Αγώνας Σπόρ
ΓΙΑΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΠΑΛΙΑ
Ήταν 16 του Σεπτέμβρη, όταν στο ματς του κυπέλλου με το Δροσερό αποκτήσαμε σφυγμό. Οταν τα διαλυμένα μας όνειρα ξαναπήραν σχήμα και υποσχεθήκαμε πως τίποτα δεν είχε τελειώσει!
14 του Σεπτέμβρη, στη Φελώνη, το ταξίδι που ξεκίνησε τότε συνεχίζεται. Τίποτα δεν είναι όμως ίδιο με τότε. Γιατί; Γιατί η περσινή χρονιά μας έκανε ακόμα πιο δυνατούς! Γιατί η φλόγα έγινε φωτιά! Γιατί η τρέλα και το πάθος που μας έστειλε σε κάθε γωνιά του νομού μας, δεν χωράει πλέον εδώ! Γιατί τα όνειρα μας έχουν πάρει μορφή και θα πολεμήσουμε γι’ αυτά μέχρι τέλους, με πείσμα που παρόμοιο του δεν είχαμε ποτέ!
Ενα ακόμα γήπεδο λοιπόν, ένα γήπεδο στα τσιμέντα του οποίου ενώσαμε πέρσι τις φωνές μας στον ημιτελικό κυπέλλου. Εκεί οι καρδιές μας θα ξαναχτυπήσουν στο ρυθμό του τυμπάνου. Εκεί, αγκαλιασμένοι θα φτύσουμε πάλι τα πνευμόνια μας. Εκεί, θα δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο. Εκεί, θα αποδείξουμε στους παίκτες που θα σηκώσουν τη βαριά μας φανέλα, ότι μόνοι τους δεν θα παίξουν ούτε στιγμή. Εκεί, θα αποδείξουμε, για μια ακόμη φορά, πως η επιστροφή μας είναι πλέον θέμα χρόνου!
Για την ομάδα και για την πόλη!
ΑΙΝΤΕ ΑΟΞΑΡΑ!
Xanthifans
