ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ

1. Γενικά

1. Γενικά

          Για να μπορέσουμε να περιγράψουμε και οριοθετήσουμε και στη συνέχεια σχεδιάσουμε, την  αποτελεσματική αντιμετώπιση της πολυδιάστατης Τουρκικής απειλής στο Αιγαίο (νησιά, θαλάσσιο και εναέριο χώρο), θα αναφερθούμε σε απλές, εκλαϊκευμένες στρατηγικές έννοιες, αρχές και εκτιμήσεις, αλλά και σε κύρια και καθοριστικά ιστορικά γεγονότα, που αφορούν στο Αιγαίο, σε συσχετισμό πάντοτε, με την σημερινή υφιστάμενη τεταμένη και απρόβλεπτη, σε εξελίξεις, κατάσταση, που μπορεί να φθάσει μέχρι και σε πολεμική σύρραξη.

 

2. Δομή Σχεδίων Επιχειρήσεων στο Αιγαίο

          Κάθε σχέδιο επιχειρήσεων και πολεμικών αναμετρήσεων στο Αιγαίο ή οπουδήποτε αλλού, είτε στη σχεδίασή του, είτε στην υλοποίηση – εκτέλεσή του, διαχρονικά, από αρχαιοτάτων χρόνων, μέχρι σήμερα, μέσα στα υφιστάμενα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά πλαίσια, έχει τις σχετικές παραμέτρους του. Οι παράμετροι διακρίνονται σε σταθερές και μεταβλητές, όπως πιο κάτω:

                 α.    Σταθερές είναι αυτές, οι οποίες παραμένουν, μέσα στο πέρασμα των αιώνων, πάντα οι ίδιες, όπως το πεδίο σύγκρουσης-μάχης, με τις δυνατόν ανθρώπινες παρεμβάσεις σε αυτό. Όπως , στη συγκεκριμένη περίπτωση του Αιγαίου, το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ (17 Νοε 1869), που εκτίναξε στα ύψη, την ήδη υφιστάμενη τότε, στρατηγική αξία, της περιοχής του Αιγαίου, με τον δυνατό επιπλέον έλεγχο, των δια του Ινδικού Ωκεανού οδεύσεων και συγκοινωνιών, μέσω Σουέζ. Άλλη σταθερή παράμετρος είναι οι καιρικές συνθήκες, με τις οποιεσδήποτε επελθούσες κλιματικές αλλαγές. Ακόμη στο Αιγαίο και στις εγγύς αυτού παράλιες μικρασιατικές περιοχές, χωρίς διακοπή, ιστορικά, καταγράφεται, επί τρείς χιλιάδες χρόνια, μια άλλη σταθερή παράμετρος, η παρουσία του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (Ίωνες, Αιολείς, Δωριείς). Ο Ελληνισμός το 1922, με τη μικρασιατική καταστροφή, αναδιπλούμενος, έκανε ένα βήμα πίσω, μετά από τις συμμαχικές προδοσίες, ραδιουργίες, δολοπλοκίες και πλεκτάνες και εγκατέλειψε, για την ώρα, τις παράλιες μικρασιατικές ακτές και σήμερα ¨γαντζώνεται¨ στα νησιά του Αιγαίου και παραμένει εκεί, ως άλλος ¨Διγενής Ακρίτας¨ φυλάσσοντας θαλάσσιες Θερμοπύλες….. στα θαλάσσια σύνορά μας, τα οποία υπάρχουν. Κάποιοι όμως τα ξεχνούν….

                 β.    Οι μεταβλητές, είναι τα αντιπαρατιθέμενα κράτη και οι ένοπλες Δυνάμεις τους, τα οπλικά συστήματά τους, τα οποία αρχίζουν από την σφενδόνη, το ξίφος, το ακόντιο, το κουπί, την τριήρη και φθάνουν μέχρι τα αεροσκάφη πολλών γενιών, τους πυραύλους συμβατικούς και πυρηνικούς, τα υποβρύχια, οι κατά καιρούς συμμαχίες, η προπαγάνδα, οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, οι διωγμοί, οι εξανδραποδισμοί, οι γενοκτονίες και λοιπά των οποίων ουκ έστι τέλος.

 

3. Πως Γράφεται η Ιστορία

          Οι λαοί που έδρασαν στην περιοχή αυτή, άφησαν τα ίχνη τους και έγραψαν την Ιστορία τους. Πως γράφεται όμως η Ιστορία;

                 α.    Ο Κεμάλ, μέσα στα πλαίσια του εκτουρκισμού, όλων των φυλών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όσες επέζησαν αποδεκατισμένες, μετά το 1922, μαζί με την αλλαγή της γραφής από αυτή του Κορανίου, επεδίωξε να φτιάξει μία καινούργια, νόθα, κίβδηλη, κάλπικη ιστορία, παραχαράσσοντας, την πραγματική ιστορία. Αυτό αποτέλεσε και αποτελεί ¨εθνικό δόγμα¨, για όλους τους Πρωθυπουργούς και Προέδρους της Τουρκίας, να ¨φτιάξουν¨ ιστορία, κομμένη, ραμμένη και γραμμένη, στα μέτρα τους. Ακόμη και ο μετριοπαθής Οζάλ, διακήρυττε, ότι οι Τούρκοι είναι αυτόχθονες και απόγονοι της Αυτοκρατορίας των Χετταίων, η οποία καταλύθηκε το 1200 π.Χ., από τους ¨λαούς της θάλασσας¨ και από Φρύγες και Μυσούς. Βλέπουμε στο Αιγαίο, η αντιπαράθεση των Ελλήνων και Τούρκων, να έχει εκτός των άλλων και ιστορικές πολιτισμικές διαστάσεις. Υπάρχει, ως εκ τούτου ευρύτατο πεδίο δράσης για τους ακαδημαϊκούς ταγούς μας, ας σπεύσουν.

                 β.    Η αναγνώριση των γενοκτονιών και ο αποτελεσματικός ένοπλος αγώνας των Κούρδων ξεθωριάζει την επιδιωκόμενη κατά παραγγελία γραφή της νέας τουρκικής ιστορίας. Επιτέλους κάποιες ¨κυράτσες¨, που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, η πολιτεία, ας τις περιορίσει στα  ¨όρια της κουζίνας¨ τους, για να πάψουν να βυσσοδομούν και ασελγούν στη μνήμη των χιλιάδων σφαγιασθέντων μικρασιατών, από τους Τούρκους (όχλος, τσέτες, τακτικός στρατός), με το να τους παρουσιάζουν ως ¨συνωστιζόμενους¨ στην προκυμαία της Σμύρνης, τότε το 1922. (άλλο σφαγιασμός και άλλο συνωστισμός).

 

4. Αιγαίο – Στρατηγική Αξία – Εθνικό Θέμα

                 α.    Το Αιγαίο είναι μια θαλάσσια λεκάνη (250.000 τ. χλμ.), της Ανατολικής Μεσογείου, μεταξύ της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας στα Δ. ,της Μακεδονίας και Θράκης στα Β. ,των Μικρασιατικών παραλίων (Τουρκίας) στα Α.  Έχει μήκος 609 χιλ.και πλάτος 300 χιλ.. Οι περίπου 1.000 νήσοι και νησίδες του, κατοικούμενες από Έλληνες, από χιλιετηρίδων, καθιέρωσαν το Αιγαίο, ως κατ’ εξοχήν Ελληνική θάλασσα, όπου εκεί προσδιορίζεται και επικεντρώνεται το εθνικό Ελληνικό στίγμα. Η νευραλγική θέση του Αιγαίου και των νησιών του, το κατατάσσει στις στρατηγικές περιοχές παγκοσμίου εμβελείας. Ελέγχει επιθετικά και αμυντικά, τις επιχειρήσεις προς τα Στενά, τα οποία αποτελούν στρατηγική προέκταση του Αιγαίου. Αποτελεί το χώρο επαφής των τριών Ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και των υδατίνων διαύλων επικοινωνιών Ευξείνου Πόντου και Μεσογείου και κατ’ επέκταση των δύο ωκεανών του Ατλαντικού και Ινδικού, μέσω Σουέζ. Το Αιγαίο και τα νησιά του αποτελούν το αμυντικό ανάχωμα και τις προφυλακές μάχης του Ελληνισμού, από κάθε απειλή, προερχόμενη εξ’ ανατολών. Είναι ο μόνος μη μεριζόμενος χώρος. Απώλεια έστω και ελαχίστου μέρους του Αιγαίου, είτε χερσαίου, είτε υδατίνου, είτε εναερίου, αποτελεί την απαρχή διάσπαση (Κερκόπορτα) της Εθνικής Άμυνας της Πατρίδας μας. Η τυχόν διάσπαση της αμυντικής μας συνοχής στο Αιγαίο, οδηγεί τον εξ’ Ανατολών ορμώμενο αντίπαλο, κατ’ ευθείαν στα νευραλγικά κέντρα της χώρας. Χωρίς Αιγαίο, η Ελλάδα γίνεται έρμαιο, των σκοτεινών επιδιώξεων των γειτόνων μας. Με δύο λόγια χωρίς Αιγαίο Ελλάδα δεν υπάρχει.

                 β.    Ιστορική Επιβεβαίωση

                        Ο Δαρείος Α΄, βασιλιάς των Περσών, για να τιμωρήσει την Αθήνα και Ερέτρια, διότι βοήθησαν το 499-494 π. Χ. τις Ελληνικές πόλεις των Μικρασιατικών παραλίων, να αποστατήσουν-επαναστατήσουν, εισέβαλε το 492 π.Χ. στην Ελλάδα, δια ξηράς, μέσω Ελλησπόντου – Θράκης – Μακεδονίας και δια θαλάσσης (Αιγαίο), το 490 π.Χ., μέσω Ρόδου, Σάμου, Νάξου, (η οποία λόγω προηγουμένης αποτελεσματικής αντίστασής της, πυρπολήθηκε). Υπέταξε στη συνέχεια όλα τα νησιά των Κυκλάδων, την Κάρυστο και την Ερέτρια, την οποία ισοπέδωσε και τους συλληφθέντες κατοίκους της, εξανδραπόδισε στη Σούσιανη (Ιράκ). Μετά από την Ερέτρια έπλευσε στο Μαραθώνα, όπου και η ομώνυμη μάχη, με την ήττα των Περσών. Καίτοι έχουν περάσει 2506 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα, η ιστορία μας παρουσιάζει ανάγλυφα, το τι είναι δυνατό να συμβεί, με την κατάρρευση της άμυνας των νησιών του Αιγαίου. Ο εξ’ ανατολών ενεργών εχθρός, θα μπορεί να φθάσει στο μαλακό υπογάστριο της Αθήνας, όπως έγινε τότε, στο Μαραθώνα, το 490 π.Χ. και να απειλεί την ίδια την Αθήνα, σημερινή πρωτεύουσα της Ελλάδας. Αυτό έγινε, πραγματικό γεγονός, 10 χρόνια μετά και προ της Ναυμαχίας της Σαλαμίνος, το 480 π.Χ. , όπου ο Περσικός στρατός, αφού λεηλάτησε και κατέστρεψε την, εγκαταλειφθείσα από τους κατοίκους της, πόλη των Αθηνών, πυρπόλησε την Ακρόπολη, η οποία με τη σημερινή της μορφή, αναστηλώθηκε, από τον Περικλή το 447-437 π. Χ. .

                 γ.     Η Τουρκία με απειλή πολέμου (casus belli), απαγορεύει, στην Ελλάδα, να εφαρμόσει τις διεθνείς συνθήκες, για το δίκαιο της θάλασσας (υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα και εναέριος χώρος στα 12 ν.μ.). Ως εκ τούτου η Ελλάδα έχει εντάξει το Αιγαίο, ως το υπ’ αριθμό ένα, στα εθνικά της θέματα και ασφαλώς πρέπει να ενεργεί ανάλογα χωρίς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις.

 

5. Κύρια Ιστορικά Γεγονότα που Αναφέρονται στο Αιγαίο

                 α.    Ο Χέγκελ, σε τόνο άκρως ενθουσιώδη για γερμανό φιλόσοφο, διακήρυξε ότι, τότε κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων 490-479 π.Χ. (Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Αρτεμίσιο, Σαλαμίνα , Πλαταιές, Μυκάλη – πεδία μαχών και ναυμαχιών, όπου κατατροπώθηκαν οι Πέρσες) ¨Ο κόσμος κρεμόταν από μία κλωστή¨. Η Δύση πέτυχε τον πρώτο της αγώνα επιβίωσης και ανεξαρτησίας της, χάριν των νικών των Ελλήνων, κατά του Ξέρξη εισβολέα, ο οποίος σχεδίαζε να προελάσει, μέχρι ακτών Ατλαντικού. Η απόβαση των Περσών στην Ελλάδα, σε ισχύ και επιδιώξεις παραλληλίζεται, με την απόβαση των Συμμάχων στην Νορμανδία, 6 Ιουνίου 1944. Δικαιολογημένα, δε η αναχαίτιση της περσικής εισβολής, χαρακτηρίζεται ως    ¨ ο άξονας της παγκόσμιας ιστορίας¨.

                 β.    Μετά την απόκρουση της Περσικής απειλής, οι Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση, για να κυριαρχήσουν στο Αιγαίο και να ελευθερώσουν τις ελληνικές πόλεις, επί των μικρασιατικών ακτών, από τον περσικό ζυγό. Το 478 π. Χ. ο Παυσανίας, Αρχιστράτηγος της μάχης των Πλαταιών, με τον Αριστείδη, σπεύδουν να βοηθήσουν την Κύπρο, να αποτινάξει, έστω και πρόσκαιρα, τον Περσικό ζυγό. Τότε, το 478 π. Χ. , η Κύπρος, κωπηλατώντας, για τους Αρχαίους Έλληνες  ήταν κοντά. Το 1974, όταν ζήτησε βοήθεια, για απόκρουση της Τουρκικής εισβολής, για τους σημερινούς Έλληνες, βρέθηκε να είναι μακριά. Λυπούμαστε και θλιβόμαστε…… Στη συνέχεια, μετά την Κύπρο μέσα στον ίδιο χρόνο, το 478 π. Χ. , ο Παυσανίας, απελευθερώνει το Βυζάντιο, την πόλη κλειδί, για τις επικοινωνίες Ευρώπης – Ασίας.

                 γ.     Η Σπάρτη κινούμενη μέσα σε κλίμα ¨απομονωτισμού¨ (όχι υπερπόντιες εκστρατείες, αντιμετώπιση  εσωτερικών της, είλωτες, περίοικοι, Μεσσήνιοι και εξωτερικών της, Αργείοι και  Αρκάδες), αποχωρεί από τη Συμμαχία το 478 π. Χ.. Οι Αθηναίοι το 478/7 π. Χ. ιδρύουν την Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία και συνεχίζουν με τους Συμμάχους τους, τον πόλεμο κατά των Περσών. Ο Κίμων εκκαθαρίζει, τη Θράκη και Μακεδονία, από τις περσικές φρουρές και το 470/69 π. Χ. εκπορθεί την Ηιόνα, στις εκβολές του Στρυμόνα ποτ. (Ο επικεφαλής Πέρσης, Βόγης, για να μην πέσει στα χέρια των Ελλήνων ρίχτηκε με την οικογένειά του στην πυρά). Ακόμη ο Κίμων εκστρατεύει στην Παμφυλία 468 – 467 π. Χ. , στην Αίγυπτο το 460 π. Χ. και το 456 π. Χ. και τέλος στην Κύπρο450 – 449 π. Χ. , όπου αποθνήσκει.

                 δ.    Το 449/8 π. Χ. υπογράφεται η ειρήνη ¨Καλλία¨, όπου οι Πέρσες, αναγνωρίζουν το εδαφικό καθεστώς (Status quo), στις Ελληνικές πόλεις της Δυτικής Μ. Ασίας, όπου τα περσικά πλοία δεν θα πλησιάζουν στις ακτές τους και ο στρατός τους, θα βρίσκεται σε απόσταση τριών ημερών δρόμου, για πεζό και μιας ημέρας, για ιππέα, από τις μικρασιατικές ακτές. Η Κύπρος περιέρχεται στους Πέρσες και παραμένει μέχρι το 333 π. Χ. , ήτοι 116 χρόνια, οπότε την απελευθέρωσε ο Μέγας Αλέξανδρος.

                 ε.     Μετά το πέρας του επάρατου εμφυλίου Πελοποννησιακού Πολέμου 431 – 404 π. Χ. , η Αθήνα και μετά την ατυχή εκστρατεία της στη Σικελία 415 π. Χ. , καθώς και άλλων δυσμενών παραγόντων, (αποστασία συμμάχων, Περσική παρέμβαση – Μηδισμός – ¨διαίρει και βασίλευε¨), βγαίνει ηττημένη. Οι Ελληνικές πόλεις των μικρασιατικών παραλίων, προ της περσικής απειλής, η οποία επαναδραστηριοποιείται, αποστέλλουν πρέσβεις και ζητούν την προστασία της Σπάρτης, η οποία ανταποκρίνεται με την αποστολή εκστρατευτικών Σωμάτων, το 399 π. Χ. υπό τον Θίβρωνα και το 398-397 π. Χ., υπό τον Δερκυλίδα, που πέτυχαν να απελευθερώσουν αρκετές ελληνικές πόλεις της Αιόλιδας και της Τρωάδας. Τονίζεται ιδιάιτερα η νικηφόρος εκστρατεία του Αγησίλαου το 396 -394 π. Χ., στη Φρυγία και Λυδία, τη διάβαση του Σαγγαρίου ποτ. , φθάνοντας στα βάθη της Βιθυνίας.

                 στ.   Μετά από 2317 χρόνια, κατά την μικρασιατική εκστρατεία του 1920-22, οι Έλληνες επιχείρησαν και πάλι να διαβούν τον Σαγγάριο ποτ. και να προελάσουν προς Άγκυρα και απέτυχαν. Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας των αρχαίων Ελλήνων, ήταν η τρομερή πολεμική τους μηχανή, ο άριστα εκπαιδευμένος στρατός τους, που τον ¨έτρεμαν¨ οι Πέρσες. Δίδαγμα. Επιβίωση της Ελλάδας, έναντι εξωτερικών απειλών = Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.        Οι επιτυχίες του Αγησίλαου ανησύχησαν τους Πέρσες οι οποίοι επιδιώκουν και επιτυγχάνουν την δημιουργία στρατηγικού αντιπερισπασμού στην Ελλάδα, κατά του Αγησιλάου, με την συγκρότηση, του ¨Αντιλακωνικού Συνασπισμού¨ και με τη διάθεση άφθονου περσικού χρυσού. Ο Αγησίλαος, αποδέχεται με μεγάλη του απογοήτευση, διότι ο στόχος του να εκμηδενίσει τους βάρβαρους Πέρσες, έμενε ημιτελής, την ανάκλησή του στην Ελλάδα, στα πεδία των εμφυλίων συγκρούσεων, από τους εφόρους της Σπάρτης.

                 ζ.     Η συμμαχία των αντιπάλων της Σπάρτης, με τον Πέρση βασιλιά, επιφέρει την στρατιωτική αποδυνάμωση της Σπάρτης η οποία κλείνει στα Σούσα της Περσίας την ηττοπαθή ¨Ανταλκίδειο ειρήνη¨, καθ’ υπαγόρευση του Αρταξέρξη, το 387 π. Χ. Στις Ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας και στα εγγύς των ακτών αυτής νησιά επανέρχεται και πάλι η περσική τυραννία (οι κάτοικοί τους μεταχειρίζονται ως δούλοι, τα πιο όμορφα αγόρια ευνουχίζονται και οι ωραιότερες παρθένες τους οδηγούνται στους γυναικωνίτες). Αυτό ήταν, δυστυχώς το αρνητικό και ολέθριο αποτέλεσμα, των αγρίων εμφυλίων πολεμικών συγκρούσεων, με την διάπραξη εκατέρωθεν, ακραίων ωμοτήτων, μεταξύ των Ελλήνων, του μηδισμού και του περσικού χρυσού, παρά τις λαμπρές νίκες, που είχαν πετύχει, οι τόσο αξιόμαχες και αήττητες, Ένοπλες Δυνάμεις τους. (Ο χρυσός και η αδελφοκτόνα διαμάχη νίκησαν την πολεμική ρώμη και το κοφτερό ξίφος. Ως πότε οι Έλληνες, θα διαπράττουν το έγκλημα αυτό; Φτάνει πιά , έλεος).

6. Ισοκράτης και Αιγαίο

         Ο Ισοκράτης, ο μέγας Πανελληνιστής, εκφράζει την λύπη του στον ¨Πανηγυρικό¨ του λόγο, γιατί οι Έλληνες φθείρονται και μάχονται, σε εμφυλίους πολέμους, για ασήμαντες διεκδικήσεις. Η Ανταλκίδειος ειρήνη ήταν ατιμωτική και έπρεπε να ακυρωθεί το ταχύτερον και ο Ελληνισμός του Αιγαίου και μικρασιατικών ακτών να απαλλαγεί της περσικής τυραννίας. Ακόμη ο Ισοκράτης ισχυρίζεται, την δυνατότητα προσβολής των νήσων από την ξηρά (απέναντι Μικρασιατικές ακτές), αλλά και της ξηράς από την θάλασσα (νησιά). Μπορούσαμε, αποφαίνεται ο Ισοκράτης, είχαμε την δύναμη, να περάσουμε πρώτοι στην Ασία με ενωμένες όλες τις δυνάμεις μας και να υποτάξουμε ένα, ένα  τα έθνη της Ασίας (Αυτό έπραξε ο Μέγας Αλέξανδρος, μετά από 50 χρόνια, από την τότε σχετική τοποθέτηση του Ισοκράτη).

7. Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα

                 α.    Το Αιγαίο και η εγγύς και ευρεία αυτού περιοχή, υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων, σταυροδρόμι διέλευσης, αλλά και σύγκρουσης, λαών, πολιτισμών, αλλά και μήτρα γένεσης Αυτοκρατοριών.

                 β.    Μέχρι τη Σύμβαση της Λωζάννης (1923) στην περιοχή του Αιγαίου, ευρέως, τόσο στα νησιά, όσο και στις απέναντι αυτών ακτές επικράτησαν διαδοχικά, ως ένας κυρίαρχος, Πέρσες, Έλληνες. Μ. Αλέξανδρος, επίγονοι Μ. Αλεξάνδρου, Ρωμαίοι (Pax Romana), Βυζαντινοί, Άραβες, Φράγγοι, Τούρκοι.

                 γ.     Η Συνθήκη της Λωζάννης επικύρωσε την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά και στο Αιγαίο, βάσει των διεθνών ισχυουσών συνθηκών και στην Τουρκία τις Μικρασιατικές ακτές (Σύνορα η μέση απόσταση).

                 δ.    Η Τουρκία έκτοτε αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης και στρέφεται κατά της Ελλάδος και επιβουλεύεται τα κυριαρχικά δικαιώματά της, στο Αιγαίο.

                 ε.     Η Τουρκική απειλή είναι πολυδιάστατη. Παρασκηνιακά δε υποθάλπεται, από την ¨Νατοϊκή Συμμαχία¨ και υποκρισία. Στοχεύει δε να πλήξει την Ελλάδα, σε περίπτωση εχθροπραξιών, στο μαλακό υπογάστριό της, στα πλευρά της, και να φθάσει μέχρι, στην ίδια αυτής πρωτεύουσα, όπως το 490 και 480 π. Χ., έπραξαν οι Πέρσες.

                 στ.   Επιβάλλεται αρραγής άμυνα στο Αιγαίο, τόσο σε στρατιωτικό, όσο και πολιτικο-διπλωματικό επίπεδο. Τα όποια, εσωτερικά, οικονομικά και λοιπά προβλήματα, δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν, από αυτόν τον εθνικό και ζωτικό στόχο, που άπτεται της εθνικής μας επιβίωσης.

                 ζ.     Μετά από νέες συμμαχίες, που οπωσδήποτε θα προκύψουν, λόγω μακροπρόθεσμων, γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην περιοχή, επιβάλλεται, να αναζητήσουμε, νέα αμυντικά ερείσματα, επ’ ωφελεία μας. Τα παλιά, αποδείχτηκαν, αρνητικά και επιζήμια. (Κυπριακό, Επιβουλή Αιγαίου, Σκοπιανό κ.λ.π.)

                 η.     Επίτευξη Ειρήνης με επίθεση

                        Εάν, παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν προσαρμοστεί και αν δεν άρει τις απειλές της στο Αιγαίο, με τα νέα δεδομένα, που θέλανε προκύψει, σε βάθος χρόνου, τότε ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗΝ, με την συνδρομή, νέων συμμαχιών, που θα έχουν συναφθεί και όχι των μέχρι τώρα ¨Νατοϊκών¨ (είναι γνωστός ο ρόλος τους), θα πρέπει να ανατρέξουμε, στην εφαρμογή, του δόγματος του Ισοκράτη, δηλαδή στην ¨ΕΠΙΘΕΣΗ¨ από την Θάλασσα (νησιά), στην Ξηρά (Μικρασιατικά Παράλια), όχι για λόγους κατακτητικούς, εκδικητικούς, λόγους μίσους αλλά για να επικρατήσει, επί τέλους η ειρήνη στην εύθραυστη και πολυπαθή, πιο πάνω περιοχή, που τόσο ανάγκη της έχουν, οι παροικούντες, σε αυτή, λαοί, στους οποίους, κατά κύριο λόγο, συμπεριλαμβάνονται Έλληνες και Τούρκοι.

                 θ.    Με τον διαρκώς επαπειλούμενο πόλεμο, όπως συνεχώς κάνει μέχρι τώρα η Τουρκία (casus belli), η περιοχή κινδυνεύει, να γίνει μία κόλαση, όπως τη ζήσαμε το 1922, ενώ με την ειρήνη μια ευημερούσα περιοχή, με ευτυχισμένους τους κατοίκους της.

 

	Παναγιώτης Χόχολης
	Αντιστράτηγος ε.α
	Επίτιμος Διοικητής Ανωτάτης Σχολής Πολέμου