ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ

Μήνας Ιούλιος! Ο μήνας με τα πολλά Ιστορικά γεγονότα για την Πατρίδα μας.

1 Ιουλίου 1828. Αρχίζει η λειτουργία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων στο Ναύπλιο, με διαταγή του Ιωάννη Καποδίστρια.

1 Ιουλίου 1913. Το 21^ο Σύνταγμα Πεζικού της VIIης Μεραρχίας απελευθερώνει την Δράμα και τρέπει τους Βούλγαρους σε άτακτη φυγή.

2 Ιουλίου 1881. Η Θεσσαλία και η Άρτα προσαρτώνται στον κορμό της Ελλάδος.

3 Ιουλίου 1824. Ο Ελληνικός Στόλος με 16 πολεμικά πλοία και 4 πυρπολικά, υπό τους Μιαούλη και Σαχτούρη, αποβιβάζει στα Ψαρά 1.500 άνδρες οι οποίοι καταλαμβάνουν το νησί. (Καταστροφή των Ψαρών από τους Τούρκους 21-6-1824).

4 Ιουλίου 1822. Μάχη του Πέτα.

6 Ιουλίου 1913. Ο Ελληνικός Στρατός με την VIIη Μεραρχία απελευθερώνει το Κάτω Νευροκόπι.

7 Ιουλίου 1920. Ο Ελληνικός Στρατός, με την Μεραρχία Σμύρνης αποβιβάζεται στην Ραιδεστό (Ανατολική Θράκη)

8 Ιουλίου 1921. Μάχη του Δορύλαιου. (Μικρά Ασία)

9 Ιουλίου 1821. Οι Τούρκοι απαγχονίζουν τον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Κυπριανό.

10 Ιουλίου 1913. Μετά από ραγδαία προέλαση του Ελληνικού Στρατού, καταλαμβάνονται τα στενά της Κρέσνας.

11 Ιουλίου 1908. Αποφασίζεται ο τερματισμός του Μακεδονικού Αγώνα.

12 Ιουλίου 1920. Τμήματα του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων, εισέρχονται και καταλαμβάνουν την Αδριανούπολη.

13 Ιουλίου 1913. Ο Ελληνικός Στρατός, με την VIIIη Μεραρχία του Δημ. Ματθαιόπουλου απελευθερώνει την Ξάνθη.

13 Ιουλίου 1913. Πέφτει στο πεδίο της μάχης στη Τζουμαγιά ο «γενναίος των γενναίων» Ταγματάρχης Πεζικού Ιωάννης Βελισσαρίου.

20 Ιουλίου 1974. Εισβολή του Τουρκικού Στρατού στην Κύπρο με απόβαση στην Κυρήνεια και αεραπόβαση στο Γκιόνελι.

23 Ιουλίου 1821. Οι Έλληνες μπαίνουν στο κάστρο της Μονεμβασιάς, μετά από πολιορκία πολλών ημερών.

26 Ιουλίου 1822. Καταστροφή της Στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια, με νικητή τον Θ. Κολοκοτρώνη.

31 Ιουλίου 1818. Πεθαίνει στην Κωνσταντινούπολη ο Φιλικός Νικόλαος Σκουφάς από το Κομπότι Άρτας.

 

Στέκομαι στην 20^η Ιουλίου του 1974, την ημέρα εισβολής του Τουρκικού Στρατού στην Μεγαλόνησο Κύπρο, ημέρα Σάββατο στη 5 η ώρα το πρωί, όπου εφαρμόσθηκε το Σχέδιο «Αττίλας Ι» (από το όνομα του Βασιλιά των Ούννων).

Τον «Αττίλα Ι» ακολούθησε ο «Αττίλας 2» στις 14 Αυγούστου στις 04:30 το πρωί (εν μέσω Δημοκρατίας στην Ελλάδα και παρά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ περί κατάπαυσης του πυρός), μέχρι τη 17 Αυγούστου, με αποτέλεσμα να καταληφθεί το 36,3% του Κυπριακού εδάφους, να πέσουν στα πεδία των μαχών 2.000 νεκροί (Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες) και να αγνοούνται ακόμη 1619!!

Τηλεοπτικός Σταθμός της Πατρίδας μας τον Απρίλιο του 2004 παρουσίασε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα μερικοί από τους υπηρετήσαντες τότε στην Κύπρο, ιδιαίτερα σε Μονάδες Ειδικών Δυνάμεων.

Άνθρωποι γερασμένοι πρίν την ώρα τους, υπερήφανοι όμως για την προσφορά τους (ποιος άραγε γνωρίζει τους ηρωισμούς που έγιναν εκείνη την εποχή στην Κύπρο;) αλλά και μ’ ένα παράπονο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους ότι η «Πολιτεία τους ξέχασε»!

Χρειάσθηκε να περάσουν τριάντα χρόνια από την Τουρκική εισβολή του 74 για να αναγνωρίσει η Πολιτεία ως πολεμική περίοδο το χρονικό διάστημα από 20 Ιουλίου έως 20 Αυγούστου 74, καθώς και τα γεγονότα μικρότερης κλίμακας που έλαβαν χώρα στην Τυληρία και την Λευκωσία το 1964 και στις περιοχές Κοφίνου και Αγίων Θεολόγων το 1967.

Η αναγνώριση έγινε με τον Ν2641/1998 (Περί Παλλαϊκής Άμυνας) και στην συνέχεια με την έκδοση στις 21 Ιουνίου 2002 Προεδρικού Διατάγματος (Περί Απονομής Πολεμικών Μεταλλίων ΦΕΚ 149/5), το οποίο μέχρι σήμερα έμεινε ανενεργό, αφού δεν καθορίστηκαν ακόμη ο χρόνος και ο τρόπος χορηγήσεως των διπλωμάτων και των διασήμων.

Κάθε χρόνο οι Εντιμότατοι «Άρχοντες» της Πολιτείας, εδώ και μισό περίπου αιώνα, αρκούνται στην επανάληψη των στερεότυπων μηνυμάτων για τις «γιορτές μνήμης» και την καταδίκη του προηγηθέντος της Τουρκικής εισβολής «άφρονος στρατιωτικού πραξικοπήματος», αποφεύγουν όμως να εξετάσουν με την απαιτούμενη ευαισθησία και προσοχή (όπως κάνουν για άλλα πράγματα), τις ειδικότερες περιπτώσεις αυτών των ελαχίστων «ξεχασμένων πολεμιστών» της σύγχρονης πολεμικής περιόδου.

Έγιναν παλαιότερα δημοσιογραφικές έρευνες και διαπιστώθηκε ότι μερικοί από τους «ξεχασμένους πολεμιστές της Κύπρου» είναι ρακένδυτοι, χωρίς οικογένεια και στέγη, έγκλειστοι σε κοινωνικά ιδρύματα και τρελλάδικα, ξεχασμένοι, φοβισμένοι και με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που κληρονόμησαν από τις συνθήκες και τις ιδιαιτερότητες των επιχειρήσεων στην Κύπρο.

Διαβάστε το βιβλίο του απόστρατου Ταξιάρχου Κων/νου Αργυρόπουλου «1974 οι Αδικαίωτοι», να δείτε τι γράφει για τον Υπολοχαγό Μάχο, για τον Ορφανίδη, για τον Λοχία με το κομμένο από βλήμα πόδι, όπου φαινόταν οι λιωμένες σάρκες μέσα στην κουρελιασμένη περισκελίδα, για τον Παντελή τον Γιαννακόπουλο, τον Ροκκά, τον Τσάλαχη, τον Γαληνό, τον Καχέλο από την Χρυσούπολη που οι Τούρκοι τον έδερναν ανελέητα επί ένδεκα ημέρες, τον Τσιώνο και τον Τσουκνίδα που άφησαν την τελευταία τους πνοή στην Κύπρο και τόσους άλλους Κυπρίους και Ελλαδίτες!!

Στους Αξιωματικούς και οπλίτες που πολέμησαν στην Κύπρο κι’ έχασαν τη ζωή τους, τραυματίσθηκαν, είναι αγνοούμενοι αλλά και σ’ αυτούς που είχαν την τύχη να είναι σήμερα ζωντανοί, ανήκει δικαιωματικά ο έπαινος και η τιμή για τις πράξεις ηρωισμού και τις θυσίες τους προς την Πατρίδα.

 

Αντγος ε.α.

Νικόλαος  Φωτιάδης

Επίτιμος Υδκτής Δ’ ΣΣ