμαθητών-συναδέλφων μου, των Τεθωρακισμένων, ήθελε να υπηρετήσει σε αυτή (Γ’ Ίλη Αναγνωρίσεως). Η θέση ήταν, ως εκ τούτου κενή και για το λόγο αυτό, ζήτησα με σχετική δήλωσή μου, την επιθυμία να τοποθετηθώ σε αυτή, όπερ και εγένετο. Έτσι, στις 30 Ιουνίου 1959, το πόδι μου πάταγε τα άγια, τα μαρτυρικά, τα πυρωμένα από τη φωτιά της σκλαβιάς και ποτισμένα με δάκρυα και αίμα, χώματα της Θράκης μας. Θεωρώ τη στιγμή αυτή για εμένα, «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ».

Από εδώ, τη Θράκη, στην οποία υπηρέτησα κατ’ επανάληψη, έχοντας υπηρετήσεις και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας (Μακεδονία, Ήπειρο, Νησιά Αιγαίου, Κύπρο κλπ), άρχισα να μεστώνω, να ανδρώνομαι και να τρέφομαι, κατά αποκλειστικότητα, εθνικά και πατριωτικά, έχοντας πάντοτε επίγνωση, των υποχρεώσεων μου, των απορρεουσών, εκ των θέσεων, στις οποίες υπηρετούσα με όλες μου τις δυνάμεις, ψυχή τε και σώματι.

Ξεκινώντας από το ηρωικό χωριό Βέργα της έξω Μάνη, από το οποίο κατάγομαι, βρέθηκα στη Θράκη. Το όνομα Βέργα το πήρε από το επίμηκες, μορφής Βέργας, ταμπουρίου, όπου στις 22 Ιουνίου 1826, εκεί, ανεκόπη η προέλαση του Ιμπραήμ, προς Μάνη και η επανάσταση του 1821, δεν έσβησε και η πατρίδα σώθηκε.

Το τοπίο της Μάνης, άγριο, πετρώδες, άνυδρο, φτωχό σε καρπερή γη, με το λιγοστό χώμα του, τη ματιά σπαθίζει και την ψυχή, περήφανα, θεριεύει.

Το τοπίο της Θράκης, με τις πεδιάδες του, απέραντο, γαλήνιο, καταπράσινο και καρπερό, την ψυχή γαληνεύει και αφήνει τη ματιά, να το ατενίζει ελπιδοφόρα, μέσα στην απεραντοσύνη του.

Το 1952 Ελλάδα και Τουρκία έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ, περιόρισε την Αμυντική Ζώνη Ευθύνης της Ελλάδας μέχρι τον Νέστο ποταμό. Την αμυντική προστασία της Δυτικής Θράκης, λόγω της αδυναμίας του ΝΑΤΟ από τότε μέχρι σήμερα, στην Τουρκία, την έθεσε υπό την 1^η Τουρκική Στρατιά (έδρα Κωνσταντινούπολη), αφού στις κατακτητικές ορέξεις της Τουρκίας, πάντοτε ήταν και είναι η Δυτική Θράκη. Ήδη, το 1952, το πρώτο βήμα, υπέρ της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ είχε γίνει, κατά της Δυτικής Θράκης. Οι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης, οι οποίοι ήταν, οι ντόπιοι και πάρα πολλοί ξεριζωμένοι πρόσφυγες, από τις λατρευτές και προδομένες, ποτέ όμως χαμένες και ξεχασμένες πατρίδες, (Ανατολική Θράκης, Βόρεια Θράκη {Ρωμυλία}, Μικρά Ασία και Πόντο), ανησυχούσαν πάρα πολύ, για τις εκ βορρά και εξ ανατολών, διαγραφόμενες απειλές, Βουλγαρική και Τουρκική, τις οποίες στον παρελθόν είχαν ζήσει, ως υποταγμένοι, σκλάβοι και δέσμιοι της εγκληματικής δράσηςαυτών. Οι Θρακιώτες, φοβόταν, μήπως, στα συμμαχικά πλαίσια του ΝΑΤΟ, δόλιους Συμμάχους, όπως έδειχνα τα γεγονότα και οι αμυντικοί σχεδιασμοί, να επεξεργάζονται και πάλι, μια νέα προσφυγιά τους, δυτικά του Νέστου, όπως έγινε το 1922, δυτικά του Έβρου ποταμού. Φοβούμενοι όθεν, μια νέα προσφυγιά, οι Θρακιώτες, πικραμένοι και απογοητευμένοι, για το λόγο αυτό, ετοίμαζαν τα προσφυγικά ταγάρια τους και πάλι. Κάποιοι έβαζαν σε αυτά, τις οικονομίες τους, σε χρυσές λίρες και κοσμήματα, οι πιο πολλοί όμως, οι φτωχοί, ένα ξερό κομμάτι ψωμί. Έχω ιδία γνώμη, επ’ αυτών, διότι τα έχω ζήσει, ως εκ της υπηρετήσεώς μου στη Θράκη, τότε (1959). Μαζί με τους Θρακιώτες συμπάσχαμε και εμείς, οι ελάχιστοι αξιωματικοί, οι οποίοι υπηρετούσαμε, τότε, στη Θράκη. Τι μπορούσαμε όμως να κάνουμε, για τις ληφθείσες, μοιραίες και ολέθριες αποφάσεις του ΝΑΤΟ για την άμυνα της Δυτικής Θράκης, τις οποίες είχε επιβάλλει στην Ελλάδα και τις οποίες, οι τότε κυβερνώντες, δουλικά και υποτακτικά, είχαν αποδεχθεί.

Προς τονισμό, της εμμονής του ΝΑΤΟ για τις θέσεις αυτού, σχετικά με την άμυνα της Δυτικής Θράκης, αναφέρεται ότι, όταν το 1986, οι στρατιωτικοί ακόλουθοι, των εις την Ελλάδα υφισταμένων πρεσβειών, επισκέφθηκαν εθιμοτυπικά το Δ’ Σώμα Στρατού (Δ’ ΣΣ), στην ενημέρωση που τους εγένετο, κάποιοι των χωρών του ΝΑΤΟ, ωμά, προκλητικά και θρασύτατα μας έθεσαν το ερώτημα «Γιατί εσείς το Δ’ ΣΣ βρίσκεστε εδώ; Η θέση σας, σύμφωνα με τα σχέδια του ΝΑΤΟ, έπρεπε να βρισκόσαστε δυτικά του Νέστου ποταμού». Τους απαντήσαμε ότι το ΝΑΤΟ, πρέπει να διαφοροποιήσει τους αμυντικούς σχεδιασμούς του, σύμφωνα με την επιβαλλόμενη αμυντική θωράκιση του  όλου αμυντικού του χώρου της Ελλάδας. Τότε το σύμφωνο Βαρσοβίας δεν είχα ακόμη διαλυθεί. Την κρίσιμη αυτή περίοδο, όπως στο «Δεύτερο Μέρος» λεπτομερέστερα αναπτύσσεται, έλαβα μια πάρα πολύ επικίνδυνη πρωτοβουλία και εκτέλεσα βολή με πυροβόλα 37x, πολυβόλα 0,30^ο και 0,50^ο των τεθωρακισμένων, Μ8 τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου του 1960, από το σημερινό ελικοδρόμιο του Δ’ ΣΣ, σε απόσταση1.500μ., στο απέναντι ύψωμα Αυγό. Η βολή αυτή αποτέλεσετην αρχή και το ερέθισμα για την κατασκευή του σημερινού πεδίου βολής Πετροχωρίου. Αυτό το πεδίο βολής, από απόψεως σύλληψης της ιδέας κατασκευής του, καθορισμό του χώρου λειτουργίας αυτού, σύνταξη της μελέτης κατασκευής αυτού, ως ΕΕ6-102,τεχνική της βολής Αρμάτων, βελτίωση και εξειδικευμένη ανακατασκευή αυτού κλπ, αποτελούν προσωπικές ενέργειες μου. Λεπτομέρειες στο «Δεύτερο Μέρος».

Για το πεδίο βολής Αρμάτων Ξάνθης, το οποίο μέσα στα πλαίσια των υπηρεσιακών μου υποχρεώσεων, κατασκευάστηκε, είναι δικό μου έργο και δημιούργημα, το οποίο με μεγάλη ικανοποίησή μου, το βλέπω σήμερα να λειτουργεί και να με κάνει υπερήφανο και να νιώθω ότι εξετέλεσα πλήρως την αποστολή μου. Δεν ζήτησα και δεν ήθελα τίποτα για αυτό, διότι η κατασκευή αυτού ήταν υποχρέωσή μου. Μια αναμνηστική πλακέτα νομίζω όμως ότι τη δικαιούμαι. Οι πολιτικοί, τους απόστρατους Αξιωματικούς τους ρίχνουν απαξιωτικά, στον «Καιάδα» της λησμονιάς, οι εν ενεργεία τι κάνουν; Ας μην τους διαφεύγει ότι μετά από λίγο και αυτοί, θα μπουν στον ίδιο χορό, που θα τους οδηγεί στο βάραθρο, στον Καιάδα της λησμονιάς.

Προσωπικά, ποτέ δεν ρίχτηκα στον Καιάδα, συνεχίζω αρθρογραφόντας να ζω και να προσφέρω εθνικά. Να νιώθω αξιωμένος και περήφανος για όλη μου τη ζωή. Ας το πράξουν αυτό όλοι οι απόστρατοι Αξιωματικοί. Η πατρίδα το θέλει και το έχει ανάγκη. Θέλει τη βοήθεια όλων των Ελλήνων σε ό,τι ο καθένας μπορεί να προσφέρει.

 

 

3. 1964, η Θράκη θωρακίζεται

Το 1964, μαζί με την αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο, έχει αρχίσει και η προώθηση αρμάτων μάχης στη Δυτική Θράκη για την αμυντική θωράκιση αυτής. Τα πρώτα άρματα, προωθήθηκαν, μέσω Παρανεστίου- Σταυρουπόλεως και Ξάνθης, για να ξεφύγουν από τον απαγορευτικό και ασφυκτικό κλοιό του ΝΑΤΟ και το οποίο να βρεθεί προ τετελεσμένων, για την επιτέλους θωράκιση της Δυτικής Θράκης.

Προπομποί, ανιχνευτές αυτής της αποστολής και προώθησης των αρμάτων στη Θράκη είχαν την τιμή να αναλάβουν  οι τότε Υπίλαρχοι Βασιλόπουλος Αδάμ (ο υιός του, Υποστράτηγος Βασίλειος Βασιλόπουλος, έχει την τιμή, να υπηρετεί, σήμερα, ως Υποδιοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού)  και Χόχολης Παναγιώτης, οι οποίοι επιλέχθησαν δια την αποστολή αυτή από την ΧΧ Τεθωρακισμένη Μεραρχία, την εδρεύουσα, τότε, στη Θεσσαλονίκη.

Η Θράκη σιγά σιγά, έχει αρχίσει να θωρακίζεται και η εφιαλτική εικόνα, της στρατιωτικής απομόνωσής της, προ του 1964, να αποτελεί  παρελθόν. Το            Δ’ Σώμα Στρατού εδρεύει στην Ξάνθης και είναι ο εγγυητής της ασφάλειας των Θρακιωτών, οι οποίοι νοιώθουν υπερήφανοι για αυτό.

 

Παναγιώτης Χόχολης

Αντιστράτηγος ε.α.

Επίτιμος Διοικητής

 Ανωτάτης Σχολής Πολέμου