Οι έφηβοι και οι μαθητές μας σήμερα είναι το πολύ 17 χρονών.
Αυτά τα παιδιά σε όλη τους τη ζωή, σε ΟΛΗ τους, έζησαν:
* 10 χρόνια οικονομικής κρίσης και καταστροφών στη κοινωνία και στις οικογένειες τους,
* Αμέσως μετά μια απειλή θανάτου με την πανδημία Covid,
* και ακολούθως δύο καταστροφικούς πόλεμους που συνεχίζονται κοντά τους…
Και όλα αυτά έχοντας λίγο ή πολύ, μια οθόνη στο χέρι τους για 3-4-5 ώρες κάθε μέρα !!!
Ας αναρωτηθούμε ποιο πρόσωπο του κόσμου γνώρισαν; και σε ποιον κόσμο ζουν και τώρα. Τι μπορεί να ονειρεύονται για το μέλλον τους;…
Και ´μεις γονείς, εκπαιδευτικοί και μεγαλύτεροι, τους βομβαρδίζουμε με “πρέπει” με “απειλές” και φόβους για το μέλλον τους !!!
Ας ξανασκεφτούμε και ας πάμε δίπλα τους να ακούσουμε, να
συλλογιστούμε και να συζητήσουμε μαζί τους με αλήθειες, χωρίς δισταγμούς με
απόλυτη ενσυναίσθηση και όχι χειραγώγηση.
Κάτι άλλο θα δούμε τότε στη συμπεριφορά και στη ζωή τους…
