Διαμαντοπούλου: « ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!»

 -Ποιο είναι το σχέδιο σας για την πολιτική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ; Με ποια φυσιογνωμία φαντάζεστε το σύγχρονο ΠΑΣΟΚ και  πόσο χρόνο θα χρειαστείτε να πετύχετε την ανάκαμψη του;

Για να μπορέσει  το ΠΑΣΟΚ , να’ ανταποκριθεί στα νέα ιστορικά του καθήκοντα , για να γίνει η εναλλακτική λύση στην διακυβέρνηση της χώρας και η διέξοδος για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία, πρέπει να μετεξελιχθεί  με γοργά βήματα στο Μεγάλο και Κυβερνών ΠΑΣΟΚ. Αυτός ο στόχος έχει μπροστά του, τρεις προκλήσεις:

1.Σύγχρονη σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα

2.Ανοιχτό κόμμα με πολιτική και στρατηγική αυτονομία

3.Ηγεσία με δυνατότητα και προοπτική διακυβέρνησηςΗ απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις έχει ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο και είναι το σοσιαλδημοκρατικό.Το ΠΑΣΟΚ είναι ο μόνος πολιτικός οργανισμός  στην πατρίδα μας, που μπορεί να εκφράσει αξιόπιστα και ρεαλιστικά τις σοσιαλδημοκρατικές αξίες και πολιτικές  και να εμπνεύσει τους πολίτες στο όραμα μιας διαφορετικής από το σήμερα, θετικής προοπτικής.Έτσι  για το ΠΑΣΟΚ είναι αυτονόητη η βασική διαχωριστική γραμμή του με τη συντήρηση σε όλες τις εκφάνσεις της, λαϊκίστικη, παραδοσιακή, φιλελεύθερη. Την ίδια στιγμή όμως που το ΠΑΣΟΚ οριοθετείται ταυτοτικά  απέναντι στον συντηρητισμό , εξίσου οριοθετείται  με σαφήνεια  από την ιδεολογία και τις πολιτικές  της παραδοσιακής ιστορικής αριστεράς όπως αυτή  ειδικά μετεξελίχθηκε  τα τελευταία χρόνια στην χώρα  με το κομματικό και πολιτικό  φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η διπλή ιδεολογική και πολιτική οριοθέτηση του ΠΑΣΟΚ συνδυάζεται με την  επιλογή της στρατηγικής και πολιτικής αυτονομίας του, ως μια ξεκάθαρης πρότασης και ανάλογης γραμμής πλεύσης προς τον ελληνικό λαό .

Το ΠΑΣΟΚ όμως σήμερα  πρέπει να ξαναγίνει το μεγάλο  κίνημα που αντλεί την δυναμική του από την κοινωνία. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει και στην ουσία. Αυτό προϋποθέτει μια νέα μορφή συμμετοχικής οργάνωσης όπου τα μέλη και τα στελέχη του συμμετέχουν ενεργά τόσο στα αναπτυξιακά προγράμματα των περιοχών της όσο και στις θεματικές πολιτικές του ενδιαφέροντος τους. Αυτό σημαίνει όσμωση με την κοινωνία δηλαδή οργανωμένες συνεργασίες με κοινωνικούς φορείς και δίκτυα κοινωνικών οργανώσεων. Ταυτόχρονα υπάρχει ανάγκη μιας διαδικτυακής οργάνωσης με τακτή επικοινωνία του/της Προέδρου με τα όργανα του Κινήματος  όπως και η θεσμοθέτηση διαδικτυακών δημοψηφισμάτων σε θέματα μείζονος ή ειδικού ενδιαφέροντος. Η τρίτη πρόκληση για το Μεγάλο και Κυβερνών ΠΑΣΟΚ είναι  η ισχυρή ηγεσία γι’ αυτό και οι εσωκομματικές εκλογές του Οκτώβρη είναι καθοριστικές.  Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται νέα ηγεσία όχι απλά κομματική αλλά ηγεσία με όραμα και σχέδιο για την κοινωνία και την χώρα. Με δυνατότητες να κρατήσει το τιμόνι της διακυβέρνησης.

Οραματίζομαι και μιλώ , λοιπόν, για ένα bingbang στο ΠΑΣΟΚ που θα το καταστήσει Μεγάλο και Κυβερνών σε ορίζοντα τριετίας. Το ΠΑΣΟΚ με ισχυρή ηγεσία, καθολική συσπείρωση και  συστηματικό σχέδιο στις επόμενες εκλογές μπορεί ν’ αναδειχθεί πρώτη πολιτική δύναμη και να κυβερνήσει την χώρα. Με ρωτούν, αν αυτό μπορεί να γίνει. Και απαντώ ευθέως: Ναι γίνεται! Μπορούμε να μεγαλώσουμε το ΠΑΣΟΚ για να δυναμώνουμε την κοινωνία και την χώρα!

-Ποιο είναι το εθνικό όραμα σας για την Ελλάδα του 21ου αιώνα και τι διαφορετικό φιλοδοξείτε να εκφράσετε, να προωθήσετε και να χτίσετε από την κυβέρνηση της ΝΔ;

Όραμα μου είναι να φέρουμε την Ελλάδα στο κέντρο των εξελίξεων, με πρωταγωνιστικό ρόλο  στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στην Ευρώπη, στον Κόσμο.  Έχουμε διαχρονικά την πρόκληση της  Τουρκίας, που  παραμένει αναθεωρητική δύναμη , δεν είμαστε αφελείς. Κρατάμε τα  κανάλια επικοινωνίας, θέλουμε την ειρηνική συνύπαρξη όμωςδεν διαπραγματευόμαστε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ως μέλη της ΕΕ δεν αποδεχόμαστε την τουρκική προκλητικότητα που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά συνολικά την Ευρώπη. Από το 1974 η Τουρκία γεμίζει το καλάθι των διεκδικήσεων ώστε σε κάθε τελική διαπραγμάτευση να μπορεί να κάνει «ανύπαρκτες υποχωρήσεις».  Εμείς οφείλουμε να μετατρέψουμε όπως κάναμε και στο παρελθόν τη  γεωγραφική μας θέση σε συγκριτικό πλεονέκτημα. Σήμερα στη Βαλκανική ενδοχώρα δημιουργούνται οικονομικές και πολιτικές συμμαχίες  και η Ελλάδα δυστυχώς  βρίσκεται και πάλι  σε κατάσταση  απομόνωσης  στην ίδια της την γειτονιά.

Ως χώρα της Μεσογείου πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχία κρατών αλλά και κομμάτων ως αντιπολίτευση για την αντιμετώπιση:

α. της μετανάστευσης από Αφρική και Ασία γιατί εμείς είμαστε η πύλη εισόδου,

β. αλλά και να συμμετάσχουμε στην συνδιαμόρφωση  ειδικής ευρωπαϊκής πολιτική ς για τα τεράστια προβλήματα που επιφέρει η κλιματική κρίση στις χώρες μας. Ήδη το έχουν κάνει οι χώρες της Σκανδιναβίας και της Κεντρικής Ευρώπης.                                                                                                                                                                                                   Η Ευρώπη βρίσκεται σε φάση μετάβασης, αλλάζουν τα δεδομένα της,  στην άμυνα, στις επενδύσεις, στην εσωτερική αγορά. Οι μεγάλες χώρες καταπατώντας  τη συμφωνία για την εσωτερική αγορά προχωρούν με κρατικές ενισχύσεις στις δικές τους επιχειρήσεις. Ο Νότος και οι μικρότερες χώρες μένουν πάλι πίσω , το χάσμα Βορρά και Νότου μεγαλώνει. Η Ελλάδα σιωπά.  Όσο όμως αποδεχόμαστε έναν ακολουθητικό περιφερειακό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο οι εξελίξεις λειτουργούν σε βάρος μας.

Η Δημοκρατική Παράταξη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη και ακόμα τις πιο δύσκολες ώρες επί Γεωργίου Παπανδρέου και Βαγγέλη Βενιζέλου, είχε πάντα όραμα για το Έθνος και τη χώρα. Μετά από 50 χρόνια δημοκρατίας δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι για το πολιτικό μας σύστημα.     Σήμερα υπάρχει μια απόλυτα πρωθυπουργοκεντρική λειτουργία η οποία έχει εξελιχθεί σε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο το οποίο λειτουργεί σαν να μην υπάρχει άλλη βαθμίδα, περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικάτα  και άλλοι  φορείς!  Δεν υπάρχει πλέον η έννοια της διαβούλευσης και του κοινωνικού διαλόγου.      Η σχέση κράτους πολίτη – παραμένει πελατειακή – οι βουλευτές δεν έχουν την ισχύ και τον σεβασμό που απαιτεί ένα κοινοβουλευτικό σύστημα. Είναι η στιγμή να μελετήσουμε εκείνη την συνταγματική αλλαγή που θα χτυπήσει επιτέλους αυτές τις  παθογένειες. Η Αξιοκρατία που είναι το ζητούμενο για τη νέα γενιά ξεκινά από την αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την πάταξη των πελατειακών σχέσεων και την εθνική μας ασθένεια που είναι η λογική «οι δικοί μας , οι δικοί σας,  οι δικοί τους», είτε αφορά το κράτος είτε αφορά το κόμμα.

Στο κέντρο του σχεδίου για την ανασυγκρότηση της χώρας βρίσκεται μια νέα οικονομική πολιτική στηριγμένη στις μεγάλες αλλαγές ιδιαίτερα στην παραγωγή και την τεχνολογία. Οι μεγάλες προκλήσεις, η αναβίωση της βιομηχανίας, η παραγωγή τεχνογνωσίας, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτούν ένα εθνικό σχέδιο  με συγκεκριμένους στόχους και πόρους.

Η αδυναμία της κυβέρνησης γίνεται εξοργιστική αν συνυπολογιστεί ότι δεν αντιμετώπισε τους ίδιους δημοσιονομικούς περιορισμούς που είχαν οι κυβερνήσεις μετά το 2009. Δεν είχε δηλαδή μνημονιακούς όρους και, επιπλέον, ήρθαν λόγω της πανδημίας στα χέρια της 36 δις. του Ταμείου Ανάκαμψης (μέχρι και το 2027). Αυτή ήταν μια ευκαιρία αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, την οποία η χώρα χάνει. H Ελλάδα χάνει την μεγάλη της ευκαιρία.

Για μας η κεντρική ιδέα και στόχος  είναι η Ελλάδα που καινοτομεί , παράγει και  εξάγει.  Παράγει εθνικό πλούτο και τον αναδιανέμει δίκαια. Βιομηχανία και ΜΜΕ , τουρισμός και εμπόριο, αγροτικός τομέας απαιτούν θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις ώστε η Ελλάδα να σταματήσει να εισάγει και να καταναλώνει. Η ελληνική επιχείρηση σήμερα δεν μπορεί να ανταγωνισθεί ούτε σε παγκόσμιο ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τρία είναι τα μεγάλα εμπόδια:

-Ενεργειακό κόστος που είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και οφείλεται σε κυβερνητικές επιλογές που δεν έδωσαν προτεραιότητα στα δίκτυα αλλά στην μονοκρατορία των παρόχων που δεν δίνουν σήμερα την δυνατότητα στην βιομηχανική και αγροτική παραγωγή να συμμετέχει ενώ αυξάνεται η ενεργειακή φτώχεια.

-Το δεύτερο σημαντικό είναι το τραπεζικό φρένο. Εξαιρετικά μεγάλα επιτόκια δανεισμού και αδυναμία πρόσβασης μιας μέσης επιχείρησης στο τραπεζικό σύστημα. Το τραπεζικό σύστημα είναι κλειστό και δεν επιτρέπει τον ανταγωνισμό που θα έφερνε οφέλη στην ελληνική οικονομία. Θα πρέπει να ανοίξει ο ανταγωνισμός των τραπεζών και να παίξουν σημαντικό ρόλο και οι μικρές περιφερειακές τράπεζες.

-Το τρίτο βασικό πρόβλημα είναι το βασίλειο της ελληνικής γραφειοκρατίας , που γίνεται όλο και πιο καταδυναστευτικό σε επιχειρήσεις και σε πολίτες. Πρέπει να προχωρήσουμε σε αλλαγή του καθεστώτος των δημοσίων συμβάσεων, προμηθειών και προκηρύξεων. Να σταματήσουμε να μετατρέπουμε την γραφειοκρατία σε ψηφιακή.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πάνω από το 90% στη χώρα, δεν βλέπουν σχεδόν τίποτα από τα κεφάλαια που προορίζονται για την ανάπτυξη. Η χώρα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ όσον αφορά τον ψηφιακό εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων της. Στόχος είναι η ενδυνάμωση με κίνητρα την αύξηση  του μεγέθους των επιχειρήσεων , με την φορολογική δικαιοσύνη και με την  οργανωμένη υποστήριξη της διεθνούς παρουσίας τους.

Η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία έχουν ανάγκη ισχυρής περιφερειακής αποκέντρωσης για την καλύτερη απόδοση στον πολίτη. Στον χώρο της παιδείας η μεταρρύθμιση στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και της κυριαρχίας του διαδικτύου πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά επανάστασης. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα ακόμα και σε σχέση με την προηγουμένη δεκαετία.

Στη μεταρρύθμιση για την παιδεία δίνω τον τίτλο «Αριστοτέλης και Τεχνητή Νοημοσύνη», που σημαίνει ότι οι ανθρωπιστικές σπουδές πρέπει  να συνδυάζονται με  τις φυσικές επιστήμες  και να δημιουργούν πολίτες με κοινωνικά χαρακτηριστικά που να  μπορούν να κατανοήσουν και να επιβληθούν στις μηχανές.

Στην υγεία η μεταρρύθμιση πρέπει να ξεκινήσει από τον διαχωρισμό του ΕΣΥ από το Υπουργείο  στο  διοικητικό μοντέλο, την οικονομική  και  επιστημονική αναβάθμιση  και αξιοκρατία των γιατρών και όλου του προσωπικού των νοσοκομείων και βέβαια τονψηφιακόεκσυγχρονισμό.

Ως κορωνίδα της κοινωνικής πολιτικής θα έθετα το σύνθημα «πρώτα τα παιδιά». Δεν μπορεί να είμαστε η χώρα με 30% παιδική φτώχεια, κεντρικός μας στόχος και δέσμευση πρέπει να είναι η απόλυτη εξάλειψη της παιδικής φτώχειας.  Τέλος  θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά για το μεταναστευτικό, που είναι πρόκληση  της εποχής μας και που απαιτεί ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ολοκληρωμένες λύσεις. Η πρόσφατη πολιτική αναταραχή στη Γερμανία αναδεικνύει για άλλη μια φορά την ανάγκη για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης και ασύλου, μακριά από εθνικούς εγωισμούς. Η θέση μου παραμένει σταθερή: η ανθρωπιά και η ασφάλεια μπορούν να συνυπάρχουν. Τέσσερεις είναι οι μεγάλες προκλήσεις για την Ευρώπη:

1. Επενδύσεις και ανάπτυξη στην Αφρική για να μένουν οι λαοί στον τόπο τους.

2. Φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων με αποτελεσματικό τρόπο.

3. Κοινή πολιτική ασύλου και δίκαιη κατανομή των προσφύγων σε όλες τις χώρες.

4. Πολιτική κοινωνικής ενσωμάτωσης με δικαιώματα και υποχρεώσειςκαι με σαφή προϋπόθεση τον σεβασμό όσων έρχονται στην Ευρώπη των ευρωπαϊκών Συνθηκών και των εθνικών Συνταγμάτων.

– Για ποιους λόγους πιστεύετε ότι είστε  καταλληλότερη  να ηγηθείτε του ΠΑΣΟΚ σε αυτή την χρονική περίοδο;

Πιστεύω  ότι  με την εμπειρία της πολιτικής μου διαδρομής  ως Νομάρχης , Υπουργός, Ευρωπαία Επίτροπος, μπορώ να συνεισφέρω σημαντικά στην προσπάθεια για  μια Δυνατή Ελλάδα με περισσότερη Δημοκρατία και δικαιότερη Κοινωνία. Αν εκλεγώ Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα εγγυηθώ την ενότητα του Κινήματος με την αξιοποίηση όλου του δυναμικού  μας ώστε να διαμορφώσουμε όλοι μαζί ένα ανοιχτό, δημοκρατικό, νικηφόρο Κίνημα. Ν’ αφήσουμε πίσω μας την μέχρι σήμερα λογική του μικρού και συμπληρωματικού κόμματος , των χαμηλών προσδοκιών και των μικρών βημάτων. Να προχωρήσουμε όλοι μαζί για ένα ΠΑΣΟΚ  που θα  γίνει μέσα στην τριετία Μεγάλο και στις επόμενες εκλογές Κυβερνών.