Γιώργος Φραντζολάς – δρομολόγια

Εδώ και δύο ημέρες κρατώ στα χέρια μου

την ολόφρεσκη έντυπη λογοτεχνική κατάθεση του Γιώργη Φραντζολά,

μουσικού φιλολόγου χωρίς κόμμα ενδιάμεσα  όπως δηλώνει συνέχεια ο ίδιος,

«δρομολόγια».

Έκδοση του Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης,

με αριθμό έκδοσης 79.

Όπως σημειώνει ο ίδιος στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

 «Στα δρομολόγια περιλαμβάνονται πεζογραφήματα, παραμύθια και έμμετρες αφηγήσεις για πρόσωπα, τόπους και πράγματα, που έγραψα κατά καιρούς άλλοτε με εύθυμη και σκωπτική διάθεση, άλλοτε σαν παραμυθάς και άλλοτε με διάθεση στοχαστική. Τα πιο πολλά κουβεντιάζουν με την άλλη μου τέχνη να γράφω τραγούδια. Πάνω σ’ αυτές τις ιστορίες, τους μύθους και τα βιώματα ανάβλυσαν οι στίχοι σε αρκετά τραγούδια μου».

Ο Γιώργος Φραντζολάς έχει μια θητεία πολλών χρόνων.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου η πρώτη μας συνάντηση πρέπει να έγινε πριν από πολλά χρόνια κατά την επίσκεψη του Στέλιου Ράμφου

στην Πόλη της Ξάνθης με αφορμή την παρουσίαση ενός βιβλίο του.

Το ύφος του νοσταλγικό και νηφάλιο.

Χωρίς προκρούστεια μοντέλα, η λογοτεχνική του κατάθεση

καταφέρνει να εξασφαλίζει στην αφήγησή του αντοχή και ποιότητα, μεταβάλλοντας έτσι τα κείμενά του σε απόλαυση ανάγνωσης.

Κείμενα συνειρμικά χωρίς πλατυασμό, απαγκιστρωμένα από συναναστροφές που είναι αντίθετες από  την αλληλοεκτίμηση.

Κείμενα γραμμένα με κέφι και σπιρτάδα, καλοδομημένα,

με οικονομία σκηνών και καίριους διαλόγους.

Το γράψιμό του και εδώ στα «δρομολόγια»

με έκανε να νοιώσω ως κάλφας….

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όπως θέλω, μόνο το ξεφύλλισα.

Εξάλλου τα κείμενα του Γιώργη θέλουν προσπάθεια,

δεν διαβάζονται στο πόδι και ούτε σε ένα σκαμπό.

Όμως ομολογώ ότι με τράβηξε αμέσως «το σφενδάμι».

Ρεαλιστικές αφηγήσεις, ζωντανά πρόσωπα,

με μυθικές φιγούρες να τραβούν τα νήματα μπροστά στα μάτια μας.

Ήρεμο πάθος και αισθητική καινοτομία,

με σεβασμό και γνώση σε υψηλό βαθμό.

Ο Γιώργος αποδεικνύεται όχι μόνον αστείρευτος

αλλά και ολόφρεσκος,

ανταποκρινόμενος στα σύγχρονα  καθημερινά.

Ένας γλυκός ήπιος συνομιλητής.

«Ως εδώ λοιπόν και μη παρέκει.

Το ταξίμι και το βέρσο θέλουν τουμπεκί».

Τελικά Ζόρικο πράγμα ο δρόμος και μικρό το δέμα μας,

αλλά σημαντικό.

Γιώργη σε ευχαριστούμε για αυτό το αντίδωρο.

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης

Εκδότης Βιβλιοπώλης