Οι αναδασμοί είναι εμβληματικά έργα για αγροτικές περιοχές. Οπου έγιναν ,δεκαετίες 1950 ,60 ,70 , η προστιθέμενη αξία στις παραγωγές ήταν δεδομένη. Μέχρι τέλος δεκαετίας του 1990 γινόταν από υπαλλήλους του δημοσίου με αποτέλεσμα την μεγάλη καθυστέρηση στον χρόνο υλοποίησης. Αν δε ένας αναδασμος δεν ολοκληρωθεί σε τρία το πολύ χρόνια δημιουργούνται άπειρα και χρονοβόρα προβλήματα. Στις πρώτες σκέψεις των κυβερνήσεων ( ΝΔ 1990,ΠΑΣΟΚ 1996 ) να δοθούν σε ιδιώτες υπήρξαν καθολικές αντιδράσεις από του Δ.Υ με απεργίες, καταλήψεις και αρνήσεις διενέργειας διαγωνισμών. Όχι από οίστρο εργασίας, προσφοράς, και προστασίας του δημοσίου συμφέροντος ,όπως υποστήριζαν , αλλά για λόγους ατομικών συμφερόντων. Καθόσον οι παράνομες συναλλαγές με τους αγρότες επέφεραν “μαυρα” και όχι ευκαταφρόνητα εισοδήματα.
Ερχόμαστε στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα όπου μετά είκοσι έτη παλινωδιων ξεκίνησαν οι πρώτες δημοπρασίες. Πρώτη αστοχία η υποχώρηση της πολιτείας στο θέμα της επίβλεψης.Αντι να την αναθέσει σε ανεξάρτητη ( ιδιωτική) αρχή την ανέθεσε στο δημόσιο. Εκεί αρχίζει ένας νέος φαύλος κύκλος.
Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία του αναδασμού ΕΡΑΣΜΙΟΥ. Το 2012 υπογράφεται η σύμβαση μεταξύ του Αντιπεριφερειάρχη και του αναδόχου. Με μοναδική κριτήριο την θηριώδη έκπτωση (72%). Πράγμα αδιανόητο σε οιαδήποτε οργανωμένο κράτος, χωρίς να ζητάει και άλλα εχέγγυα από τον αναδοχο. Ο τότε Αντιπεριφερειάρχης δέσμιος της νομοθεσίας και της κατακραυγής των διαφόρων χρήσιμων ηλιθίων υπογράφει την σύμβαση καθόσον μονόδρομος.
Από αυτό το σημείο αρχίζουν τα προβλήματα μεταξύ αναδόχου που πάντα βρίσκει προσχήματα για καθυστέρηση και μιας καστας απρόθυμων υπαλλήλων να βοηθήσουν. Συγχρόνως ανακαλύπτεται ότι για μια έκταση πλέον των δύο χιλιάδων δεν αναγνωρίζονται οι τίτλοι ιδιοκτησίας και θεωρούνται εκτάσεις δημοσίου. Σε συνεχείς επικοινωνίες με το υπουργείο του γράφοντος καθώς κα σε συναντήσεις με τότε υπουργό Γεωργίας ( Αποστόλου) το αποτέλεσμα τραγικό. Οι άνθρωποι και δεν ήξεραν και δεν τους ένοιαζε.
Σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Σγουριδη ( τότε υπουργός) βρήκαμε λύση….αλλα δυστυχώς παρετηθη εκείνες τις μέρες και το θέμα παρέμεινε. Συγχρόνως πίεζα πρός κάθε κατεύθυνση για εύρεση χρημάτων και σύνταξη μελετών για την κατασκευή των παράλληλων έργων. Κανένας αναδασμός δεν ολοκληρώνεται χωρίς την περαίωση των παράλληλων έργων.
Ερχόμαστε στο 2016 όπου ανακαλύπτεται ότι για την συνέχιση των εργασιών του αναδασμού απαιτούνται υδραυλικές μελέτες που δεν υπήρχαν. Ο ανάδοχος βάζει βέτο στην συνέχιση του έργου.
Τότε αρχίζει νέο γαϊτανάκι διαβουλεύσεων. Ένας πρόχειρα σχεδιασμένος ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ που ενοποίησε προηγούμενες υπηρεσίες των Νομαρχιών χωρίς σχέδιο και καταμερισμό αρμοδιοτήτων αποδεικνύεται παραγωγός μόνο διοικητικών προβλημάτων. Δύο υπηρεσίες να αρνούνται την διενέργεια διαγωνισμού ως ανορμόδιες και με ένα γενικό διευθυντή άβουλο να σηκώνει ψηλά τα χέρια. Η πρόταση μου για έκπτωση του αναδόχου κα έκκληση στον Περιφερειάρχη να δώσει εντολή για διενέργεια διαγωνισμού δεν εισακούστηκαν.
Μετά από προσωπικές πιέσεις ο διαγωνισμός έγινε από την ΔΤΥ ΞΑΝΘΗΣ μετά σχεδόν δύο χρόνια καθυστερήσεις. Η ανάθεση και η υλοποίηση των υδραυλικών μελετών έγινε από τον αντικαταστάτη μου. Ακολούθως τα πράγματα πήραν την γνωστή ροή και με την βοήθεια των νομικών στα πρώτα προβλήματα.
Μπορεί για λόγους μικροπολιτικής να υποστηρίζεται ότι κοντεύει η ολοκλήρωση, η στιγνη πραγματικότητα άλλα πρεσβεύει.
Εξ αιτίας προβλημάτων του αναδόχου,της σαθρης νομοθεσίας , της απειρίας της νέας διοίκησης και της απροθυμίας υπηρεσιακών παραγόντων….μονο αισιόδοξος δεν είμαι.
Υ.Γ Στην όλη εξίσωση προσθέστε και την απροθυμία ( σαμποτάζ) μέρους κατοίκων του ΕΡΑΣΜΙΟΥ για ιδιοτελείς λόγους. Έχοντες καταπατημένες εκτάσεις δεν ήθελαν να χάσουν τα κεκτημένα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΑΓΝΑΦΕΡΗΣ
