Κυριακή του Σπορέως

Όλο το βιος

μια χούφτα σπόρος

 

λιοπύρι αδυσσώπητο

το πνεύμα μαστιγώνει –

 

θά ‘θελες, λες,

πίσω στο διάβα σου ν’ αφήσεις

 

κάτι γι΄ αυτούς

που θα κερνούν το μνήμα σου

 

Αλλά είναι τόσο λιγοστός

αυτός ο σπόρος

 

και τόσο εφήμερος

αυτός ο πόθος!

 

Πάντα θα υπάρχει τρόπος

να μη φυτρώσει –

 

να ‘σαι και συ ήσυχος

ότι έκανες το καθήκον

 

Βασίλης Παπαδόπουλος

Ιατρός Παθολόγος