Ανταλλάζουμε καθημερινά τα βλέμματά μας
κατά τις μετακινήσεις μας στην ευρύτερη περιοχή
της Γενησέας και των Αβδήρων.
Κι αυτό κρατεί εδώ και πολλά χρόνια,
από εκείνο το μοιραίο ξημέρωμα
όπου τέσσερα άγουρα στην ζωή παιδιά
ορφάνεψαν μια για πάντα
από όλες τις άνοιξες και τα καλοκαίρια τους.
Θέλεις η απειρία; η ξενοιασιά; το αλκοόλ;
η ταχύτητα; η κακιά στιγμή;
Δεν κάνω τον έξυπνο εκ του ασφαλούς, ειδικό.
Αυτό όμως που θέλω να πω είναι τούτο.
Ποδηλατώ συνέχεια σε αυτήν την διαδρομή.
Χάρις στην ευγενική προσφορά
από ένα συμμαθητή των εφηβικών μας χρόνων,
γκατζετάκια ραδιοπειρατή της αξέχαστης δεκαετίας του ΄80,
η κατασκευή του προσαρμοσμένη πάνω στο ποδήλατο,
κατορθώνει να μου δίνει με απόκλιση σχεδόν 5%
τις ταχύτητες των οχημάτων που μας προσπερνούν.
Τα νούμερα κινούνται από τα 120 έως τα 180 χλμ την ώρα.
Εξαιρέσεις και φυσικά υπάρχουν αλλά είναι ελάχιστες,
κυρίως από αυτούς που απολαμβάνουν μέσω της οδήγησης
την ομορφιά της στιγμής του Θρακικού περιβάλλοντος.
Και όλα αυτά την στιγμή που όλος ο νομός
αριθμεί τους τελευταίους μήνες
τραγικά θανατηφόρα δυστυχήματα.
Εναμισάλιτρα, δίλιτρα, τρειαμισάρια και άλλα τινά
κινούνται λες και βρίσκονται στην πίστα των Σερρών.
Έτσι λοιπόν στο αστραφτερό κάλος της speed καρέκλας
των δικαιωματιστών drivers τας κεφαλάς ημών κλίνουμε…
Πολλές ευχές για ένα ασφαλές και αναίμακτο
Ιουλιανό φανταστικό προσεχώς.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
